آرش معیریان: کسانی که با سابقه اعتقادی به سینما ورود کردهاند، خطایی ندارند
تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۲۰۱۵۵
آرش معیریان در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در پاسخ به این پرسش که در مورد جنبش خشونت علیه زنان و روندی که این جنبش خواهد داشت، چه عقیدهای دارد بیان کرد: باید این سوال را از زنان پرسید اما سینما، دنیای بزرگ، وسیع و متکثری است که به اقتضای ماهیت آن هر نوع انسانی به آن وارد یا از آن خارج می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کارگردان فیلم سینمایی زنها فرشتهاند ۲ (۱۳۹۸) ادامه داد: اگر نگاهی به جامعه مهندسین بیاندازید، می بینید که این افراد با معلوماتی ویژه یک نظام، سلسله مراتبی را طی کرده اند و پس از اخذ مدارج و مدارک، به انجمن یا جامعه مهندسین ورود پیدا کرده اند.
وی افزود: اما در سینما به دلیل نوع حضوری که در آن وجود دارد، نمی توان این ورود را فیلتر کرد که بگوییم کسی که مدرک کارشناسی دارد، می تواند ورود کند اما کسی که دیپلم هم ندارد، نمی تواند؛ چراکه سینما هنری به شدت وسیع است که نیازمند متخصصین و افرادی با استعدادهای خاص است که این استعداد لزوما ربطی به سواد، سطح طبقاتی و نگاهشان ندارد.
کارگردان فیلم سینمایی دمسرخها (۱۳۹۶) تاکید کرد: در نتیجه همه نوع آدمی به اقتضای این که امکان دارند از درون شکوفا شوند، می توانند به فضای سینما وارد شوند.
ورود آدمهای مختلف به سینما زمینهای برای بروز انحرافات است
کارگردان فیلم سینمایی آپاچی (۱۳۹۷) در توضیح این مطلب که ورود افراد مختلف به سینما زمینهای برای بروز انحرافات و رفتارهای غیرمعمول است، اظهار داشت: وقتی در اجتماعی قرار بگیرید که در آن همه نوع آدمی هست و متر و معیار انتخاب نخبه گرایی و شایسته سالاری وجود ندارد بلکه استعداسالاری است، در نتیجه ممکن است کسی که حتی فکرش را نمی کنید از هر جایی و ناکجاآبادی آمده باشد و هیچ گونه ادبیات رفتاری فاخری هم نداشته باشد.
وی افزود: در اینجا آن فرد احتمالا برخوردار از استعدادی است که شکوفا شده، همانگونه که این مسائل در ورزش هم رخ می دهد؛ چرا که در ورزش هم سابقه فرهنگی، اجتماعی و علمی دخیل نیست و مهارت این است که با استعداد ذاتی موفقیتی کسب شود. شک نکنید که قطعا کسانی که با چنین سابقه علمی، هنری، فرهنگی، اجتماعی، خانوادگی و سنتی و اعتقادی به سینما ورود کرده باشند، خطایی نخواهند داشت و هیچ آسیب و گزندی هم به دیگران نمی رسانند.
کارگردان فیلم سینمایی لامبورگینی (۱۳۹۶) خاطرنشان کرد: اما مانند اجتماع عادی که هر نوع آدمی را در آن میبینید و هر کدام یک ماهیت اجتماعی خاص برای خودشان دارند و این ماهیت اجتماعی خاص ربطی به فرهنگ و سوادشان ندارد و ممکن است خطا یا تصادف کنند به دیگری بزنند و دعوا کنند، در سینما هم همین قصه برقرار است.
نمیدانم که آینده جنبش میتو چه خواهد شد
معیریان اضافه کرد: جامعه سینما جامعه شلوغ و بسیار گسترده ای است که امکان هر اتفاقی در آن وجود دارد و ما باید به گونه ای باشیم که مانند زمان خروج از منزل، مراقب هستیم که خودرویی به ما نزند و پوشش و گفتار و رفتارمان شائبه ایجاد نکند و حواسمان جمع باشد که همه نوع انسانی از پزشک و معلم تا دزد و قاتل در این جامعه زندگی می کند. در سینما هم باید مراقب این تکثر جنس انسان ها باشیم.
کارگردان و تدوینگر فیلم سینمایی فیتیله و ماه پیشونی (۱۳۹۰) تصریح کرد: نمی دانم که آینده این جنبش چه خواهد شد و چه سرنوشتی پیدا می کند؛ من صرفا یک فیلمساز هستم که سیاسی و عضو حزب و جنبش و دسته ای نیست؛ من باید بیننده خوبی باشم اما نمی توانم قاضی خوبی باشم.
وی افزود: بسیاری از دوستان و همکارانم که درباره هر موضع و جریانی قضاوت می کنند یا واقعا آنقدر سواد و دانش و بینش دارند که به خود اجازه قضاوت می دهند و یا سوادی ندارند که اگر این گونه است باید بدانند که هر جمله و کلمه ای که بوی قضاوت بدهد، خطرناک است. چون این افرد از تریبون برخوردار هستنند.
کارگردان و تدوینگر فیلم سینمایی شیر و عسل (۱۳۸۸) گفت: من هم به واسطه جایگاه و تریبونی که فیلمسازی دارد ناخودآگاه ممکن است پشت تریبونی قرار بگیرم و حرفهایی را بزنم اما باید حواسم باشد که چه حرفهایی را میزنم چرا که به راحتی ممکن است که جنجال آفرین شود.
به گزارش ایرنا، ۱۲ فروردین دست اندرکاران زن سینما در بیانیهای اعتراضآمیز نسبت به آنچه «خشونت علیه زنان» در این حرفه نامیدهاند فریاد اعتراض سر داده و تقاضای شفاف خود برای رسیدگی به مصادیق تعریف شده این خشونت را از نهادهای خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام کردهاند.
این بیانیه که به امضای صدها زن شاغل در سینمای ایران و چهرههای سرشناسی چون نیکی کریمی، هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی و بسیاری از بازیگران شناخته شده رسیده است، به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی آزارها علیه زنان که برای اولین بار به یک فریاد جمعی تبدیل شده، هشدار داده است.
در این بیانیه آمده است: هرگونه خشونت، آزار و باجگیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم.
برچسبها ترانه علیدوستی سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری سینمای ایران فیلم سینمایی سینما خشونت علیه زنان آرش معیریان کارگردانمنبع: ایرنا
کلیدواژه: ترانه علیدوستی سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری سینمای ایران ترانه علیدوستی سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری سینمای ایران فیلم سینمایی سینما خشونت علیه زنان آرش معیریان کارگردان کارگردان فیلم سینمایی علیه زنان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۲۰۱۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سینما به روایت سینما/ دیوار میان پایتخت و شهرستان با «آپاراتچی» فروریخت
فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهلودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهمترین ویژگیهای این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه میشود.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلمسازم و تمام زندگیام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» اینها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلمسازی است و حاضر است سختیهایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگیهای یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبهرو هستیم.
مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر، کارگردان فیلم آپاراتچی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درونمایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار میکند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که میتوان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.
وی ادامه میدهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیتهای نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن تجربه داشته باشند، چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و میخواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.
کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه ایران همچون کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای نمایش فیلم در سینمادارد و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب میشود، تصریح میکند: گاهی در دل فیلمها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا میکند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم میزند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن است که نکات گفته نشده سینما را بیان میکند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.
در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بودوی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما میافزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.
طاهرفر میگوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصهها و مولفههایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده میکنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند، چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.
وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار میکند: هنگامی که در عرصه غوغاسالاری فیلمهای کمدی و گیشهپسند قدم میگذارید، کار دشوار میشود، اما به لطف خدا در هر کدام از مولفههایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبان دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.
کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه میدهد: ما باید در لایههای بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از اینرو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلمهای غیرکمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب نخست تماشاچیها باشد.
وی تصریح میکند: طی سالهای اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبان را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بنا گذاشتیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از اینرو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی میافتد هم سرمایهگذاران و هم تهیهکنندگان و بهتبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و تنها بر مبنای رسالت خود عمل نمیکنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرابرسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهد آفرینش آثاری بهتر باشیم.
تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهمترین نکات آن بودطاهرفر میافزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلمها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلمها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهمترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.
وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت میکنیم، میگوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا میکردند، همه عواملشان به چالش کشیده میشدند و یک رقابت پایا پای میداشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.
کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار میکند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.
وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه میدهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث میشود خیلی از انرژیها، پتانسیلها و استعدادهایی که در شهرستانها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا میشوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض میکند و قلم و دوربین را زمین میگذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.
طاهرفر تصریح میکند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.
تصویر، هنری اثرگذار استعلیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفتوگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار میکند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوتتر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.
وی ادامه میدهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که میشود آن را با خانواده دید، نمیگویم فیلمهای دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان میدهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.
بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح میکند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز میتوانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.
وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنریشان دیده میشود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمیبینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد میتواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.
استادی میگوید: ساخت فیلمهایی همچون آپاراتچی میتواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.
وی اظهار میکند: به وفور سوژههایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیتهای هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست میتواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.
به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازهترین روایت سینما از سینما است که میتوان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز میکند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.
کد خبر 748562