شاهنامه؛ حماسه‌ای انسانی
تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۹۸۲۲۲
به نام خداوند جان و خرد / کزین برتر اندیشه برنگذرد - خداوند نام و خداوند جای / خداوند روزی ده رهنمای
همگان او را می‌شناسند. نسل دیروز او را در صدای پر طنین مرشد پرده‌خوان شناخته است و نسل امروز در قصه‌هایی که سینه به سینه از بزرگان نقل شده است. نام پر آوازه‌اش واژه‌های بسیاری به ذهن تداعی می‌کند: شکوه، پاسداری، افتخار و برتر از همه آزادگی.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«و اندرین چیزهاست که به‌گفتار، مر خواننده را بزرگ آید و به هر کسی دادند تا ازو فایده گیرد. و چیزها اندرین نامه بیابند که سهمگین نماید و این نیکوست چون مغز او بدانی، و تو را درست گردد و دلپذیر آید... این همه درست آید به نزدیک دانایان و بخردان به‌معنی، و آن‌که دشمن دانش بود، این را زشت گرداند و اندر جهان شگفتی فراوانست.»
شاهنامه اثری است که ما در آن شاهد دو گونه سازْواری هستیم؛ سازواری بیرونی آن، هماهنگی با روح زمانه و انطباق با نیازها و انگیزه‌های عاطفی و روحی بشر است و سازواری درونی اش، توازن لفظ و معنا و احساس و بیان.
اگرچه در شاهنامه همواره سخن از رزم و نبرد و اوصاف پهلوانان است، و بخش اعظم این شاهکار بزرگ به جنگ‌ها و نبردهای میهنی اختصاص دارد، به گونه‌ای که برخی از فردوسی‌شناسان از «شاهنامه» به «رزمنامه» تعبیر کرده‌اند؛ اما فردوسی قائل به تعارض جنگجویی و کینه‌توزی با خردمندی و دینداری است و هدف او از به تصویر کشیدن این جنگاوری‌ها آن است تا به ما بگوید ستیزه‌جویی بشر ناشی از نادانی او است و از این رو همگان را به صلح و دوستی دعوت می‌کند. در داستان سیاوش، اسطوره صلح‌طلبی و جنگ‌ستیزی در شاهنامه، می‌گوید:
سیاوش چنین گفت کاین رأی نیست/ همان جنگ را مایه و جای نیست - به گوهر بر آن روز ننگ آورم / که من پیش شه هدیه جنگ آورم
شاهنامه را باید «حماسه‌ای انسانی» نامید؛ از آن رو که تماماً انعکاس احساسات مردم ایران است و از خامه سخنوری بیرون تراویده که خود، لبریز از عواطف و احساسات لطیف و شریف انسانی است. شاعری که درد دردمندان، اسیران بی پناه، کودکان بی مادرو پیران نیازمند بر دلش سنگینی می‌کند. از غم پهلوان محبوبش غمگین است و آنگاه که عملی ناسزاوار از او سر می زند، خشمگین می‌شود و می‌گوید: «دل نازک از رستم آید به خشم!»
کتاب بزرگ و سترگ شاهنامه با ۶۰ هزار بیت بنیان زبان فارسی، تاریخ گذشته سرزمین ایران و تعظیم و تجلیل مفاخر ملی است. شاهنامه کتاب حکمت است و ابوالقاسم فردوسی حکیمی است که حکمت را به زبان شعر سروده و دقیقاً از همین روست که سالها پس از خلق این حماسه، بزرگ‌ترین حکیم اشراقی این سرزمین، شیخ شهاب‌الدین سهرودی از احیای حکمت پارسی سخن گفته است.
چون نیک بنگریم، ۲۵ اردیبهشت فرصت مغتنمی است تا بار دیگر با تعمق و تفکر در زبان فارسی و میراث و گنجینه‌ی ارجمند ادبی و هویتی آن، بکوشیم پاسبانان خردمندی برای زبان پارسی باشیم. جاودانه باد کاخ برافراشته‌ی زبان فارسی و درود بر فردوسی بزرگ که شاهنامه را به پارسی زبانان هدیه کرد. این روز خجسته بر تمامی ایرانیان فرهنگ دوست و هنرپرور در سرتاسر جهان گرامی باد.
برچسب‌ها پاسداشت زبان فارسی زبان فارسی شاهنامه ایران ابوالقاسم فردوسیمنبع: ایرنا
کلیدواژه: پاسداشت زبان فارسی زبان فارسی شاهنامه پاسداشت زبان فارسی زبان فارسی شاهنامه ایران ابوالقاسم فردوسی زبان فارسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۹۸۲۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پاسداشت زبان فارسی، پاسداشت هویت ملی و فرهنگی ایرانیان + فیلم
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز قزوین، صیانت از زبان و ادبیات فارسی به عنوان میراث فرهنگی و هویت ملی ایرانیان، ضمن اهمیت حفظ و پاسداشت، نیازمند نظارت، کنترل و بکارگیری صحیح است. کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت