به نقل از «ایران اکونومیست»

تحریم گاز روسیه؛ از رکود اقتصادی در آلمان تا کاهش تولید ناخالص داخلی منطقه یورو

تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۵۹۵۶۰

«تحریم گاز روسیه، افزایش تولید ناخالص داخلی منطقه یورو را تا ۲.۲ درصد در ۲۰۲۲ کاهش می‌دهد»، «اقتصاد آلمان به رکود کشیده خواهد شد»، «هیچ گزینه‌ ارزان‌تری وجود ندارد»، «سهمیه‌بندی، اجتناب‌ناپذیر خواهد بود»؛ کارشناسان اروپایی از کلاف سردرگم تحریم گاز روسیه خبر می‌دهند.

به گزارش روز یکشنبه ایران اکونومیست، نشریه ال اکونومیستا اسپانیا در گزارشی نوشت: تشدید جنگ در اوکراین، اتحادیه اروپا را به این فکر می‌اندازد که به راستی موثرترین تحریمی که تاکنون علیه مسکو اعمال کرده است، چیست؟ توقف واردات هیدروکربن‌های روسیه و به ویژه گاز توسط اروپا.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اقدامی که کارشناسانی همچون «آندری ایلاریونوف» مشاور سابق ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه اطمینان می‌دهند که «با یک تحریم واقعی در این زمینه، درگیری در عرض یک تا دو ماه پایان می‌یابد».

از آغاز جنگ اوکراین تا کنون، یکی از بازارهایی که به وضوح تحت فشار قرار گرفته، بازار انرژی است. وابستگی شدید اروپا به سوخت‌های فسیلی روسیه عاملی است که تحریم صادرات نفت و گاز این غول اوراسیا را برای اتحادیه دشوار می‌کند و همزمان با اینکه کشورهای قاره کهن در حال بحث بر سر پیروی از آمریکا هستند، نوسانات طلای سیاه و گاز همچنان نبض بازار انرژی را در دست دارد.

به نوشته ال اکونومیستا، کارشناسان داخلی و بین‌المللی همزمان با امکان اعمال تحریم علیه گاز روسیه، نسبت به پیامدهای اقتصادی آن، هشدار می‌دهند.  

«سون استن» اقتصاددان ارشد اروپا در گلدمن ساکس پیش‌بینی می‌کند که «تحریم کامل» خطوط لوله گازی که از روسیه وارد خاک اروپا می‌شوند، افزایش تولید ناخالص داخلی منطقه یورو را تا ۲.۲ درصد در سال ۲۰۲۲ کاهش می‌دهد.  

طبق پیش‌بینی‌های صندوق بین‌المللی پول که در این هفته منتشر شد، این کاهش تولید ناخالص داخلی، حدود ۳ درصد است.

به گفته استن، فراتر از داده‌های مربوط به کل اروپا، آلمان با توجه به وابستگی زیاد به سوخت‌های روسیه، تأثیر شدیدتری را متحمل خواهد شد، به طوری که روند افزایش تولید ناخالص داخلی این کشور، نزدیک به ۳.۵ درصد کاهش خواهد یافت. «متیو لین» مدیر اجرایی شرکت «اقتصاد استراتژی» (Strategy Economics) اما پا را فراتر نهاده و به وضوح از «رکود» در کشوری که اکنون توسط اولاف شولتس اداره می شود، دم می‌زند. با این حال، او اطمینان می‌دهد که انقباض تولید ناخالص داخلی «متعادل‌تر» ‌خواهد بود.

این کارشناس انگلیسی که همواره نقشی که برلین در بحران اوکراین ایفا کرده را مورد انتقاد قرار داده است، اطمینان داد «ما با یکی از ثروتمندترین جوامع جهان با نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی تنها ۶۰ درصدی روبرو هستیم»، بنابراین آلمان می‌تواند با تبعات تحریم روسیه مواجه شود. ذکر این نکته ضروری است که هزینه‌های عمومی ناشی از اقدامات علیه مسکو برای برلین، کمتر از مبارزه با همه‌گیری کووید-۱۹ خواهد بود.

«آنالنا بائربوک» وزیر امور خارجه آلمان به تازگی اعلام کرد، برلین واردات نفت روسیه را تا پایان سال متوقف خواهد کرد.  او گفت: ما تا تابستان نفت را به نصف کاهش خواهیم داد و تا پایان سال به صفر خواهیم رساند و سپس، تحریم گاز نیز مطابق با نقشه راه مشترک اروپا دنبال خواهد شد.

دولت آلمان تا کنون با تحریم انرژی مخالف بود و رابرت هابک وزیر اقتصاد این کشور معتقد بود که این تحریم منجر به بیکاری گسترده، فقر و ناآرامی های اجتماعی گسترده خواهد شد.

به واقعیت پیوستن گمانه‌زنی‌های وزیر اقتصاد آلمان اگر چه محل تردید است اما آنچه نسبت به آن اطمینان داریم اینکه آلمان به شدت به انرژی روسیه وابسته است.  این کشور ۵۵ درصد گاز، ۳۴ درصد نفت و ۲۶ درصد زغال سنگ خود را از روسیه تامین می‌کند.

مطالعه گروهی از اقتصاددانان برجسته آلمانی نشان می‌دهد که قطع واردات گاز روسیه بین ۰.۵ تا ۲.۲ درصد از تولید ناخالص داخلی برای آلمان هزینه خواهد داشت. به عقیده این کارشناسان، این یک کاهش بالقوه قابل توجه در رشد است، اما به هیچ وجه فاجعه آمیز نیست و حتی در بدترین سناریو، انقباض کمتر از پیامدهای همه‌گیری کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ است، زمانی که تولید ناخالص داخلی آلمان ۴.۶ درصد کاهش یافت.

«سیمون تاگلیاپیِترا» اقتصاددان اندیشکده بروگل از بروکسل نیز معتقد است اتحادیه اروپا «می‌تواند» از قطع عرضه انرژی روسیه تا زمانی که بیش از حد طولانی نشود، «دوام بیاورد». وی همچنین محدودیت‌های عرضه در شماری از کشورها را حتی برای یک دوره زمانی کوتاه پیش‌بینی می‌کند.

«فرانسیسکو دِ لا تورره» اقتصاددان اسپانیایی می‌گوید که سهمیه‌بندی انرژی در بخش صنعت «حتی در اواسط تابستان» اجتناب‌ناپذیر خواهد بود و آلمان از این منظر دوباره در کانون توجه قرار خواهد گرفت.

وی معتقد است، دولت شولتس هیچ جایگزینی برای انرژی روسیه ندارد و تا زمانی که تمام نیروگاه‌های هسته‌ای این کشور مجدد فعال نشوند، این امکان وجود نخواهد داشت. باید خاطرنشان کرد که این امر نیز نه تنها زمان‌بر بوده بلکه هزینه‌های سیاسی برای صدراعظم سوسیال دموکرات در پی خواهد داشت.  

«دانیل لاکایه» مدیر شرکت سرمایه‌گذاری «ترسیس خِستیون» (Tressis Gestión) نیز می‌گوید «هیچ گزینه‌ای ارزان‌تر از عرضه‌ای که از طریق خطوط لوله گاز اوکراین عبور می‌کند، وجود ندارد». به عقیده این کارشناس، تنها راه موجود، «افزایش واردات از ایالات متحده، دوبی و قطر» است. هر چند این نوع واردات با هزینه‌های بالا و دوره‌های طولانی انتقال همراه است.

وی همچنین می‌افزاید: طراحی مجدد استراتژی انرژی از طریق یک سیاست جدی از سوی کشورهای اروپایی به منظور فراهم آوردن امکان اکتشاف و بهره‌برداری از ذخایر گازی قاره پیر، ضروری است.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: روسیه ، نفت و انرژی ، آلمان

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: روسیه نفت و انرژی آلمان تولید ناخالص داخلی گاز روسیه تحریم گاز خواهد شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۵۹۵۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دردسرهای افزایش بیش‌ازحد انرژی‌های تجدیدپذیر برای آینده

بهره‌وری انرژی برای آینده‌ای پایدار حیاتی است، با این حال افزایش بیش‌ازحد استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر بدون وجود زیرساخت‌های کارآمد و مدیریت مصرف، جهان را با مشکلات بسیار مواجه می‌کند.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اتلاف انرژی یک مشکل بزرگ است و حدود سه‌چهارم انرژی جهانی به دلیل سیستم‌ها یا زیرساخت‌های ناکارآمد و رفتارهای مصرف نادرست هدر می‌رود. بهره‌وری انرژی اغلب به نفع افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر نادیده گرفته می‌شود، حال آن‌که بهبود آن و کاهش اتلاف انرژی می‌تواند انتشار کربن را پایین آورد، در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند و بار تولید انرژی سبز را کاهش دهد. از آنجا که دولت‌ها بر توسعه ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر خود تمرکز می‌کنند، بسیاری از آن‌ها یک عنصر حیاتی برای تقویت امنیت انرژی پاک یعنی مدیریت زباله‌های انرژی را نادیده می‌گیرند.

دردسرهای افزایش اتکا به انرژی‌های تجدیدپذیر

کشورها در سراسر جهان باید سیستم‌های موجود خود را اصلاح کنند تا اطمینان حاصل شود که انرژی در حمل‌ونقل و استفاده از بین نمی‌رود و شبکه‌های برق آماده پذیرایی از پروژه‌های انرژی پاک جدید می‌شوند که انتظار می‌رود طی دهه‌های آینده ارائه شوند.

این توسعه نیازمند تمرکز بیشتر بر کاهش اتلاف انرژی به جای افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر است، زیرا جایگزینی انرژی‌های فسیلی با انرژی‌های تجدیدپذیر بدون توجه به کارآمدی و کاهش مصرف در عمل بی‌فایده خواهد بود. یکی از موارد مشکل‌ساز در این زمینه برای اروپا، عرضه بیش از حد پنل‌های خورشیدی از چین به‌دنبال افزایش اهداف ظرفیت انرژی خورشیدی خود توسط دولت‌ها است.

چین در تولید مقادیر زیادی پنل با هزینه کم بسیار موفق بوده است. این امر به تولید بسیار کمتر پنل‌های خورشیدی در مناطق گران‌تر مانند اروپا و اتکای بیشتر به چین برای تهیه پنل‌های خورشیدی در سراسر جهان منجر شده و رقابت تولیدکنندگان داخلی را با مشکل مواجه کرده است. به این ترتیب دولت‌ها به فکر وضع تعرفه‌هایی بر صادرات انرژی‌های تجدیدپذیر چین هستند که به زودی به ایالات متحده نیز راه پیدا خواهد کرد.

انتظار می‌رود چین مقادیر زیادی پنل‌های خورشیدی را به کشورهای سراسر جهان بفروشد و به آن‌ها امکان توسعه پروژه‌های انرژی خورشیدی کم‌هزینه را بدهد. این امر نشان‌دهنده پیشرفت چشمگیر در فناوری انرژی خورشیدی است، با این حال می‌تواند منجر به اتکای بیش از حد به افزایش ظرفیت به جای بهبود کارایی در تمام منابع انرژی و کاهش مصرف انرژی شود.

بهره‌وری انرژی از لحاظ تاریخی بیشترین سهم را در کاهش گازهای گلخانه‌ای به ارمغان آورده است. معرفی مجدد آن برای عصر انرژی‌های تجدیدپذیر و دستیابی به اهداف کربن‌صفر خالص تا سال ۲۰۵۰، بشر را قادر می‌سازد تا به این روند ادامه دهد.

برخورداری از شانس مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی و پای‌بندی به توافق‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ برای رسیدن به هدف کربن‌صفر خالص و حفظ گرمایش جهانی به زیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، نیازمند بهره‌وری انرژی است. بهره‌وری انرژی می‌تواند یک‌سوم صرفه‌جویی کربن مورد نیاز را تا رسیدن به کربن‌صفر خالص تأمین کند و با برق‌رسانی هرچه بیشتر سیستم انرژی خود، ایجاد انعطاف‌پذیری در عرضه، تقاضا و ذخیره‌سازی انرژی و استفاده مجدد از گرمای اتلاف‌شده، کارایی انرژی را افزایش می‌دهد.

بهره‌وری انرژی در اروپا

مهندسی سیستم انرژی آینده نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا و بریتانیا ممکن است بتوانند با به حداکثر رساندن پتانسیل تقاضا، هزینه‌های اجتماعی سالانه ۱۱.۲ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۳۰ و ۱۶.۶ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۵۰ کاهش دهند. این انعطاف‌پذیری به این مناطق کمک می‌کند تا انتشار گاز کربن‌دی‌اکسید خود را تا حدود ۴۰ میلیون تن کاهش دهند و تولید برق از گاز طبیعی را به میزان ۱۰۶ تراوات ساعت یا حدود یک‌پنجم مصرف گاز طبیعی اتحادیه اروپا برای تولید برق نسبت به سال ۲۰۲۲ کاهش دهد. انتقال از سوخت‌های فسیلی به یک سیستم کاملاً الکتریکی می‌تواند تا ۴۰ درصد از مصرف انرژی نهایی را کاهش دهد.

بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهور

اطمینان از بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهور نیز بسیار مهم است. بازار هیدروژن با سرعتی بالا در حال رشد است، زیرا دولت‌ها و شرکت‌ها در سراسر جهان به دنبال جایگزین‌های سوخت پاک‌تر برای نیرو دادن به صنایعی مانند تولید و هوانوردی هستند. تبدیل انرژی تجدیدپذیر به هیدروژن از طریق الکترولیز به مقادیر زیادی انرژی نیاز دارد که بسیاری معتقدند بهتر است به‌طور مستقیم به‌عنوان برق مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین جهان باید فناوری‌های الکترولیز با راندمان بالا را برای بهبود فرآیند تبدیل و تمرکز بر کاهش تقاضا برای هیدروژن توسعه دهد. به این ترتیب یکپارچه‌سازی استراتژیک بخش‌هایی که گرمای اضافی را برای کاهش تقاضای انرژی و افزایش کارایی به کار می‌برند، ممکن و ضروری است.

تا پایان دهه تا ۵۳ درصد از انرژی ورودی جهانی به‌عنوان گرمای اضافی هدر می‌رود، اما این گرما می‌تواند برای تأمین انرژی ماشین‌آلات و همچنین گرمایش ساختمان‌ها و آب استفاده می‌شود.

سیستم‌های انرژی موجود در سطح جهانی بسیار ناکارآمد هستند و تقاضای انرژی در جهان همچنان در حال افزایش است. بنابراین، دولت‌ها در تلاش هستند تا به سرعت منابع انرژی موجود را با انرژی‌های تجدیدپذیر جایگزین کنند تا از تلاش‌های کربن‌زدایی حمایت کنند. در این میان برای کاهش ناکارآمدی‌ها و مهار مصرف غیرضروری انرژی، کار چندانی انجام نمی‌شود. بهبود بهره‌وری انرژی و کاهش استفاده بیش از حد به کاهش انتشار کربن و همچنین کاهش بار دولت‌هایی که به دنبال افزایش تولید انرژی سبز با سرعتی ناپایدار هستند، کمک می‌کند.

کد خبر 748687