مستندهای علامت و هامص درباره فرهنگ و مشکلات خوزستان است/ فیلمسازی در دمای ۵۰ درجه دوربین را ذوب می‌کند
تاریخ انتشار: ۱۸ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۸۲۳۰۲
سعید آلبوعبادی می‌گوید که مستندهایش را با دغدغه فرهنگی و اجتماعی مردم خوزستان ساخته است و در حال آماده‌سازی آنها برای حضور در جشنواره‌های سینما حقیقت و فیلم فجر است.
به گزارش قدس آنلاین، سعید آلبو عبادی بازیگر سینما و مستندساز از ساخت دو مستند در استان خوزستان خبر داد.
بازیگر فیلم "۲۳ نفر" خبر داد: مستند اول من با عنوان "هامص" مستندی اجتماعی است که داستان آن در شهرستان ماهشر می‌گذرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او با بیان اینکه فیلمش را برای جشنواره مستند حقیقت آماده می‌کند گفت که فیلمبرداری این مستند تمام شده است. این مستند به تهیه‌کنندگی احمد پور نصاری ساخته شده و بودجه و هزینه آن کاملاً شخصی است و هیچ ارگان و نهادی به ما برای تولید آن کمک نکرده است.
این مستندساز در مورد انگیزه ساخت این مستند گفت: در دوران کرونا افراد زیادی را می‌دیدم که به‌خاطر کرونا دچار مشکلات فراوان شدند و کسب و کار خود را از دست دادند. افرادی که در خصوص مجالس عروسی و عزا کار می‌کردند نیز دچار همین مشکل شدند چراکه اصلا این برنامه ها تعطیل شده بود. دیدن این مسائل از نزدیک برای من آزاردهنده بود و می‌خواستم که روایتی واقع‌گرا از این مشکل داشته باشم.
او در خصوص مستند دیگر خود گفت: فیلم دیگر من با عنوان "علامت" درباره یکی از رسوم سنتی میان اعراب خوزستان است. این مراسم مانند دیگر مراسمات اعراب مثل "قهوه" و "فاتحه" جزو مراسم‌های مهم و سنتی عرب‌های خوزستان است. این مراسم از جمله مراسم‌هایی است که شامل عزادای ایام محرم نیز می‌شود.
وی بیان کرد: قصد داشتم تا یکی از مهم‌ترین مراسم‌های اعراب خوزستان را در قاب تصویر ثبت و ضبط کنم و آن را در تاریخ سینما ماندگار کنم. باتوجه به اینکه خودم یک عرب خوزستانی هستم و به خطه و آداب و فرهنگ‌مان علاقه دارم و به زبان آن مسلطم، دوست داشتم درباره سنت عرب‌های خوزستان فیلمی ساخته باشم.
آلبوعبادی گفت: تهیه‌کننده این مستند مهدی عساکره و فیلمبردار هر دو کار میلاد شوروکی است. نکته مهمی که باید در خصوص ساخت این دو مستند بگویم مشکلات بسیار زیاد فیلمسازی در استان خوزستان است. گرمای بالای ۵۰ درجه فیلمسازی در این شهر را بسیار سخت می‌کند. تا جایی که اگر چتر هنگام فیلمبرداری استفاده نشود، دوربین ذوب می‌شود. در یک کلام فیلمسازی در خوزستان بسیار ریسک دارد.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: فیلم مستند سینما حقیقت استان خوزستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۸۲۳۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا نمی‌توانیم همه زبالههایمان را داخل آتشفشان‌ها بسوزانیم؟
درست است که گدازه آنقدر داغ است که می‌تواند مقادیری از زباله‌های ما را بسوزاند اما همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند و فارغ از دما، موارد دیگری همچون خطرناک بودن، اعتقادات و کمبود آتشفشان وجود دارد که اجازه انجام چنین کاری را نمی‌دهد.
به گزارش ایسنا، هنگامی که آتشفشان کیلاویا(Kilauea) در جزیره بزرگ هاوایی در سال ۲۰۱۸ فوران کرد، جریان گدازه داغ‌تر از ۲۰۰۰ درجه فارنهایت(۱۱۰۰ درجه سانتیگراد) بود. این دما از دمای سطح سیاره زهره نیز بیشتر است و به اندازه‌ای داغ است که بسیاری از سنگ‌ها را ذوب می‌کند. همچنین به اندازه کوره‌های زباله‌سوزی که معمولا زباله‌ها را در دمای ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ فارنهایت(۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد) می‌سوزانند، داغ است.
به نقل از کانورسیشن، با این وجود همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند. فوران‌ها در هاوایی نوعی گدازه به نام بازالت تولید می‌کنند. بازالت بسیار داغ‌تر و سیال‌تر از گدازه‌هایی است که در آتشفشان‌های دیگر فوران می‌کنند. به عنوان مثال، فوران سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ در کوه سنت هلن یک گنبد گدازه‌ای با دمای سطحی کمتر از حدود ۱۳۰۰ فارنهایت(۷۰۴ درجه سانتیگراد) ایجاد کرد.
به غیر از دما، دلایل دیگری برای نریختن زبالههایمان در آتشفشان‌ها وجود دارد.
در وهله اول اگرچه گدازه در دمای ۲۰۰۰ درجه فارنهایت می‌تواند بسیاری از مواد درون سطل‌های زباله ما از جمله ضایعات غذا، کاغذ، پلاستیک، شیشه و برخی فلزات را ذوب کند اما به اندازه کافی داغ نیست که بسیاری از مواد رایج دیگر از جمله فولاد، نیکل و آهن را ذوب کند.
علاوه بر این آتشفشان‌های زیادی روی زمین وجود ندارند که دریاچه‌های گدازه‌ای یا دهانه‌های کاسه‌مانند پر از گدازه داشته باشند که بتوانیم زباله‌ها را در آنها بریزیم. از میان هزاران آتشفشان روی زمین، دانشمندان تنها هشت مورد را با دریاچه‌های گدازه فعال می‌شناسند. بیشتر آتشفشان‌های فعال دارای دهانه‌های پر از سنگ و گدازه‌های سرد شده هستند.
مشکل سوم این است که ریختن زباله در آن هشت دریاچه گدازه فعال کار بسیار خطرناکی است. دریاچه‌های گدازه با پوسته‌ای از گدازه‌های خنک کننده پوشیده شده‌اند، اما درست در زیر آن پوسته مذاب و به شدت داغ قرار دارد. اگر سنگ‌ها یا مواد دیگر روی سطح دریاچه گدازه‌ای بیفتند، پوسته را می‌شکنند، گدازه زیرین را مختل می‌کنند و باعث انفجار می‌شود.
این اتفاق در کیلاویا در سال ۲۰۱۵ افتاد. بلوک‌های سنگ از لبه دهانه به درون دریاچه گدازه سقوط کرد و باعث انفجار بزرگی شد که سنگ‌ها و گدازه‌ها را به بالا و بیرون از دهانه پرتاب کرد. هر کسی که زباله را به دریاچه گدازه می‌اندازد باید فرار کند و از زباله‌ها و گدازه‌های شعله ور دور شود.
اما فرض کنید می‌شد زباله‌ها را با خیال راحت در یک دریاچه گدازه ریخت. در آن صورت برای زباله‌ها چه اتفاقی می‌افتاد؟ وقتی پلاستیک‌ها، زباله‌ها و فلزات می‌سوزند، گازهای سمی زیادی آزاد می‌کنند. آتشفشان‌ها در حال حاضر تُن‌ها گاز سمی از جمله گوگرد، کلر و دی اکسید کربن منتشر می‌کنند.
گازهای گوگرد می‌توانند مه اسیدی ایجاد کنند که ما آن را «وُگ» یا مه آتشفشانی می‌نامیم. این گازها می‌تواند گیاهان را از بین ببرد و باعث مشکلات تنفسی برای افراد نزدیک به آن شود. مخلوط کردن این گازهای آتشفشانی خطرناک با گازهای دیگر ناشی از سوزاندن زباله‌های ما، بخار حاصل را برای مردم و گیاهان نزدیک آتشفشان مضرتر می‌کند.
در نهایت، بسیاری از جوامع بومی، آتشفشان‌های مجاور را مکان‌های مقدسی می‌دانند. به عنوان مثال، دهانه‌ای در کیلاویا خانه پله Pele، الهه آتش بومی هاوایی در نظر گرفته می‌شود و منطقه اطراف دهانه برای بومیان هاوایی مقدس است. پرتاب زباله در آتشفشان‌ها توهین بزرگی به آن فرهنگ‌ها خواهد بود.
انتهای پیام
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند