ناسا برای شناسایی خطر تشعشعات، دو آدمک زن به ماه می‌فرستد
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۲۵۴۴۴
به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ دانشمندان در ساخت این آدمک‌های بی‌جان از بدن یک زن بالغ الگوبرداری کرده‌اند. اگر از خودتان می‌پرسید که چرا آدمک زن، باید بگوییم که ناسا قرار است ماموریتی را با نام «آرتمیس ۱» اجرا کند که در آن یک فضانورد زن به ماه خواهد رفت.
هلگا و زوهر در یک کپسول بدون سرنشین «اوریون» به ماه سفر می‌کنند و برمی‌گردند و فقط یکی از آنها به جلیقه محافظ تشعشع جدید مجهز است تا تاثیرات تشعشعات را به خوبی شناخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هدف برنامه آرتمیس بازگرداندن انسان به ماه بعد از ۵۰ سال است، اما این بار ناسا قول داده است که اولین زن را روی سطح غبارآلود ماه فرود آورد. دانشمندان معتقدند که زنان در معرض خطر بیشتری از اثرات مضر تشعشعات فضایی قرار دارند، بنابراین سطوح مرزی تشعشعات متفاوتی نسبت به همکاران مرد خود دارند. مطالعات در مورد قرار گرفتن در معرض تشعشعات برای مردان و زنان نشان می‌دهد که احتمال ابتلا به سرطان در زنان بیشتر است. علاوه براین، تحقیقات دیگری نشان داده است که تشعشعات فضایی بر سلامت باروری زنان نیز تاثیر می‌گذارد.
با این حال، تحقیقات بسیار کمی در مورد اندازه‌گیری تاثیر تشعشعات برای هر دو جنس انجام شده است. اما اکنون، در حالی که ناسا خود را آماده می‌کند تا فضانوردان زن را زودتر از سال 2025 به ماه بفرستد، دانشمندان به دنبال راه‌هایی برای کاهش اثرات تشعشعات فضایی برای خدمه خود در این سفر طولانی مدت هستند.
آدمک‌های هلگا و زوهر بخشی از آزمایش MARE هستند که توسط مرکز هوافضای آلمان یا DLR طراحی شده است. این آزمایش از دو نمایش یکسان از بدن زن برای بررسی تاثیر تشعشعات در طول پرواز ماموریت آرتمیس 1 استفاده خواهد کرد که ممکن است تا 6 هفته طول بکشد. آرتمیس 1 زمینه را برای آرتمیس 2 فراهم می‌کند، که در آن یک کپسول اوریون حامل انسان‌های واقعی به ماه پرواز می‌کند و (بدون فرود) در اوایل سال 2024 برمی‌گردد.
توماس برگر، رئیس گروه بیوفیزیک بخش زیست‌شناسی تشعشعی DLR، در این مورد می‌گوید: ما به دنبال این هستیم که دقیقا چگونه سطوح تشعشعات در طول یک پرواز کامل به ماه بر فضانوردان زن تاثیر می‌گذارد و کدام اقدامات حفاظتی ممکن است به مقابله با آن کمک کند.
به گفته DLR، آدمک‌ها از موادی ساخته شده‌اند که استخوان‌ها، بافت‌های نرم و اندام‌های یک زن بالغ را تقلید می‌کنند و همگی توسط بیش از هزار حسگر غیرفعال و 34 آشکارساز تشعشع فعال ردیابی می‌شوند. یکی از آدمک‌ها، هلگا، بدون محافظ به ماه پرواز می‌کند و دیگری، زوهر، جلیقه‌ای به نام AstroRad می‌پوشد که توسط شرکت هوافضای آمریکایی لاکهید مارتین ساخته شده است.
هلگا و زوهر در طول سفر با فضاپیمای اوریون به ماه، تحت تأثیر محیط خشن فضا قرار می‌گیرند و در نتیجه، در معرض انواع مختلفی از تابش‌های فضایی، مانند ذرات باردار تولید شده توسط خورشید یا ذرات انرژی محبوس شده در جو زمین قرار خواهند گرفت. دانشمندان می‌دانند که تشعشعات فضایی، مولکول‌های DNA انسان را تغییر می‌دهند که این امر برای سلامت انسان خوب نیست.
با این حال، محققان قرار است پس از بازگشت آدمک‌ها به زمین، بررسی کنند که جلیقه جدید AstroRad تا چه حد در محافظت آنها در مقابل تشعشعات موفق بوده است.
کد خبر: 1139145 برچسب‌ها ناسامنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: ناسا تشعشعات فضایی آدمک ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۲۵۴۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویر روز ناسا: تلسکوپ‌های کمکی زیر آسمان پرستاره جنوب
با وجود شباهت به R2D2، ربات محبوب جنگ ستارگان (Star Wars)، این سه سازه هیچ ارتباطی به دنیای خیالی جرج لوکاس یا ربات‌هایی که می‌شناسید، ندارند. این سازه‌ها در رصدخانه پارانال واقع در صحرای آتاکامای شیلی قرار دارند و تلسکوپ‌های کمکی 1.8 متری را جای داده‌اند. تلسکوپ‌های کمکی برای تداخل‌سنجی مورداستفاده قرار می‌گیرند و به کمک ۴ تلسکوپ ۸ متری VLT می‌آیند. جهت تداخل‌سنجی، نور هر تلسکوپ با سیستمی از آینه‌ها در تونل‌های زیرزمینی هدایت می‌شود تا در نقطه کانونی مشترکی به هم برسند.
تداخل‌سنجی، تکنیک خلاقانه‌ای است که در آن، نور گردآوری‌شده از چند تلسکوپ کوچک با هم تداخل داده می‌شود تا تصویر تلسکوپ بسیار بزرگ‌تری که قطر آن با بیشترین فاصله بین تلسکوپ‌های کوچک برابری می‌کند، شبیه‌سازی شود. البته همان‌طور که انتظار دارید، این تکنیک فقط برای اجرام نسبتا پرنور قابل استفاده است، اما تفکیک بسیار بالایی را به ارمغان می‌آورد.
در حال حاضر، ۴ تلسکوپ کمکی (AT) عملیاتی‌اند؛ هرکدام مجهز به انتقال‌دهنده‌ای است که تلسکوپ را در امتداد مسیرهای ازپیش‌تعیین‌شده حرکت می‌دهد و با فراهم آوردن چینش‌های مختلف در ترکیب با تلسکوپ‌های ثابت ۸ متری، تداخل‌سنجی را در ابعاد مختلفی امکان‌پذیر می‌کند، به‌طوری‌که در بهترین حالت تصویری متناظر با تلسکوپ ۲۰۰ متری تهیه می‌شود.
بر فراز این سه تلسکوپ کمکی، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را می‌بینید، کهکشان‌های اقماری راه‌شیری که به‌ترتیب ۱۷۰هزار سال‌نوری و ۳۰۰هزار سال‌نوری با ما فاصله دارند. ستارگان شباهنگ و سهیل نیز که به‌ترتیب روشن‌ترین ستارگان شب‌های زمین به شمار می‌روند، در این تصویر دیده می‌ؤوند.
تابش سبزرنگی که بر فراز افق می‌بینید، «هواتاب» نام دارد. جو زمین در طول روز، گرم می‌شود و پس از غروب خورشید و کاهش دما، این انرژی اضافی را به شکل تابش سبزرنگ ضعیفی منتشر می‌کند که هواتاب خوانده می‌شود. با گذشت پاسی از شب، هوا نیز خنک می‌شود و هواتاب، ناپدید می‌شود. صحرای آتاکاما در ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متری از سطح آب‌های آزاد، پشت دیواره رشته‌کوه آند در آمریکای جنوبی (شیلی) واقع شده و یکی از بهترین مناطق رصدی زمین به شمار می‌رود.
اعتبار تصویر و حق چاپ: یوری بلتسکی، رصدخانه کارنگی لاس کامپاناس، پروژه جهان در شب (TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902786
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟