بداههسازی نکردیم
تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۲۷۶۰۸۸
خط اصلی قصه و شخصیتهای سریال به موضوعات روز اجتماعی میپردازد. این سریال در فصل نخست ۶شخصیت اصلی داشت که محوریت آن اخراج یک مهندس طراح سانتریفیوژ از سازمان انرژی اتمی بود و داستانکهای دیگر حول محور این قصه میگشت. هفته گذشته خلاصه فصل اول این سریال در هشت قسمت روی آنتن شبکه۲ رفت و پخش فصل دوم آن از اول این هفته در ۲۶ قسمت آغاز شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پیچیدگیهایسیتکامسازی
رستگار درباره طولانی شدن فاصله بین ساخت فصل اول و دوم این سریال میگوید: سیتکامنویسی خیلی سخت است و اگر این قدر راحت بود، در این سالها به دفعات سریال سیتکام ساخته میشد اما گونهای دشوار در تولیدات طنز است. ما در فصل اول یک نویسنده داشتیم که علی عموکاظمی بود و نوشتن یک قسمت سریال، دو تا سه هفته زمان میبرد چون هر قسمت میبایست چفت و بستهای درستی برای خنداندن مخاطب میداشت. فرق سیتکام که یک طنز موقعیت و دیالوگی است در رعایت ظرافتهای کمدی است یعنی باید موقعیت خندهدار خلق شود و دیالوگنویسی به شکلی باشد که پس از رد و بدل شدن چند دیالوگ، مخاطب را بخنداند. بحث سیتکام از این منظر پیچیده و پر از چفت و بستهای ریز و درشت است.
به گفته وی، یکی دیگر از تفاوتهای این فصل با فصل قبلی این است که کار سریالیتر شده یعنی علاوه بر داشتن متن سیتکامی با درونمایه طنز، مخاطب شاهد تعدد لوکیشن است. رستگار خاطرنشان میکند: در این فصل حدود ۱۲۰ لوکیشن وجود دارد و دهههای مختلف را به تصویر کشیدیم. برخی سکانسها را در فرودگاه، داخل هواپیما، باشگاه تکواندو، گود زورخانه، شهربازی و غیره ضبط کردیم. فضای کار از چند لوکیشن معدود به لوکیشنهای متعدد گسترش پیدا کرده که قصه در آن جریان دارد و موقعیتهای طنز در فضاهای جدیدی اتفاق میافتد.
کارگردان مستند «عابدان کهنز» با اشاره به تکیه سریال بر خلق موقعیتهای جدید طنز و پرداختن به مسائل روز توضیح میدهد: ما همچون فصل اول، کنایههای سیاسی و اجتماعی زیادی در کار داریم، برای ما فرقی ندارد که چه دولتی روی کار است مثلاً به بحث گرانی و مشکل مسکن پرداختیم، به بحث مافیای ورزشی ورود کردیم و کنایههای فرهنگی و سیاسی داریم.
دستمان برای فصل سوم پر است
این کارگردان به بازخوردهای کنایههای سیاسی و فرهنگی فصل اول این سریال اشاره و اضافه میکند: برخی کنایههای سیاسی و اجتماعی در فصل اول سریال به مذاق عدهای خوش نیامد و هجمههایی را علیه ما راه انداختند ولی ما کار خودمان را میکنیم. ما خودمان را آماده کردیم تا اعتراض و حتی ناسزا بشنویم. در فصل اول، ناخواسته شوخیهایی داشتیم که شاید جایش نبوده و سهوی اتفاق افتاد چون در طنز قرار نیست به فردی یا قشری توهین شود. در کمدی باید حواسمان باشد که وارد فضای دور از ادب و انصاف نشویم.
وی در پاسخ به اینکه آیا کنایههای سیاسی و اجتماعی آثار طنز، تأثیری روی مسئولان دارد میگوید: عدهای از مسئولان پوست کلفت شدهاند و این کنایهها سبب نمیشود که بهشان بربخورد و اهمیتی برایشان ندارد اما عدهای هم واکنشهایی داشتهاند و حتی نقدهایی که به آنها شده بود را بازنشر کردند. تأثیرهای فرهنگی که این سریال روی مردم گذاشت هم برای ما قابل توجه بود به ویژه در بحث استفاده از واژههای فارسی سعی کردیم در متن سریال از واژههای فارسی و دستور زبان درست استفاده کنیم. رستگار درباره احتمال ساخته شدن فصلهای بعدی این سریال خاطرنشان میکند: سیتکامسازی در کشور ما یک اتفاق جدید است و کارهایی که پیش از این ساخته شده، سیتکام نبودهاند. در سریالهای ۹۰قسمتی دهه۸۰ بسیاری از دیالوگها، بداهه و تولیدشان هم بهروز بود در حالی که سیتکامهای مشهور جهان، فیلمنامههای از پیش نوشته شده با دیالوگهایی هدفمند دارند.
ورود چهرههای جدید به تلویزیون
رستگار در پاسخ به اینکه آیا «وضعیت زرد۲» کنایههای تندتر و تیغ نقد برندهتری در مقایسه با فصل اول خواهد داشت؟ پاسخ میدهد: زمانی که شروع به نوشتن فصل دوم کار کردیم، روزهای آغازین دولت جدید بود و مشکلات به شدت حالا نبود از این بابت، فصل دوم به اندازه فصل اول کنایههای سیاسی و اقتصادی ندارد ضمن اینکه فضای کار، سمت و سوی اجتماعی و خانوادگی پیدا کرده است.
او اضافه میکند: نقدی که به فصل اول وجود داشت این بود که چرا خانواده در سریال کمرنگ است. در فصل جدید، فضای خانوادگی پررنگتر شده و چندین شخصیت خانم به کار اضافه شدند. البته با توجه به شرایط کنونی، احتمالاً خوراک سیاسی و اقتصادی بیشتری برای نقد و کنایه در فصل بعدی خواهیم داشت. البته نمیدانم گروه در فصل سوم چه تغییراتی خواهند داشت اما اکنون گروه نویسندگان در تدارک نوشتن فصل آینده سریال هستند. شاید ساخت فصل سوم در مهر ماه امسال کلید بخورد.
این فیلمساز با تأکید بر اینکه باید آدمهای جدیدی به سینما و تلویزیون معرفی شوند و در «وضعیت زرد» این اتفاق افتاده است، میگوید: بازیگران جوانی مثل حسام خلیلنژاد، مهدی رضایی، آرش ماهانکیا و چند نفر دیگر، جوانهای بسیار بااستعدادی هستند. امیدوارم رویه معرفی بازیگران جدید در سریالهای تلویزیونی باب شود. ضمن اینکه تولید فیلم و سریال هم از انحصار گروه خاصی از بازیگران خارج شود و چهرهها و بازیهای جدیدی به مخاطبان معرفی شوند.
خبرنگار: زهره کهندل
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: سریال وضعیت زرد بداهه سازی کنایه های سیاسی کنایه ها فصل دوم فصل اول
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۷۶۰۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کنایه به اظهارات سخنگوی شورای نگهبان درباره ردصلاحیت حسن روحانی
مهرداد خدیر در عصرایران نوشت: سخنگوی شورای نگهبان در واکنش به نامهها و نظرات رییس جمهوری پیشین ایران درباره رد صلاحیت خود در انتخابات مجلس خبرگان رهبری سه جمله گفته: اول این که بررسی صلاحیت خبرگان رهبری با فقهای شورای نگهبان است (یعنی به من که عضو حقوقدان هستم ربطی ندارد)، اما تأکید فقها همواره بر اجرای قانون بوده است. دوم این که این حرفها تازگی ندارد و سوم هم (به طعنه) این که وقتی تایید میشوند سطح درک شورای نگهبان بالاست، اما وقتی رد میشوند حرف دیگری دارند.
طبعا خود آقای حسن روحانی باید واکنش نشان دهد یا ندهد، اما چون مبنای استدلال و پاسخ آقای طحان نظیف اشکال دارد و وقتی به رییس جمهوری سابق که سالها عضو خبرگان بوده این گونه پاسخ داده شده دیگران جای خود دارند ذکر چند نکته خالی از فایده نیست:
۱. سخنگوی شورای نگهبان سخنگوی نهاد شورای نگهبان است. درست است که ایشان عضو حقوقدان است و عضو فقها نیست و طبعا در جلسات مربوطه نبوده، اما قرار نیست سخنگو تنها درباره موضوعاتی توضیح و پاسخ دهد که خود در آنها نقش داشته باشد و از ایشان انتظار میرفت توضیح بدهد یا توضیح فقها را منعکس کند یا بخواند. یا بگویند میپرسم و پاسخ میدهم یا شأن آقایان اجل از پاسخ گویی است ولو به هم لباس و عضو سابق همان مجلس طی دورههای متمادی و متوالی. یا به زبان ساده: همین است که هست. هر یک از اینها پذیرفتنیتر است تا این که من نبودم. کما این که سخنگوی قوه قضاییه هم آرای قضایی را صادر نکرده، ولی اطلاع رسانی میکند.
۲. این که تازگی ندارد نیز توجیه مناسبی نیست. خیلی از اتفاقات تازگی ندارد. اصلا در این مملکت چی تازگی دارد؟! با این حال تازگی نداشتن توجیه مناسبی نیست. تصور کنید سیل بیاید و مسوول مربوطه بگوید تازگی ندارد. یا جایی آتش بگیرد و بگویند تازگی ندارد!
۳. معلوم است که افراد به تایید صلاحیت خود ایراد نمیگیرند بلکه به رد خود انتقاد وارد میکنند. از آقای روحانی میتوان انتقاد کرد که چرا همین حساسیت را در مقام رییس جمهوری در قبال رد نامزدهای دیگر نشان ندادید، ولی نمیتوان گفت چطور وقتی تایید شد خوب بود و حالا بد شد؟!
یک مثال چندش آور شاید به موضوع کمک کند. تصور کنید هر هفته به یک چلوکبابی مشخص مراجعه و چلوکباب میل میکنید. (فرض است وگرنه مگر هر هفته میشود رفت چلوکبابی؟!) در یکی از این دفعات، اما یک بال سوسک یا مگس مشاهده میکنید. گارسون محترم را صدا و اعتراض میکنید. آیا او میتواند بگوید شما که همیشه راضی بودید. چطور هفتههای قبل اعتراض نکردید؟ خوب! در دفعات گذشته مشکلی نبود و حالا هست. حکایت حسن آقای روحانی نیز همین است. قبلا تایید میکردند. از نظر او باید این کار میشد.
این بار این کار را نکردهاند و اعتراض دارد. دانشآموز یا دانشجو اگر بابت نمره کم اعتراض کند آیا معلم و استاد میتواند بگوید چطور ثلث قبل یا ترم پیش نمرهدهی من خوب بود، ولی حالا بد شده؟ پاسخ این است: بحث بر سر این ورقه در این ترم است نه ترم قبل و پار و پیرار. حالا آقای نظیف! بحث بر سر انتخابات ۱۴۰۲ است نه قبل از آن.
سخنگوی محترم شورای نگهبان البته میتوانست بگوید: این نهاد صلاحیت عضو حقوق دان و قائم مقام سابق خود را هم رد کرده. (مرحوم سید رضا زوارهای) که صلاحیت دیگران را تایید میکرد و خود نیز دوبار کاندیدای ریاست جمهوری شده بود. رد صلاحیت رییس جمهور سابق و عضو پیشین خبرگان را این گونه ببینید به ویژه که حسن روحانی کاملا سیاسی است و میداند آن اتفاق بیش از آن که معطوف به گذشته باشد معطوف به آینده است.