به نقل از «فارس»

نشنال اینترست:‌ غرب در برابر روسیه کاملا ناتوان شده است/ پایان نظم تک قطبی نظام جهانی

تاریخ انتشار: ۱ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۲۹۳۹۱۳

 

به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، پس از حمله روسیه به اوکراین و ناتوانی غربی‌ها برای متوقف کردن آن موجب مطرح شدن موضوع ظهور تغییری جدید در نظم جهانی در بین تحلیلگران روابط بین‌الملل شد. برخی اساتید روابط بین‌الملل معتقدند که نظم تک قطبی جهانی به پایان خود رسیده است؛ موضوعی که اخیرا پوتین نیز به تشریح آن پرداخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«مارک اپیسکوس» -تحلیلگر نشریه نشنال اینترست- در گزارش اخیر خود با اشاره به صحبت‌های پوتین و تاکید بر اینکه حتی خود آمریکایی‌ها به این موضوع پی برده‌اند که تحریم‌های آنها کارامدی لازم برای به چالش کشیدن روسیه را ندارد، اذعان می‌کند: تحریم‌های مذکور نه تنها تاثیری در توقف روسیه نداشته، حتی آسیب‌های جدی به خود کشورهای غربی وارد کرده است. وی با اشاره به اظهار نظرهای مقامات غربی و انتقاد از شعارهای تو خالی آنها در حمایت از اوکراین، تاکید می‌کند که روسیه احتمالا هیچ یک از سرزمین‌هایی را که از اوکراین به تصرف خود درآورده، آزاد نخواهد کرد.

متن کامل این گزارش بدین شرح است:

روز جمعه ولادیمیر پوتین -رئیس‌جمهور روسیه- از سخنرانی خود در مجمع اقتصادی بین‌المللی در سن پترزبورگ برای محکوم کردن شدید واکنش غرب به حمله روسیه به اوکراین استفاده کرد. پوتین گفت: «یک سال و نیم پیش در سخنرانی در مجمع داووس، بار دیگر تاکید کردم که دوران نظم جهانی تک قطبی به پایان رسیده است؛ می‌خواهم با این شروع کنم، این یک واقعیت اجتناب ناپذیر است. علیرغم همه تلاش‌ها برای حفظ و نگهداری آن به هر وسیله ممکن، این [نظم جهانی تک قطبی] پایان یافته است. تغییر مسیر طبیعی تاریخ است... هنگامی که آنها در جنگ سرد پیروز شدند، ایالات متحده خود را نماینده خدا بر روی زمین اعلام کرد، افرادی که هیچ مسئولیتی ندارند و فقط منافع حود را می‌بینند. آنها آن منافع را مقدس اعلام کردند. ظاهرا آنها متوجه نشده‌اند که مراکز قدرتمند جدیدی به وجود آمده و هر روز بزرگتر می‌شوند. هر یک از آنها سیستم‌های سیاسی و نهادهای اجتماعی خود را توسعه می‌دهند، مدل‌های رشد اقتصادی خود را محقق می‌کنند و البته حق دفاع از خود و تضمین حاکمیت ملی خود را دارند».

پوتین موضع خود را تکرار کرد که کرملین به دلیل امتناع غرب از توجه به نگرانی‌های امنیتی مشروع روسیه، «مجبور» شد تا حمله به اوکراین را آغاز کند؛ حمله‌ای که در روسیه از آن به عنوان «عملیات نظامی ویژه» یاد می‌شود. او گفت: «اساسا غرب از انجام تعهدات قبلی خود سرباز زده است. دستیابی به توافقات جدید با آنها تقریبا غیرممکن است. در شرایط فعلی، در مواجهه با تهدیدها و مخاطرات فزاینده برای ما، تصمیم روسیه برای انجام عملیات ویژه نظامی اجتناب‌ناپذیر بود؛ بدون شک دشوار، اما اجباری و ضروری بود».

پوتین افزود: «همکاران ما به سادگی واقعیت را انکار نمی‌کنند. آنها در تلاشند تا در برابر جریان تاریخ مقاومت کنند. آنها به قرن گذشته فکر می‌کنند. آنها در اسارت توهمات خود در مورد کشورهای خارج از به اصطلاح میلیارد طلایی گرفتار شده‌اند؛ آنها هر جای دیگری را به عنوان حاشیه و حیاط خلوت خود می‌بینند؛ آنها با این مکان‌ها به عنوان مستعمرات خود رفتار می‌کنند و با مردم ساکن آنجا به عنوان شهروندان درجه دوم رفتار می‌کنند. زیرا آنها خود را استثنایی می‌دانند. اینکه آنها استثنایی هستند، به این معنی است که بقیه درجه دوم محسوب می‌شوند». اشاره پوتین به این نظریه بود که در مناطق روسی زبان رایج است، که نخبگان غربی - که از آنها به عنوان «میلیارد طلایی» یاد می‌شود- ثروت خود را از طریق استثمار سیستماتیک و سلطه بر جهان غیرغربی جمع آوری کرده و حفظ می‌کنند.

پوتین رژیم تحریم‌های غربی را که پس از تهاجم روسیه به اوکراین اعمال شد را محکوم کرد و آن را «احمقانه» و «بی‌فکر» خواند. پوتین گفت که «جنگ اقتصادی تمام عیار» غرب نه تنها نتوانسته روسیه را فلج کند، بلکه «خسارتی به مراتب بیشتر» را به اروپا و ایالات متحده وارد می‌کند.

به نظر می‌رسد برخی از سیاست‌گذاران غربی به طور ضمنی با ارزیابی پوتین موافق هستند. اوایل این هفته بلومبرگ گزارش داد که چندین «... مقامات دولت بایدن اکنون به طور خصوصی ابراز نگرانی می‌کنند که مجازات‌های در نظر گرفته شده به جای منصرف کردن کرملین تورم را تشدید، ناامنی غذایی را وخیم‌تر و مردم عادی روسیه را بیشتر از پوتین یا متحدانش مجازات می‌کند». روسیه که با افزایش قیمت انرژی و تعمیق روابط مالی با کشورهای کلیدی که از همراهی با تحریم‌های غرب امتناع کرده‌اند، پیش‌بینی‌های دولت بایدن در مورد فروپاشی قریب‌الوقوع اقتصادی را به چالش کشیده است.

کارشناسان می‌گویند سال‌ها طول می‌کشد تا تحریم‌های غرب علیه روسیه به طور کامل تاثیر خود را نشان دهد. «جانیس کلوگه» -دستیار ارشد مؤسسه امور بین‌الملل و امنیت آلمان- به وال استریت ژورنال گفت: «مشکلات اقتصاد روسیه در تابستان و تا پاییز افزایش خواهد یافت، اما به تدریج. حتی در این صورت هم هیچ تضمینی وجود ندارد که فشار اقتصادی [به روسیه] در چنان مقیاسی احساس شود که باعث ایجاد تغییراتی در تفکر استراتژیک کرملین شود یا جنگ در اوکراین را برای روسیه گران تمام کند».

دیوید آراخامیا -مذاکره‌کننده اوکراینی- با اشاره به قیمت‌های بالای نفت، گفت که چهار سال طول می‌کشد تا روسیه تمام تحریم‌ها را احساس کند. آراخامیا به آکسیوس گفت: «سوال این است که آیا ما (اوکراین) تا سه یا چهار سال دیگر هنوز اینجا هستیم تا از این  نمایش لذت ببریم».

از آنجایی که آسیب‌های جانبی تحریم‌ها به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود و امیدها برای یک ضدحمله قاطع اوکراینی در میان پیشروی‌های آهسته اما پیوسته روسیه به شرق و جنوب این کشور کمرنگ می‌شوند، برخی از رهبران غربی و اعضای تیم سیاست خارجی رئیس جمهور جو بایدن با احتیاط چشم انداز بلندمدت حل و فصل مذاکره را مورد بررسی قرار می‌دهند. جیک سالیوان -مشاور امنیت ملی ایالات متحده- روز پنجشنبه گفت که ایالات متحده به حمایت از اوکراین «از طریق ارائه مداوم تسلیحات و اطلاعات» ادامه خواهد داد، اما افزود که واشنگتن در حال مذاکره با کیف در مورد چگونگی حل و فصل توافق با روسیه بوده است.

امانوئل مکرون -رئیس‌جمهور فرانسه- گفت: «همزمان که ما حداکثر تلاش خود را برای کمک به مقاومت اوکراین انجام ‌می‌دهیم –تا زمانی که آرزوی من یعنی پیروزی اوکراین محقق شود- باید مذاکره کنیم. رئیس‌جمهور اوکراین و رهبران آن باید با روسیه مذاکره کنند و ما اروپایی‌ها دور آن میز خواهیم بود و تضمین‌های امنیتی دریافت می‌کنیم».

مکرون در یک مصاحبه تلویزیونی در پاسخ به این سوال که اوکراین چه امتیازاتی، چه تغییرات مرزی و چه موارد دیگر را باید در نظر بگیرد، گفت: این بستگی به تصمیم اوکراین دارد.

اما در حال حاضر به نظر نمی‌رسد فضای معناداری برای سازش بین طرف‌های درگیر وجود داشته باشد، زیرا جنگ به ماه چهارم خود کشیده شده است. ولودیمیر زلنسکی -رئیس جمهور اوکراین- که از حمایت نظامی بی‌سابقه غربی برخوردار است، بارها تاکید کرده که کیف از هیچ توافق صلحی که شامل امتیازات ارضی باشد، حمایت نخواهد کرد. با این حال، شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد روسیه طرح‌های مرتبط با واگذاری سرزمین‌های شرقی-جنوب شرقی اوکراین را که در حال حاضر اشغال کرده و یا در آینده می‌کند را بررسی نخواهد کرد.

منبع: ایسکا نیوز

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: نشنال اینترست ایسکا نیوز اوکراین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۹۳۹۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واقعاً روس ها درباره جنگ پوتین چه فکر می کنند؟/ سقوط مخاطبان تلویزیون دولتی در روسیه/ روس ها بیشتر چه کلماتی را در گوگل جست و جو می کنند؟

در 23 ژوئن 2023، یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر، شورشی علیه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به راه انداخت.

به گزارش جماران، فارن پالیسی در این باره می نویسد: تصمیم پریگوژین منجر به برخی از خارق‌العاده‌ترین صحنه‌ها در تاریخ اخیر روسیه شد. هنگامی که نیروهای گروه واگنر کنترل مرکز استان روستوف را به دست گرفتند، جمعیت شهر علناً شورشیان را در آغوش گرفتند و برای آنها غذا و نوشیدنی آوردند و آنها را در مقابل دوربین های تلویزیونی زنده تشویق کردند. زمانی که پریگوژین شخصاً ظاهر شد، اندکی قبل از اینکه سرانجام شورش خود را رها کرد، همه از او استقبال کردند. اینجا چه خبر بود؟ آیا مردم روستوف صرفاً وضعیت پریگوژین را به عنوان گویای حقایق ناخوشایند در مورد حمله به اوکراین تحسین می کردند؟ آیا آنها فقط ناامیدی خود را از بی کفایتی آشکار سران ارتش عادی ابراز می کردند؟ آیا آنها فکر می کردند که واگنر پیروز می شود و در حال انتخاب طرف خود در این مخاصمه بودند؟ آیا آنها از فرصت برای ابراز نارضایتی گسترده تر استفاده می کردند؟ یا همه موارد فوق - یا هیچ کدام؟

شورش پریگوژین تصویر واضحی از مشکلاتی را ارائه می دهد که هر کسی که سعی می کند بفهمد مردم روسیه واقعاً چه فکری می کنند، با آن مواجه است. اما این سوالی است که نیاز به پاسخ فوری دارد. مقابله با رژیم پوتین و جنگ آن علیه اوکراین بسیار سخت تر خواهد بود مگر اینکه سیاست گذاران و استراتژیست ها بتوانند به درک درستی از افکار عمومی روسیه برسند.

پوتین در سخنرانی شب سال نو خود در پایان سال 2023 این دیدگاه را بیان کرد که می‌خواهد روس‌ها  و تا حدی سایرین بپذیرند: مردم روسیه و رهبر آنها یک «جامعه متحد» را تشکیل می‌دهند. در این روایت، بین دیدگاه پوتین برای کشور و آنچه روس‌های معمولی می‌خواهند، فاصله‌ای وجود ندارد و این شامل جنگ در اوکراین می‌شود، که او آن را به عنوان یک مبارزه قهرمانانه (علیه به اصطلاح نئونازی‌ها) به تصویر می‌کشد که به طور گسترده توسط شهروندان حمایت می‌شود.

البته واقعیت نسبتاً پیچیده تر است. این ظاهر اجماع یکپارچه توسط یک دولت پلیسی فراگیر اجرا می شود. یک دستگاه امنیتی عظیم همه چیزهایی را که روس‌ها می‌گویند و انجام می‌دهند زیر نظر دارد. برخی از برجسته‌ترین منتقدان پوتین، مانند ولادیمیر کارا مورزا و ایلیا یاشین، به اتهام انتشار «اطلاعات نادرست» درباره ارتش روسیه و جنگ، در حال گذراندن محکومیت‌های چشمگیر زندان هستند. الکسی ناوالنی، مخالف پیشرو، یکی دیگر از فعالان معروف ضد جنگ، اخیراً در شرایط نامشخصی در زندان درگذشت. اندکی پس از آن، دستیار او  که در تبعید در لیتوانی زندگی می کرد، مورد حمله وحشیانه یک مهاجم با چکش قرار گرفت.

روس های معمولی به خوبی از خطرات ناشی از گفتن حرف نادرست آگاه هستند. سالمندان هنوز خاطرات روشنی از زندگی در زمان رهبران سابق جوزف استالین و لئونید برژنف دارند، خاطراتی که به طرق مختلف به نسل‌های کنونی رسیده است.

لیوبوف سوبول، فعال اپوزیسیون تبعیدی معتقد نیست که روس‌ها مایلند آنچه را که فکر می‌کنند به مسئولان برگزار کننده نظرسنجی‌ ها بگویند: او به فارن پالیسی گفت: «بیشتر اوقات با پاسخ‌هایی که طرفداران دولت را منحرف می‌کند، نتایج غیرقابل اعتمادی دریافت می‌کنید. کسانی که از رژیم پوتین حمایت می کنند صادقانه و آشکار پاسخ خواهند داد، در حالی که افراد مخالف از ترس انتقام، مشکلات در محل کار و سایر مشکلات از گفتن حقیقت و بیان احساسات واقعی خود می ترسند.»

نظرسنجی قابل اعتماد به حداقل میزان اعتماد نیاز دارد و اعتماد عموماً در همه جوامع بسته، نه تنها روسیه، کم است. دقت هر نظرسنجی افکار عمومی منوط به در دسترس بودن پاسخ دهندگانی است که هیچ ترسی از پیامدهای منفی ندارند و می توانند پرسشگران خود را نسبتاً قابل اعتماد بدانند. هیچ یک از این شرایط در روسیه وجود ندارد.

برگزارکنندگان نظرسنجی‌ در همه جا نگران چیزی هستند که آن را سوگیری مطلوبیت اجتماعی می‌نامند ؛ فشار شدید برای گفتن آنچه می‌دانید از شما انتظار می‌رود، اما در حکومت‌های استبدادی، این مشکل بسیار حادتری است. تعداد کمی از روس‌ها ممکن است نظرات واقعی خود را با کسی که نمی‌شناسند و  از طریق تلفن با آنها تماس گرفته در میان بگذارند  و حتی تعداد کمتری نیز احتمالاً نظرات مخالف خود را بیان می‌کند.

اینکه غرب و اوکراین چگونه پیام‌های خود را به جمعیت روسیه می‌فرستند، تا حد زیادی به این بستگی دارد که آنها چقدر خوب روس‌ها و طرز فکر آنها را می شناسند.

پی بردن به احساسات عمومی برای خود پوتین که ارتش کوچکی از نظرسنجی های خود را برای ارزیابی روحیه ملی دارد به همان اندازه مهم است. اما آیا واقعاً می تواند به آنها اطمینان داشته باشد تا آنچه را که نمی خواهد بشنود هم به او بگویند؟ او ممکن است هرگز نتواند خود را از روایت‌های تبلیغاتی خود که به طرز شگفت‌انگیزی با رفتار طرفداران پریگوژین در روستوف در تضاد است، رهایی بخشد.

این مشکل با کسانی که در حال انجام نظرسنجی هستند تشدید می شود. دو مورد از برجسته‌ترین سازمان‌های نظرسنجی در کشور، مرکز تحقیقات افکار عمومی روسیه (VCIOM) و بنیاد افکار عمومی (FOM)، تحت کنترل دولت هستند. سومین مورد، مرکز که توسط گروهی از کارشناسان که در سال 2003 از VCIOM جدا شدند تشکیل شد و  اغلب به عنوان مستقل توصیف می شود،  بارها مورد حمله کرملین قرار گرفته که آن را به عنوان عامل خارجی محکوم کرده است.

دو سال پیش، وب‌سایت مستقل Proekt تحقیقی را منتشر کرد که ادعا می‌کرد  کرملین مستقیما در کار VCIOM دخالت دارد. روزنامه‌نگاران ادعا کردند که VCIOM با تغییر عبارت سؤالات نظرسنجی به روش‌هایی که پاسخ‌های «مناسب» را به پاسخ‌دهندگان القا می کند آنها را تحت فشار قرار می دهند.

همچنین گفته می‌شود که مقامات دولتی برگزارکنندگان نظرسنجی ها را متقاعد کرده‌اند که از نشان دادن روندهای بلندمدت در میزان اعتماد و محبوبیت پوتین در وب‌سایت شرکت خود  خودداری کنند؛ از جمله پایین‌ترین میزانی که در سال 2018 شروع شد، زمانی که موقعیت او به دلیل اصلاحات عمیقاً نامطلوب بازنشستگی تضعیف شد. اعتماد روس ها به رئیس جمهور خود در مارس 2020 به کمترین میزان در 14 سال گذشته یعنی 28.3 درصد کاهش یافت، اگرچه متعاقباً پس از تهاجم گسترده به اوکراین به شدت افزایش یافت.

بر اساس آخرین نظرسنجی لوادا که در ماه مارس منتشر شد، داده‌های لوادا و سایر نظرسنجی‌های مستقل، مانند روسی فیلد و گروه کرونیکل نشان می‌دهد که حمایت عمومی از جنگ همچنان قوی است ؛ 77 درصد. با این حال، لوادا همچنین تاکید کرد که بیشتر پاسخ دهندگان (52 درصد) طرفدار مذاکرات صلح هستند تا ادامه خصومت ها (40 درصد)، که با خواسته های کرملین همخوانی ندارد. 66 درصد از افراد مورد بررسی موافق بودند که روسیه بهای بسیار بالایی را برای تهاجم پرداخت می کند.

ولادیمیر میلوف، فعال اپوزیسیون می نویسد که این یافته ها تصویر حمایت ظاهراً محکم از جنگ را که اغلب در رسانه ها نقل می شود، پیچیده می کند. او استدلال می‌کند که تعداد کل حامیان ذکر شده در نظرسنجی‌ها باید تفاوت‌های مهم بین کسانی که «بی‌قید و شرط» از جنگ حمایت می‌کنند (گروهی که او ۳۵ تا ۴۰ درصد می‌داند) و آن‌هایی که «بیشتر از آن حمایت می‌کنند تا با آن مخالفت»، به تصویر کشیده شود.

او خاطرنشان می‌کند که نظرسنجی‌ها همواره مخالفت شدیدی را با موج دوم بسیج نظامی برای اعزام به خط مقدم نشان داده‌، احتمالاً به همین دلیل است که پوتین تاکنون از صدور دستور آن خودداری کرده است.

میلوف همچنین می گوید که مخاطبان تلویزیون دولتی  روشی که از دیرباز مورد پسند پوتین برای تثبیت پیامش در اذهان مردم بود  در حال کاهش شدید است، که نشانه‌ای از کاهش اعتماد به رسانه‌های رسمی است. او توجه را به تفاوت‌های جمعیتی فاحش در میان پاسخ‌دهندگان جلب می‌کند: حمایت از جنگ در میان افراد مسن و روستایی غالب است، در حالی که در میان جمعیت شهری جوان‌تر در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد.

اکثریت قریب به اتفاق مردم اساساً بی تفاوت هستند و به نظرسنجی ها و مقامات هر آنچه می خواهند بشنوند را خواهند گفت. برخی از کارشناسان آن را با اصطلاح زیبا "بی تفاوتی آموخته شده" توصیف می کنند.

کارشناسان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای مقابله با مشکل بی اعتمادی به نظرسنجی ها هستند. یکی از این راه ها استفاده از قدرت جمع‌آوری داده‌های اینترنت است.  دو دانشمند علوم سیاسی بریتانیایی، در حال بررسی پرسش‌های جستجوی روس‌ها در گوگل و یاندکس، یک موتور جستجوی داخلی هستند.

این داده‌ها، در میان چیزهای دیگر، نشان می‌دهد که روس‌ها از لحاظ مالی بسیار کمتر از آنچه اغلب ادعا می‌شود احساس امنیت می‌کنند: پرسش‌ها درباره «ورشکستگی»، «تأمین مالی مجدد وام مسکن» و «اهدای کلیه» از آغاز تهاجم افزایش یافته است. جستجوها درباره افسردگی، اضطراب و خودکشی نیز به شدت افزایش یافته است. محققان همچنین افزایش پرسش‌های مربوط به استبداد (از جمله کار مورخ هانا آرنت در مورد توتالیتاریسم و اورول 1984) را دنبال کردند.

برای مدت طولانی، معامله ضمنی میان مردم و کرملین این بوده که پوتین رفاه و ثبات را به ارمغان می آورد و روس ها با سکوت سیاسی به آن پاسخ می دهند. اکنون این معامله با جنگ، با سربازی اجباری، عدم اطمینان اقتصادی شکسته شده است. این روزها حضور رژیم در زندگی شما بسیار زیاد شده است. اکنون در جامعه روسیه افرادی سیاسی شده‌اند که قبلاً به سیاست علاقه نداشتند.

در نهایت یک چیز مسلم است: وقتی کسی به شما می‌گوید که روس‌ها در دیدگاه‌های خود متحد و یکدست هستند، حرف آنها را نپذیرید. فهمیدن اینکه واقعاً در درون آن سرها چه می گذرد آسان نخواهد بود.