به نقل از «ایران اکونومیست»

عراق؛ صدر از اپوزیسیون شدن می گویدT چارچوب هماهنگی از نخست وزیر بی طرف؛ خیز مستقل ها

تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۱۲۱۸۷

باز هم یک مهلت از سوی سید مقتدا صدر، این بار ۳۰ روزه برای تشکیل دولت و در صورت ناکامی، ورود جریان او به اپوزیسیون پارلمانی؛ اما دیگران هم طرح هایی دارند از جمله چارچوب شیعی و مستقل هایی که حالا خیز بلندتری برداشته اند.

به گزارش ایران اکونومیست، ۷ ماه پس از ناکامی های مکرر در تشکیل دولت عراق بعد از انتخابات پارلمانی اکتبر سال گذشته میلادی، مقتدا صدر رهبر جریان صدر بعد از اعتکاف سیاسی ۴۰ روزه و سپس، مهلت ۱۵ روزه به مستقل ها برای پیوستن به ائتلاف او و نهایتا پس از بی فرجامی این فرصت ها، دیروز (یک شنبه) در یک توییت دیگر یک فرصت تنفس ۳۰ روزه داد تا دولت عراق تشکیل شود، این بار ظاهرا به همه جناح ها، اما فقط یک دوراهی را برای جریان خودش باز گذاشت؛ دولت اکثریت ملی با پیوستن به اپوزیسیون پس از این مهلت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

صدر در توییت خود همین دو مورد را هشتگ کرد تا برجسته شود و یک بار دیگر این پیام را برساند که توافقی (البته با چارچوب هماهنگی شیعی) در کار نخواهد بود؛ توییتی که برخی آن را نوعی تهدید تلقی کردند، اما آیا صدر خواهد توانست جریان خود را به بیرون گود رسمی قدرت بفرستد و گارد اپوزیسیون بگیرد؟ زمان مشخص خواهد کرد، اما برخی ناظران در واکنش به توییت مقتدا صدر می گویند لازمه حضور در اپوزیسیون این است که اعضای جریان صدر از مناصب و مفاصل حکومتی کناره بگیرند تا بتوانند نقش اپوزیسیون موثر را بازی کنند.

صدر تصریح می کند که پس از فرصت ۳۰ روزه «اگر طرف ها و فراکسیون های پارلمانی موفق شدند؛ از جمله کسانی که در ائتلاف با ما برای تشکیل دولت با هدف رفع رنج ملت هستند که فبها و گرنه تصمیم دیگری داریم که در زمان خود اعلام خواهیم کرد».

توییت مقتدا صدر اما بعد از اعلام طرح نمایندگان مستقل پارلمان عراق منتشر شد؛ طرحی که در آن مستقل ها با علم به تعیین کنندگی خود در سرنوشت فرآیند تشکیل دولت، برای اولین بار خیز بلندی برداشته اند و از طرف های سیاسی خواسته اند که به آنها بپیوندند تا بزرگترین فراکسیون پارلمانی را تشکیل دهند؛ «بدون پیش شرط»؛ «بدون دیکته و فشار از سوی سایر جناح ها» و البته با تاکید بر «نامزدی شخصیت های مستقل از سوی نمایندگان مستقل و جریان های نوظهور».

نمایندگان حاضر در کنفرانس اخیر مستقل های پارلمان عراق تاکید کردند که «نخست وزیر آینده باید معروف به استقلال و پاکدستی و خبرگی باشد، شبهه فساد در پرونده او نباشد و محل جدل (از سوی طرف ها) نیز نباشد.»

این اما همه شرط های مستقل ها در طرح خود نیست؛ آنها می گویند فراکسیون های پارلمانی حامی تشکیل دولت در قالب طرح مستقل ها «باید تعهد بدهند که زمینه های اپوزیسیون فعال را فراهم کنند و درباره جدایی کامل بین فعالیت های اکثریت سیاسی و معارضان، تضمین بدهند.(جلوگیری از تاثیر جریان های حاکم در قدرت بر نقش معارضان)؛ همچنین اپوزیسیون بتواند ابزارهای نظارت را در ریاست کمیسیون های پارلمانی و غیر از آن به کار گیرد و این کار از طریق اصلاح قانون های پارلمانی انجام گیرد.»

چارچوب هماهنگی چه می گوید؟

چارچوب هماهنگی در واکنش به طرح مستقل ها بیانیه ای حاکی از همراهی داده است.

در این بیانیه می خوانیم: آنچه حاصل نشست آقایان نمایندگان مستقل جنبش های نوظهور بود را پیگیری کردیم؛ طرحی که مضامین آن، منسجم با تلاش های ما برای یافتن راه حل های واقعی به منظور حل بحران سیاسی است.

این بیانیه افزوده شده، از گام های عملی که نمایندگان مستقل اعلام کردند حمایت می کنیم؛ گام هایی که بسیار نزدیک به بندهای طرح اعلامی ما در ابتدای ماه جاری است؛ به ویژه درباره تشکیل فراکسیون بزرگتر و حفظ حق اکثریت. بر این اساس التزام خود را به تعیین نامزد (نخست وزیری) بی طرف شایسته اعلام می کنیم تا با تشکیل دولت، وضعیت بن بست سیاسی را پایان دهد.

خیز بلند مستقل های عراق

با ملاحظه این واکنش ها پیداست که اکنون، کم تعدادهای پرچگالی پارلمان عراق در قامت مدعی ظاهر شده اند.

حالا در آشفته بازار اختلافات جناح های سیاسی عراق همان طور که پیش بینی می شد، مستقل های پارلمان که تعداد آنها از ۴۵ نماینده در مجموع ۳۲۹ عضو پارلمان فراتر نمی رود، در خود می بینند که به تشکیل فراکسیون اکثریت، جدی تر از هر زمان دیگری فکر کنند. آنها هم برای تشکیل دولت برنامه دارند هم برای اپوزیسیون. گویا به این نتیجه رسیده اند که اگر دیگران در هر دو جناح (چارچوب هماهنگی و ائتلاف سه جانبه) به آنها تا این حد نیاز دارند که به مدد آنان بتوانند کشور را از بن بست سیاسی خارج کنند، چرا خودشان میداندار اصلی عرصه سیاست این روزهای عراق نشوند؟ شاید آنها هم به اپوزیسیون شدن جریان صدر می اندیشند و آن را در حساب های خود آورده باشند؛ چنین امکانی اگر برای سایر جریان ها به معنای تهدید از سوی فراکسیون دارای بیشترین تعداد نماینده (جریان صدر) برداشت شود، چنین می نماید که برای مستقل ها بخشی از یک طرح کامل اداره کشور در سایه شمشیر داموکلس اپوزیسیون است؛ حال این اپوزیسیون ناظر هر جریانی می خواهد باشد؛ جریان صدر یا غیر از آن. چنین وضعیتی حتی اگر به نتیجه نرسد برای مستقل ها در عراق، یک فرصت است؛ فرصتی برای ابراز وجود، تمرین تمشیت اداره کشور و ساختارسازی در قالب یک حزب موثر.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: سید مقتدا صدر ، پارلمان ، عراق

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: سید مقتدا صدر پارلمان عراق نمایندگان مستقل چارچوب هماهنگی تشکیل دولت مقتدا صدر جریان صدر مستقل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۱۲۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تشکیل کانون‌ نقد و کانون‌های شورش!

حجاریان ضمن تلاش برای توجیه مسیر راهبردی اصلاح طلبان می کوشد که علاوه بر امید ضرورت مطالبه گری و نقد حاکمیت را به عنوان ماموریت این جریان معنادهی کن

سرویس سیاست مشرق- بررسی‌ها نشان می‌دهد که اصلاح طلبان ساختاری و لایه رادیکال جریان اصلاحات به منظور پیشبرد اهداف خود در حال دسته و پنچه نرم کردن با برخی اقتضائات درون – بیرون جریانی می باشد.

این جریان از سویی با ناامیدی، بی انگیزگی و عدم باور به راهبردهای رئوس جریان خود بوده و از جانب دیگر برخی راهبردهای رادیکالی را نیز در دستورکار خود دارد که نه تنها در چارچوب نظام نبوده بلکه معنای معارضه را نیز به نمایش می گذارد.

در این میان برخی از نیروهای فکری اصلاح طلبان که شیفت به امر اجتماعی به منظور ارتباط گیری با لایه ها و تشکیل کانون های اعتراضی و مطالبه گری را توصیه کرده اند تاکید دارند که برای انسجام بخشی در میان اصلاحات باید «امید» به منظور توزان قوا و تولید قدرت همسنگ در برابر حاکمیت را بارور ساخته و از سوی دیگر باید «نقد» در ساحات مختلف را به منظور تعریف خود به عنوان آلترناتیو وضع موجود را پیگیری نمود.

در همین رابطه سعید حجاریان که چندی پیش طی توئیتی استارت کنش سیاسی- انتخاباتی اصلاح طلبان را زده بود طی توئیتی نوشته بود: دولت سیزدهم و تفکر حاکم بر آن چماقی بود به بار شیشه مملکت؛ مسئله نرخ بنزین، «نور» حجاب و دیگر طرح ها و اقدام های در پیش هم ضربات مهلک تری هستند. تداوم این تفکر در دولت چهاردهم آخرین چماق است بر بار شیشه و دیگر چیزی باقی نخواهد ماند.

حجاریان در توئیت خود تلاش برای شکل دهی به یک جبهه بر اساس «سطح زندگی» و «سبک زندگی» را کلید زده بود. به طوری که می توان گفت ادعای افزایش نرخ بنزین عملا علی رغم تکذیب های مکرر آن توسط مسئولین به معنای تلاش برای تولید هراس در دهک های مختلف جامعه و به منظور تحریک جامعه اعتراضی بوده و برجسته سازی مساله طرح نور نیز در چارچوب کانونی سازی مساله آزادی های سیاسی- فرهنگی و تلاش برای بازنمایی ایجاد محدودیت ها معنا می یابد، تشکیل کانون‌های نقد از درون و کانون‌های شورش از بیرون راهبردی برابر از سوی رادیکال‌ها در روزهای اخیر است!

در این میان اما حجاریان بار دیگر در صفحه توئیتر خود به یک نقد مطرح‌شده از جمله‌اش اشاره کرد و نوشت: «منتقدی مجرّب نقدی بر این پست نگاشته‌ و بیان کرده‌اند: «چیزی باقی نخواهد ماند» گزاره‌ای آخرالزمانی است؛ یعنی چیزی متصور نیست که برای حفظ‌/اصلاح‌اش تلاش کنیم».

وی تصریح کرده بود که به حفظ «امید» و نگه داشتن شعله شمع باور دارم ولی توأمان «نقد» را شرط لازم هر گشایش و سخن ایجابی می‌دانم.

توئیت دوباره حجاریان اما نشان می دهد که پاسخ به توئیت وی از جانب اصلاح طلبان بیانگر فقدان روحیه امید در جریان اصلاحات بوده وی ضمن تلاش برای توجیه مسیر راهبردی اصلاح طلبان می کوشد که علاوه بر امید ضرورت مطالبه گری و نقد حاکمیت را به عنوان ماموریت این جریان معنادهی کند.