به نقل از «مهر»

پارلمان عراق برای اخراج نیروهای نظامی ترکیه دست به کار شد

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۲۷۸۴۸

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ایندیپندنت عربی، پارلمان عراق در حال آماده‌سازی طرحی به منظور اخراج نیروهای ترکیه‌ای مستقر در شمال این کشور است. نیروهای نظامی ترکیه به بهانه تعقیب حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) در شمال عراق حضور دارند. مقامات عراقی به طور مداوم «تخلفات مستمر ارتش ترکیه» را محکوم می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در همین ارتباط، مهدی تقی عضو ائتلاف الفتح از تشکیل فراکسیون پر تعداد جنبش پارلمانی با هدف بیرون راندن نیروهای ترکیه از داخل خاک عراق خبر داد.

تقی در بیانیه‌ای گفت: حرکتی از سوی نمایندگان جناح‌های مختلف سیاسی وجود دارد که هدف آن بیرون راندن نیروهای ترکیه از داخل خاک عراق در شمال این کشور است. وی تاکید کرد که جلسات دولتی - پارلمانی برای بحث و بررسی راه‌های اخراج نیروهای ترکیه که در حال حاضر نیروهای اشغالگر محسوب می‌شوند، برگزار خواهد شد.

این مقام عراقی افزود: سکوت در مورد حضور ترکیه در داخل خاک عراق، نظامیان ترکیه را به سمت گسترش ورود خود به عمق خاک عراق سوق می‌دهد و این موضوع بر حاکمیت عراق تأثیر می‌گذارد. امنیت ملی آن را تهدید می‌کند و بنابراین قابل تحمل نیست.

از سوی دیگر، کمیته امنیت و دفاع پارلمان عراق نیز از درخواست خود از دولت برای برگزاری نشستی امنیتی برای بحث در مورد «تجاوزات ترکیه» خبر داد. احمد الموسوی، عضو کمیته، در بیانیه‌ای گفت: کمیته درخواستی فوری به فرمانده کل نیروهای مسلح ارائه کرد تا یک نشست امنیتی برای بررسی حملات ترکیه برگزار شود.

وی افزود: این کمیته طی چند روز گذشته جلساتی فوری و فشرده برای جلوگیری از تهاجم ترکیه به عمق عراق برگزار کرد.

الموسوی توضیح داد که حضور ترکیه قابل قبول نیست و نشستی فوری با نخست وزیر، وزیر دفاع و رهبران امنیتی برگزار خواهد شد تا راه حل مشترکی برای مقابله با اشغالگری ترکیه پیدا شود. وی افزود: ارتش ترکیه بیش از ۵۰ کیلومتر به عمق خاک عراق نفوذ کرد و چندین پایگاه نظامی ایجاد کرد. این یک اشغال آشکار و نقض آشکار حاکمیت عراق است.

در همین حال، ثامر ذیبان، یکی از اعضای ائتلاف پارلمانی «الصادقون» تاکید کرد که دولت موقت به ریاست مصطفی الکاظمی قادر به پاسخگویی به حملات مکرر ترکیه در داخل خاک عراق نیست.

ذیبان در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: حضور ترکیه نقض حاکمیت است و این یک نقض، محکوم و غیرقابل قبول است زیرا با قوانین بین‌المللی و اصول همجواری در تضاد است.

وی افزود: جاه طلبی‌های ترکیه در عراق ریشه در قدیم دارد. آنکارا در عراق جاه طلبی می کند. ترکیه مرتکب تخلفات متعددی می‌شود و می‌توان از راه‌های قانونی و دیپلماتیک برای مقابله با این جنایتها استفاده کرد.

کد خبر 5503399

منبع: مهر

کلیدواژه: ترکیه حزب کارگران کردستان پارلمان عراق آنکارا ارتش ترکیه عراق رژیم صهیونیستی فلسطین اوکراین روسیه ایالات متحده امریکا مسجدالاقصی عراق عادی سازی روابط با اسرائیل راهپیمایی پرچم جنگ اوکراین مسکو حمله روسیه به اوکراین ترکیه ولادیمیر پوتین نیروهای ترکیه داخل خاک عراق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۲۷۸۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی

علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میز‌های سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.

کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!

 

آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بار‌ها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.