به نقل از «فارس»

ضربه یک اقلیت سگ‌باز به امنیت روانی و آرامش مردم/ آقایان مسئول! قوانین بازدارنده نیست +تصاویر

تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۶۸۵۳۹

به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، یکی از معضلاتی که در سال های اخیر گریبان گیر جامعه ما شده، رواج پدیده سگ گردانی و نگهداری سگ توسط برخی افراد است. در اینجا محل بحث ما سگ های گله، نگهبانی و شکار نیست که از نظر شرعی و عقلایی منعی در استفاده و خرید و فروش آنها نیست و از قدیم الأیام انسان ها همواره برای رفع نیازهای خود از این سگ ها استفاده کرده اند؛ بلکه محل بحث، نگهداری و گرداندن سگ ها در سطح شهرها و فضاهای عمومی شهری است که امروزه حالت تجملی به خود گرفته و یک فرهنگ وارداتی محسوب می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این زمینه به طور خلاصه چند نکته وجود دارد:  

یک: بدون تردید، سگ از نظر بهداشتی موجب انتقال ویروس ها و باکتری های بیماری زا به انسان ها می شود. علاوه بر آن، مدفوع و ادرار سگ نیز می تواند زمینه انتقال بیماری به انسان را فراهم کند. نگه داشتن آن با بهانه واکسن زدن و شستشو نیز، توجیه قابل قبولی برای در امان ماندن از این خطرات نیست.

برخی افراد ممکن است نسبت به این قضیه بی تفاوت باشند، اما باید پرسید که افراد دیگر چه گناهی کرده اند که در پیاده روها، معابر، پارک ها، فضاهای بسته مثل آپارتمان ها و ... باید چوب بی تفاوتی این افراد را بخورند؟
 

دو: اگر کسی برای توجیه سگ گردانی و فراگیرشدن نگهداری از سگ در فضای شهری بگوید: « من اختیار خودم را دارم» و به آزار و اذیتی که متوجه سایر شهروندان است (مثل ایجاد رعب و وحشت، ایجاد آلودگی صوتی، احتمال حمله و آسیب جسمی به شهروندان، در معرض بیماری قرار دادن سایر افراد و ... ) توجه نکند، در آن صورت چرا همین توجیه را در مورد نگهداری پنج رأس گوسفند – که اتفاقاً نه تنها مانند سگ نجس نیست بلکه استفاده های فراوانی هم به انسان می رساند - یا مثلاً فراگیر شدن نگهداری از مار و ... در فضای بسته شهری نمی گوییم؟!

مثلاً از فردا تبلیغ کنیم که همه افراد می توانند در آپارتمان ها چند رأس گوسفند داشته باشند و روزها می توانند گوسفندان خود را به پارک ها ببرند؛ همه می توانند مارهای خود را با یک شرایطی به پیاده روها و پارک ها ببرند! آیا سنگ روی سنگ بند می شود؟  اگر اینجا غیر معقول و خنده دار است به همان دلیل، آنجا هم غیر معقول و خنده دار است!

سه: اگر کسی به هر دلیلی مایل به نگهداری سگ است، به خودش مربوط است؛ اما این تا زمانی است که در حریم شخصی و چهار دیواری خود تصمیم می گیرد. این موضوع در زندگی شهری قواعد خاص خود را دارد. زندگی شهری یک زندگی در هم تنیده شده است و مانند زندگی در جنگل و بیابان و روستا نیست. فضای عمومی غیر از چهار دیواری شخصی است. البته مخفی نیست که حتی در چهاردیواری آپارتمان هم حقوقی وجود دارد که ما باید رعایت کنیم.

چهار: برخی ادعا می کنند که ما با نگهداری سگ ها در حقیقت به یک حیوان کمک می کنیم تا آب و غذا داشته باشد و کاری خیرخواهانه انجام می دهیم. اما باید در نظر داشت که اولاً نظام خلقت به گونه ای است که هیچ حیوانی به همین سادگی بی آب و غذا نمی ماند. از طرفی، این حس خیرخواهی، در حقیقت اگر موجب آزار و اذیت سایر انسان ها و یا حتی آزار خود حیوان شود، خود، نقض غرض است. زیرا حیوانات مانند بعضی از ما انسان ها تمایلی به زندگی در فضای آلوده، بسته و شلوغ شهری ندارند و بهترین جا برای زندگی آنها، فضای باز و طبیعت است.

پنج: در کنار عدم برخورد جدی با پدیده سگ گردانی و نگهداری سگ در فضای شهری، شاید یکی از عللی که در افزایش این ناهنجاری در سطح جامعه بی تأثیر نبوده، علنی بودن تبلیغات مربوط به خرید و فروش و همچنین در دسترس بودن خدمات مربوط به این حیوان است. 

جالب است که براساس برخی گزارش ها، از ارز ۴۲۰۰ تومانی برای واردات غذای سگ نیز استفاده شده است! فروردین ماه سال ۹۹ عادل آذر، رئیس سابق دیوان محاسبات هنگام قرائت گزارش تفریغ بودجه سال ۱۳۹۷ کل کشور این گونه بیان می کند: «بررسی اقلام تامین ارز بانک مرکزی نشان می‌دهد در شرایطی که بخش صنعت بیشترین نیاز را برای تامین مواد اولیه و تجهیزات داشته و کشور دست به گریبان تامین ارز کالا‌های اساسی به ویژه دارو و غذا بوده در سال ۹۷ معادل دو میلیارد و ۷۰۶ میلیون دلار ارز به نرخ دولتی ۴۲۰۰ تومان به واردات کالا‌های غیراساسی از قبیل نخ دندان، غذای سگ و گربه، عروسک و اسباب بازی، درب قوطی، درپوش، لامپ، چوب بستنی و موارد دیگر اختصاص یافته که بعضا دارای تولید مشابه داخلی بودند».
 

 

 

شش: عده ای که در اقلیت هستند موجب رعب وحشت و آزار و اذیت سایر افراد جامعه شده اند؛ در کنار سلب آرامش و امنیت روانی جامعه و یا نادیده گرفتن بهداشت عمومی، گزارش های قابل تأملی در مورد حمله سگ ها و آسیب های وارد آمده بر حمله شدگان وجود دارد. با این حال، مردم روز به روز شاهد بیشتر شدن این پدیده شوم هستند و از فضای مشترک در آپارتمان ها گرفته تا معابر، پیاده روها، پارک ها و سایر مکان های عمومی و وسایل نقلیه، آلوده به این پدیده شده اند. مردم نیز در این شرایط واقعاً نمی دانند باید چه کار کنند؟ بسیاری از آنها نسبت به این موضوع اعتراض دارند اما به دلیل دردسرهای مراجعه به دادگاه، شکایت و ... عملاً قید پیگیری این موضوع از طرق قانونی را می زنند. از طرفی، از عوارض شرایط نامناسب فعلی نیز در امان نیستند.

در عوض، این وظیفه مسئولین است تا به دغدغه ها و خواسته های مردم اهمیت دهند. قطعاً در این زمینه ها نمی شود به نصب تابلو در پارک ها، برخوردهای جزئی و یا برخوردها و جریمه هایی که غیر بازدارنده بودن آنها مشخص شده است، اکتفا کرد. بنابراین می طلبد که در جهت تأمین امنیت روانی و آرامش شهروندان، قدم های اساسی در این زمینه برداشته شود.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: سگ سگ گردانی امنیت عمومی نگهداری سگ انسان ها پارک ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۶۸۵۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی از وجوه مهم سلامت

به گزارش خبرگزاری مهر، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت آورده است: یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون نمود. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» درخور توجه فزون‌تری هستند (نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند).

چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزی بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» (نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جز آن) را فرو نگذارد و برای بیشینه سازی آنها پیوسته بکوشد. سر انجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.

ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تأثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می‌دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه‌ریزی می‌شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.

حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فرو شدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای «خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص‌های زیر اهمیت بیشتری دارند:

۱. سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره‌ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌کند.

۲. پیروی از الگوی گفت و گوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه به کار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.

۳. افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود به کار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.

۴. فضیلت مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.

۴. برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج‌های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند (یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن).

خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.

کد خبر 6090072