گفتوگوی مشاور ارشد اردوغان با سالیوان درباره پیوستن فنلاند و سوئد به ناتو | فشار آمریکا بر ترکیه برای کوتاه آمدن
تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۳۰۲۰۹
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از رویترز، ابراهیم کالین، مشاور ارشد رییسجمهوری ترکیه به جیک سالیوان، همتای آمریکایی خود گفته، ترکیه خواستار گامهای واقعی از طرف فنلاند و سوئد برای مقابله با سازمانهای تروریستی (از نظر ترکیه)، است.
دلیل اصلی ادامه مخالفت ترکیه با پیوستن فنلاند و سوئد به ناتو، استمرار حضور نیروهای کرد مخالف ترکیه همچون گروه کارگران کردستان (پکک) و یا حتی حامیان فتحاله گولن در خاک دو کشور است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ریاست جمهوری ترکیه در بیانیهای اعلام کرده است که کالین و سالیوان درخصوص موضوع عضویت دو کشور نوردیک در ناتو با یکدیگر در روز دوشنبه بحث و تبادل نظر کردهاند. این گفتوگوی تلفنی بین ترکیه و آمریکا بعد از شکست مذاکرات ترکیه با دو کشور فنلاند و سوئد در روز چهارشنبه هفته پیش انجام شده است.
بیشتر بخوانید:
ادامه اختلافها در ناتو | ترکیه کوتاه نمیآید دلایل پشت پرده مخالفت ترکیه با پیوستن فنلاند و سوئد به ناتو | موضوع پیچیدهتر از آنی است که به نظر میرسددر این بیانیه آمده است که کالین در گفتوگوی تلفنی خود با سالیوان متذکر شده است که دو کشور خواهان عضویت در ناتو، باید ارزشها و اصول این ائتلاف را در خصوص امنیت و مبارزه علیه تروریسم در درون کشورهایشان در نظر بگیرند. همچنین در این بیاینه تاکید شده که باید در فنلاند و سوئد گامهای مشخصی علیه سازمانهای تروریستی که امنیت ترکیه را تهدید میکنند، برداشته شود. فنلاند و سوئد هم بر محکومیت تروریسم تاکید کردند.
در مقابل کاخ سفید هم اعلام کرده است که سالیوان در این گفتوگوها از ادامه مذاکرات ترکیه با این دو کشور حمایت میکند. کاخ سفید همچنین اضافه کرده که سالیوان در ادامه بر اهمیت خودداری از تشدید تنش در سوریه برای حفظ خطوط آتشبس موجود و جلوگیری از هر گونه بیثباتی بیشتر تاکید کرده است.
اردوغان، رییسجمهوری ترکیه هم در اظهاراتی که روز دوشنبه در اکونومیست منتشر شده، بر تعهد بدون تغییر ترکیه به ناتو تاکید کرد و از متحدان خواست تا بر متقاعد کردن کشورهای نامزد عضویت (نسبت به خواستههای ترکیه) تمرکز کنند. او در قسمتی دیگر از سخنان خود گفت که اصرار عضویت در ناتو آن هم بدون پذیرش هیچگونه مصالحی از سوی فنلاند و سوئد، یک دستور کار اضافی بر دوش ناتو انداخته است. هیچ مقامی در آنکارا حاضر نیست کشوری که تمایلی به مبارزه با تروریسم ندارد، به ترکیه بگوید چه کاری انجام دهد.
کد خبر 680214 برچسبها ترکیه فنلاند ایران و ترکیه روسیه - اوکراین ناتو ایالات متحده آمریکا سوئدمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: ترکیه فنلاند ایران و ترکیه روسیه اوکراین ناتو ایالات متحده آمریکا سوئد فنلاند و سوئد دو کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۳۰۲۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالشهای فنی و زیرساختی
علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلینو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک میکشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلینو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابانهای نه چندان پر زرق و برق دهلینو دوخته بود. همه میدانستند که چکشهای نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافقهای اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بیتاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل میکرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگیها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابیهای پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتلهای بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میزهای سالن بزرگ تشریفات کاخ نخستوزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهایشان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر میدهد.
کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه میکند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن میدارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته میشوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سالها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر میشود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!
آن فاو بیقرار با آن مسجد با نمازگزارهای مخلص بیشمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ میشود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکلهای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. میگویند با راهاندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراهها، راهآهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بارها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش مییابد. یعنی کالاهای ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیریناپذیر اروپایی میرسد. اما این تمام مطلب نیست. آنگونه که میدل ایستای میگوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راهآهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطارهایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدورهایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمینکننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر میشود ابرکشتیهای کانتینری با میلیونها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنجهای ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالیترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کردهاند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.