زيان انباشته حدود 18 درصد از شرکت‌هاي دولتي بيشتر از 50 درصد سرمايه آن‌ها است

خبرگزاری آریا-معاون امور بانکی، بیمه وزارت اقتصاد: حدود 18 درصد از شرکت‌های دولتی مشمول ماده 141 هستند، به این معنا که زیان انباشته آن‌ها از 50 درصد سرمایه ان‌ها بیشتر است.
به گزارش خبرگزاری آریا به نقل از شبکه اخبار اقتصادی و دارایی ایران، معاون وزیر اقتصاد در نشست خبری با رسانه های کشور که با عنوان تشریح سیاست ها و اقدامات انجام شده پیرامون شفافیت مالی در بخش عمومی برگزار شد، به ارایه گزارشی از عملکرد شرکتهای دولتی پرداخت و در این خصوص گفت: گزارشی که امروز به رسانه های کشور ارایه می شود، توسط معاونت امور بانکی، بیمه و شرکتهای دولتی وزارت امور اقتصادی و دارایی تهیه شده است و منحصر به فرد بوده و در جای دیگری به این شکل قابل دستیابی نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سبد عباس حسینی در ادامه با تفکیک اطلاعات یاد شده به دو بخش شرکت های دولتی و بخش عمومی گفت: بخش اول، به شرکت های دولتی، شرکت هایی که به موجب قانون تصویب شده وعهده دار مسئولیت های قانونی هستند به ویژه در حوزه هایی که بخش خصوصی حضور ندارد و یا ریسک فعالیت در آنها بالاست  و یا اساساً مثل امور زیربنایی سودآوری ندارد، مربوط است و یک بخش دیگر نیز وجود دارد تحت عنوان بخش عمومی، که شرکت های فعال در این بخش نیز به موجب قوانین و سایر مقررات یا در داخل نهادهای عمومی که شامل همه نهادهای حکومتی مثل قوای سه گانه است، ایجاد شده اند و نهادهای عمومی غیر دولتی مثل فدراسیون های ورزشی ، سازمان تامین اجتماعی و شرکتهای تابعه آن را شامل می شود.
معاون وزیر اقتصاد با اشاره به اینکه در بخش مربوط به شرکت های دولتی طی سالیان متمادی مجامع سالیانه برگزار می شد، اما کمتر اتفاق می افتاد که اطلاعات عملکرد و صورت های مالی این شرکت ها در اختیار مردم قرار بگیرد، افزود: به دلیل عدم دسترسی مردم به ویژه صاحبنظران به اطلاعات و عملکرد مالی این شرکت ها ، کمتر امکان تجزیه و تحلیل صورت های مالی برای کارشناسان و صاحبنظران مستقل وجود داشت.
حسینی افزود: در این دولت هم به پشتوانه قوانین و هم به پشتوانه اراده ای حاکم بر دولت تلاش شده است تا این نیاز جامعه به شفافیت و حضور صاحبنظران و اندیشمندان در تجزیه و تحلیل صورت های مالی شرکت های دولتی و نهادهای عمومی غیر دولتی و شرکت های تابعه آنها فراهم گردد، تا با تشریک مساعی و هم اندیشی فرصت بهتری برای بررسی عملکرد این شرکت ها و نقاط ضعف و قوت آنها به وجود آید.
حسینی در ادامه این نشست با ارایه گزارشی به تشریح عملکرد مالی شرکت های دولتی پرداخت و در این خصوص گفت: بر اساس گزارش تهیه شده توسط معاونت امور بانکی، بیمه وشرکتهای دولتی وزارت امور اقتصادی و دارایی در مجموع 451 شرکت دولتی در کشور وجود دارد که بانک ها و بیمه های دولتی را نیز شامل می شود.
وی افزود: 379 شرکت از این شرکت ها در بودجه عمومی کشور، دارای ردیف بودجه هستند و 72 شرکت نیز فاقد ردیف بودجه هستند و از این 379 شرکت دارای ردیف بودجه، 297 شرکت فرعی هستند و 81 شرکت نیز اصلی هستند .
حسینی با اشاره به اینکه از 451 شرکت دولتی فقط 354 شرکت فعال هستند، افزود: 62 شرکت نیز در حال تسویه و 35 شرکت غیر فعال هستند و از 354 شرکت فعال نیز 89 شرکت دولتی در تعریف قانون تحت عنوان شرکتهای اصلی و مادر تخصصی قرار می گیرند و  بر اساس یک تعریف دیگر نیز 37 شرکت دولتی مشمول ذکر نام هستند و 52 شرکت نیز جزو شرکت های توسعه ای هستند که بر اساس اساسنامه  اجازه فعالیت در حوزه های توسعه ای را دارند.
وی در ادامه گفت: بودجه کل کشور در سال 1401 در حدود 3700 هزار میلیارد تومان است که نزدیک به 2200 هزار میلیارد تومان از آن به بودجه شرکت های دولتی، بانک ها و مؤسسات عمومی مربوط است، به عبارتی نزدیک به 60 درصد از بودجه کل کشور در سال جاری مربوط به شرکت های دولتی، بانک های دولتی و مؤسسات انتفاعی وابسته به دولت بوده است.
وی متوسط سهم بودجه شرکت ها و بانک های دولتی از بودجه کل کشور در 6 سال گذشته را 66 درصد اعلام کرد و افزود: در شش سال گذشته بودجه کل کشور به طور میانگین سالانه 26 درصد رشد داشته است در حالیکه این رشد برای شرکت ها و مؤسسات دولتی این عدد 23 درصد بوده است.
معاون وزیر اقتصاد گفت: در سال گذشته 9 شرکت دولتی حدود 782 هزار میلیارد تومان از بودجه کل کشور را به خود اختصاص دادند، یعنی 50 درصد از بودجه شرکت های دولتی و بانک ها در سال 1400 مربوط به این 9 شرکت بوده است که سرجمع 27 درصد از بودجه کل کشور را شامل می شود.
حسینی در ادامه گفت: چهار شرکت ملی نفت، پالایش نفت آبادان، شرکت ملی گاز و پالایش نفت اراک حدود 33 درصد از کل بودجه شرکت های دولتی در سال گذشته را به خود اختصاص داده اند.
معاون امور بانکی، بیمه و شرکتهای دولتی وزارت اقتصاد در بخش دیگری از ارایه گزارش خود به رسانه ها گفت: در حدود 18 درصد از شرکت های دولتی مشمول ماده 141 هستند، به این معنا که زیان انباشته آنها از 50 درصد سرمایه انها بیشتر است.
وی افزود: به طور میانگین در طول دوره سه ساله 97 و 98 و 99 نزدیک به 40 درصد از صورتهای مالی گزارش شده توسط سازمان حسابرسی مقبول بوده و 59 درصد نیز مشروط بوده است.

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: زیان انباشته بودجه کل کشور شرکت های دولتی شرکتهای دولتی بودجه شرکت ها شرکت ها شرکت دولتی امور بانکی سال گذشته شرکت نیز بانک ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۸۵۴۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واقعاً روس ها درباره جنگ پوتین چه فکر می کنند؟/ سقوط مخاطبان تلویزیون دولتی در روسیه/ روس ها بیشتر چه کلماتی را در گوگل جست و جو می کنند؟

در 23 ژوئن 2023، یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر، شورشی علیه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به راه انداخت.

به گزارش جماران، فارن پالیسی در این باره می نویسد: تصمیم پریگوژین منجر به برخی از خارق‌العاده‌ترین صحنه‌ها در تاریخ اخیر روسیه شد. هنگامی که نیروهای گروه واگنر کنترل مرکز استان روستوف را به دست گرفتند، جمعیت شهر علناً شورشیان را در آغوش گرفتند و برای آنها غذا و نوشیدنی آوردند و آنها را در مقابل دوربین های تلویزیونی زنده تشویق کردند. زمانی که پریگوژین شخصاً ظاهر شد، اندکی قبل از اینکه سرانجام شورش خود را رها کرد، همه از او استقبال کردند. اینجا چه خبر بود؟ آیا مردم روستوف صرفاً وضعیت پریگوژین را به عنوان گویای حقایق ناخوشایند در مورد حمله به اوکراین تحسین می کردند؟ آیا آنها فقط ناامیدی خود را از بی کفایتی آشکار سران ارتش عادی ابراز می کردند؟ آیا آنها فکر می کردند که واگنر پیروز می شود و در حال انتخاب طرف خود در این مخاصمه بودند؟ آیا آنها از فرصت برای ابراز نارضایتی گسترده تر استفاده می کردند؟ یا همه موارد فوق - یا هیچ کدام؟

شورش پریگوژین تصویر واضحی از مشکلاتی را ارائه می دهد که هر کسی که سعی می کند بفهمد مردم روسیه واقعاً چه فکری می کنند، با آن مواجه است. اما این سوالی است که نیاز به پاسخ فوری دارد. مقابله با رژیم پوتین و جنگ آن علیه اوکراین بسیار سخت تر خواهد بود مگر اینکه سیاست گذاران و استراتژیست ها بتوانند به درک درستی از افکار عمومی روسیه برسند.

پوتین در سخنرانی شب سال نو خود در پایان سال 2023 این دیدگاه را بیان کرد که می‌خواهد روس‌ها  و تا حدی سایرین بپذیرند: مردم روسیه و رهبر آنها یک «جامعه متحد» را تشکیل می‌دهند. در این روایت، بین دیدگاه پوتین برای کشور و آنچه روس‌های معمولی می‌خواهند، فاصله‌ای وجود ندارد و این شامل جنگ در اوکراین می‌شود، که او آن را به عنوان یک مبارزه قهرمانانه (علیه به اصطلاح نئونازی‌ها) به تصویر می‌کشد که به طور گسترده توسط شهروندان حمایت می‌شود.

البته واقعیت نسبتاً پیچیده تر است. این ظاهر اجماع یکپارچه توسط یک دولت پلیسی فراگیر اجرا می شود. یک دستگاه امنیتی عظیم همه چیزهایی را که روس‌ها می‌گویند و انجام می‌دهند زیر نظر دارد. برخی از برجسته‌ترین منتقدان پوتین، مانند ولادیمیر کارا مورزا و ایلیا یاشین، به اتهام انتشار «اطلاعات نادرست» درباره ارتش روسیه و جنگ، در حال گذراندن محکومیت‌های چشمگیر زندان هستند. الکسی ناوالنی، مخالف پیشرو، یکی دیگر از فعالان معروف ضد جنگ، اخیراً در شرایط نامشخصی در زندان درگذشت. اندکی پس از آن، دستیار او  که در تبعید در لیتوانی زندگی می کرد، مورد حمله وحشیانه یک مهاجم با چکش قرار گرفت.

روس های معمولی به خوبی از خطرات ناشی از گفتن حرف نادرست آگاه هستند. سالمندان هنوز خاطرات روشنی از زندگی در زمان رهبران سابق جوزف استالین و لئونید برژنف دارند، خاطراتی که به طرق مختلف به نسل‌های کنونی رسیده است.

لیوبوف سوبول، فعال اپوزیسیون تبعیدی معتقد نیست که روس‌ها مایلند آنچه را که فکر می‌کنند به مسئولان برگزار کننده نظرسنجی‌ ها بگویند: او به فارن پالیسی گفت: «بیشتر اوقات با پاسخ‌هایی که طرفداران دولت را منحرف می‌کند، نتایج غیرقابل اعتمادی دریافت می‌کنید. کسانی که از رژیم پوتین حمایت می کنند صادقانه و آشکار پاسخ خواهند داد، در حالی که افراد مخالف از ترس انتقام، مشکلات در محل کار و سایر مشکلات از گفتن حقیقت و بیان احساسات واقعی خود می ترسند.»

نظرسنجی قابل اعتماد به حداقل میزان اعتماد نیاز دارد و اعتماد عموماً در همه جوامع بسته، نه تنها روسیه، کم است. دقت هر نظرسنجی افکار عمومی منوط به در دسترس بودن پاسخ دهندگانی است که هیچ ترسی از پیامدهای منفی ندارند و می توانند پرسشگران خود را نسبتاً قابل اعتماد بدانند. هیچ یک از این شرایط در روسیه وجود ندارد.

برگزارکنندگان نظرسنجی‌ در همه جا نگران چیزی هستند که آن را سوگیری مطلوبیت اجتماعی می‌نامند ؛ فشار شدید برای گفتن آنچه می‌دانید از شما انتظار می‌رود، اما در حکومت‌های استبدادی، این مشکل بسیار حادتری است. تعداد کمی از روس‌ها ممکن است نظرات واقعی خود را با کسی که نمی‌شناسند و  از طریق تلفن با آنها تماس گرفته در میان بگذارند  و حتی تعداد کمتری نیز احتمالاً نظرات مخالف خود را بیان می‌کند.

اینکه غرب و اوکراین چگونه پیام‌های خود را به جمعیت روسیه می‌فرستند، تا حد زیادی به این بستگی دارد که آنها چقدر خوب روس‌ها و طرز فکر آنها را می شناسند.

پی بردن به احساسات عمومی برای خود پوتین که ارتش کوچکی از نظرسنجی های خود را برای ارزیابی روحیه ملی دارد به همان اندازه مهم است. اما آیا واقعاً می تواند به آنها اطمینان داشته باشد تا آنچه را که نمی خواهد بشنود هم به او بگویند؟ او ممکن است هرگز نتواند خود را از روایت‌های تبلیغاتی خود که به طرز شگفت‌انگیزی با رفتار طرفداران پریگوژین در روستوف در تضاد است، رهایی بخشد.

این مشکل با کسانی که در حال انجام نظرسنجی هستند تشدید می شود. دو مورد از برجسته‌ترین سازمان‌های نظرسنجی در کشور، مرکز تحقیقات افکار عمومی روسیه (VCIOM) و بنیاد افکار عمومی (FOM)، تحت کنترل دولت هستند. سومین مورد، مرکز که توسط گروهی از کارشناسان که در سال 2003 از VCIOM جدا شدند تشکیل شد و  اغلب به عنوان مستقل توصیف می شود،  بارها مورد حمله کرملین قرار گرفته که آن را به عنوان عامل خارجی محکوم کرده است.

دو سال پیش، وب‌سایت مستقل Proekt تحقیقی را منتشر کرد که ادعا می‌کرد  کرملین مستقیما در کار VCIOM دخالت دارد. روزنامه‌نگاران ادعا کردند که VCIOM با تغییر عبارت سؤالات نظرسنجی به روش‌هایی که پاسخ‌های «مناسب» را به پاسخ‌دهندگان القا می کند آنها را تحت فشار قرار می دهند.

همچنین گفته می‌شود که مقامات دولتی برگزارکنندگان نظرسنجی ها را متقاعد کرده‌اند که از نشان دادن روندهای بلندمدت در میزان اعتماد و محبوبیت پوتین در وب‌سایت شرکت خود  خودداری کنند؛ از جمله پایین‌ترین میزانی که در سال 2018 شروع شد، زمانی که موقعیت او به دلیل اصلاحات عمیقاً نامطلوب بازنشستگی تضعیف شد. اعتماد روس ها به رئیس جمهور خود در مارس 2020 به کمترین میزان در 14 سال گذشته یعنی 28.3 درصد کاهش یافت، اگرچه متعاقباً پس از تهاجم گسترده به اوکراین به شدت افزایش یافت.

بر اساس آخرین نظرسنجی لوادا که در ماه مارس منتشر شد، داده‌های لوادا و سایر نظرسنجی‌های مستقل، مانند روسی فیلد و گروه کرونیکل نشان می‌دهد که حمایت عمومی از جنگ همچنان قوی است ؛ 77 درصد. با این حال، لوادا همچنین تاکید کرد که بیشتر پاسخ دهندگان (52 درصد) طرفدار مذاکرات صلح هستند تا ادامه خصومت ها (40 درصد)، که با خواسته های کرملین همخوانی ندارد. 66 درصد از افراد مورد بررسی موافق بودند که روسیه بهای بسیار بالایی را برای تهاجم پرداخت می کند.

ولادیمیر میلوف، فعال اپوزیسیون می نویسد که این یافته ها تصویر حمایت ظاهراً محکم از جنگ را که اغلب در رسانه ها نقل می شود، پیچیده می کند. او استدلال می‌کند که تعداد کل حامیان ذکر شده در نظرسنجی‌ها باید تفاوت‌های مهم بین کسانی که «بی‌قید و شرط» از جنگ حمایت می‌کنند (گروهی که او ۳۵ تا ۴۰ درصد می‌داند) و آن‌هایی که «بیشتر از آن حمایت می‌کنند تا با آن مخالفت»، به تصویر کشیده شود.

او خاطرنشان می‌کند که نظرسنجی‌ها همواره مخالفت شدیدی را با موج دوم بسیج نظامی برای اعزام به خط مقدم نشان داده‌، احتمالاً به همین دلیل است که پوتین تاکنون از صدور دستور آن خودداری کرده است.

میلوف همچنین می گوید که مخاطبان تلویزیون دولتی  روشی که از دیرباز مورد پسند پوتین برای تثبیت پیامش در اذهان مردم بود  در حال کاهش شدید است، که نشانه‌ای از کاهش اعتماد به رسانه‌های رسمی است. او توجه را به تفاوت‌های جمعیتی فاحش در میان پاسخ‌دهندگان جلب می‌کند: حمایت از جنگ در میان افراد مسن و روستایی غالب است، در حالی که در میان جمعیت شهری جوان‌تر در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد.

اکثریت قریب به اتفاق مردم اساساً بی تفاوت هستند و به نظرسنجی ها و مقامات هر آنچه می خواهند بشنوند را خواهند گفت. برخی از کارشناسان آن را با اصطلاح زیبا "بی تفاوتی آموخته شده" توصیف می کنند.

کارشناسان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای مقابله با مشکل بی اعتمادی به نظرسنجی ها هستند. یکی از این راه ها استفاده از قدرت جمع‌آوری داده‌های اینترنت است.  دو دانشمند علوم سیاسی بریتانیایی، در حال بررسی پرسش‌های جستجوی روس‌ها در گوگل و یاندکس، یک موتور جستجوی داخلی هستند.

این داده‌ها، در میان چیزهای دیگر، نشان می‌دهد که روس‌ها از لحاظ مالی بسیار کمتر از آنچه اغلب ادعا می‌شود احساس امنیت می‌کنند: پرسش‌ها درباره «ورشکستگی»، «تأمین مالی مجدد وام مسکن» و «اهدای کلیه» از آغاز تهاجم افزایش یافته است. جستجوها درباره افسردگی، اضطراب و خودکشی نیز به شدت افزایش یافته است. محققان همچنین افزایش پرسش‌های مربوط به استبداد (از جمله کار مورخ هانا آرنت در مورد توتالیتاریسم و اورول 1984) را دنبال کردند.

برای مدت طولانی، معامله ضمنی میان مردم و کرملین این بوده که پوتین رفاه و ثبات را به ارمغان می آورد و روس ها با سکوت سیاسی به آن پاسخ می دهند. اکنون این معامله با جنگ، با سربازی اجباری، عدم اطمینان اقتصادی شکسته شده است. این روزها حضور رژیم در زندگی شما بسیار زیاد شده است. اکنون در جامعه روسیه افرادی سیاسی شده‌اند که قبلاً به سیاست علاقه نداشتند.

در نهایت یک چیز مسلم است: وقتی کسی به شما می‌گوید که روس‌ها در دیدگاه‌های خود متحد و یکدست هستند، حرف آنها را نپذیرید. فهمیدن اینکه واقعاً در درون آن سرها چه می گذرد آسان نخواهد بود.