پاسخ به ۷ سوال درباره آبله میمونی
تاریخ انتشار: ۱۹ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۹۱۲۴۰
سازمان جهانی بهداشت به برخی سوالات درباره آبله میمونی پاسخ داد. ناطقان: سازمان جهانی بهداشت در خردادماه ۱۴۰۱ مطالب آموزشی را تحت عنوان " پاسخ به سوالات متداول در مورد آبله میمونی" منتشر کرد که بخشی از آنها در ادامه میآید:
- آبله میمونی چیست؟
آبله میمونی یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است، به این معنی که میتواند از حیوانات به انسان سرایت کند و همچنین از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
- چرا به این بیماری آبله میمونی میگویند؟
این بیماری آبله میمونی نامیده میشود، زیرا اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میان میمونهایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری میشدند، شناسایی شد. این بیماری بعدها در سال ۱۹۷۰ در انسان نیز مشاهده شد.
- آبله میمونی معمولا در کجا یافت میشود؟
آبله میمونی در مناطق غربی و مرکزی آفریقا یافت میشود، جایی که جنگلهای بارانی استوایی وجود دارد و معمولا حیواناتی که ممکن است حامل ویروس باشند، در آنجا زندگی میکنند. افراد مبتلا به آبله میمونی گهگاه در کشورهای دیگر خارج از مناطق غربی و مرکزی آفریقا و به دنبال سفر از مناطقی که آبله میمونی بومی است، شناسایی میشوند.
- علائم آبله میمونی چیست؟
علائم آبله میمونی معمولا شامل تب، سردرد شدید، دردهای عضلانی، کمردرد، سطح انرژی پایین، تورم گرههای لنفی و دانهها یا تاولهای پوستی است. دانههای پوستی معمولا در عرض یک تا سه روز پس از شروع تب آشکار میشوند. تاولها ممکن است صاف یا کمی برجسته باشند، با مایع شفاف یا زرد پر شده و سپس پوسته پوسته و خشک شده و بریزند. تعداد تاولها در یک فرد میتواند از چند عدد تا چند هزار متغیر باشد. دانهها روی صورت، کف دستها و کف پا متمرکز میشوند. آنها همچنین میتوانند در دهان، اندام تناسلی و چشم یافت شوند.
بهبودی علائم آبله میمونی معمولا بین دو تا چهار هفته طول میکشد و بدون درمان خود به خود از بین میروند. اگر فکر میکنید علائمی دارید که ممکن است آبله میمونی باشد، با پزشک یا مراقب سلامت خود مشورت کنید. اگر با فردی مشکوک یا مبتلا به آبله میمونی در تماس بودهاید، به پزشک یا مراقب سلامت خود اطلاع دهید.
- آیا افراد ممکن است از آبله میمونی فوت کنند؟
در بیشتر موارد، علائم آبله میمونی به خودی خود در عرض چند هفته از بین میرود، اما در برخی افراد میتواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود. نوزادان، کودکان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینهای ممکن است در معرض خطر علائم جدیتر و مرگ ناشی از آبله میمونی باشند.
عوارض موارد شدید آبله میمونی شامل عفونتهای پوستی، ذاتالریه، گیجی و عفونتهای چشمی است که میتواند منجر به از دست دادن بینایی شود. در زمانهای اخیر حدود ۳ تا ۶ درصد مرگ در مبتلایان در کشورهای بومی گزارش شده است که اغلب در کودکان یا افرادی بوده که ممکن است دچار مشکلات سلامتی دیگری بوده باشند. توجه به این نکته مهم است که این رقم ممکن است بیش از مقدار حقیقی برآورد شده باشد. زیرا نظام مراقبت در کشورهای بومی محدود است.
- آبله میمونی چگونه از حیوانات به انسان سرایت میکند؟
آبله میمونی میتواند هنگام تماس فیزیکی با حیوان آلوده به انسان سرایت کند. میزبانان جانوری این ویروس شامل جوندگان و نخستینسانان هستند. خطر انتقال و ابتلا به آبله میمونی از جانوران را میتوان با پرهیز از تماس محافظت نشده با جانوران وحشی کاهش داد، به ویژه آنهایی که بیمار یا مرده هستند (از جمله گوشت و خون حیوانات).
در کشورهای بومی که جانوران حامل آبله میمونی هستند، هر غذای حاوی گوشت یا اجزا و احشای حیوان باید قبل از خوردن کاملا پخته شود.
- آبله میمونی چگونه از فردی به فرد دیگر سرایت میکند؟
افراد مبتلا به آبله میمونی طی زمانی که علائم دارند (معمولا بین دو تا چهار هفته) سرایتدهنده هستند. شما ممکن است از طریق تماس جسمی نزدیک با فردی که علائم دارد، به آبله میمونی مبتلا شوید. به ویژه دانههای پوستی، مایعات بدن (مانند آب، چرک یا خون ناشی از تاولهای پوستی) و دلمهها عفونی هستند. لباس، روتختی، حوله یا اشیایی مانند قاشق و چنگال، ظروف غذاخوری که در اثر تماس با فرد مبتلا به ویروس آلوده شدهاند نیز میتوانند دیگران را دچار کنند. منبع: ایسنا برچسب ها: پاسخ ، آبله میمونی ، سازمان جهانی بهداشت
منبع: ناطقان
کلیدواژه: پاسخ آبله میمونی سازمان جهانی بهداشت علائم آبله میمونی آبله میمونی دانه ها تاول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۹۱۲۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ناهنجاری گوژپشتی چگونه مشخص و درمان میشود؟
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، اختلال کیفوز یا قوزپشتی، یک نوع انحراف در ستون فقرات است که باعث خم شدن بخشی از آن به سمت بیرون میشود. این مشکل ممکن است برای افراد در سنین مختلف رخ دهد، اما اغلب در دوران بلوغ اتفاق میافتد. اگرچه این بیماری معمولاً مشکلات جدی را ایجاد نمیکند، اما در صورت شدت بالا میتواند باعث تغییر شکل ستون فقرات و درد شود. همچنین ممکن است منجر به فشار به قفسه سینه شده و باعث مشکلات تنفسی شود. کیفوز بیشتر در سنین نوجوانی ظاهر میشود و گاهی ممکن است مادرزادی یا در سنین بالاتر نیز رخ دهد.
افراد مبتلا به کیفوز ممکن است با قوز قابل توجه در ناحیه پشت روبهرو شوند. در صورت شدت بالا، درد کمر و التهاب ناحیه ستون فقرات همراه با ضعف قسمت پایین بدن و حتی فلج پا نیز ممکن است رخ دهد؛ بنابراین تشخیص به موقع و در صورت لزوم، درمان مناسب میتواند از عوارض جدی این بیماری جلوگیری کند. این اختلال ممکن است از علل مختلفی نظیر عوامل مادرزادی، اختلالات رشد، آسیبهای فیزیکی، عفونت ستون فقرات یا حتی وجود تومور نخاعی ناشی شود. در ادامه، قصد داریم درباره انواع کیفوز، علائم آن، روشهای تشخیص و راههای درمان اطلاعات بیشتری منتقل کنیم.
کیفوز یک اختلال نسبتاً شایع است که معمولاً در جوانان و بزرگسالان رخ میدهد. در این اختلال، بخشی از مهرههای منطقه توراکس از حالت عادی خود خارج میشود و شکل مثلثی به خود میگیرد که منجر به خمشدن ستون فقرات به سمت جلو میشود. عوامل تغییر حالت توراکس میتواند شامل موارد زیر باشد:
نشستن طولانی مدت پشت میز یا خم شدن و قوزکردنهای طولانی و همچنین نشستن، ایستادن و خوابیدن در وضعیت نامناسب، تأخیر در رشد و مشکلات مربوط به رشد بدنی، که ممکن است ابتلا به کیفوز را زمینهساز کند، به خصوص در دوران کودکی، پیری که منجر به ضعف و سستی ستون فقرات شده و باعث تحول در حالت آن شود. فشردگی مهرهها بر روی هم ناشی از شکستگی در ناحیه ستون فقرات، علل دیگر ابتلا به کیفوز ممکن است شامل عفونت دیسک کمر، روماتیسم ستون فقرات، دیستروفی عضلانی و تومور نخاعی باشد.
علائم بیماری کیفوز
همانطور که گفتیم کیفوز یا گوژپشتی یک بیماری شایع است که دو نوع اول آن (انواع آن شرح داده خواهد شد) در بسیاری از افراد رخ میدهد. در اغلب موارد کیفوز مشکلی را برای فرد ایجاد نمیکند و با ورزش، فیزیوتراپی و قرار دادن بدن در وضعیت نرمال، قابل درمان است. در صورت مشاهده هرکدام از علائم بالا و همچنین خمشدنی در قسمت شانهها یا کمر، حتما به کارشناس تربیت بدنی و حرکات اصلاحی، مربی آمادگی جسمانی و یا بدنسازی، و در موارد حاد پزشک مراجعه کنید تا هرچه سریعتر تحت درمان قرار گیرید. در صورت عدم درمان، بیماری کیفوز میتواند شدت پیدا کرده و عوارضی را در پی داشته باشد. این عوارض عبارتند از:
-قوز همیشگی در قسمت ستون فقرات
-کمر درد مداوم
-احساس ضعف یا بیحسی در بازوها و پاها
-تنگی تنفس و ایجاد مشکلات تنفسی
-از دست دادن کنترل مثانه
-بارزترین علائم کیفوز نیز میتواند خمیدگی قسمت بالاتنه فرد بیمار به جلو باشد
علائم دیگر این بیماری شامل: وضعیت غیر عادی قرار گرفتن سر، از بین رفتن انعطاف ناحیه فوقانی پشت، سفت شدن همسترینگ، ضعف و بی حسی در پاها و فرسایش دیسک میشوند. به هر حال، هرگونه تغییر غیرطبیعی در وضعیت بدن و همچنین علائم فوقانی مورد نظر، نشانگر وجود بیماری کیفوز میباشد و در صورت مشاهده آنها، به مربی مراجعه نمایید.
تشخیص
در مرحله اول، در خصوص مراجعین و ورزشکاران به معاینه بیمار میپردازیم و سابقه پزشکی یا سلامتی او را بررسی میکنیم. از مراجعه کننده میخواهیم تا چند حرکت کششی انجام دهد تا وضعیت ستون فقرات و دامنه حرکتی آنرا بررسی نماییم. ابتدا فرد را در صفحه شطرنجی قرار میدهیم و از جانب به بررسی وضعیت ستون فقرات میپردازیم. سپس فرد بر روی یک سطح صاف دراز میکشد. اگر ستون فقرات به حالت نرمال باشد، شدت ناهنجاری در حد متوسط میباشد و درمان مناسب قابل انجام است. اگر ستون فقرات همچنان منحنی باشد، باید به دنبال روشهای درمانی پیچیدهتر بگردیم. در موارد شدیدتر، آزمایشات تکمیلی مانند تصویربرداری با اشعه ایکس و ام آر آی و یا آزمایش عملکرد ریه نیز مورد نیاز است. تصویربرداری با اشعه ایکس، امکان نمایش استخوانهای ستون فقرات از زوایای متفاوت را فراهم میکند و به ما کمک میکند تا وضعیت خمیدگی را مشخص نماییم. ام آر آی همچنین به منظور بررسی وضعیت اعصاب و کانال نخاعی مورد استفاده قرار میگیرد، و آزمایش عملکرد ریه نیز برای بررسی دستگاه تنفسی به خصوصاً در مراحل بعدی تشخیص نقش مهمی دارد که این موارد اخیر باید زیر نظر پزشک باشد.
درمان
برای درمان کیفوز، مربی یا پزشک نکات مختلفی را بهحساب میآورد از جمله سن بیمار، وضعیت سلامتی، نوع کیفوز و شدت خمیدگی. اگر بیمار وضعیت شوئرمن یا شدید داشته باشد، از روشهای غیرجراحی استفاده خواهد شد. این روشها شامل فیزیوتراپی برای تقویت ماهیچههای شکم و کمر، داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن و آسپرین برای کاهش درد و همچنین استفاده از بریس برای پشتیبانی از ستون فقرات و به حالت صحیح برگشتن بدن و از همه مهمتر انجام حرکات و تمرینات اصلاحی است.
انتهای پیام/