عدم پذیرایی از مسافران در برخی پروازهای داخلی

در حالی ۸ ماه از حذف محدودیت ۶۰ درصدی صندلی در پروازهای داخلی می‌گذرد که برخی ایرلاین‌های داخلی همچنان از ارائه خدمات پذیرایی به مسافران خودداری می‌کنند.

 دوره حدود 2 ساله پاندمی کرونا باعث شد تا شرکت‌های هواپیمایی پذیرایی را در پروازهای داخلی حذف کنند. اوایل تابستان 99 سخنگوی وقت سازمان هواپیمایی کشوری از حذف کترینگ توسط ایرلاین‌های داخلی به بهانه حفظ سلامت مسافران خبر داده و گفته بود: شرکت‌های هواپیمایی در ازای ارائه کترینگ به مسافران بسته‌های بهداشتی تحویل می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جعفرزاده افزود: هزینه ضدعفونی هواپیما‌ها و به کارگیری نیرو برای این کار رقم قابل توجهی می‌شود و شرکت‌های هواپیمایی نیز در این زمینه حذف کترینگ پرواز‌ها را در دستور کار قرار داده اند.

وی تاکید کرد: برای اطمینان بیشترو جلوگیری از تماس‌هایی که منجر به گسترش بیماری می‌شود حذف کترینگ‌ها اجرایی شده است.

این در حالی است که تقریبا از مهرماه سال گذشته محدودیت 60 درصدی پروازهای داخلی حذف شد و انتظار می‌رفت که شرکت‌های هواپیمایی کترینگ را در پروازهای خود مجددا برقرار کنند. حدود 8 ماه از لغو محدودیت مذکور می‌گذرد اما برخی ایرلاین‌ها از جمله هواپیمایی زاگرس همچنان از پذیرایی مسافران خودداری می‌کند. این شرکت فقط یک بطری آب 500 سی سی را در پروازهای خود بین مسافران توزیع می‌کند.

مشخص نیست این شرکت هواپیمایی به چه دلیلی کترینگ و پذیرایی را در پروازهای خود ارائه نمی‌دهد. نکته قابل تامل در این ماجرا به نوع برخورد سازمان هواپیمایی کشوری برمی‌گردد؛ به‌نظر می‌رسد این سازمان به دلایلی با ایرلاین متخلف مماشات می‌کند.

سرپرست معاونت هوانوردی و امور بین الملل سازمان هواپیمایی کشوری در این‌باره به تسنیم گفت: با توجه به گزارش‌های واصله در رابطه با عدم پذیرایی هواپیمایی زاگرس در پروازهای این شرکت، پیگیر این موضوع هستیم.

حسن خوشخو با تاکید بر این‌که ایرلاین‌ها موظف به انجام پذیرایی در پروازهای بالای یک ساعت هستند، افزود: عدم پذیرایی شرکت هواپیمایی زاگرس تخلف است و در حال پیگیری این موضوع هستیم.

 

منبع: خبرگزاری تسنیم

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: شرکت های هواپیمایی پروازهای داخلی ایرلاین ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۰۴۰۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایران ۱۰۰ تولیدکننده موبایل دارد، کره جنوبی یک عدد؛ چرا این نگران‌کننده است‌؟

100 شرکت در ایران برای تولید موبایل تسهیلات گرفته‌اند؛ عددی شگفت‌آور که درعین‌حال نگران‌کننده است.

«۱۰۰ شرکت در سال ۱۴۰۲ برای تولید گوشی تلفن همراه درخواست مجوز کرده و با دریافت برخی «حمایت‌ها و تسهیلات»‌ فعالیت خود را آغاز کرده‌اند.»

به گزارش دیجیاتو، این‌ها صحبت‌های «سیدحسین سادات حسینی»، رئیس کمیسیون تخصصی موبایل و لوازم جانبی اتاق اصناف است؛ همان شخصی که اندکی قبل گفته بود: «واردکننده‌های مونتاژکار خود را به عنوان تولیدکننده معرفی کرده‌اند و به‌دنبال ایجاد انحصار در بازار هستند.»

هر چند ممکن است همه این شرکت‌ها، محصول‌شان را به بازار عرضه نکرده باشند اما ۱۰۰ واحد تولیدکننده موبایل عدد بسیار بالایی است، نه فقط برای کشوری مانند ایران، بلکه برای پیشروترین کشورهای این حوزه.

برای درک بیشتر شگفتی این میزان تولیدکننده داخلی، بد نیست بدانید طبق اعلام مؤسسه تحقیقاتی  Counterpoint، درحال‌حاضر ۲۵۰ برند تولیدکننده موبایل در سراسر جهان فعال هستند، درحالی‌که این رقم در سال ۲۰۱۷ حدود ۷۰۰ برند بوده است. می‌بینیم که نه تنها با گذشت زمان، تولیدکنندگان موبایل رشد نکرده‌اند، بلکه اکثر آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که بهتر است درهای کارخانه‌شان را ببندند، حتی شرکت‌های بزرگی مانند ال‌جی، مایکروسافت و زیمنس.

در لیست ۲۵۰ تولیدکننده موبایل، تنها نام‌های GLX، صاایران، ایکس‌ویژن و جی‌پلاس از ایران دیده می‌شود. اگر ۹۶ تولیدکننده دیگر ایرانی را در میان ۲۵۰ برند در سراسر جهان در نظر بگیریم، به این معنی است که ۲۹ درصد تولیدکنندگان موبایل دنیا در ایران هستند.

کره جنوبی تنها یک برند تولیدکننده گوشی دارد

اوضاع از این هم عجیب‌تر است. کره جنوبی درحال‌حاضر تنها یک برند تولیدکننده تلفن همراه دارد: سامسونگ. در ژاپن ۱۲ برند فعالیت می‌کنند و این رقم در آمریکا یازده است. تنها ۴۰ کشور از حدود ۲۰۰ کشور در جهان موبایل تولید می‌کنند.

۱۰۰ تولیدکننده موبایل در ایران بیش از آنکه شگفت‌انگیز باشد، نگران‌کننده است. نهادهای مختلف دولتی و غیردولتی چندین سال است بر طبل تولید موبایل داخلی می‌کوبند اما این‌بار انگار شرایط متفاوت است و عزمی جزم برای تسلط موبایل ایرانی بر بازار وجود دارد. علاوه بر این‌ها، براساس تکلیف قانونی «طرح کلان و معماری شبکه ملی اطلاعات» تا سال ۱۴۰۴ باید ۲۰ درصد بازار تلفن همراه در دست گوشی‌های ایرانی با سیستم‌عامل داخلی باشد.

در این شرایط طبیعی است مردم نگران باشند بلای بازار لوازم خانگی و خودرو، این بار موبایل‌هایشان را نشانه بگیرد.

البته گله مردم از خودرو و لوازم خانگی در مورد کیفیت و قیمت است اما زمانی که صحبت از دستگاهی مانند موبایل می‌شود، دغدغه‌های امنیتی، محدودیت و قطعی اینترنت، حریم خصوصی و مانند این‌ها هم مطرح می‌شود.

درست مانند شبکه ملی اطلاعات که بسیاری به آن طرح ملی کردن و بستن اینترنت می‌گویند، مسئولان، از هر طیف و جناح سیاسی تنها تکذیب می‌کنند ولی نمی‌شود مردم را برای این نگرانی‌هایشان سرزنش کرد، چرا که اگر روزی واردات موبایل خارجی محدود شود یا تعرفه‌های سنگین برای واردات وضع کنند، شاید بسیاری از مردم ناراضی باشند اما هیچکس تعجب نخواهد کرد زیرا اولین‌بار نخواهد بود که با چنین ممنوعیت‌هایی مواجه می‌شوند.

در آخر این را هم بگویم که برای نوشتن همین یادداشت کوتاه و ساده، زمان نسبتاً زیادی صرف کردم چون بیشتر وقتم صرف این شد که بفهمم حتی اگر فرض کنیم انتهای این مسیر، ممنوعیت کامل موبایل خارجی در انتظارمان است، باز هم ۱۰۰ تولیدکننده به چه کارمان می‌آید؟

یک فروشنده موبایل در یکی از پاساژهای معروف پایتخت می‌گفت موبایل ایرانی با حاشیه سود چند برابری به فروش می‌رسد. اینکه این حاشیه سود ریشه در رانتی بزرگ دارد یا نه برای من هم سؤال است. هنوز هم به جوابی نرسیده‌ام اما پیگیر خواهم بود تا بفهمم چه شده که همه دلشان هوای تولید موبایل داخلی کرده است.

کانال عصر ایران در تلگرام