به نقل از «ایران آنلاین»

امضای بیش از 100 تفاهمنامه و قرارداد نفتی در 4 روز

تاریخ انتشار: ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۲۱۹۶۷

بیست ‌و ششمین نمایشگاه بین‌المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی روز گذشته به کار خود پایان داد. در 4 روز برگزاری این نمایشگاه بیش از 100 تفاهمنامه و قرارداد میان شرکت‌های زیرمجموعه وزارت نفت و شرکت‌های حاضر در این نمایشگاه به امضا رسید که طی سال‌های اخیر از نظر تعداد و ارزش تفاهمنامه و قرارداد، بی سابقه بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

روزنامه ایران:  بخش قابل‌توجهی از این تفاهمنامه‌ها و قراردادها با شرکت‌های دانش‌بنیان امضا شد و به این ترتیب حضور حداکثری شرکت‌های دانش‌بنیان در صنعت نفت رقم خورد. اتفاقی که همسو با سیاست‌های کلان کشور و ذات صنعت نفت است. این در حالی است که در 8 سال گذشته بسیاری از شرکت‌های نوپا در این حوزه نه‌تنها تقویت نشدند بلکه به‌دلیل بی‌توجهی صنعت نفت به آنها به تعطیلی کشیده شدند.

بررسی‌های «ایران» نشان می‌‌دهد که در بیست ‌و ششمین نمایشگاه بین‌المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی حدود ۲۳ دانشگاه و مرکز پژوهشی، بیش از 70 شرکت دانش‌بنیان، استارتاپ‌ها و پارک فناوری و شهرک‌های علمی تحقیقاتی حضور یافتند که برخی از آنها در سطح جهانی در عرصه نفت و گاز فعالیت داشته‌اند. امضای بیش از 100 قرارداد و تفاهمنامه و همین‌طور زمینه‌سازی برای همکاری‌های فراتر از 4 روز نمایشگاه که پس از آن نیز به عقد قرارداد می‌‌انجامد، فضای جدید صنعت نفت را به نمایش می‌‌گذارد.

وزیر نفت نیز در این رابطه عنوان می‌‌کند که وزارت نفت در زمینه همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان جدی است و انتخاب شعار سال از سوی مقام معظم رهبری به ‌نام تولید، دانش‌بنیان، اشتغال‌آفرین نیز مسئولیت ما را در این زمینه بیشتر کرده است.
جواد اوجی اظهار می‌‌کند که استفاده از شرکت‌های دانش‌بنیان و نیروهای توانمند می‌تواند در افزایش تولید نفت خام و گاز از میدان‌های هیدروکربوری کمک زیادی به ما بکند و توجه ویژه‌ای در این زمینه به دانش‌بنیان‌ها داریم.

محسن خجسته‌مهر مدیرعامل شرکت ملی نفت نیز با عنوان اینکه منتظر خارجی‌ها نمانده‌ایم، می‌‌گوید: در گذشته اگرچه این چنین بود اما اکنون برنامه این است که برای توسعه صنعت نفت از تمام ظرفیت‌های موجود داخلی و خارجی، بویژه شرکت‌های دانش‌بنیان حداکثر استفاده را ببریم. گفتنی است که در نمایشگاه بیست و ششم، علاوه بر شرکت‌های داخلی و دانش‌بنیان‌ها، شرکت‌های بین‌المللی نیز تفاهمنامه و قراردادهای متعددی امضا کردند. شرکت‌های حاضر در این دوره از نمایشگاه افزون بر شرکت‌های ایرانی، شرکت‌هایی از ۱۱ کشور جهان شامل ایتالیا، اسپانیا، امارات، کره‌ جنوبی، سوئیس، آلمان، اوکراین، آفریقای جنوبی و بلژیک بودند.

نخستین‌های نمایشگاه نفت
بسیاری از قراردادهایی که در این 4 روز امضا شد، اولین‌های ساخت داخل یا توسعه در صنعت نفت را رقم می‌‌زند. یکی از این موارد تکنولوژی افزایش تولید نفت در چاه‌های کم‌بازده است که پس از امریکا و آلمان، کشور دیگری تکنولوژی آن را ندارد. اما اکنون یک شرکت دانش‌بنیان ایرانی این تکنولوژی را می‌‌خواهد در میدان مشترک آزادگان جنوبی اجرایی کند.

سپهر سپهری، مدیرعامل شرکت توسعه پتروایران به «ایران» می‌‌گوید: «با توجه به تأکیدی که روی همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان شد، هر روز امضای تفاهمنامه‌های مؤثر و اجرایی با همکاری شرکت‌های دانش‌بنیان داشتیم. یکی از این تفاهمنامه‌ها مربوط به شرکت نفت و گاز اروندان بود که به واسطه همکاری ما با یکی از بهترین شرکت‌های دانش‌بنیان در زمینه انتقال حوزه سیالات چند فازی امضا شد. در این رابطه قرار است که پیشنهاد فنی و مالی افزایش تولید از چاه‌های کم‌بازده میدان آزادگان جنوبی که میدان مشترک با عراق است، ظرف حداکثر 6 ماه نهایی شود.»
او ادامه می‌‌دهد: «با این تکنولوژی پمپ‌های چندفازی، اگر 100 هزار بشکه از تولید کاسته شده باشد حدود 30 هزار بشکه آن را بدون حفر چاه جدید می‌‌توانیم احیا کنیم.»

دانش‌بنیان‌ها زاییده تحریمند
بسیاری از شرکت‌های دانش‌بنیان ایران خود را زاییده تحریم و فشارهای بین‌المللی می‌‌دانند. در این رابطه غلامرضا زینل پور، مدیرعامل شرکت مهندسی پناه ساز ایران می‌‌گوید: «ما خودمان زاییده تحریم هستیم. در کنار شرکت‌های خارجی قرار گرفتیم و اجرا در دست ما و دانش در دست آنها بود. در این فرایند سعی کردیم که دانش را در اختیار بگیریم و امروز بدون نیاز به حمایت شرکت‌های خارجی فعالیت‌ها را دنبال کنیم. کارنامه ما پارس جنوبی است. اگر این روند اتفاق نمی‌افتاد امروز نیازمند خارجی‌ها بودیم. اما اکنون بدون نیاز به شرکت‌های خارجی و همراه با صرفه‌جویی ارزی، با استفاده از ظرفیت داخلی نیاز صنعت نفت و گاز را تأمین می‌‌کنیم.» او در گفت‌وگو با «ایران» با اشاره به فعالیت این شرکت در حوزه ساخت مخزن عنوان می‌‌کند: «اگر اعتماد به دانش‌بنیان‌ها شکل بگیرد، اتفاق مثبتی رقم خواهد خورد. ما از ظرفیت دانش‌بنیان‌ها استفاده می‌‌کنیم تا این بخش نیز که زاییده تحریم است، به موفقیت و شکوفایی برسد. این امر مانع از خروج ارز از کشور می‌‌شود. به ازای هر مخزنی که ما کار کرده‌ایم حدود 8 میلیون دلار صرفه جویی ارزی اتفاق افتاده است که در هر فاز پارس جنوبی حدود 32 میلیون دلار می‌‌شود.»

ورود دانشگاه‌ها به مهم‌ترین بخش‌های صنعت نفت
در حال حاضر نه‌تنها شرکت‌های دانش‌بنیان بلکه دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی نیز مورد توجه قرار دارند و در روزهای اخیر تفاهمنامه‌های متعددی با این بخش به امضا رسید. برای مثال، یکی از تفاهمنامه‌های امضا شده در روز گذشته میان شرکت پتروپارس و دانشگاه شهید بهشتی بود. این دانشگاه قرار است که با همکاری دانشگاه‌های بین‌المللی دانشی را در ایران بومی‌سازی کند که پیش از این قرار بود شرکت توتال در اختیار ایران قرار دهد. منظور دانش فشار افزایی در فاز 11 میدان مشترک پارس جنوبی است که تاکنون در ایران نبوده است. مجید زندی مدیر لابراتوار مهندسی انرژی‌ دانشگاه شهید بهشتی در این رابطه به «ایران» می‌‌گوید: «قرار است که 3 تا 6 ماه در این رابطه مطالعات لازم را انجام دهیم و دانشگاه شهید بهشتی با ظرفیت‌هایی که در اختیار دارد، این توانایی را دارد که دانش فنی این قابلیت فشارافزایی در میدان مهم پارس جنوبی را در اختیار صنعت نفت قرار دهد.»

او ادامه می‌‌دهد: «ما این تکنولوژی را با همکاری‌های دانشگاهی با کشورهای دور و نزدیک و همین طور توانمندی جوانان خودمان بومی خواهیم کرد و صنعت نفت از این اعتماد به دانشگاه نه‌تنها پشیمان نخواهد شد، بلکه بهره خواهد برد.»

به این ترتیب صنعت نفت ایران وارد فاز جدیدی از همکاری‌ها شده است. میزان تفاهمنامه‌ها و قراردادهای امضا شده در دولت سیزدهم به واسطه همین نگاه داخلی و خارجی اکنون به حدود 20 میلیارد دلار رسیده است و دستاورد این همکاری‌ها در قالب نگهداشت و افزایش تولید نفت و گاز و پتروشیمی و همین طور اصلاح وضع موجود در سال‌های آتی خودنمایی خواهد کرد.

انتهای پیام/

 

 

 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: تفاهمنامه و قرارداد شرکت های دانش بنیان دانش بنیان ها افزایش تولید تفاهمنامه ها بین المللی پارس جنوبی همکاری ها نفت و گاز صنعت نفت امضا شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۲۱۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امضای قرارداد فشار افزایی با ابهامات باقی مانده

به گزارش خبرنگار مهر، روزهای پایانی اسفند سال گذشته مهمترین قرارداد حوزه نفت یعنی فشار افزایی پارس جنوبی به امضا رسید. قراردادی که به گفته وزیر نفت ۲۰ میلیارد دلار بار مالی دارد اما به گفته مسؤولان وزارت نت ۹۰۰ میلیارد درآمد عاید کشور می‌کند.

وزیر نفت مدعی شده بود این طرح می‌توانست هشت سال پیش آغاز شود اما انتظار برای ورود شرکت‌های خارجی به این طرح نتیجه بخش نبود و شیب بزرگترین میدان گازی مشترک جهان که به سمت قطر است موجب شد فرار گاز به سمت کشور رقیب روز به روز بیشتر شود.

به گفته وزیر نفت طرح ملی فشار افزایی در پارس جنوبی از سال ۲۰۱۷ میلادی معطل و بلاتکلیف بود، وزارت نفت در دولت جدید همتی جانانه کرد و با انجام کارهای کارشناسی تصمیم گرفته شد احداث واحد فشار افزایی در دریا باشد، این در حالی است که قطر هم چند ماه پیش به‌منظور توسعه و فشار افزایی در بخش قطری پارس جنوبی (گنبد شمالی) در دریا، با شرکت‌های خارجی قرارداد امضا کرد.

اوجی با اشاره به اینکه با ادامه برداشت از این میدان بدون اجرای طرح‌های فشار افزایی، شاهد افت فشار در این میدان خواهیم بود، ادامه می‌دهد اهمیت بهره‌برداری از این میدان مشترک آنجاست که ۹۳ درصد سوخت نیروگاه‌ها و صنایع گاز و بخش عمده‌ای از خوراک پتروشیمی‌ها از گاز این میدان تأمین می‌شود.

آنطور که اوجی گفته بود، سکوی فاز ۱۳ آلفا که کشتی بحرینی به آن برخورد کرده بود در اردیبهشت‌ماه سال ۱۴۰۳ راه اندازی می‌شود و طی سه تا چهار سال آینده فشار افزایی در میدان مشترک پارس جنوبی آغاز خواهد شد.

امروز که بیش از یک ماه از امضای این قرار داد با شرکت‌های داخلی می‌گذرد خوب است نگاهی به این قرارداد بیاندازیم تا وضعیت آن مورد ارزیابی قرار گیرد.

درآمد ۹۰۰ میلیارد دلاری، از رؤیا تا واقعیت

۷۰ درصد گاز ایران از میدان مشترک پارس جنوبی برداشت می‌شود و ۴۵ درصد خوراک پالایشگاه‌های نفتی از تولیدات این میدان است و با راه‌اندازی سکوهای فشار افزایی در این میدان، تا ۷۰ سال برداشت گاز از پارس جنوبی ادامه پیدا می‌کند، اوجی هم با تاکید بر این موضوع اذعان کرد: ۵۰ درصد ذخایر گازی ایران در میدان مشترک پارس جنوبی واقع شده است، در دولت سیزدهم تحریم‌ها مانع رشد توسعه صنعت نفت و گاز نشده است و امسال در ۴۰ سال گذشته برای نخستین بار برای سه فصل پیاپی، شاهد رشد اقتصادی بالای ۲۰ درصد در بخش نفت و گاز بوده‌ایم.

البته موضع به همین جا ختم نمی‌شود چرا که محسن خجسته مهر، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران با اشاره به اینکه طرح ملی فشار افزایی، ۹۰ تریلیون فوت مکعب به برداشت گاز و ۲ میلیارد بشکه افزایش برداشت میعانات گازی از پارس جنوبی می‌افزاید، گفت: این اقدام درآمد ۹۰۰ میلیارد دلاری برای کشور به‌دنبال خواهد داشت.

خجسته‌مهر با تأکید بر اینکه این طرح از نظر گستردگی فنی و اجرایی و فناوری طرح بزرگی است و یک ظرفیت سرمایه‌گذاری ۲۰ میلیارد دلاری را در اختیار پیمانکاران ایرانی قرار می‌دهد، گفت: نباید اقدام‌های خود را شرطی کنیم و باید بتوانیم مهمترین و بزرگترین کارهای کشور را به نتیجه برسانیم.

روش تأمین مالی پروژه فشار افزایی همچنان در هاله‌ای از ابهام

اکنون گاز خام از میدان مشترک پارس جنوبی با ۳۸ سکوی تولیدی و پشتیبان برداشت می‌شود و قرارداد اجرایی طرح ملی فشار افزایی در پارس جنوبی با چهار پیمانکار اصلی به امضا رسید و آنطور که وزیر نفت گفته بود، با ساخت ۲۸ سکو (۱۴ سکوی فشار افزا و ۱۴ سکوی پشتیبان در هفت منطقه تعیین شده) اجرا خواهد شد. پیمانکاران اصلی در اجرای طرح ملی فشار افزایی میدان مشترک پارس جنوبی، شرکت‌های پتروپارس، اویک، قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء (ص) و مپنا هستند و پیمانکار مهندسی مفهومی، پایه مقدماتی و پیشرفته یک شرکت مشاور ایرانی است.

اگرچه مسؤولان صنعت نفت بهره برداری از سکوهای فشار افزایی را برنامه‌ای چهار ساله عنوان کرده‌اند اما هم اکنون برای اجرایی شدن آن چند ابهام وجود دارد اول آنکه شرکت ملی نفت ایران به عنوان متولی این پروژه چرا اطلاعات، آمار و ارقام روشنی را برای تأمین مالی این پروژه بیان نمی‌کند. حتی با وجود اینکه هزینه این پروژه را ۲۰ میلیارد دلار برآورد کرده‌اند اما مشخص نیست تأمین مالی این پروژه در چند مرحله و چگونه صورت خواهد گرفت و متولیان تأمین مالی کدام بانک‌ها و شرکت‌ها هستند؟

دیگر ابهامی که در رابطه با این قرارداد وجود دارد به درستی مشخص نشده است که سکو های فشار افزایی تماماً ساخت داخل است یا آنکه فناوری‌های روز دنیا هم مورد استفاده قرار می‌گیرد اگر تماماً ساخت داخل است با شرکت‌های دانش بنیان قراردادی به امضا رسیده است یا خیر! اگر چنین قراردادی به امضا رسیده است چرا جزئیاتی از آن وجود ندارد.

مساله دیگر این است که شرکت ملی نفت ایران به عنوان متولی و کارفرما چرا اجرای این طرح‌ها را در اختیار شرکت‌های شبه دولتی قرارداده است و به صحبت‌های رهبری که در دیدار با بخش خصوصی مطرح شد کمترین توجه شده است مقام معظم رهبری بارها به مشارکت بخش خصوصی تاکید داشتند و اصلاً به همین دلیل سال جاری را سال جهش تولید با مشارکت بخش خصوصی نامگذاری کردند.

اگرچه خبرنگار مهر کاملاً به این موضوع توجه دارد که کشور در شرایط تحریم به سر می‌برد و قطعاً نمی‌توان انتظار داشت تا جزئیات دقیق نحوه اجرای این پروژه رسانه‌ای شود اما مساله نحوه تأمین مالی و همچنین حضور شرکت‌های به اصطلاح خصولتی به جای خصوصی ربطی به موضوع تحریم ندارد و مسؤولان ارشد شرکت ملی نفت ایران باید در این زمینه شفاف سازی کنند.

کد خبر 6087257