مواجهه سینما با کرامات امام رئوف
تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۲۴۶۰۸۵
فیلمی به کارگردانی بهروز شعیبی و تهیه‌کنندگی محمود بابایی که سال گذشته و در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و بازیگرانی همچون پگاه آهنگرانی، مصطفی زمانی، الهام کردا و صابر ابر در آن ایفای نقش می‌کنند.
«بدون قرار قبلی» داستان خود را در بستر سفر یاسمن از آلمان به سرزمین مادری‌اش ایران روایت می‌کند؛ سفری که در ابتدا برای شرکت در مراسم درگذشت پدر یاسمن است اما با مشخص‌شدن محتوای وصیت‌نامه پدر، مسیر دیگری پیدا می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در صفحه امروز فرهاد توحیدی، نویسنده و محمود بابایی، تهیه‌کننده این فیلم از انگیزه‌های نوشتن و ساخت «بدون قرار قبلی» گفتند.
محمود بابایی، تهیه‌کننده «بدون قرار قبلی» با بیان اینکه نهادهای بسیاری از سرمایه‌گذاری در این کار سر باز زدند، گفت: تهیه‌کننده لزوماً سرمایه‌گذار نیست؛ معمولاً برای ساخت چنین فیلم‌هایی تهیه‌کننده به دنبال سرمایه‌گذارهایی می‌گردد که مأموریت و سیاست‌هایش بر اساس آن محتوا باشد اما تقریباً همه نهادها کار را رد کردند. ما به این متن دل داده بودیم و از منظر خودمان با فرد دیگری طرف حساب بودیم، برای همین شجاعتی به خرج دادیم و دلسرد نشدیم که بنیاد سینمایی فارابی حمایت ویژه‌ای از طرح فیلم کرد.
فیلمی برخاسته از دل
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره سفارشی بودن این فیلم و حواشی آن توضیح داد: هیچ سفارشی برای ساخت فیلم وجود نداشت، حتی در روزهای اول به ما اجازه ساخت این اثر را نمی‌دادند، چه برسد به اینکه به ما سفارش ساخت بدهند، تمام آن چیزی که در فیلم می‌بینید برخاسته از دل است.
بابایی در خصوص محتوای این فیلم و مسئله بازگشت به ریشه‌های هویتی و خویشتن انسان گفت: فیلم به موضوع‌های مختلفی پرداخته است اما مهم‌ترین آن، همان مسئله بازگشت به خویشتن است. چون معنویت حلقه گمشده انسان قرن ۲۱ است و بزرگ‌ترین فقدان بشریت در کل جهان، خلأ معنویت است.
این تهیه‌کننده در خصوص اقبال مخاطب به این اثر گفت: طی ارزیابی ما در زمان جشنواره، ۹۰درصد مردم فیلم را دوست داشتند اما فعلاً در روزهای اولیه اکران هستیم و نمی‌توان پیش‌بینی دقیقی داشت. امیدوارم مردم فیلم را دوست داشته باشند.
فیلم‌نامه ۱۳ بار بازنویسی شد
در ادامه این گفت‌وگو فرهاد توحیدی، فیلم‌نامه‌نویس «بدون قرار قبلی» با بیان اینکه نسخه نهایی فیلم‌نامه پس از بازنویسی‌های متعدد بدست آمده است در خصوص مسیر نویسندگی این اثر چنین گفت: داستان اولیه‌ای که نوشته شد با بمب‌گذاری در حرم شروع می‌شد و قهرمان اصلی پدر و دختری بودند که پدر در حرم کار مرمت می‌کرد، اما پس از ۱۳ بار بازنویسی، فیلم‌نامه به داستان فعلی رسید.
توحیدی در خصوص تغییرات فیلم‌نامه توضیح داد: اگر مخاطب فیلم را ببیند و تأثیر عاطفی از فیلم نگیرد یعنی تیم نویسندگی کارش را درست انجام نداده است، بنابراین یک متن باید این‌قدر بازنویسی شود تا به تصویر نهایی برسیم.
او در خصوص تأکید این فیلم بر مسئله دین‌مداری انسان‌ها اظهار کرد: من دین‌مداری و دینداری را جدا از روند طبیعی زندگی نمی‌دانم. وقتی دین را سیاسی و ایدئولوژیک می‌کنید یعنی دارید به عنوان ابزار استفاده می‌کنید وگرنه دین در زندگی طبیعی ایرانی‌ها حضور دارد.
نیاز انسان به مفهوم زیارت
توحیدی در پاسخ به این پرسش که چگونه در مسیر نوشتن به مسئله زیارت رسیده است، توضیح داد: من گیلانی هستم و از بچگی دیده‌ام کشاورزان وقتی محصول برنج خود را جمع می‌کردند، مهم‌ترین کارشان این بود که بیایند زیارت.
زیارت به معنی استخوان سبک کردن، برکت خواستن، شروع یک سال کاری تازه و اتصال معنوی بود. همه این موارد به‌طور طبیعی با هویت ایرانی پیوند خورده است.
او افزود: شاید با تغییر سبک زندگی عده‌ای کمتر به این مکان مقدس بیایند اما این بارگاه مطهر و مشهد جزئی از زیست طبیعی ایران است و در زندگی طبیعی ایرانیان جای بزرگی دارد. همان طور که آب و غذا می‌خوریم همانطور به زیارت می‌رویم و به این مفهوم نیاز داریم. بنابراین حرم باید در فیلم‌ها به همان معنایی که در زندگی به آن متوسل می‌شویم، پرداخته می‌شود.
توحیدی در پاسخ به این پرسش که چرا با وجود ارادت بسیاری از نویسندگان و هنرمندان به حریم رضوی، فیلم‌های کمی با این موضوع‌ها ساخته شده است، گفت: با آنکه شهرداری مشهد و اداره ارشاد بارها درباره ساخت فیلم‌های رضوی عدد و رقم عنوان کرده‌اند اما در حیطه امام رضا(ع) و ائمه اطهار(ع) در کنار تسهیلات باید آثاری ساخته شود که از دل هنرمند برخاسته باشد. نمی‌توان به دل دستور داد فلان کار را کند. به قول شاعر «آب کم جو، تشنگی آور به دست/ تا بجوشد آبت از بالا و پست» اگر تشنگی اتفاق بیفتد، امور به طور طبیعی به سرانجام می‌رسند.
خبرنگار: لیلا نوعی
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: فیلم بدون قرار قبلی کرامات امام رئوف بدون قرار قبلی تهیه کننده فیلم نامه فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۴۶۰۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه‌های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جا‌هایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیرو‌های دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟