به نقل از «ایمنا»

عزم شهرهای جهان برای کاهش انتشار کربن در سازه‌ها

تاریخ انتشار: ۴ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۱۷۴۸۵

اگرچه ساخت‌وسازهای شهری مسئول حدود ۴۰ درصد انتشار گاز دی‌اکسیدکربن در سراسر جهان است، با این حال طراحی مناسب آن‌ها نیز می‌تواند به کاهش قابل‌توجه تغییرات اقلیمی کمک کند؛ در این راستا، بعضی از شهرهای جهان عزم خود را برای کاهش کربن جزم کرده اند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مدیران شهری می‌توانند به ازای هر دلار سرمایه‌گذاری در کارآمدی سازه‌ها، به صرفه‌جویی دو دلاری در بودجه‌های شهری کمک کنند که این پیامد می‌تواند منجر به تحقق هدف صفر انتشار کربن از ساختمان‌ها شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این رابطه، مدیران شهری می‌توانند از طریق ترویج یا اجبارسازی طراحی ساختمان‌های خودکفا، نقش مهمی در کاهش انتشار کربن ایفا کنند و از این طریق، کیفیت هوا را بهبود ببخشند و تغییرات اقلیمی را نیز به حداقل برسانند. در ادامه به معرفی شهرهایی پرداخته می‌شود که برنامه‌ریزان آن‌ها مدعی شده‌اند تا بازه زمانی مشخصی، انتشار کربن در سازه‌ها را به صفر برسانند و تبعات مثبت آن را برای شهرها و شهروندان به ارمغان بیاورند.

ناگپور، هندوستان

ناگپور به عنوان بزرگ‌ترین شهر مرکزی هند شناخته شده و بیش از دو میلیون و ۵۰۰ هزار نفر را در خود جا داده است. مدیران این شهر دائم در حال رشد، در سال ۲۰۱۸ به جنبش "افزایش سرعت کارآمدی سازه‌ها" پیوست و در سال ۲۰۱۹ در زمینه ارزیابی انرژی جهت تعیین قابلیت ذخیره انرژی در سازه‌های عمومی و خصوصی و همچنین توسعه طراحی سازه‌های بدون کربن مورد حمایت دولت هند قرار گرفت.

مدیران ناگپور پس از تهیه لیستی از عوامل مؤثر در انتشار گازهای گلخانه‌ای در سراسر شهر متوجه شدند که سازه‌های شهری نظیر ساختمان‌های مسکونی، مراکز تجاری و مکان‌های عمومی بیشترین انرژی شهری را مصرف می‌کند و به همین واسطه، بالاترین نرخ انتشار کربن شهر را از آن خود کرده است. در نتیجه، برنامه‌ریزان ناگپور تصمیم گرفتند به جنبش "هدف صفر" انتشار کربن بپیوندند و اقدامات خود را برای تحقق آن آغاز کنند. به زودی در ناگپور، میزان انتشار کربن در سازه‌های موجود به حداقل می‌رسد، ضمن این‌که طراحی سازه‌های جدید با تمرکز بر انتشار صفر گازهای گلخانه‌ای انجام خواهد شد.

لایکیپیا، کنیا

در سال ۲۰۱۹، انجمن ساختمان سبز کنیا دستورالعمل‌های جدیدی در راستای احداث سازه‌های سبز ارائه داد تا از این طریق، خود کارآمدی انرژی را در آن‌ها بهبود ببخشد و در نهایت، انتشار گازهای آلاینده را در سراسر شهر به حداقل برساند. امروزه لایکیپیا از پیشروان کنیا در راستای مبارزه با تغییرات اقلیمی به حساب می‌آید زیرا مدیران آن توافقنامه‌هایی نظیر "ائتلاف زیر دو" را امضا کرده‌اند و بر اساس آن، متعهد شده‌اند اقداماتی در راستای کاهش دو درجه سانتی‌گرادی دمای هوا و رساندن آن به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد اعمال کنند. در این رابطه، یک مزرعه و مدرسه به عنوان الگوهایی برای خود کارآمدی انرژی توسعه یافته که در آن‌ها سیستم‌هایی مقاوم در مقابل تغییرات اقلیمی تعبیه شده است. این سیستم‌ها قابلیت تولید انرژی تجدیدپذیر را دارد و از این طریق به کاهش انتشار گازهای آلاینده ناشی از سازه‌ها کمک می‌کند و در نهایت، تغییرات اقلیمی را به حداقل می‌رساند.

در سال ۲۰۲۱، دولت کنیا متعهد شد عزم خود را برای کاهش کربن در سراسر کشور جزم کند و تا سال ۲۰۳۰، به طور کامل از انرژی تجدیدپذیر بهره بگیرد. در این راستا، لیستی از مؤلفه‌های مؤثر بر انتشار کربن تهیه شد که در میان آن‌ها، سازه‌های شهری بیشترین نقش را در آلودگی هوا و افزایش تغییرات اقلیمی ایفا می‌کرد و در نتیجه، دولت متعهد شد تا سال ۲۰۳۰، احداث سازه‌های خودکفا را در سراسر کشور ترویج دهد و به بهبود وضعیت ساختمان‌های موجود نیز بپردازد.

شهرهای بلن، Curridabat، مورابیا و سانتا آنا در کاستاریکا

در سال ۲۰۱۸، شورای سازه‌های سبز کاستاریکا، کشوری در آمریکای مرکزی، به عنوان بخشی از بهبود کارآمدی سازه‌های شهری، به ایجاد یک انجمن پرداخت که در آن یک گروه فعال متشکل از مدیران شهرهای بلن، Curridabat، مورابیا و سانتاآنا حضور دارند و موظف هستند با همکاری یکدیگر استراتژی‌هایی برای افزایش خود کارآمدی سازه‌ها پیاده کنند.

بدیهی است که هر یک از این شهرها، چالش‌های خاصی را تجربه می‌کند و امروزه در حال پیاده‌سازی استراتژی‌های ویژه‌ای برای افزایش خودکارآمدی سازه‌های شهری است. به عنوان مثال، مدیران بلن که یک منطقه تجاری بسیار بزرگ را در خود جای داده است، در تلاش هستند قوانین جدیدی را برای ساخت‌وسازهای شهری ارائه دهند تا در نتیجه آن، سازه‌هایی با بیشترین خود کارآمدی انرژی ایجاد کنند. مدیران سانتا آنا بر ایجاد استانداردهای سازه‌های سبز متمرکز شده‌اند و در نظر دارند الزامات فنی زیست‌محیطی را به یک قانون کلی در ساخت‌وسازها تبدیل کنند. برنامه‌ریزان مورابیا از پیاده‌سازی استراتژی‌های سازه‌های پایدار خبر داده و مدعی شده‌اند در آینده نزدیک، انتشار گازهای آلاینده را در سازه‌های شهری به حداقل خواهند رساند.

کد خبر 583913

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شهرهای جهان کشورهای جهان کلانشهرهای جهان هند کشور کاستاریکا انرژی سبز انرژی تجدیدپذیر انتشار کربن کاهش انتشار کربن هدف صفر انتشار کربن ساخت و ساز شهر شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق تغییرات اقلیمی انتشار گازهای سازه های شهری انتشار کربن خود کارآمدی ساختمان ها سازه ها شده اند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۱۷۴۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تیغ شدت مصرف انرژی روی گلوی اقتصاد ایران

بررسی روند شدت مصرف انرژی در ایران و جهان طی ۳۰ سال گذشته نشان می‌دهد درحالی که جهان به سمت کاهش شدت مصرف انرژی حرکت کرده، این مسیر در ایران بالعکس طی شده و بر خلاف جهان، به سمت افزایش شدت مصرف انرژی حرکت کرده‌ایم. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، اقتصاد روبه‌توسعه ایران یک پاشنه آشیل بزرگ دارد و آن هم "شدت مصرف انرژی" است. شدت بالای مصرف انرژی در ایران، فقط به‌معنای این نیست که ایرانی‌ها مردمی مُسرف هستند، بلکه بیشتر نشان‌دهنده این است که ساختار فعلی حاکم بر توزیع و مصرف انرژی در ایران، ساختار ناکارآمدی است که منجر شده بیش از نیاز طبیعی هر فرد، انرژی مصرف شود و عمده مصارف انرژی کشور در بخش غیرمولد باشد.

در ایران روزانه بر اساس ارزش حرارتی، به طور متوسط معادل 7 میلیون بشکه انرژی مصرف می‌کنیم و درحالی‌که چهارمین مصرف کننده گاز جهان و دوازدهمین مصرف کننده نفت جهان هستیم و در مجموع مصارف نفت و گاز ششمین رتبه مصرفی را در جهان داریم، اقتصاد ما اقتصاد بیست و پنجم جهان است. این آمار به‌معنای این است که انرژی را به‌حجم بسیار زیاد مصرف می‌کنیم اما این مصارف بالا، نقشی در رشد اقتصادی کشور ندارد.

ایران با داشتن بیشترین ذخایر نفت و گاز جهان، توانمندی مبتنی بر دانش روز در صنعت برق و گاز، وجود زیرساخـت‌های منحصربه‌فرد در انتقال و توزیع برق و گاز و نیروی توانمند انسانی باید از "انرژی" به عنوان یک نقطه قوت در معادلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور منتفع شود، اما اکنون دچار ناترازی در بخش‌های مختلف مرتبط با انرژی هستیم و به‌عبارتی "انرژی" به جای نقطه قوت، به‌نقطه ضعف کشور تبدیل شده است.

شدت بالای مصرف انرژی که شامل مصارف بیش‌از نیاز در بخش‌های غیرمولد و مصارف غیربهینه در بخش‌های مولد است، دلیل تبدیل شدن "انرژی" به نقطه ضعف کشور به‌جای اتکای اقتصاد به "انرژی" به عنوان نقطه قوت است.

بررسی روند شدت مصرف انرژی در ایران و جهان در طی 30 سال نشان می‌دهد درحالی که جهان به سمت کاهش شدت مصرف انرژی حرکت کرده، این مسیر در ایران بالعکس طی شده و بر خلاف جهان، به سمت افزایش شدت مصرف انرژی حرکت کرده‌ایم.

همانطور که در نمودار بالا مشخص است، شدت مصرف انرژی در ایران در 30 سال اخیر رشدی 85درصدی داشته است؛ درحالی که متوسط شدت مصرف انرژی در همین مدت در جهان کاهشی بوده است.

در سال 1389 مصوب شد که شدت مصرف انرژی کشور در برنامه پنجم توسعه 50درصد کاهش یابد و بعد از عدم تحقق این امر، همین تکلیف برای برنامه ششم توسعه مشخص شد که آن هم محقق نشد.

از دلایل عدم تحقق کاهش شدت مصرف انرژی، با وجود طرح‌ها و برنامه‌های متعددی که تدوین و اجرایی شده، "ارزان‌بودن انرژی" در ایران است. حامل‌های انرژی امروزه مهمترین فاکتور اقتصادی هر جامعه‌ای محسوب می‌شوند و در کشورهای مختلف جهان، از همسایگان آسیایی ما تا کشورهای اروپایی و امریکایی، حامل‌های انرژی به‌گونه‌ای قیمت‌گذاری شده که مصرف کننده چه در خانه‌ها و چه در بخش‌های تجاری و صنعتی، "بهینه‌سازی مصرف" را در اولویت خود قرار می‌دهد.

در ایران اما ارزان‌بودن انرژی موجب شده در هیچ‌کدام از بخش‌های مصرفی، چه در نگاه مردم در خانه‌ها و چه در بخش صنعت و ... "بهینه‌سازی مصرف انرژی" و "ارتقای بهره‌وری در بخش انرژی" اولویت نداشته باشد.

اگر در پایان هر سال مطابق تورم اعلامی بانک مرکزی و یا مرکز آمار ایران، میزان انرژی‌بها نسبت به تعرفه‌های سالانه در سال بعد افزایش یابد، این به‌معنای ثابت ماندن تعرفه‌های انرژی است اما اگر مطابق با آنچه در یک دهه اخیر در ایران حاکم بوده، تعرفه‌ها برای سالهای متمادی بدون تغییر باقی بماند، بر اساس تورم دو رقمی که در جامعه وجود دارد، هر ساله سهم هزینه‌های انرژی در سبد خانوار در حال کاهش است و به‌عبارتی فاکتور مهم انرژی که مصارف بی‌رویه و غیربهینه، آن‌را به پاشنه آشیل اقتصاد کشور تبدیل کرده، سال‌به سال در ایران در حال ارزان‌تر شدن است.

انتهای پیام/