کدام میوه ها برای سلامتی مضر هستند؟!

بسیاری از میوه‌ها وجود دارند که برای سلامتی ما سمی، مضر وحتی کشنده هستند.

به گزارش خبرگزاری برنا؛ در حالی که برخی از این میوه‌ها ممکن است جذاب به نظر برسندو ظاهر فریبنده شان وسوسه تان کند، اما می‌تواند سلامت تان را به خطر اندازد.
ممکن است نام برخی از آن‌ها را شنیده باشید و ندانید که عوارض جانبی شدیدی دارند ، که به ده مورد از این میوه ها اشاره شده است :

۱) میوه ستاره‌ای زرد : میوه ستاره‌ای میوه‌ای شیرین و ترش با پوست خوراکی و عناصر غذایی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این میوه کم کالری، فیبر بالا و سرشار از ویتامین C است. اما اگر مشکلات کلیوی دارید، بهتراست در خوردن این میوه تجدید نظر کنید. میوه ستاره زرد حاوی مقادیر زیادی اگزالات است که آن را برای افراد مبتلا به مشکلات کلیوی خطرناک می‌کند. زیاده روی در خوردن آن می‌تواند باعث آسیب کلیه، تشنج و حتی مرگ شود.

 

۲) نوعی سنجد : میوه‌های سنجد روی بوته‌های کوچک رشد می‌کنند و در صورت رسیدن کامل قابل خوردن هستند. به سه نوع سیاه، آبی و قرمز تقسیم می‌شود. با این حال، این گیاه در صورت نارس بودن سمی است. خوردن پوست، برگ ها، ریشه و میوه هایش باعث تهوع و ایجاد معده درد شدید می‌شود.

 

۳) نوعی ریواس : از پوست این گیاه در دسرهای محبوبی مانند پای ریواس و توت فرنگی استفاده می‌شود. با این حال، برگ‌ها دارای اسید اگزالیک بالایی هستند که می‌تواند باعث مشکلات کلیوی شود. مصرف تعداد زیادی از این برگ‌ها می‌تواند باعث انواع مشکلات سلامتی مانند معده درد، مشکلات شدید تنفسی، حالت تهوع و در نهایت مرگ شود.

 

۴) منچینیل : این درخت ممکن است شبیه درخت سیب باشد، اما میوه‌ها و برگ‌های آن، سمی کشنده تولید می‌کنند که می‌تواند باعث درد و رنج زیادی شود. درخت مانچینیل در فلوریدا، مکزیک و شمال آمریکای جنوبی قرار دارد. این میوه‌های سبز یا زرد مایل به سبز شبیه سیب‌های معمولی هستند.

 

۵) توت خولان دریایی : اگر زمانی به این درخت نزدیک شدید، لطفا مراقب اجزای سمی آن باشید. در حالی که هیچ گزارشی از مرگ و میر گزارش نشده است، برخی گزارش‌ها نشان می‌دهد که مردم از خوردن میوه این درخت به شدت رنج کشیده اند.

توت‌های نارنجی رنگ، این گیاه ممکن است جذاب به نظر برسند، اما بسیار سمی ست و تحت هیچ شرایطی نباید خورده شود. گیاه خولان در کانادا، شرق آسیا و در مناطق معتدل و نیمه گرمسیری نیمکره شمالی یافت می‌شود. زمانی که این گیاه خورده شود، می‌تواند باعث اختلال التهابی سیستم عصبی محیطی شود؛ بنابراین بهتر است تا حد امکان از این گیاه و انواع توت‌های آن پرهیز کنید.

 

۶) توت زمستانه : این گونه درختچه‌ای ممکن است برای غذای حیات وحش مفید باشد، اما برای انسان بسیار سمی در نظر گرفته می‌شود. این میوه قرمز روشن توسط پستانداران کوچک و بیش از ۴۸ گونه پرنده خورده می‌شود. شما عمدتاً این گیاه را در مناطق تالاب مشاهده خواهید کرد، اما می‌توان آن را در علفزارها نیز یافت.اگر سعی کنید یکی از این توت‌ها را بخورید، عواقب سلامتی زیادی خواهید داشت. خوردن دانه ها، برگ‌ها و پوست این گیاه باعث تهوع و افت فشار خون می‌شود.

 

۷) هلو : اگر از طرفداران هلو هستید، ترجیحاً آن را به صورت ارگانیک یا کنسرو شده خریداری کنید. بیش از شصت آفت کش روی هلو یافت شده است. دانه این میوه
حاوی ترکیبی به نام آمیگدالین هستند. این ترکیب در هنگام بلع به هیدروژن سیانید تجزیه می‌شود که یک سم است.

 

۸) پوک بری  : این توت‌های بنفش سیاه که در ایالت‌های مختلف آمریکا مانند مین و فلوریدا رشد می‌کنند، در بین پرندگان محبوب هستند. از طرف دیگر انسان‌ها باید مراقب این میوه‌ها باشند. پوک بری‌ها در خوشه‌های انگور مانند روی گیاهان چند ساله بلند یافت می‌شوند. این گیاه صاف است که می‌تواند تا هشت فوت رشد کند.اما اگر سعی کنید این میوه شبیه انگور را بخورید، دچار مشکلات جدی سلامتی خواهید شد. خوردن چندین توت می‌تواند باعث درد، حالت تهوع، استفراغ و اسهال خونی شود. حتی دانه‌ها بسیار سمی هستند و می‌توانند بر سیستم عصبی تأثیر بگذارند. برخی از بزرگسالان ریشه آن‌ها را خورده اند و آن‌ها را با گیاهان دارویی اشتباه گرفته اند.

 

۹) جاتروفا : شما می‌توانید این درختان را در تمام نقاط جهان با آب و هوای گرمسیری یا نیمه گرمسیری پیدا کنید. متاسفانه موارد زیادی از مسمومیت کودکان با این میوه در مناطق مختلف هند گزارش شده است. این موارد به دلیل دانه‌های فوق العاده خطرناک موجود در این توت‌های شیرین و زرد است. دانه جاتروفا می‌تواند باعث استفراغ، اسهال و آسیب کلیه شود. آن‌ها با سم ریسین پر شده اند.علاوه بر استفراغ و اسهال، افسردگی و فروپاشی گردش خون نیز گزارش شده است؛ بنابراین اگرچه این توت ممکن است جذاب به نظر برسد، اما خطرناک است و باید به طور جدی از آن اجتناب کرد.

 

۱۰) کدوی صحرایی : این گیاه یکی از گیاهانی است که در صحرای صحرا می‌روید. می‌تواند با نام‌های دیگری مانند کدو وحشی یا خیار تلخ باشد. کدوی صحرایی که شبیه تاک هندوانه است، میوه‌های کوچک و سفت با طعم ترش می‌دهد. آن‌ها کروی شکل و پنج تا ده سانتی متر قطر دارند. آن‌ها برای خوردن بیش از حد سمی در نظر گرفته می‌شوند.دانه‌ها خاکستری و پنج میلی متر طول و سه میلی متر عرض دارند. خوراکی هستند، اما طعم تلخ مشابهی نیز دارند. به طور کامل خورده می‌شوند یا به عنوان دانه روغنی استفاده می‌شوند. از گیاه کدوی بیابانی و اجزای آن برای تهیه دارو و تولید سوخت زیستی استفاده می‌شود.

این میوه‌های جذاب و متنوع ممکن است خوشمزه به نظر برسند. اما وجه اشتراک آن‌ها عناصر سمی آنهاست. پس هنگام سفر به خارج از کشورتان از این میوه‌های وحشی دوری کنید.

 

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: ویتامین میوه کلیه تواند باعث میوه ها دانه ها برگ ها توت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۶۸۴۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشت الیاف «وش و کنف»؛ اقتصاد سبز در مازندران

ایسنا/مازندران با ورود تکنولوژی به جامعه بشری و تولید البسه و ملزومات این حیطه کاشت بسیاری از گیاهان با ارزش همانند الیاف پنبه، وش و کنف جای خود را به الیاف مصنوعی داد و موجب شد تا این اقتصاد سبز رو به فراموشی رود.

بسیاری از مشاغل سنتی و صنایع هنری ایران با آن قدمت چندین هزار ساله که ریشه در آب و خاک و ذهن و قلب تک تک ما دارد، این روزها می‌رود که به فراموشی سپرده شود.

ورود تکنولوژی و تولید انواع البسه و کالاهای خواب سبب شده که مردم به راحتی به این اجناس دسترسی داشته باشند. این امر سبب شده که تولیدکنندگان برای تهیه این ملزومات کاربردی در زندگی، برای تهیه مواد اولیه و دوخت سنتی بی نیاز شوند این امر نیز عامل مهمی در از بین رفتن گیاهان نابی شد که دیگر جایگزینی برای آن پیدا نشد.

در این میان نباید فراموش کرد که مازندران مهد تولید الیاف ناب هم بود که در صنایع دستی از آن استفاده می‌شد زنان هنرمند مازندرانی نه تنها در هنرهای ناب صنایع دستی سرآمد بودند بلکه مواد اولیه آن که از الیاف بود را خود تولید می‌کردند و حتی رنگرزی را هم انجام می‌دادند.

خودکفایی در این حوزه و انواع تولیدات رنگارنگ از پارچه‌های نفیس روح و جان مردم را صیقل داده و اوقات فراغتی سرشار از شور و نشاط در زنان ایجاد می‌کرد این تولیدات که معمولا به شکل گروهی انجام می‌شد حس دوستی و نزدیکی را بین خانواده‌های روستایی بیش از بیش فراهم می‌کرد.

 ساده زیستی و سبک زندگی سالم بدور از هیاهو و مدپرستی روح آنها را لطیف و زندگی را برای آنان زیباتر و آسانتر از آنچه امروزه شاهد هستیم فراهم کرده بود.

روزگاری که از اختلاف بر سر تجملات و چشم و هم چشمی خبری نبود، صلح و آشتی بر جوامع بشری حکمرانی می‌کرد؛ زنان این مرز و بوم در کنار همسران و خانواده براساس موقعیت جغرافیایی به هنر دست در قالب صنایع دستی می‌پرداختند که در نهایت موجب هویت بخشی و برگی از تاریخ این مرز و بوم  شد.

در این خصوص پای صحبت یکی از مادران مازندرانی نشستیم تا از صنایع دستی قدیم که زنان روستا به آن مشغول بودند برایمان بگوید.

«شمد بافی» 

سکینه خاتون نجف زاده مادر ۸۲ ساله بابلی با اشاره به اینکه برای دوخت «شمد» لازم بود گیاه وش بکاریم، گفت: گیاه وش گیاهی به طول یک متر بود که زنان روستا در باغ خود کنار دیگر محصولات کشت می‌کردند این گیاه بعد از مدتی تخم می‌داد و به مرحله برداشت می‌رسید ما این گیاه را برداشت کرده و تخم و پوست گیاه را از بدنه گیاه جدا می‌کردیم.

وی افزود: این پوست جدا شده را که به صورت رشته نخ بود به دور دستگاه کوچک دستی به نام رشته یا دوک نخ ریسی یا مهرپیچ داده بصورت کلاف در می‌آوردیم.

این هنرمند بابلی یادآور شد: در مرحله سوم آن را داخل ظرف بزرگ مخصوص که شبیه یک دیگ بزرگ بود قرار داده و همراه با آب و مقداری خاکستر آتش کاملا حرارت داده و وقتی کاملا پخته می‌شد از داخل دیگ خارج می‌کردیم.

نجف زاده اظهار کرد: در مرحله آخر آنرا در داخل رودخانه روان قرار داده و با سنگ یا چوب کاملا می‌کوبیدیم و زیر آفتاب گذاشته تا خشک شود با این کار رنگ الیاف کاملا سفید می‌شد.

وی تصریح کرد: این الیاف را از جای بلند بوسیله یک دستگاه مخصوص کوچک از بالا به پایین آویزان کرده و با مهارت به صورت کلاف های نخ درمی‌آوردیم تا آماده بافندگی شوند.

وی ادامه داد: این نخ‌های آماده را به کرچال می‌بردیم و صاحب کرچال از آن شمد و دستمال سر و... می‌بافت.

«الیاف کنف»

نجف زاده یادآور شد: یکی دیگر از الیاف‌های مهمی که در قدیم در باغات شهرستان بابل کشت می‌شد گیاه کنف بود که چند متر طول داشت، این گیاه بلند قامت بعد از تخم دهی به مرحله برداشت می‌رسید.

وی افزود: با جداکردن تخم از الیاف کنف، چوب کنف  را با خود به زمین شالیزاری می‌بردیم به اندازه طول الیاف کنف، زمین را کنده و کنف را داخل آن چال می‌کردیم و به مدت هفت شبانه روز داخل این زمین باتلاقی قرار می‌گرفت.

وی تصریح کرد: بعد از هفت روز این کنف را بیرون آورده و با آب روان رودخانه کاملا شستشو داده و پوست را از بدنه چوب کنف جدا می‌کردیم.

نجف زاده خاطرنشان کرد: این الیاف را که به صورت تارهای نخ در می‌آمد به صورت کلاف درآورده و با آن ریسمان می‌بافتیم. همچنین از آن در دوخت و دوز و به عنوان مثال برای بافت حصیر، باربندها استفاده می‌کردیم.

وی گفت: نکته قابل توجه این بود که بعد از برداشت، همه زنان روستا کنار هم جمع شده و در این کار بهم کمک می‌کردند.

 نجف زاده یادآور شد: هرچند بسیاری از هنرهای صنایع دستی که از اجداد ما به ارث رسیده در طول زمان از بین رفته و فقط نامی از آن باقی مانده است اما متاسفانه بسیاری از گیاهان موثر و نابی که می‌توانست نقش مهمی در اقتصاد خانواده داشته و مواد اولیه تولید باشد نیز از بین رفته و امروزه الیاف مصنوعی جای آن را گرفته که هیچ یک خاصیت ارزنده این الیاف طبیعی را ندارد.

وی افزود: استفاده از این پارچه‌ها نه تنها سبب سلامت جسم و روح می‌شد بلکه در تابستان بسیار خنک و عرق‌گیر بود لذا برخی از الیاف وش دستمال درست کرده و به سر می‌بستند تا در تابستان از گرمای شدید در امان باشند.

به گزارش ایسنا، با توجه به اینکه سال ۱۴۰۳ با شعار «جهش تولید با مشارکت مردم» نامگذاری شده است، آنچه قابل اعتناست توجه همه اقشار جامعه برای تحقق این الگو و رسیدن به توسعه اقتصادی است.

احیای فعالیت‌های اقتصادی خرد و خانگی، سرمایه‌گذاری در سطوح مختلف، واگذاری برخی از پروژه‌های اقتصادی به بخش خصوصی سبب می‌شود تا مردم در کنار دولت به بالندگی کشور و رسیدن به اهداف توسعه‌ای بپردازند.

کشت الیاف در زمین‌های زراعی یکی از اقداماتی است که علاوه بر ایجاد اشتغال پایدار در روستاها، مهاجرت معکوس، جلوگیری از تغییر کاربری‌ کشاورزی به ساخت و سازها، به صیانت از محیط زیست کمک کرده و سنت‌های اصیل نیز حفظ می‌شوند. بنابر این با داشتن یک صنعت پاک، اقتصاد مازندران همیشه سبز می‌ماند.

انتهای پیام