کدام افراد بیشتر در معرض ابتلا به آبله میمون هستند؟
تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۹۸۳۲۴
استاد بیماریهای عفونی کودکان گفت:بیشتر موارد بیماری آبله میمون خودبهخود خوب میشود اما گاهی ممکن است شدید شود. کودکان، زنان باردار و افراد دارای نقص ایمنی از گروههای پرخطر در این خصوص هستند.
به گزارش برنا؛ صدیقه رفیعی طباطبایی، استاد بیماریهای عفونی کودکان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره «ابتلای کودکان به آبله میمون»، بیان داشت: آبله میمون بیماری است که سالیان سال در کشورهای آفریقایی مانند کنگو دیده میشده و به عنوان بیماری مشترک انسان و حیوان بوده و از انسان به انسان دیگر نیز قابل انتقال است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد:اگر شخصی با فردی که مبتلا به این ویروس است با ترشحات بدن فرد، ضایعات پوستی، ترشحات چشمی، تنفسی و همچنین وسایل و حتی رختخواب فرد مبتلا ارتباط داشته باشد باعث انتقال این ویروس میشود.
این استاد بیماریهای عفونی کودکان درباره بروز نگرانی در بیشتر کشورها، خاطرنشان کرد: به این دلیل است که در کشورهایی که این بیماری دیده نمیشده و آندمیک نبوده؛ مانند آمریکا،اروپا و کانادا اخیرا گزارشهایی در این خصوص میشود؛ بدون اینکه ارتباطی بین سفر به این مناطق که در آن بیماری دیده شده وجود داشته باشد.
طباطبایی افزود: طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، مواردی که در این کشورها گزارش شده که قبلا سابقه بیماری را نداشتهاند، تاکنون مرگ و میر نداشته؛ هر چند در کشورهای آفریقایی موارد مرگ وجود داشته است.
این استاد بیماریهای عفونی کودکان درباره «چگونگی تشخیص آبله میمون»، ابراز داشت:با انجام تست PCR مانند کووید ـ 19 این ویروس نیز تشخیص داده میشود.
وی یادآور شد: در خصوص ابتلای کودکان به این ویروس چند نکته مهم است؛ اول اینکه این ویروس در کودکان نیز دیده میشود. جالب است بدانید اولین مورد بیماری آبله میمون در انسان در سال 1970 میلادی در یک کودک در کشور کنگو دیده شد.
طباطبایی با اشاره به راه انتقال این ویروس به دیگر افراد، تصریح کرد: راه انتقال تماس مستقیم با فرد بیمار است و دوره کمون این ویروس از زمان ورود تا نشان دادن علائم یک تا 3 هفته است.
این استاد بیماریهای عفونی کودکان اضافه کرد: اکثر موارد این بیماری خودبهخود خوب میشود اما گاهی ممکن است شدید شود. متاسفانه کودکان، زنان باردار و افراد دارای نقص ایمنی از گروههای پرخطر در این خصوص هستند.
وی با تأکید بر رعایت بهداشت برای جلوگیری از ابتلا به این ویروس، ابراز داشت: امیدوارم با رعایت شیوه نامههای بهداشتی و توجه به افرادی که ضایعات پوستی دارند که همراه با تب و التهاب غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل، زیر گردن، کشاله ران، ضعف و بیحالی شدید است، برای تشخیص به پزشک معرفی شده و تست انجام شود.
طباطبایی در پایان متذکر شد: اطلاعات ما در این خصوص بسیار محدود است؛چرا که کشوری نبودیم که از قبل شاهد این بیماری ویروسی باشیم؛ البته در دنیا نیز اطلاعات در این خصوص محدود است و باید اخبار علمی را دنبال کنیم.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: آبله میمونی استاد بیماری های عفونی کودکان آبله میمون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۹۸۳۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جهان در خطر: تنها راه جلوگیری از همهگیریهای حیوانی چیست؟
راز بقا: نقشه راه پیشگیری از بیماری همه گیر، که در ۲۶ مارس در مجله “Nature Communications” منتشر شد، توصیه میکند از مکانهایی که حیوانات در آن غذا میخورند و استراحت میکنند، محافظت یا احیا شود و برخورد انسان با حیات وحش در مناطق توسعهیافتهتر به حداقل برسد.
به گزارش راز بقا، شیوع بیماریهای عفونی ناشناخته قبلی، مانند کووید-۱۹ یا اچآیوی، زمانی ایجاد میشود که ویروس از حیوانی به انسان منتقل شود. به این انتقال «سرریز مشترک بین انسان و دام» میگویند. حیوانات وحشی که به دلیل کمبود غذا یا از دست دادن زیستگاه تحت فشار قرار میگیرند، بیشتر مستعد ابتلا به عفونتهای ویروسی میشوند و حتی ممکن است ویروسهای بیشتری را دفع کنند.
حفاظت از جنگلها، رودخانهها و دیگر فضاهای طبیعی قبلاً بهعنوان روشی مقرونبهصرفه برای جلوگیری از بیماریهای همهگیر مطرح شده است.
توصیههای جدید برای کاهش سرریزها (که توسط یک تیم بینالمللی متشکل از زیستشناسان، بومشناسان و کارشناسان سیاست گردآوری شده) بر اساس مطالعات موردیِ سرریز بیماری مشترک انسان و دام از خفاشهاست.
محققان در سال ۲۰۲۲ پس از مطالعه ویروس “Hendra” در نیمه گرمسیری شرق استرالیا، (که چهار نفر از هفت انسان آلوده را کشته است) گزارش دادند که وقتی کمبود غذا در زمستان باعث شد تا خفاشهای میوهخوار به دنبال گیاهان گلدار در باغهای شهری یا مناطق کشاورزی باشند، سرریزها روی دادند. در نتیجه این امر ویروس به اسبهایی که در مناطقی که خفاشهای آلوده ادرار یا مدفوع دفع میکردند، منتقل شد و سپس اسبهای بیمار برخی از انسانها را آلوده کردند.
راینا پلورایت (Raina Plowright)، بومشناس بیماری در دانشگاه کرنل که هم پژوهش سال ۲۰۲۲ و هم مقاله جدید را نوشته، میگوید: «وقتی متوجه شدید که چگونه سرریز اتفاق میافتد، راهحلها آشکار میشوند. به عنوان مثال، برای جلوگیری از شیوع بیماری هندرا، یک استراتژی که اکنون در جنوب شرقی کوئینزلند آزمایش میشود، کاشت مجدد پنج گونه از درختان گلدار است. گاهیاوقات تغییرات بسیار کوچک در یک اکوسیستم میتواند اثرات واقعاً عمیقی داشته باشد.»
آیرورو تانشی (Iroro Tanshi)، بومشناس دانشگاه واشنگتن در سیاتل، میگوید راه دیگری که برای جلوگیری از سرریز وجود دارد، محافظت از مکانهای وحشی و «واقعاً قطع تماس» با جمعیت حیوانات وحشی است.
نیجریه جایی است که تانشی به مطالعه خفاشها میپردازد. او جوامع محلی را در جلوگیری از آتشسوزیهای جنگلی ناشی از انسان و ارائه منابع جایگزین پروتئین به مردم برای کاهش نیاز به شکار خفاشها در غارها مشارکت میدهد.
به گفته سازمان بهداشت جهانی، گونههای خفاش میزبان چهار بیماری از نُه بیماری هستند که بیشترین خطر بالقوه را برای سلامت عمومی دارند.
وینیفرد فریک (Winifred Frick)، دانشمند ارشد در سازمان غیرانتفاعیِ “Bat Conservation International” مستقر در آستین، تگزاس، میگوید: این تاکتیکهای میتوانند «برای حیوانات دیگری که میتوانند مخازن ویروسی باشند» مانند جوندگان، نخستیسانان یا پرندگان هم اعمال شود.
احتمال جهش ویروسها از انسان به حیوان دو برابر بیشتر از بالعکس است. بر اساس مطالعه جداگانهای که در ۲۵ مارس منتشر شد، پس از تجزیه و تحلیل نزدیک به ۵۹۰۰۰ توالی ژن ویروسی مرتبط با انواع میزبانهای مهره داران، محققان دریافتند که تقریباً دو سوم از انسانها ویروسها را به حیوانات منتقل میکنند در حالی که تنها حدود یک سوم از ویورسها از حیوان به انسان میرسد.
سدریک تان، ژنومیست میکروبی در مؤسسه ژنتیک دانشگاه کالج لندن که مطالعه توالی ویروسی را رهبری میکرد، میگوید: «جریان پرش ویروسها بین گونههای مختلف جانوری فرآیندی بیپایان است.»
محققان امیدوارند که در کنار سرمایهگذاری در فناوری زیست پزشکی و اپیدمیولوژیک برای جلوگیری از همهگیریهای آینده، تصمیم گیرندگان همزمان روی حفظ اکوسیستمها سرمایه گذاری کنند تا در وهله اول از سرریز جلوگیری کنند.
آنها همچنین میگویند که باید تعداد جادهها را به مکانهای وحشی کاهش داد. جادهها راه را برای توسعه زیرساختها هموار میکنند که زیستگاه حیات وحش را از بین میبرد. آنها همچنین به مردم اجازه میدهند تا خیلی سریع به حیوانات و یکدیگر دسترسی داشته باشند.
به گزارش راز بقا، محققان دیگر نشان دادهاند که تراکم بیشتر جادهها خطر ابتلا به ابولا را افزایش میدهد و ویروس ابولا در جادههای اصلی پخش میشود؛ بنابراین سیاست گذاران و مقامات بهداشت عمومی باید مطالعه سرریزهای مشترک بین انسان و دام را قبل از تبدیل شدن یک ویروس به یک بیماری همه گیر یا همه گیر، به جای اینکه به عنوان «یک فکر بعدی» در نظر بگیرند، در اولویت قرار دهند.
منبع: ساینس نیوز
tags # کرونا ، ویروس ، محیط زیست سایر اخبار آیا انسان میتواند در فضا تولید مثل کند؟ | رابطه جنسی و زایمان در فضا چگونه است؟ بعد از فضا چه چیزی وجود دارد، جهان کجا تمام میشود؟! (تصاویر) مرکز واقعی جهان کجا است؟ فضانوردان چگونه در فضا دستشویی میکنند؟ | سرنوشت مدفوع انسان در فضا چه میشود؟