کاهش زائده‌های پلاستیکی با تولید سوخت
تاریخ انتشار: ۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۸۷۷۹۹
شیمی‌دان‌های ایالات متحده آمریکا، راه‌حل هوشمندانه‌ای برای تبدیل پلیمر به مایع کشف کرده‌اند که تقریباً ۲۵ درصد از زباله‌های پلاستیکی را تشکیل می‌دهد؛ این مواد در نهایت به نوعی محصول شبه دیزل تبدیل می‌شود که به‌عنوان مخلوط سوخت قابل استفاده است.
به گزارش خبرنگار ایمنا و بر اساس یادداشتی که حمیدرضا یوسفی، دکترای شیمی آلی در اختیار این رسانه قرار داد: هنگامی که در بحران میزان مواد زائد پلاستیکی قرار داریم کاهش مصرف، استفاده مجدد و بازیافت کفایت نمی‌کند بلکه باید به دنبال راه‌های دیگری برای مسدودسازی جریان مواد زائد پلاستیکی باشیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شیمی‌دان‌های ایالات متحده آمریکا، راه‌حل هوشمندانه‌ای برای تبدیل پلیمر به مایع کشف کرده‌اند که تقریباً ۲۵ درصد از زباله‌های پلاستیکی را تشکیل می‌دهد؛ این مواد در نهایت به نوعی محصول شبه دیزل تبدیل می‌شود که به‌عنوان مخلوط سوخت قابل استفاده است. لیندا وانگ، مهندس شیمی، دراین‌باره می‌گوید: فناوری تبدیل ما این ظرفیت را دارد که سود صنعت بازیافت را افزایش و میزان پسماند پلاستیکی را کاهش دهد.
روش شیمی‌دان‌های آمریکایی برای تولید سوخت از زبالهروشی که شیمی‌دان‌های آمریکایی برای تولید سوخت از زباله استفاده می‌کنند به ویژگی عجیبی از آب وابسته است. هنگامی که آب فشرده و گرم می‌شود، می‌تواند به گونه‌ای رفتار کند که در یک لحظه مایع و گاز باشد؛ این مرحله فوق بحرانی با رساندن دمای آب برای چندین ساعت به نزدیک ۵۰۰ درجه سلسیوس و وارد کردن فشاری معادل ۲۳ مگاپاسکال به‌دست می‌آید. در این صورت آب می‌تواند به‌عنوان ترکیبی از حلال و کاتالیزور عمل کند تا بار دیگر شکل‌گیری مولکولی پلیمرهای پلاستیک را تغییر دهد و پلاستیک را با کمک اتم‌های هیدروژنی اهدا شده به مایعی از زنجیره‌های متوسط هیدروکربن تبدیل کند و محصولی که در نتیجه این فرآیند به‌دست می‌آید نفتا نام دارد. این فرایند که مایع‌سازی هیدروترمال شناخته می‌شود برای بسیاری از فرآیندهای دیگر مانند ارتقای نفت خام سنگین و حذف آلاینده‌ها از نفت استفاده شده و پیش‌تر برای پلی‌اتیلن نیز استفاده شده بود، اما نتایج آن مطلوب نبود و سبب شد دانشمندان این ابتکار را برای محصول دیگری استفاده کنند.
دانشمندان توانستند بیش از ۹۰ درصد از پلی‌پروپیلن مدل را به محصولاتی مانند نفتا سوختی تبدیل کنند. ادامه بررسی‌ها نشان داد این فرآیند به‌طور بالقوه از روش‌هایی مانند سوزاندن یا حتی بازیافت با محیط‌زیست سازگارتر و از لحاظ مصرف انرژی کاربردی‌تر است. تبدیل بسته‌های تراشه‌های قدیمی به سوخت فسیلی ممکن است قلب طرفداران محیط‌زیست را شاد نکند، اما باعث جلوگیری از وارد شدن پلاستیک به محیط‌زیست خواهد شد. دانشمندان معتقدند این استراتژی، باعث ایجاد نیروی محرکه‌ای برای بازیافت یا تبدیل الیاف پلی‌اتیلن به طیف گسترده‌ای از محصولات باارزش از جمله پلیمر، نفتا و سوخت‌های پاک است؛ این روش ممکن است راه‌حل نهایی برای حل بحران پلاستیک نباشد، اما باعث افزایش سرمایه در صنعت بازیافت خواهد شد.
تأثیر بازیافت نکردن زبالهدر حال حاضر کمتر از ۲۰ درصد پلاستیکی که استفاده می‌شود برای تولید محصول جدید بازیافت می‌شود که این میزان کمی بیشتر از مقدار زباله‌هایی است که سوخته می‌شود و ممکن است مانع از ورود میکروپلاستیک‌ها به اقیانوس شود، اما مسلماً باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. دانشمندان معتقدند دفع زباله‌های پلاستیکی با بازیافت و دور ریختن به معنای حذف آنها نیست بلکه زباله‌های پلاستیکی به مرور از بین رفته و میکروپلاستیک‌های سمی و مواد شیمیایی را به آب و زمین وارد می‌کند که این فاجعه است زیرا به‌محض اینکه این آلودگی‌ها وارد اقیانوس‌ها شود، هرگز قادر نخواهیم بود آنها را کاملاً از آب پاک‌سازی کنیم.
تبدیل پلاستیک به محصولی مقرون‌به‌صرفه که آسیب‌های زیست‌محیطی مشابه‌ای به‌وجود نمی‌آورد، می‌تواند منجر به سرمایه‌گذاری بیشتر در صنعت بازیافت شود. تبدیل زباله به سوخت به تولید دی‌اکسید کربن منجر می‌شود، اما از آسیب رسیدن به محیط‌زیست توسط زباله‌های پلاستیکی جلوگیری می‌کند. این موضوع ممکن است شبیه مبادله یک تهدیدی جهانی با دیگری به نظر برسد، اما در حال حاضر دفن زباله‌های پلاستیکی در زمین سهمی در ورود گازهای گلخانه‌ای به جو دارد و اگر این زباله‌ها را به عنوان منبع سوخت متمرکز استفاده کنیم ممکن است در آینده برای مدیریت، جذب و حتی بازیافت گازهای آن نیز راه‌حلی یافت شود.
برای حل بحران زائده‌های پلاستیکی راه حل نهایی جایگزینی این دسته از محصولات با نمونه‌های بادوام‌تر و مقرون به‌صرفه است، اما در حال حاضر با مشکل بزرگی مواجه هستیم که ممکن است هر روز بزرگ‌تر شود؛ بنابراین شاید تبدیل پلاستیک به سوخت بهترین پاسخ برای حل این مشکل محسوب نشود، اما می‌تواند مسیر یافتن راه‌حل‌های بهتر را نشان دهد.
کد خبر 571203منبع: ایمنا
کلیدواژه: بازیافت بازیافت پلاستیک بازیافت زباله تبدیل زباله به انرژی شیمی پلاستیک بازیافتی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق زباله های پلاستیکی شیمی دان محیط زیست زباله ها برای حل راه حل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۸۷۷۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۱۰ فایده پیاده روی در سلامت بدن
اضافه وزن مثل یک کابوس، عذاب‌آور است! اغلب کسانی که اضافه وزن دارند، تنها راهکار مقابله با این مشکل را دریافت رژیم غذایی و انجام ورزش‌هایی مثل پیاده‌روی می‌دانند. البته این راهکار، روشی است که برای خیلی‌ها جواب داده، از همین رو تقریباً تمام پزشکان حوزه سلامت و متخصصان تغذیه معتقدند پیاده‌روی روزانه نقش بسیار مهمی در حفظ و بهبود سلامتی دارد.
به گزارش همشهری آنلاین، پیاده روی منظم مزایای باورنکردنی برای سلامت و تندرستی شما دارد و خبر خوب این است که می‌تواند به شما در حفظ وزن سالم و کنترل و جلوگیری از بیماری‌های مختلف از جمله بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا، تقویت استخوان‌ها و عضلات و بهبود خلق و خوی کمک کند.
همچنین بهبود گردش خون، کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و داشتن یک زندگی طولانی‌تر نیز با داشتن یک برنامه ریزی برای پیاده روی منظم میسر است.
در ادامه این گزارش با برخی مزایا و محسنات پیاده روی در تامین سلامت عمومی بدن آشنا می‌شویم؛ البته فقط دانستن این مزایا کافی نیست بلکه مهم قرار دادن پیاده روی در برنامه روزانه زندگی است.
۱۰ مزیت پیاده روی برای بدنسوزاندن چربی: قدم زدن بیشتر با افزایش میزان متابولیسم بدن، چربی بیشتری را می‌سوزاند و تحقیقات نشان می‌دهد پیاده روی برای از بین بردن چربی شکمی که با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی در ارتباط است، بسیار موثر است. در واقع تنها راه موثر برای از بین بردن چربی دور شکم، پیاده روی است.
افزایش سوخت و ساز بدن: پیاده روی با شدت متوسط و برای یک مدت زمان طولانی می‌تواند سوخت و ساز بدن شما را تنظیم کند و در کنترل وزن تاثیر مثبت داشته باشد.
تقویت پاها: پیاده روی برای استخوان‌ها مفید است. تحقیقات نشان می‌دهد زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند و تقریبا یک و نیم کیلومتر در روز پیاده روی دارند، چگالی استخوان‌های کل بدنشان نسبت به زنانی که مسافت‌های کمتری را می‌پیمایند بالاتر است. همچنین پیاده روی برای کاهش سرعت از دست دادن استخوان‌های پا نیز بسیار موثر است.
بهبود فرایند هضم: قدم زدن منظم برای هضم آسان مواد غذایی دستگاه گوارش را تحریک می‌کند و مطالعات نشان داده اند که پیاده روی بخصوص بعد از غذا در هضم زودهنگام آن مفید است. بعلاوه راه رفتن بعد از غذا، خطر بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت را نیز کاهش می‌دهد.
کاهش علائم افسردگی: پیاده روی علائم افسردگی را تسکین می‌دهد. ۳۰ دقیقه پیاده روی، ۳ تا ۵ بار در هر هفته به مدت ۱۲ هفته، علائم افسردگی را حدود ۴۷ درصد کاهش می‌دهد.
جذب بهتر ویتامین دی: پیاده روی در طبیعت و در روز‌های آفتابی میزان سنتز ویتامین دی از طریق نور خورشید را افزایش می‌دهد و این روند برای تقویت استخوان‌ها و ندان‌ها ضروری است.
پیشگیری از دیابت نوع ۲: پیاده روی از دیابت نوع دو پیشگیری می‌کند. برنامه‌های پیشگیری از دیابت نشان داده اند که ۱۵۰ دقیقه پیاده روی در طی هفته و کاهش فقط ۷ درصد از وزن بدن (حدود ۵ تا ۷ کیلوگرم) می‌تواند تا ۵۸ درصد خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد.
خواب بهتر شبانه: اگر مشکل در خواب شبانه دارید، این را بدانید که قدم زدن قبل از خواب به شما در تجربه خواب خوب شبانه کمک می‌کند و آنهم با افزایش اثر ملاتونین، یعنی هورمون خواب طبیعی.
تقویت قلب: پیاده روی قلب شما را نیرومند می‌سازد و، چون نوعی ورزش هوازی به شمار می‌رود، منجر به افزاش ضربان قلب و بهبود گردش خون می‌شود.
خلق و خوی بهتر: پیاده روی باعث افزایش تولید اندروفین، هورمون مرتبط با خلق و خوی بهتر می‌شود.
بهترین زمان برای پیاده‌روی چه زمانی است؟شب‌ها پیاده‌روی کنیم یا صبح‌ها؟ این سؤال یکی از پرسش‌های پرتکرار در بین افرادی است که پیاده‌روی می‌کنند. عده‌ای شب را انتخاب می‌کنند و عده‌ای صبح را، اما بهترین زمان پیاده روی برای کاهش وزن به‌صورت علمی و استاندارد چه زمانی است؟ پیاده‌روی باعث سوزاندن چربی‌ها، کالری‌ها و در کل افزایش سوخت‌وساز بدن می‌شود. به همین علت بیشتر مواقع بعد از پیاده‌روی احساس گرسنگی به فرد دست می‌دهد.
اولویت افزایش سوخت‌وساز در بیشتر موارد با کالری و خوراکی‌هایی است، خورده‌ایم. برای اینکه بتوانید کاهش وزن داشته باشید باید پیاده‌روی خود را به شکلی برنامه‌ریزی کنید که مستقیماً از چربی‌های اضافه برای سوخت انرژی استفاده شود.
بهترین زمان برای شکل‌گیری این اتفاق، صبح زود در زمان ناشتا است. در این زمان، بدن مدت زیادی است سوخت دریافت نکرده است. دستگاه گوارش استراحت کرده و همه‌چیز برای شروع سوختن چربی‌ها آماده است.
اگر توجه کرده باشید، زمانی که صبح زود فعالیت و پیاده‌روی خود را آغاز می‌کنید، روز را با نشاط و روحیه بهتری آغاز می‌کنید. پیاده‌روی در شب توصیه نمی‌شود، زیرا بدن در طول روز سوخت‌وساز‌های خود را انجام داده است، سه وعده غذا مصرف کرده و پیاده‌روی در این حالت تنها به خستگی فرد اضافه می‌کند.
چقدر پیاده‌روی کنیم تا لاغر شویم؟در پیاده روی، چند پارامتر برای کاهش وزن بسیار مهم است. یکی از این پارامترها، مدت‌زمان پیاده‌روی است. عده‌ای تصور می‌کنند هرچقدر بیشتر پیاده‌روی کنند، چربی بیشتری می‌سوزانند؛ اما این تفکر تا چه اندازه درست است؟
در ۳۰ دقیقه پیاده‌روی بدن قابلیت سوزاندن چربی قابل‌توجهی را دارد. شاید سوزاندن حجم زیادی از چربی‌ها باعث شود که به وسوسه بیفتید و بخواهید این حجم را با طولانی کردن مدت‌زمان پیاده‌روی افزایش دهید؛ اما صبر کنید. زمانی که در ناشتا شروع به پیاده‌روی می‌کنید نباید بیش از ۴۰ دقیقه این فعالیت را ادامه دهید. طولانی شدن پیاده‌روی در این حالت باعث ایجاد ضعف شدید در شما و تحلیل عضلاتتان می‌شود.
هر چند زمان پیاده‌روی مفید برای افراد مختلف متفاوت است، اما به‌طور معمول بازه زمانی ۳۵ تا ۴۵ دقیقه، بیشترین بازدهی و نتیجه را دارد.
طبق تحقیقاتی که در دانشگاه کمبریج صورت گرفته، در طول هفته ۱۵۰ دقیقه یا دو نیم ساعت پیاده‌روی، مدت‌زمان مطلوبی برای رسیدن به نتایج دلخواه و کاهش وزن است. پیاده روی برای کاهش وزن در زمان صبح را می‌توانید به چند بخش تقسیم کنید و در بین آن استراحت کنید یا به گرم کردن و حرکات کششی مشغول شوید.
بد نیست بدانید بدن انسان در ۱۱ دقیقه اول در حال قندسوزی است و بعد از آن وارد چربی‌سوزی می‌شود. همچنین توقف در حین پیاده‌روی حتی برای چند ثانیه نیز منجر به قطع فرایند چربی‌سوزی در بدن می‌شود و برای شروع چربی‌سوزی باید مجددا سیکل پیاده‌روی آغاز شود؛ بنابراین بهتر است پیاده‌روی منقطع نباشد و حرکات کششی قبل یا بعد از پیاده‌روی انجام شود. فقط در مورد بیمارانی مثل افراد مبتلا دیسک کمر که منع پیاده‌روی دارند، این افراد می‌توانند مثلا ۴۰ دقیقه را به دو یا سه قسمت تقسیم کنند و ورزش خود را انجام دهند.
در پیاده‌روی چه سرعتی داشته باشیم؟یکی دیگر از پارامتر‌های مهم در پیاده روی برای کاهش وزن و بهبود سلامتی، سرعت پیاده‌روی است. بالا رفتن و پایین آمدن سرعت هر کدام آثار خودشان را دارند. پایین بودن سرعت، اثرگذاری پیاده‌روی را کاهش می‌دهد و باعث درگیر نشدن اعضای مختلف بدن و سرعت نگرفتن سوخت‌وساز می‌شود. سرعت بسیار بالا در پیاده‌روی هم مانند دویدن است که در ضربان و تنفس فرد تأثیرگذار است. بهترین سرعت در پیاده‌روی، کمی آرام‌تر از دویدن است.
در حالت اصولی ابتدا باید از سرعت کم شروع کرده و در عرض چند دقیقه به ۷۰ درصد توان تنفسی خود برسید. به‌نحوی‌که سرعت شما بیشتر از راه رفتن‌های معمولی باشد، اما در پایان باعث کمبود نفس در شما نشود. پس به‌صورتی کلی، روزانه ۳۰ تا ۴۰ دقیقه پیاده‌روی در زمان صبح ناشتا و با سرعت کمی آرام‌تر از دویدن، بهترین حالت پیاده‌روی برای کاهش وزن و بهبود سلامتی است. در هنگام پیاده‌روی استفاده از کفش‌های مناسب نیز ضرورت دارد.
در پایان اگر از تردمیل استفاده می‌کنید، سرعت را روی حالت متوسط و شیب را هم روی حالت متعادل قرار دهید. ورزش کردن شما روی تردمیل نباید حالت تند یا کند پیدا کند و حین ورزش نیز نباید دچار تعریق یا افزایش شدید ضربان قلب شوید.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟