۶۰ درصد افراد یک سال پس از ابتلا به کووید-۱۹ همچنان از عوارض آن رنج می‌برند
تاریخ انتشار: ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۷۵۳۶۸
آفتاب‌‌نیوز :
تقریباً دو و نیم سال از ظهور اولین مورد کووید-۱۹ می‌گذرد و محققان هنوز به سختی در تلاش هستند تا دریابند این ویروس چگونه بر بدن انسان تأثیر می‌گذارد.
به گزارش آی‌ای، مطالعه‌ای که به تازگی در یک کنفرانس علمی در لیسبون پرتغال ارائه شد، نشان می‌دهد که ابتلای طولانی‌مدت به کووید-۱۹ ممکن است حتی بیشتر از آنچه تاکنون تصور می‌شد، شایع باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
"آریل فیشر" یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: مطالعه ما نشان می‌دهد که کووید طولانی مدت حتی تا یک سال پس از عفونت حاد همچنان می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی داشته باشد.
با اینکه این مطالعه یک مطالعه کوچک است که نیاز به تایید دارد، اما یافته‌های آن کمک بزرگی به درک ما از اثرات طولانی کووید-۱۹ می‌کند. در حالی که اکثر مطالعات مشابه، نتایج افرادی را که به دلیل این بیماری در بیمارستان بستری شده بودند، ردیابی کرده‌اند، این مطالعه جدید همچنین شامل شرکت کنندگانی می‌شود که بدون علامت بوده‌اند یا عفونت‌های کمتر جدی داشته‌اند.
بیش از نیمی از این ۲۸۹ شرکت‌کننده، زن بودند و میانگین سنی آنها تقریباً ۴۰ سال بود. هر شرکت‌کننده پرسش‌نامه‌های مفصلی را پر کرد و در مورد تجربیات خود با علائم شناخته شده طولانی کووید اظهار نظر کرد.
از هر ۱۰ شرکت‌کننده، حداقل شش نفر یک علامت را تا یک سال پس از عفونت گزارش کرد. شایع‌ترین علامت در میان آنها، مشکل در خواب بود که بیش از نیمی(۵۴.۲ درصد) از شرکت کنندگان آن را گزارش کردند. از هر سه نفر یک نفر با خستگی دست و پنجه نرم می‌کرد و از هر هشت نفر یک نفر هنوز از مشکلات تنفسی رنج می‌برد.
این تحقیق نشان داد که جدی بودن عفونت اولیه یک فرد به طور قابل توجهی بر احتمال ابتلای طولانی مدت به کووید تاثیر می‌گذارد. افرادی که یک ابتلای متوسط یا شدید به کووید-۱۹ داشتند، بیش از دو برابر بیشتر از افرادی که ابتلای اولیه آنها بدون علامت بود، علائم طولانی مدت را گزارش کردند. همچنین بیمارانی که علائم خفیف داشتند در این گروه قرار گرفتند.
"فیشر" می‌گوید: به طور کلی، هرچه ابتلا شدیدتر باشد، احتمال ابتلای فرد به علائم و عوارض طولانی مدت بیشتر می‌شود. کیفیت زندگی کسانی که عفونت اولیه بدون علامت یا خفیف دارند نیز ممکن است دستخوش تغییر شود. بسیاری از افراد با علائم طولانی مدت کووید با مشکلات عصبی دست و پنجه نرم می‌کنند و این سندرم اغلب بر اندام‌های متعددی تأثیر می‌گذارد.
محققان همچنین متوجه شدند که به نظر می‌رسد برخی علائم در کنار هم قرار می‌گیرند که نشان می‌دهد ممکن است چندین نوع متمایز از سندرم کووید طولانی وجود داشته باشد که با ترکیب خاصی از علائم متمایز می‌شود.
مهم‌ترین نتیجه این مطالعه این است که کووید چقدر می‌تواند جدی باشد. بیش از یک نفر از هر هفت شرکت‌کننده به محققان گفته‌اند که نمی‌توانند تصور کنند که در درازمدت با علائم خود کنار بیایند.
اکنون محققان قصد دارند به دنبال کردن این گروه از بیماران در دومین سال مبارزه طولانی مدت خود با کووید ادامه دهند.
منبع: خبرگزاری ایسنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: کووید ۱۹ کرونا ویروس کووید ۱۹ طولانی مدت شرکت کننده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۷۵۳۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا افراد مسن سرعت حرکت بدنشان کم می‌شود؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
بیشتر بخوانید: چگونه در پیری جوان شویم؟علا احمد(Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید(Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریعتر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.
هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر(Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریعتر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.
این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
کد خبر: 1228542 برچسب‌ها دانستنی ها
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟