سینمای مبارزه
تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۳۸۵۶۷
به گزارش ایران آنلاین،زمان اکران «شنای پروانه» نوشتم که فیلم محمد کارت خلافِ جریان سینمای اجتماعی ایران در بیش از یک دهه‌ی اخیر است. سینمای اجتماعی در ایران، از نیمه‌ی دهه‌ی هشتاد به این‌سو، «سینمای انفعال» است. سینمای کاراکترهای مجبور که هیچ فاعلیتی از خود ندارند. شخصیت‌هایی گرفتار و اسیر در چنبره‌ی جبر اجتماعی و جغرافیایی.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حالا «یاغی» هم اثری‌ست خلاف سینمای جبرگرای ایران. مانند مستندها و فیلمِ اول کارت، سینمای حاشیه است نه متن. سینمای جنوب‌شهری‌ها و لات‌ها، اما قهرمانِ او؛ «جاوید»، نه‌تنها منفعل و نظاره‌گر وضع موجود نیست، بلکه «مبارز» است. اهل جنگیدن و سرشاخ شدن با مشکلات. این همان چیزی‌ست که سینمای ایران به آن احتیاج دارد؛ فیلم‌هایی خون‌دار و گرم، با قهرمان‌هایی اهل مبارزه با شرایط. کاراکترهایی که تسلیم شرایط محیطی خود نباشند و بخواهند بهتر زندگی کنند.
این سینمای واقعی است. سینمایی که مخاطب نگران سرنوشت قهرمان شود و با موفقیت او خودش هم احساس موفقیت کند. سینمایی که امیدوار است اما خنثی و سفارشی نیست. در دل حاشیه‌شهر با همه‌ی مشکلات و خلاف‌هایش می‌گذرد اما مخاطب را به انفعال و یاس و افسوس دعوت نمی‌کند. و خب کیست که نداند سینمای داستانگوی مخاطب‌پسندِ واقعی فرمولی جز این ندارد؛ قهرمان مشخص، هدف و نیاز مشخص و موانع سر راه. تقابل قهرمان و ضدقهرمان؛ «جاوید» و «اسی قلّک». اما چرا سینمای ایران سالهاست همین فرمول را کنار گذاشته و تصمیم گرفته سال به سال مخاطب بیشتری را از دست بدهد؟ سینمایی که در دهه شصت «جمشید هاشم‌پور» و در دهه هفتاد «فریبرز عرب‌نیا» و «ابوالفضل پورعرب»ی را داشت که عموما قهرمان‌هایی از دل همین جنوب‌شهری‌هایی بودند که تن به شرایط نمی‌دانند و علیه جبر و عرف اجتماع عمل می‌کردند.
مسئله این است که در چند سال اخیر وقتی صحبت از سینمای امید و پیشرفت می‌شود تلقی بدنه‌ی سینمای ایران-حتی انقلابی‌ها-ساخت فیلم‌هایی سرخوش و خوشحال است که امید بصورت سفارشی در آن تزریق شده. نه، اتفاقا امیدِ واقعی از دل به تصویر کشیدن تلخی و مشکل است که بروز و ظهور می‌یابد. بدون به تصویر کشیدن حاشیه‌شهر و خلاف، اساسا تلاش قهرمان برای رهایی بی‌معناست. پایبندی به سینمای واقعی و قهرمان‌پرداز خود پایبندی به سینمای امید است. قهرمانی که هدف دارد طبعا امید دارد.
پ.ن: این یادداشتی‌ست درباره جهان و سوگیری کلی «یاغی» تا پایان قسمت 6 و طبعا، نه نقدی فنی بر فیلمنامه یا ساخت آن.
انتهای پیام/
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۳۸۵۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عجیب اما واقعی؛ این اتفاق فقط در ایران می‌افتد
اتفاقات فوتبالی در لیگ برتر گاهی به قدری عجیب است که کسی فکر نمی‌کند واقعی باشد اما این رخدادها فقط در ایران مشاهده می‌شود.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از کرمان، در دیدار دو تیم گل گهر سیرجان و شمس آذر قزوین که یکشنبه شانزدهم اردیبهشت در ورزشگاه شهید سلیمانی سیرجان برگزار شد، لباس تیم میزبان در بین دو نیمه تغییر کرد و از رنگ آبی به رنگ سفید درآمد.
در حالی که در جلسه هماهنگی پیش از دیدار تیم‌های گل گهر و شمس آذر در سالن پیامبر اعظم (ص) سیرجان و با حضور مسؤلین برگزاری مسابقه مقرر شد گل گهر با لباس آبی به مصاف مهمان سبز پوش برود، اما با شروع نیمه دوم سیرجانی‌ها با لباس سفید وارد زمین شدند.
هیئت فوتبال شهرستان سیرجان در اطلاعیه‌ای پس از بازی اعلام کرد: در نیمه اول گل گهر با لباس آبی و آذر شمس به لباس سبز به مصاف هم رفتند که به دلیل شباهت رنگ لباس‌های دوتیم اول خواسته شد تیم مهمان لباسش را تغییر دهد چون کیت لباس دوم همراه بازیکنان این تیم نبود، گل گهر با لباس سفید نیمه دوم را بازی کرد.
مارینوس اوزونیدیس سرمربی تیم فوتبال گل گهر سیرجان نیز شب گذشته در نشست خبری بعد از دیدار دو تیم، در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران در مورد تغییر رنگ لباس بازیکنان تیم، گفت: تغییر رنگ لباس به دلیل دید دوربین و شباهت رنگ‌ها در تصاویر دوربین اتفاق افتاد.
وی با اشاره به اینکه تیم مهمان همیشه باید دو دست لباس داشته باشد، افزود: گل گهر هم می‌توانست همان لباس را داشته باشد و اجازه ندهد تیم مقابل هم لباس اول را بپوشد چون مشکل آنها بود که لباس دوم به همراه نداشتند اما ما به احترام هواداران و دوربین لباس را عوض کردیم.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند