سینمای قورباغه‌صفت میان دوگانه فقر و غنا
تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۲۶۱۷۴۵
تولیدات شبکه نمایش خانگی و فیلم‌های تجاری که برای مخاطب داخلی ساخته می‌شود، اغلب از خانواده ایرانی تصویری از یک زندگی لاکچری و لوکس به نمایش می‌گذارد.
به گزارش مشرق ،تولیدات شبکه نمایش خانگی و فیلم‌های تجاری که برای مخاطب داخلی ساخته می‌شود، اغلب از خانواده ایرانی تصویری از یک زندگی لاکچری و لوکس به نمایش می‌گذارد که در آن خانواده ایرانی حتی برای صبحانه با کراوات و لباس اتوکشیده بر سر میز می‌نشینند و در کنار خاویار، آب پرتقال و شیر می‌خورند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در رده‌بندی میان جانداران، گروهی وجود دارد که توانایی زیست در دو شرایط کاملاً متفاوت را دارند. این جانوران هم در خشکی و هم در محیط زیر آب زندگی می‌کنند، به این دسته از موجودات زنده دوزیست می‌گویند. نمونه بارز و معروف دوزیست‌ها «قورباغه» است. نام اثری که در شبکه نمایش خانگی هم به شهرت رسید.
سینمایی که برایحضور در جشنواره‌های فیلم در خارج از کشور به فقر و نداری ضریب می‌دهد و در داخل برای مخاطب ایرانی پرده‌های متعددی از زندگی فوق لاکچری را به نمایش می‌گذارد، چه هدفی را دنبال می‌کند؟!
کاربران شبکه‌های اجتماعی در روزهای اخیر این تناقض ذاتی سینمای ایران را پررنگ کرده‌اند. سؤالی ساده که چرا بخش قابل توجهی از محصولات نمایش خانگی، زندگی‌های لوکس را نشان می‌دهد، ولی سینمای جشنواره‌ای، زندگی ایرانیان را پر رنج و محنت می‌داند. در هر دو این نمایش‌ها، مخاطب ایرانی دچار یأس و ناامیدی می‌شود. زمانی که با دیدن سریال‌های نمایش خانگی، زندگی دست نیافتنی یک طبقه خاص به عنوان نماد خانواده ایرانی به نمایش در می‌آید، مخاطب داخل ایران یا باید به خود تف و لعنت بفرستد که چرا بی عرضه بوده و نتوانسته است برای خود و خانواده‌اش چنین رفاهی را به دست آورد یا با دیدن فیلم‌هایی که به عنوان نماینده ایران در جشنواره‌های خارجی به نمایش در می‌آیند، به خودش بگوید که آخر و عاقبت زندگی در ایران همین بدبختی است که فیلمساز به تصویر کشیده، جایی که هیچ روزنه امیدی به روی آن باز نمی‌شود.
محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی، می‌گوید: «رسالت هنرمند تزریق امید به جامعه است. با سرمایه امید است که می‌توان تحولات جامعه را رو به توسعه و تعالی رقم زد.»
خزاعی می‌افزاید: «جامعه و مردم، سینمای نومید و مغایر با ارزش‌های اجتماعی و خانوادگی را بر نمی‌تابند و شاید یکی از مهم‌ترین دلایل فاصله مردم و خانواده از سینماها در کنار شرایط عمومی دوران پساکرونا برخی از همین محتواهای نامرتبط با آن‌ها باشد.»
به گفته وی، «نهاد مقدس خانواده با مفاهیم و اخلاقیاتی، چون همدلی، امید، روح تعاون و همکاری‌های اجتماعی تجلی و معنا پیدا می‌کند و سینمای ما باید روایتگر ارزش‌های خانواده و تقویت و اعتلای آن باشد.».
اما این پرسش مهمی است که چند فیلم سینمایی در سینمای ایران واجد شرایطی هستند که مدیر سازمان سینمایی از آن دم می‌زند؟ قطعاً تک‌نمونه‌هایی از قبیل «بدون قرار قبلی» که به روح دینی جاری در زندگی ایرانیان اشاره دارد، نمی‌تواند بیانگر یک کلیت منسجم باشد. آنچه در شبکه نمایش خانگی دیده می‌شود، ایرانیانی مرفه، بی‌درد، دارای زندگی فوق مطلوب و بدون نسبت با روح دین هستند که خودروهای خارجی سوار می‌شوند، در لواسان ویلای بزرگ دارای امکانات ویژه دارند، برای تفریح به خارج از کشور می‌روند و کمتر در قید و بند مسئله‌ای به نام دین هستند. در سینمای جشنواره‌پسند هم جامعه‌ای را می‌بینیم که در منجلاب و «علف‌زار» گیر کرده در آن جرم و جنایتکاری عادی و فقر یک سبک زندگی عمومی است. انگار یک نوع تقسیم کار برای نمایش تصاویری که نه فقر آن قابل باور است و نه غنای آن دست یافتنی، انجام شده است.
صحبت‌های موعظه‌گونه رئیس سازمان سینمایی درباره اهمیت امید و تعالی گویا در میان مردم عادی شنونده بیشتری دارد، زیرا پیش از خزاعی نیز طرح‌هایی برای تزریق امید به جامعه از طریق سینما مطرح شده بود و در نهایت هم چیزی از آن بیرون نیامد تا باز هم صدای ناهنجار قورباغه سینمای ایران، آویزان از دوگانه فقر و غنا شنیده شود.
منبع: مشرق
کلیدواژه: بازار خودرو تحولات اوکراین قیمت خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت شبکه نمایش خانگی خانواده ایرانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۶۱۷۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بدمستی در برابر مست عشق
سعید رجبی فروتن در خبرآنلاین نوشت: یک رسانه خبری با بی‌دقتی مدعی شده است که در دولت گذشته با ساخت فیلم «مست عشق» مخالفت شده بود و از دادن پروانه ساخت به آن خودداری کرده بودند. این ادعا از اساس نادرست است و مثل خیلی دیگر از خبرسازی‌ها و تفسیر‌های سوگیرانه به جز تحریف وقایع خاصیت دیگری ندارد.
اصل ماجرا چیست؟ مثل این سال‌ها که تبلیغ فیلم‌های ایرانی در شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای نادیده گرفته می‌شود، در دهه نود نیز با توجه به تحولات فناوری در مسیر ساخت فیلم بلند و به چالش کشیده شدن ساختار‌ها و ترتیبات اداری، دولت در برابر ساخت فیلم‌های بلند بدون مجوز نرمش نشان داد.
تا قبل از تصویب و ابلاغ دستورالعمل جامع صدور پروانه نمایش در ۱۳ اردیبهشت سال ۱۴۰۰ توسط وزیر وقت ارشاد در دولت دوازدهم، با جلب موافقت موردی وزیر ارشاد در دولت یازدهم تدبیری اندیشیده شده بود که اولا برخورد سلبی و انضباطی اولین گزینه برای برخورد با فیلم‌های بلند نباشد ثانیا در صورت جلب موافقت شورای پروانه نمایش فیلم‌های غیر سینمایی برای اینگونه فیلم‌ها پروانه نمایش غیر سینمایی صادر شود و فیلم در کارنامه تهیه‌کننده و کارگردان به عنوان اثر سینمایی محسوب نشود.
به این خاطر به هنگام تجمیع مقررات در بند ۳ ماده ۶ دستورالعمل صدور پروانه نمایش، عینا موافقت پیشین به منزله یک تجربه مدیریتی مستندسازی شد و شکل رسمی‌تری به خود گرفت. به عبارتی تنها تنبیه سازندگان فیلم‌های بدون مجوز آن بود که از دریافت پروانه نمایش سینمایی محروم شوند و به دنبال آن از راهیابی به جشنواره فیلم فجر و اکران در سینماها (به جز گروه هنر و تجربه) باز بمانند.
فیلم سینمایی «مست عشق» ساخته حسن فتحی نیز چنین وضعیتی داشت. گروه سازنده بدون اخذ مجوز فیلمبرداری پروژه را در ترکیه مشغول شده بود و فقط زمانی که تهیه‌کننده نسبت به بروز مشکلاتی در داخل احساس نگرانی کرد، تقاضای پروانه ساخت نمود. همانطور که توضیح داده شد، مقررات اجازه بررسی تقاضا را نمی‌داد و همه چیز به بعد از ساخت فیلم و بازبینی آن برای صدور پروانه نمایش موکول گردیده بود.پس اولا فیلمنامه مست عشق مورد بررسی قرار نگرفته بود که با ساخت آن مخالفت شود. ثانیا تصویربرداری پروژه از مدت‌ها قبل کلید خورده بود و تیم سازنده معطل پروانه ساخت نمانده بود.
نکته جالب آن است که فیلم مست عشق سال گذشته موفق به دریافت پروانه نمایش سینمایی شد که خبر از نرمش مرجع نظارتی و مدیریت اقتضایی آن برای برخورد با پدیده فیلم‌های بدون مجوز ساخت است. اما طبق مقررات جاری مست عشق باید پروانه نمایش غیر سینمایی می‌گرفت و برای نمایش عمومی مسیر دیگری را طی می‌کرد. چرا فیلم از این قاعده مستثنی شد؟
به نظر می‌رسد رویکرد مثبت سازمان سینمایی در صدور پروانه نمایش سینمایی یا ناشی از اصلاح و ویرایش مجدد دستورالعمل یادشده است و یا انکه دلایل و توجیهات دیگری مثل اعتبار و حسن شهرت کارگردان در بین بوده است که ما از آن بی‌خبر هستیم.آنچه اهمیت دارد آن است که در مجموع این اتفاق به نفع سینما و مخاطب تمام شد تا با استقبال نسبتا خوب از فیلم در هفته اول اکران، کفه فیلم‌های جدی در برابر فیلم‌های کمدی اندکی سنگین شود.
tags # سینما ، شهاب حسینی ، پارسا پیروزفر سایر اخبار
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد