به نقل از «ایران اکونومیست»

فقدان دوپامین ، باعث بروز پارکینسون میشود.

تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۸۰۲۳۹

سلول‌های مغزی در پارکینسون به درمان‌های جدید اشاره می‌کنند.

دانشمندانی که در حال بررسی زمینه‌های بیولوژیکی بیماری پارکینسون هستند، به کشف مهمی دست یافته‌اند، و متوجه شدند بر اثر نابودی سلول‌هایی که منجر به تخریب عصبی مرتبط با این بیماری می‌شوند، پارکینسون بروز می کند.

یکی از نشانه‌های بیماری پارکینسون مرگ نورون‌هایی است که انتقال دهنده عصبی دوپامین را تولید می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با کاهش دوپامین، مهارت‌های حرکتی و سایر علائم این بیماری بدتر می‌شود، بنابراین ابداع راه‌هایی برای تقویت میزان دوپامین یک اولویت کلیدی برای دانشمندان در این زمینه است.

این مطلب می‌تواند ناشی از دارو‌های موجود مانند لوودوپا باشد، که راه خود را به مغز باز می‌کند و به دوپامین یا تحریک الکتریکی تبدیل می‌شود، یک روش درمانی شناخته شده که همیشه در حال بهبود است.

با این حال، از آنجایی که از دست دادن نورون‌ها برگشت‌ناپذیر است، ما شاهد تمرکز دانشمندان بر روی تکنیک‌هایی هستیم که نسخه‌های رشد یافته از سلول‌های بنیادی را جایگزین آن‌ها می‌کنند، و برخی از درمان‌ها اخیراً به آزمایش‌های انسانی راه یافته‌اند.

نورون‌های تولیدکننده دوپامین از طریق پارکینسون در اعماق مغز میانی در ساختاری به نام ماده سیاه از بین می‌روند و دانشمندان قادر به درک ویژگی‌های مولکولی که آن‌ها را به ویژه مستعد مرگ می‌کند، نبوده‌اند.

تحقیقات جدید این تیم شامل تجزیه و تحلیل نمونه‌های مغزی پس از مرگ بیماران پارکینسونی همراه با افراد سالم و مقایسه بیان ژن تک سلولی بین آن‌ها بود. این امر آن‌ها را قادر می‌سازد تا نورون‌های مختلف دوپامین را در مغز میانی انسان شناسایی کنند، در حالی که تحقیقات قبلی وجود دو یا سه نوع را پیشنهاد کرده بود، دانشمندان در مجموع ۱۰ نوع را شناسایی کردند.

در میان آن خانواده ۱۰ نفره، دانشمندان یک نوع سلولی را شناسایی کردند که به‌خصوص آسیب‌پذیر توصیف می‌کنند، که توسط فاکتور‌های رونویسی خاص و بیان ژنی به نام AGTR۱ شناسایی می‌شود.

ماکوسکو می‌گوید: نتایج ما به توضیح یک معمای دیرینه در مورد پارکینسون کمک می‌کند، که چرا این زیر مجموعه خاص از سلول‌های دوپامین در مغز میانی می‌میرد. این سلول‌های در حال مرگ در مقایسه با سایر انواع سلول‌ها و سلول‌های مشابه افراد بدون پارکینسون، تنوع‌های مرتبط با خطر بیشتری را نشان می‌دهند؛ بنابراین ژنتیک انسانی در این سلول‌ها عمل می‌کند تا آن‌ها را در برابر مرگ سلولی، در مقایسه با سایر زیرگروه‌های نورون‌های دوپامین مرتبط آسیب‌پذیرتر کند، که به همان اندازه نمی‌میرند و تعداد زیادی از این ژن‌های خطر را بیان نمی‌کنند.

این موضوع به مکانیسم‌های خاصی اشاره می‌کند که باعث مرگ سلولی در پارکینسون می‌شود و این آسیب‌پذیری‌ها با هم نوعی امضای بیان ژن برای نورون‌های در معرض خطر را تشکیل می‌دهند، که به نوبه خود پایه‌ای برای تلاش‌های مداوم برای مهندسی نورون‌های تولید کننده دوپامین در آزمایشگاه می‌گذارد. محققان قبلاً توانایی رشد این سلول‌ها را از سلول‌های بنیادی نشان داده‌اند و حتی نشان داده‌اند که چگونه می‌توانند مدار‌های شکسته را در مغز میانی بازگردانند و علائم حرکتی را بهبود بخشند.

ماکوسکو گفت: در حال حاضر تلاش‌های زیادی برای مهندسی نورون‌های دوپامین، برای پیوند به بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون در حال انجام است. آنچه ما در اینجا گزارش می‌کنیم، امضای واقعی بیان ژن نورون‌های آسیب‌پذیر است. این اطلاعات به این گروه‌ها در تلاش هایشان کمک خواهد کرد.

به علاوه، همانطور که این مکانیسم‌ها در مطالعات موش‌ها دیده شده بود، اما قبلاً در سلول‌های انسانی دیده نشده بود، این تحقیق همچنین راهی برای تجسم علائم بیماری در نورون‌ها در نمونه‌های مغزی پس از مرگ را نشان می‌دهد.

ماکوسکو می‌گوید: در حال حاضر آزمایش‌های آزمایشی ژن‌درمانی با هدف قرار دادن نورون‌ها در بیماری پارکینسون وجود دارد، و این مطالعه انواع سلول‌ها و مسیر‌های خاصی را که تلاش‌های ژن‌درمانی باید روی آن‌ها متمرکز شود، نشان می‌دهد.

این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: بیماری پارکینسون مغز میانی نورون ها سلول ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۸۰۲۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فناوری جدیدی برای دیدن درون سلول‌های سرطانی

پژوهشگران فناوری جدیدی را توسعه داده‌اند که با آن می‌توانند محتویات چربی یا همان لیپیدهای موجود در سلول‌های سرطانی را مشاهده و مطالعه کنند.

به گزارش مشرق، دانشمندان فناوری تصویربرداری جدیدی را ابداع کرده‌اند که به آنها اجازه می‌دهد تا درون یک سلول سرطانی را به صورت زنده ببینند و نحوه تعامل آن با محیط اطراف خود را مشاهده کنند.

به نقل از آی‌ای، این تیم به رهبری دانشگاه ساری(Surrey) در انگلیس به دنبال مشاهده و مطالعه محتوای چربی‌های(لیپیدها) موجود در سلول‌های سرطانی بود.

لیپیدها اجزای کلیدی سلول‌ها هستند و به سلول‌های سرطانی اجازه رشد، تکثیر و متاستاز را می‌دهند.

این تکنیک با همکاری کالج دانشگاهی لندن توسعه یافته است و شرکت داروسازی GSK و شرکت‌های یوکوگاوا(Yokogawa) و سایکس(Sciex) نیز در آن مشارکت داشته‌اند.

نظارت بر محتوای چربی سلول‌ها

با استفاده از سیستم شرکت یوکوگاوا به نام SS۲۰۰۰، سلول‌های سرطانی منفرد از یک ظرف کشت شیشه‌ای نمونه‌برداری شد. این سیستم نوآورانه سلول‌های زنده منفرد را با استفاده از لوله‌های کوچک استخراج می‌کند و امکان تجزیه و تحلیل دقیق را فراهم می‌کند. عرض این لوله‌ها به سختی ۱۰ میکرومتر، یعنی نصف قطر نازک‌ترین موی انسان است.

در مرحله بعد، این سلول‌ها با رنگ فلورسنت رنگ‌آمیزی شدند. این کار به پژوهشگران امکان داد تا قطرات لیپید را در طول آزمایش بررسی کنند.

سپس این تیم با محققان شرکت Sciex برای ایجاد یک رویکرد جدید طیف‌سنجی جرمی همکاری کرد. این روش به آنها اجازه می‌داد لیپیدها را بشکنند و ساختار واقعی سلول را تعیین کنند.

سرانجام کل این فرآیند به مشاهده چگونگی تکامل سلول‌های سرطانی در پاسخ به تغییرات محیط اطراف منجر شد.

یوهانا فون گریشتن از دانشکده شیمی و مهندسی شیمی دانشگاه ساری گفت که مشکل سلول‌های سرطانی این است که هیچ دو سلولی شبیه به هم نیستند.

وی افزود: این امر طراحی یک درمان خوب را سخت‌تر می‌کند، زیرا برخی سلول‌ها همیشه بیش از سایرین در برابر درمان مقاومت می‌کنند. با این حال، همیشه ثابت شده است که مطالعه سلول‌های زنده پس از حذف آنها از محیط طبیعی، با جزئیات کافی برای درک واقعی آرایش آنها دشوار است. به همین دلیل بسیار هیجان انگیز است که بتوانیم سلول‌های زنده را زیر میکروسکوپ نمونه‌برداری کنیم و محتوای چربی آنها را یک به یک بررسی کنیم.

به گفته پژوهشگران این یافته‌ها می‌توانند بینشی در مورد چگونگی واکنش سلول‌ها به تشعشع ارائه دهند.

پژوهشگران همچنین از این رویکرد تازه کشف شده برای تجزیه و تحلیل مولکول‌های چرب لیپیدی در چندین سلول سرطانی استفاده کردند. جالب توجه است که آنها تفاوت‌هایی را در نمایه لیپیدی سلول‌های مختلف شناسایی کردند.

کارلا نیومن معاون مدیر بخش تصویربرداری سلولی و دینامیک در GSK در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: روش جدید ما راه را برای مطالعه سلول‌های سرطانی با جزئیاتی که قبلاً ندیده‌ایم، هموار می‌کند. یک روز نیز ممکن است بتوانیم ببینیم که چگونه سلول‌های سرطانی با همسایگان خود ارتباط برقرار می‌کنند. این می‌تواند درمان‌های جدید و هدفمندتری را فراهم کند.

این تکنیک می‌تواند بینش‌های ارزشمندی در مورد چگونگی پاسخ انواع سرطان به درمان‌ها ارائه دهد. همچنین می‌تواند به پزشکان در درک تأثیر تابش و تشعشع بر سلول‌ها کمک کند، به ویژه اینکه چگونه برخی از سلول‌های سرطانی در برابر پرتودرمانی مقاومت می‌کنند. این مقاومت ممکن است به عود سرطان منجر شود.

درک عمیق‌تر از بیولوژی سرطان می‌تواند به توسعه درمان‌های مؤثرتری در آینده منجر شود.

علاوه بر این، پژوهشگران بیان می‌کنند که مطالعه لیپیدها داخل سلول‌های منفرد ممکن است به بخش‌های مختلف سلامت از جمله ایمنی و بیماری‌های عفونی نیز کمک کند.

این یافته‌ها در مجله Analytical Chemistry منتشر شده است.