Web Analytics Made Easy - Statcounter

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی ساینس‌دیلی، این محققان با بررسی مجموعه‌ای از سنگ‌های حکاکی شده، معروف به پلاکت ها که اکنون در موزه انگلیس نگهداری می‌ شود و در فرانسه کشف شده اند، آسیب حرارتی صورتی‌رنگی را اطراف لبه‌های برخی سنگ‌ها شناسایی و شواهدی ارایه کردند که نشان می‌دهد آنها در مجاورت آتش قرار گرفته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر اساس این گزارش، حکاکی های روی این سنگ ها با استفاده از ابزار سنگی توسط مردم عصر ماگدالنی (Magdalenian people) تمدنی انجام شده که قدمت آن به ۱۴ تا ۲۳ هزار سال پیش یعنی آخرین تمدن باستانی دوران پارینه سنگی در غرب اروپا برمی گردد. این تمدن در محل رودخانه وزر، در فرانسه در نزدیکی قصری به نام لاماولین به‌دست آمده است؛ فرهنگ این مردم در سراسر قاره اروپا گسترش داشته است.

پس از کشف این یافته‌ها، محققان روی نمونه‌های بازتولیدشده سنگ‌ها آزمایش و از مدل‌های سه‌بعدی و نرم‌افزار واقعیت مجازی برای بازتولید کپی پلاکت‌ها استفاده کردند تا پلاکت ها را همانطور که هنرمندان ماقبل تاریخ می‌دیدند بازسازی کنند: با شرایط نوری کنار آتش و با خطوط تازه سفید حکاکان که هزاران سال قبل سنگ ها را حک می کردند.

سرپرست این پژوهش، دکتر اندی نیدهام از گروه باستان‌شناسی دانشگاه یورک و مدیر مشترک مرکز تحقیقات باستان‌شناسی تجربی این دانشگاه گفت: پیش از این، فرض بر این بود که آسیب حرارتی قابل مشاهده روی برخی پلاکت ها به احتمال زیاد تصادفی ایجاد شده باشد، اما آزمایش روی نمونه های کپی پلاکت ها نشان داد آسیب بیشتر با قرار گرفتن عمدی و هدفمند در نزدیکی آتش ایجاد شده است.

وی خاطرنشان کرد: در روزگار مدرن، آثار هنری نقاشی روی یک بوم خالی در نور روز یا با منبع نور ثابت خلق می‌شود. اما اکنون می‌دانیم مردم ۱۵هزار سال پیش شب‌ها در اطراف آتش با نور و حرارت زبانه‌های آتش هنر خلق می‌کردند.

این باستان شناس افزود: ایجاد هنر با نور آتش می‌توانست تجربه‌ای بسیار درونی و عمیق باشد که بخش‌های مختلف مغز انسان را فعال می‌کند. می‌دانیم سایه‌ و نور زبانه‌های آتش استعداد انسان را برای دیدن اشکال و چهره در اجسام بی‌جان افزایش می دهد. همین امر نشان می‌دهد چرا نقاشان طرح های پلاکت ها از ویژگی‌های طبیعی در سنگ برای ترسیم حیوانات یا اشکال هنری استفاده کرده اند.

برپایه این گزارش، عصر مادلین شاهد شکوفایی هنرهای اولیه، از هنر غارنشینی و ابزار تزئینی و سلاح تا حکاکی سنگ و استخوان بود.

ایزی ویشر یکی از نویسندگان این پژوهش و از گروه باستان‌شناسی دانشگاه دورام هم گفت: در طول عصر مادلین، شرایط آب و هوایی بسیار سرد بود و چشم انداز آشکار بیشتری در معرض دید قرار داشت. در حالی که مردم به خوبی با سرما سازگار شده بودند و لباس‌های گرم از پوست و خز حیوانات می‌پوشیدند، آتش همچنان برای گرم نگه داشتن مهم بود.

وی افزود: یافته‌های ما این نظریه را تقویت می‌کند که درخشش گرم آتش، آن را به مرکزی برای گردهمایی‌های اجتماعی، داستان‌سرایی و خلق هنر تبدیل می‌کرده است.

این محقق یادآور شد: در زمانی که وقت و تلاش زیادی برای یافتن غذا، آب و سرپناه صرف می‌شد، شگفت‌انگیز است که فکر کنیم مردم فرصت و ظرفیت خلق هنر را پیدا کرده‌ بودند. این نشان می‌دهد چگونه این فعالیت‌ها بخشی از روند شکل گیری انسان طی هزاران سال است و پیچیدگی شناختی انسان ماقبل تاریخ را نشان می‌دهد.

برچسب‌ها انگلیس دانشگاه بنای تاریخی باستان شناسی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: انگلیس دانشگاه بنای تاریخی انگلیس دانشگاه بنای تاریخی باستان شناسی باستان شناسی نشان می دهد پلاکت ها سنگ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۶۵۸۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اعتراف آسترازنکا: لخته شدن خون و کاهش پلاکت خون!

شرکت داروسازی آسترازنکا اعتراف کرد واکسن کووید19 که با نام «کووید شیلد» عرضه شده بود، ممکن است به عوارض جانبی نادری از جمله لخته شدن خون و تعدادپلاکت های کم منجر شود.

به گزارش مهر به نقل از ایندپندنت، واکسن کوویدشیلد توسط شرکت انگلیسی-سوئدی آسترازنکا با همکاری دانشگاه آکسفورد توسعه یافته و توسط انستیتو سرم هند تولید شد. این واکسن به طور گسترده در ۱۵۰ کشور جهان از جمله انگلیس و هند توزیع شد.

برخی مطالعات طی دوران همه گیری کرونا نشان داد این واکسن ۶۰ تا ۸۰ درصد در حفاظت از افراد در برابر ویروس کرونا تاثیرگذار است اما از آن زمان تاکنون تحقیقات بیشتر حاکی از آن بوده که کووید شیلد ممکن است به ایجاد لخته خون در بدن برخی افراد منجر شود که ممکن است مرگبار باشد.

در همین راستا یک شکایت دسته جمعی از سوی حدود ۵۰ قربانی در انگلیس ثبت و در آن ادعا شد واکسن به مرگ و جراحت شدید افراد منجر شده و شاکیان خواستار ۱۰۰ میلیون پوند غرامت شدند.

یکی از شاکیان مدعی شده بود پس از دریافت واکسن و ایجاد لخته خونی به جراحت مغزی دائمی مبتلا شده و وی نمی تواند کار کند.

هرچند آسترازنکا در مقابل این ادعا از خود دفاع کرد اما برای نخستین بار در یکی از اسناد دادگاه اعتراف کرد این واکسن در مواردی بسیار نادر به TTS یا ترومبوز همراه با سندرم ترومبوسیتوپنی منجر می شود که مشخصه آن ایجاد لخته خون و کاهش تعداد پلاکت های خون در افراد است.

این اعتراف آسترازنکا با تاکید شرکت در ۲۰۲۳ میلادی مبنی بر این است که قبول نمی کندTTS به طور عمومی در نتیجه تزریق واکسن ایجاد شود، تضاد دارد. از سوی دیگر سازمان جهانی بهداشت نیز تایید کرده بود کووید شیلد ممکن است عوارض جانبی مرگبار داشته باشد.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: محققان: نگران لخته خون ناشی از تزریق واکسن آسترازنکا نباشید واکسن آسترازنکا از چرخه تزریق خارج شد بزرگ‌ترین سازنده واکسن، تولید واکسن آسترازنکا را متوقف کرد

دیگر خبرها

  • زیرساخت‌های فرهنگی راکد اردبیل بازسازی می‌شود
  • ۱۳ میلیون دلار برای القای تاریخچه ترور و کشتار به ایران و مذهب شیعه | جعل تاریخ در سریال حشاشین
  • فراخوان پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوثر منتشر شد
  • انتشار فراخوان پنجمین جشنواره بین المللی فیلم «کوثر»
  • کشف بناهای ماقبل‌تاریخی که «مسیری به جهان پس از مرگ» بودند (+عکس)
  • انتقاد از سریال «حشاشین» به رسانه‌های عرب‌ زبان رسید
  • اعتراف آسترازنکا: لخته شدن خون و کاهش پلاکت خون!
  • فراخوان سی‌ودومین جایزه جهانی کتاب سال منتشر شد
  • فراخوان اهدای خون به بیماران مبتلا به سرطان
  • چگونه به هنر نگاه کنیم و واقعا آن را ببینیم؟