آخرین بازمانده نقاشی قهوه‌خانه‌ای
تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۰۰۳۴۴
مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت در سفری به مازندران با جمعی از هنرمندان پیشکسوت از جمله آخرین بازمانده نقاشی قهوه‌خانه‌ای و کارگردان اولین فیلم جنگی ساخت ایران دیدار کرد.
به گزارش گروه فرهنگی ایران اکونومیست، در این سفر که از سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت آغاز شد، سیدعباس عظیمی با همراهی داود فیاضی، موسیقی‌دان ،خواننده و ردیف‌دان پیشکسوت، با حضور در منزل استادان عزت رحیم‌بقایی(صدابردار پیشکسوت موسیقی)، مهدی شاه‌محمدیان (قلمزن پیشکسوت)، محمدعلی پایدار (پیشکسوت منبت)، منصور وفایی (پیشکسوت نقاشی قهوه‌خانه‌ای)، اکبر صادقی (کارگردان پیشکسوت سینما) و خانواده زنده‌یاد ابوالحسن خوشرو (خواننده نواحی) دیدار و با اهدای لوح و هدیه موسسه از آنان تقدیر کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عظیمی با اشاره بر لزوم این سفرها گفت: ۷۰ درصد از اعضای موسسه ساکن کلان‌شهر تهران هستند. ولی این موضوع هیچگاه باعث کم‌توجهی به هنرمندان پیشکسوت ساکن شهرستان‌ها نشده است. هنرمندان پیشکسوت سرمایه‌های ملی و فرهنگی کشور هستند و تلاش می‌شود هر چند وقت یکبار به این عزیزان سر زده و جویای احوال آنان شویم.
مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت با اشاره به روند این سفرها گفت: از سال ۹۱ تا کنون برنامه ملاقات، دیدار و عیادت از هنرمنان پیشکسوت یا خانواده استادان آسمانی به عنوان یک سر فصل اصلی در برنامه‌های موسسه بوده و همچنان در حال انجام است. و این رویه مورد استقبال هنرمندان قرار گرفته است.
عزت رحیم‌بقایی از پیشکســوتان صدابرداری در ایران اســت و صدابرداری صحنــه ای بســیاری از هنرمنــدان موســیقی ایــران از جملــه محمدرضــا شــجریان، حســین علیــزاده، پرویــز مشــکاتیان و... را در کارنامــه هنــری خــود دارد. وی از اعضــای هیئت مدیــره کانــون صدابــرداران خانــه موســیقی ایــران بــوده اســت.
او علاوه بر صدابرداری تجربه بازیگری نیز دارد و در آثار سینمایی از جمله خواهران غریب، چون ابر در بهاران و ای ایران به ایفای نقش پرداخته و در سریال‌های خانه سبز، لبخند سوم و تهران ۲۰ بازی کرده است.
رحیم‌بقایی مدرک درجه یک هنری دارد و در سال ۱۳۹۸ به عضویت موسسه هنرمندان پیشکسوت درآمد.
مهدی شاه‌محمدیان اکنون در رشته قلمزنی به کار مشغول است و در مدت ۳۶سال فعالیت در این رشته، تابلوهای نفیسی ساخته و در بیش از ده نمایشگاه شرکت کرده است که مهمترین آن ها نمایشگاه صنایع دستی آسیا و اقیانوسیه در آبان ماه سال ۱۳۷۳ بوده است. شاه محمدیان دو سال در دانشگاه علمی کاربردی سازمان صنایع دستی تدریس کرده و تاکنون در رشته های قلمزنی و آواز شاگردان بسیاری را آموزش داده است؛ شاگردانی که اکنون خود به درجه استادی رسیده‌اند.
وقتی دبستانی بود، خواندن آواز را شروع کرد و در هفده سالگی گوشه های موسیقی ایرانی را از مرحوم یاریاوی که از نوازندگان شناخته شده نی بود آموخت. در سال ۱۳۵۸در کلاس استاد علی اصغر شاه زیدی ردیف ها و گوشه های موسیقی را مجددا فراگرفت.
شاه محمدیان برای تکمیل دانش خود در حوزه موسیقی سنتی ایران، مدتی هم از حضور منصور اعظمی‌کیا بهره برد. همچنین از محضر استادانی مثل حسن کسایی، جلیل شهناز، حسین عمومی، مرحوم طاهرپور و طاهرزاده استفاده کرد.
شاه محمدیان مدرک درجه یک هنری دارد و از سال ۱۳۹۶ عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت است.
محمدعلی پایدار سال ۱۳۳۷ در تهران متولد شد. تا مقطع دیپلم در تهران درس خواند. از طریق آشنایی با استاد جمشید پورگلی و استاد میرطیبی با هنرهای سنتی آشنا شد و همچنین از محضر استاد مهدی طوسی بهره برد.
اولین اثر هنری وی تمثال امیرالمؤمنین (ع) است و تابلوهای سیمرغ و شاهنامه از مهمترین آثار وی به شمار می‌روند. عضویت در مرکز ایران‌شناسی و دریافت نشان‌های هنری در رشته‌های منبت و معرق از سوابق و افتخارات او محسوب می‌شوند. وی در هنرهای سنتی از قبیل منبت، معرق، گره‌چینی، منبت معرق، قواره‌بری و ارسی‌سازی تخصص دارد.
در کارنامه هنری این هنرمند حوزۀ هنرهای سنتی، سی‌ونه مقاله تخصصی در زمینۀ شناخت چوب و عوامل مخرب آن، تاریخ صنایع‌دستی معاصر استان مازندران و همچنین تحقیق و نگارش سقا نفارخانه (کیجا تکیه)، و تحقیق (مسجد فرح‌آباد)، تاریخچه صنایع‌دستی (منبت) به چشم می‌خورد.
محمدعلی پایدار مدرک درجه یک هنری دارد و از سال ۱۳۹۷ عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت است.
منصور وفایی آخرین بازمانده نقاشی قهوه‌خانه‌ای است؛ هنری که حفظ هویت ملی‌مان کمک می کند.
وفایی از همان کودکی به نقاشی علاقه داشت. به واسطه این علاقه‌مندی پدرش او را در دبیرستان اسدآبادی ثبت نام کرد. نزد استاد علی اکبر نجم آبادی از شاگردان کمال الملک نقاشی را آموخت. علاقه‌اش به روایت داستان در نقاشی او را به سمت نقاشی قهوه‌خانه‌ای سوق داد. از شاهنامه و روایات مذهبی برای خلق اثر الهام گرفت.
سال ۱۳۶۹ براش سالی مهم بود. همزمان با کنگره بزرگداشت فردوسی در تهران هنرش را به رخ کشید. داستان‌های شاهنامه با هنر او و حسن اسماعیل زاده برای مهمان خارجی و داخلی کنگره به تصویر درآمد و پس از آن بود که درخواست‌ها برای کشیدن نقاشی قهوه‌خانه‌ای به سمت او سرازیر شد.
او با نوآوری و تلاش مسیرش را ادامه داد تا جایی که نشان درجه یک هنری را دریافت کرد. از دیگر آثار او می توان همکاری با شرکت هنری یونیورسال فاین آرتز کمپانی برای تهیه بیش از ۳۰۰ تابلو نقاشی، تصویرگری داستان رستم و سهراب در قالب ۱۲ تابلو و تصویر گری روی ۵جلد شاهنامه فردوسی را نام برد.
ابوالحسن خوشرو دی سال ۱۳۲۵ در روستای سیاهرودکلا قائم‌شهر (از توابع استان مازندران) به دنیا آمد. موسیقی را با نواختن ساز «لَلِه‌وا» آغاز کرد و از هنرستان موسیقی تهران فارغ‌التحصیل شد.
سال ۱۳۳۹ یک گروه موسیقی با همکاری برادرانش (فرج‌الله و عبدالله) و احمد محسن‌پور تشکیل داد و از سال ۱۳۴۵ به همکاری با رادیو مرکز استان مازندران پرداخت.
سال ۱۳۵۰ گروه موسیقی روجا (ستارۀ صبح) را تشکیل داد و با این گروه کنسرت‌های متعددی در ایران و خارج از کشور برگزار کرد. نخستین مجموعه موسیقی ابوالحسن خوشرو هژبر سلطون نام داشت. اثر مشتی از او در سال ۱۳۵۹ منتشر شد که همین امر باعث شد مردم منطقه تا سال‌ها او را «مشتی» صدا کنند. او همراه با استاد فقید احمد محسن‌پور از چهره‌های برجسته و اثرگذار در احیای موسیقی مازندران بود که بیش از پنج دهه از عمر خود را صرف اعتلای فرهنگ موسیقایی مازندران کرد.
شاباجی، خنش، رونما، طالبا، آلاشت دیار، دماوند، موسیقی مازندرانی، نرگس جار، تش سو، آفتاب ته، کوچ، مشتی، حامد، هژبرخوانی، دشوار، رقص‌های مازندران و مادرمه تعدادی از آثار و آلبوم‌های موسیقی این هنرمند مازنی هستند.
سرانجام این خواننده و نوازنده پیشکسوت موسیقی مازندرانی، دهم اسفند سال ۱۳۹۸ پس از تحمل یک دوره دوساله بیماری در سن هفتاد و دو سالگی به دیار حق شتافت.
زنده‌یاد ابوالحسن خوشرو ساروکلائی که او را با نام ابوالحسن خوشرو می‌شناسند مدرک درجه یک هنری داشت و از سال ۱۳۹۸ به عضویت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت درآمده بود.
اکبر صادقی نخستین روز فروردین ماه سال ۱۳۲۷ در شهر ری، اولین تصویر از جهان پیرامون را در حافظه‌اش ثبت کرد. فعالیت هنری را با نوشتن فیلمنامه فیلم پسرخوانده به کارگردانی جمشید شیبانی آغاز کرد و نخستین کارش را به صورت حرفه‌ای به عنوان دستیار کارگردان در فیلم مشترک ایران و هند بنام همای سعادت به کارگردانی فابی چاناکیا تجربه کرد. او مدتی مدیر استودیو «پارس فیلم»، معتبرترین و بزرگترین استودیو در ایران بود و بعد از آن مدیر تولید «تینا فیلم» شد. اولین کار مستقل کارگردانی او فیلم با عشق مردن در سال ۱۳۵۷ بود.
صادقی در مقام تهیه‌کننده سال ۱۳۶۲ در فیلم بازرس ویژه به کارگردانی منصور تهرانی فعالیت داشت. این هنرمند پیشکسوت سینما، سال ۱۳۶۵ دوره پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند. اثر مهم او در این سال، کارگردانی و تهیه‌کنندگی فیلم دبیرستان است و او توانست با مهارتش، جای خود را میان اهالی سینما تثبیت کند. علاوه بر این، او در سال ۱۳۶۶ در فیلم سیمرغ نیز نقش‌آفرینی کرد.
با اینکه اکبر صادقی را بیشتر به عنوان تهیه‌کننده می‌شناسیم، اما در حرفه‌های دیگر نیز فعال بوده است. او علاوه بر تهیه‌کننده، به‌عنوان کارگردان، نویسنده و بازیگر نیز در سینما و تلویزیون فعالیت داشته است. مهمترین آثار اکبر صادقی در مقام کارگردان، فیلم‌های گاومیش‌ها، سرحد، سریال تازیانه بر باد، سریال زائر غریب، مادرجونم عاشق شده، آلما، سیمرغ، دبیرستان، بالاش، پایگاه جهنمی، در محاصره، شیطان و با عشق مردن است.
وی همچنین فیلمنامه‌های سرحد، مزدوران، در محاصره، شیطان، با عشق مردن، جنجال، می‌رم بابا بخرم، پسرخوانده و بی‌حجاب را نوشته است. مهمترین آثار اکبر صادقی در حرفه بازیگری، فیلم اجاره‌نشین‌ها و ناخدا است.
صادقی سال ۱۳۷۹ توانست دیپلم افتخار بهترین فیلم را برای شنگول و منگول، در پانزدهمین دوره جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان دریافت کند. اکبر صادقی از ۱۴ مهرماه ۱۳۹۲ به عضویت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت درآمد.
منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: مازندران ، موسسه هنرمندان پیشکسوت ، اکبر صادقیمنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: مازندران موسسه هنرمندان پیشکسوت اکبر صادقی مؤسسه هنرمندان پیشکسوت موسسه هنرمندان پیشکسوت هنرمندان پیشکسوت نقاشی قهوه خانه ای مدرک درجه یک هنری محمدعلی پایدار ابوالحسن خوشرو شاه محمدیان رحیم بقایی صنایع دستی اکبر صادقی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۰۰۳۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«از خارجی‌ها همه جا» تا «بنی آدم اعضای یک پیکرند» در دوسالانه هنر ونیز
امسال، با همکاری رایزنی فرهنگی کشور در ایتالیا و مسئولان هنری و هنرهای تجسمی کشور، ایران توانسته است در مهمترین رویداد تجسمی دنیا؛ شصتمین دوره دوسالانه هنر ونیز حضور برجسته‌ای داشته باشد که در جریان آن، شعار غرفه هنر کشور «بنی آدم اعضای یک پیکرند» است.
درواقع، دوسالانه ونیز شامل نمایشگاهی از آثار هنری معاصر است و همان‌طور که از نامش مشخص است هر دو سال یکبار در شهر ونیز ایتالیا آغاز به کار می‌کند و تأسیس این رویداد فرهنگی مهم مربوط به سال ۱۸۹۵ است که هدف آن، حمایت از هنرهای تجسمی در یکی از مهد‌های هنری دنیا؛ ایتالیاست.
از ۲۱ آوریل بود که شصتمین دوره بینال ونیز با شعاری تحت عنوان «خارجی‌ها همه‌جا» کار خود را آغاز کرده است و در جریان آن ۹۵ کشور حضور داشته‌اند و این مهم، جزء بی سابقه‌ترین‌ها بعد از شیوع کووید ۱۹ بوده است و یکی از نکات حائز اهمیت در خصوص شصتمین دوره دوسالانه هنر ونیز این است که کشورمان حضور پُررنگی داشته و توانسته است حرفی برای گفتن داشته باشد تا جایی که از زمان راه اندازی دو سالانه، ایران برای نهمین سال توانسته است حضور متفاوتی در این رویداد داشته باشد.
حضور آثار برجسته هنرمندان تراز اول تجسمی ایران در دو سالانه هنر ونیز
امسال، غرفه ایران میزبان آثار فاخری از برجسته‌ترین هنرمندان معاصر کشور از جمله کاظم چلیپا، غلامعلی طاهری، عبدالحمید قدیریان، مرتضی اسدی و مصطفی گودرزی است که در شعار آن؛ یعنی مصرع شعر معروفی از سعدی شیرازی با عنوان «بنی آدم اعضای یک پیکرند» کلید واژه‌هایی مثل اتحاد و کمک به هم نوع در ذهن افراد متبادر می‌شوند.
در دو سالانه هنرهای تجسمی ونیز، امیر عبدالحسینی، به عنوان کیوریتور ارشد غرفه پاویون رسمی جمهوری اسلامی ایران، شعیب حسینی مقدم، کیوریتور و جعفر واحدی، مدیر برنامه‌ریزی و امور اجرایی حضور دارند و مهمترین نکته‌ای که در این رویداد مهم هنری جهان به چشم می‌خورد روشنگری جنایات رژیم صهیونیستی برای مردم ایتالیاست.
صبوری، سفیر کشورمان با اشاره به حضور معنادار ایران در دوسالانه ونیز گفت: توجه به تحولات خاورمیانه، عنوان نمایشگاه بسیار سنجیده و هوشمندانه انتخاب شده است و بازدید کنندگان به این مهم پی خواهند برد و این نشان دهنده سیاست راهبردی ما در منطقه است.
با توجه به شرایطی که در منطقه وجود دارد، انتخاب و برگزاری این نمایشگاه می‌تواند تسکین دهنده آلام مردم فلسطین باشد.
سفیر کشور اشاره کرد: روشنگری جنایات رژیم صهیونیستی برای مردم ایتالیا و گردشگران خارجی فرصت خوبی برای تبیین این جنایات است.
همچنین، محمدتقی امینی، رایزن فرهنگی ایران در جریان برگزاری این رویداد مهم گفت: حضور جمهوری اسلامی ایران در شصتمین دوره جشنواره بینال هنری ونیز موجب سرافرازی و افتخار است.
هنرمندان به همراه آثار بسیار فاخرشان در این نمایشگاه با توجه به شرایط بین‌المللی بسیار مهم ارزیابی می‌شوند و این مهم موجب شده است که هنرمندان فرهیخته کشورمان حمایت از مردم ستمدیده غزه و فلسطین را در دستور کار خود قرار دهند.
غرفه ایران در شصتمین بینال هنر ونیز در حمایت از کودکان غزه
محمد خراسانی‌زاده، مدیرکل هنرهای تجسمی، سرپرست موزه هنرهای معاصر و مسئول پاویون ایران در شصتمین دوسالانه هنر ونیز ۲۰۲۴ نیز، با بیان اینکه حرف اصلی دنیا را مردم فلسطین دانست، بیان کرد: از دانشگاه‌های آمریکا تا شهر‌های مختلف اروپا و اتفاقات مهم هنری که در دنیا در حال رقم خوردن است، پرچم اصلی، پرچم نگرانی‌های انسانی است که بلند شده است و در جای جای دنیا، فراتر از اقوام و ملیت‌ها و مرام و مسلک‌ها، مسئله همه حمایت از مظلومان فلسطین و ایستادگی در مقابل دژخیمان کودک کُش و نسل کش اسرائیلی است. در نتیجه، در مهمترین رویداد تجسمی دنیا موضوع و رویکرد کلان غرفه رسمی ایران، مسئله کودکان غزه است.
مدیرکل هنرهای تجسمی افزود: بازتابش آثار در داخل آینه‌کاری ایرانی و در قالب فناوری واقعیت مجازی، موشن گرافی، چیدمان و اتفاقات دیگری که یک روایت یکپارچه و منسجم از ماجرای فلسطین را برای همه هنرمندان، هنرگردانان و علاقمندان به عرصه هنر به نمایش گذاشته است؛ پرچمی از فرهنگ همیشه طرفدار مظلوم ایرانیان را بلند کرده است.
گفتنی است از آن‌جایی که دو سالانه‌ی هنر ونیز هر دوسال یکبار به مدت شش ماه، میزبان کشور‌های جهان با هنرمندان منتخب در عرصه‌های گوناگون هنرهای تجسمی بوده است و هر کشوری تلاش می‌کند با برپایی پاویونهای خود، کانون توجهات قرار بگیرد. در نتیجه، ایران هم از این قاعده مستثنی نبوده و حضور ایران در دوسالانه هنر ونیز به همت همکاری رایزنی فرهنگی و سفارت جمهوری اسلامی ایران در ایتالیا با اداره کل هنرهای تجسمی و موزه هنرهای معاصر و کارشناسان موزه صورت گرفته است؛ به‌طوری که آثار هنرمندان ایرانی به نمایش رنج و آلام کودکان فلسطینی در جریان حمله رژیم اشغالگر صهیونیستی به نوار غزه اهتمام ویژه‌ای داشته و این موضوع مهم در جدیدترین آثار هنرمندان تراز اول هنرهای تجسمی کشور در این رویداد به نمایش درآمده است.
نکته حائز اهمیت این است که غرفه ایران در شصتمین بینال هنر ونیز از ظهر روز ۸ اردیبهشت ماه با حضور محمدرضا صبوری سفیر ایران در ایتالیا از غرفه ایران رسماً آغاز به کار کرد. در این دوره از بینال هنر ونیز، ۵ هنرمند ایرانی نقاش با موضوع «کودکان غزه» اثر دارند. از اینرو، در بیانیه جمهوری اسلامی ایران در شصتمین بینال هنر ونیز با عنوان «هنر بدون مرز» و به قلم محمد خراسانی زاده، رئیس پاویون ایران این‌طور نوشته شده است:
«ما انسان‌ها فرزندان آدم و حوا همه از یک ریشه و یک خانواده‌ایم و برادران و خواهران یکدیگر محسوب می‌شویم. شادی‌ها و غم‌هایمان مشترک است، اندوه و درد و ستم دیدن هر ملتی برایمان تلخ است و موفقیت و شادکامی هر ملتی بدون تضییع حقوق دیگران برای همه شادی آفرین خواهد بود پس در چنین شرایطی چگونه می‌توانستیم بی تفاوت بمانیم و سکوت پیشه کنیم؟ پس اگر بنی آدم اعضای یک پیکرند باید زبان رسای هنر را به عنوان فریادی غضب آلود در اعتراض به این ظلم بی سابقه به کار می‌گرفتیم و با دست هنرمندان چیره دست و صاحب نام ایران اسلامی گوشه‌هایی از ستمی که بر هم‌نوعان مان می‌رود، نمایان می‌ساختیم. چنان که شاعر ایرانی سعدی شیرازی چنین سروده است:
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضو‌ها را نماند قرار
شعار «خارجی‌ها همه جا» در شصتمین دوسالانه هنر ونیز زمینه مناسبی را فراهم کرد که جمهوری اسلامی ایران عنوان بنی آدم اعضای یک پیکرند را برای نمایشگاه رسمی خود برگزیند تا یادآوری کند که به دور از هیاهو‌های رسانه‌ای، هنری دارای ارزش والاتری است که شأن انسان‌ها را محترم بشمارد و عدالت و شرافت و انصاف را به روشنی ترسیم کند.
در غرفه ایران کوشیده‌ایم تا مرزهای قراردادی بین کشور‌ها را برداریم و از دریچه انسانیت بخشی از لحظه‌های اندوهناک تاریخ این روز‌های بشریت را به تماشا بنشینیم، گاه با آثار تجسمی که نوآورانه و خلاقانه حرف‌هایی تازه برای گفتن دارند، گاه با چیدمانی که مخاطب را در موقعیتی متفاوت قرار می‌دهد، گاه با فناوری واقعیت مجازی که پدیده‌های فیزیکی را به چالش می‌کشد و گاه با تلألو تصویر در هنر آینه کاری ایرانی که همچون درخشش ستارگان در میانه کهکشان‌ها نور امید را برای روزگاری بهتر بر تاریکی‌های امروز دنیا می‌تاباند. البته همه اینها نمونه‌های کوچکی از هنر هنرمندان ایرانی است که مرزها را شکسته‌اند و پیامی است از وارثان تمدن هشت هزار ساله ایران که بر دیوار‌های بنایی در شهر کهن ونیز برنشسته‌اند. آن روز فرا خواهد رسید که رنج‌ها و ظلم‌ها به پایان می‌رسد؛ مرزهای غیر واقعی فرو خواهد ریخت و همه انسان‌ها یک امت واحد خواهند شد.
این روز‌ها کام همه جهانیان از آن چه بر مردم مظلوم و مقتدر فلسطین می‌گذرد، تلخ شده است. در این نقطه از دنیا جنایاتی شگرف در حال وقوع است که بهتر است نام آن را نسل کشی و جنایت علیه بشریت بگذاریم. کودکان بی پناه فلسطینی تنها به جرم این که در سرزمین مادری شأن به دنیا آمده اند و فقط به این علت که فلسطینی هستند. روزهایشان را با بمب، موشک، کشتار، گرسنگی و آوارگی به شب می‌رسانند و شب‌هایشان را با ترس و واهمه می‌گذرانند.»
بدنبال آن، در متن امیر عبدالحسینی، مدیر هنری، پژوهشگر و کیوریتور ارشد غرفه ایران در شصتمین بینال هنر ونیز متنی با عنوان «والایی؛ در سرزمینی که برای صلح آفریده شد» این‌طور آمده است:
«هنرمند به جای همه آنان سخن می‌گوید که قادر به سخن گفتن نیستند. این کلام آندره تارکوفسکی سینماگر نامدار روس است که هنرمند را به مثابه یک پیامبر می‌دانست؛ چرا که هنرمند «زیبایی» را همراه با آیینه‌ای اخلاقی می‌آفریند، اما آنجا که هنرمند قادر به سخن گفتن نیست تکلیف چه خواهد بود؟ آنجا که موضوع بزرگ‌تر از توان و داشته‌های هنرمند است، چه باید کرد؟ فرض کنید نویسنده‌ای، نقاشی یا فیلمسازی بخواهد عظمت و اندوه و ایثار مردم غزه را بیان کند. چنین چیزی شدنی است؟ هنرمند و نویسنده هر چه بکوشد نمی‌تواند اقیانوس این واقعه را آن‌گونه که رقم خورده در ظرف هنر و کلام بریزد. با این همه آموزه‌های ما تعریفی جامع‌تر از هنر ارائه می‌دهد و افعال بلند مرتبه‌ای را برابر با هنر می‌داند. در آرمان شهر فلاسفه غرب و شرق و نگاه فیلسوفان اسلامی هنری ارزشمند است که فضائل والا به همراه داشته باشد و این فضائل همان است که در شهادت این نظر کرده‌های بهشت خداوند به زیباترین شکل نمایان شده است. آیا در شهادت هزاران کودک معصوم غزه چیزی جز دیدن موقعیت است. این نظریه توصیف تجربه‌های نامتناهی مانند ایمان، امید، شکوه، شگفتی ستایش، هراس مرگ و … را شامل می‌شود و به امور فراموش ناشدنی تاب نیاوردنی و از همه مهمتر تفکر برانگیز اشاره دارد. از نظر لیوتار امر والا در نمایش امور نمایش ناپذیر معنا می‌یابد و به تصویرگری نوعی از احساس می‌پردازد که تخیل انسان قادر به درک عظمت و قدرت آن نیست.
از این منظر است که هنر نقاشان صاحب نامی، چون مرتضی اسدی، کاظم چلیپا، غلامعلی طاهری، عبدالحمید قدیریان و مصطفی گودرزی اهمیت مضاعفی دارد و تجربه نابی از زیباشناختی «هنر والا» را به نمایش می‌گذارد. بازنمایی عنصر ناب هنری یکی از سه موضوعی است که کاندینسکی لازمه شکل گیری هر اثر هنری می‌داند. این نقاش و نظریه پرداز هنر، شرط دیگر را چنین می‌داند که هنرمند فرزند زمانه خودش باشد و اثر او بازتاب کاملی از تجربه‌هایش را منعکس کند. دارا بودن بیان و سبک فردی سومین خصوصیت اثر هنری از دیدگاه کاندینسکی است. سه ویژگی مهمی که در آثار این هنرمندان نقاش نمایان است تا تصویری از «والایی» را به کودکان غزه و به آیندگان تقدیم کنند. این همان تفاوت «امر جمیل» و «امر جلیل» و به تعبیری هنر زیبا و هنر والا است که در اندیشه فلاسفه‌ای، چون لیوتار مطرح شده است. از سخن این اندیشه گر قرن بیستم چنین بر می‌آید که وقایعی وجود دارد که احساس و ادراک می‌شود، اما قابل بیان نیست و وظیفه هنرمند بازنمایی آن است.»
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری موسیقی و هنرهای تجسمی
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند