سر مت بازبی و پپ گواردیولا در میان نخلستان‌های بم ؛ فوتبال علیه ناامیدی با بازی درخشان «مرضیه‌خاتون»
تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۴۰۴۶۶
به گزارش ایرنا، ۶۷۵۷ روز از آن فاجعه گذشته بود اما انگار همین چند ماه پیش شاهدش بودیم. خانه‌های ویران شده، خیابان‌های پوشیده شده توسط خاک و چهره‌ها و خاصه چشم‌هایی که همچنان آه‌های نکشیده داشتند و اشک‌های ریخته نشده. راننده تاکسی‌ای که مقصد یا مبداش همیشه ارگ تاریخی بود و با کوکای خنک به جنگ گرمای ۴۵ درجه‌ای رفته بود، گفت: "ساکنین خیلی از این خانه‌های ویران‌شده خودشان زیر خروارها خاک دفن شده‌اند و به همین خاطر است که هنوز میزان ویرانی‌ها از حد استاندارد بالاتر است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حتی اگر می‌خواستند هم نمی‌توانستند پنجم دی ماه سال ۱۳۸۲ را فراموش کنند؛ مرضیه جعفری که جای خود دارد. او در آن حادثه جزو بزرگترین قربانیان بود. دردی که بازمانده‌های یک فاجعه متحمل می‌شوند به مراتب بیشتر از درگذشتگان است. ابتدا به اواسط دهه هفتاد سر می‌زنیم. وقتی که مرضیه، دختری ۱۷ ساله بود. پدر و برادرش جزو مشهورترین فوتبالی‌های بم بودند و او هم در این فضای فوتبالی شیفته توپ گرد و مستطیل سبز شد. روحیه‌ی مبارزه‌جویانه و رهبری‌طلبانه‌اش باعث شد تا تصمیمی عجیب و جسورانه را اتخاذ کند. او تیم فوتسال زنان بم را تاسیس کرد و ۶ ماه طول کشید تا یک شاگردش تبدیل به ۲ شاگرد شود.
آنها چند سال کنار هم تمرین کردند و تیم‌شان به معنای واقعی کلمه یک تیم شد اما آن بامدادِ جمعه ی کذایی و آن هجوم بی‌رحمانه‌ی مرگ به بم، تمام هم‌تیمی‌ها و شاگردهای جعفری را از او گرفت. مربیِ جوان قصه‌ی ما سالها پس از سر مت بازبی، بدون اطلاع از داستان مردِ انگلیسی کاری را انجام داد شبیه به او. حادثه مونیخ را به یاد دارید؟ همان پرواز شومی که بازیکنان و مربیان منچستریونایتد در آن حضور داشتند. همان هواپیمایی که برای سوخت‌گیری در مونیخ فرود آمد اما هیچ‌وقت به مقصد نرسید و دچار سانحه هوایی شد. نیمی از مسافران آن پرواز جان خود را از دست دادند. شاکله تیم یونایتد به هم ریخت. چند نفری که زنده مانده بودند هم نتوانستند به زمین برگردند اما آقای سرمربی با پرورش نسلی جدید موفق شد ماموریت ناتمام را تمام کند و شیاطین سرخ را قهرمان اروپا کند.
مرضیه جعفری هم کاری کرد کارستان. تیمی جدید را تشکیل داد. با شروع لیگ برتر فوتبال زنان پا به مسابقات گذاشت. بعد از ۲ سال به رتبه نخست رسیدند. از سال ۹۰ حکمرانی خود در فوتبال ایران را آغاز نمودند و پیش از اینکه واژه پوکر در فوتبال ایران بر سر زبان‌ها بیفتد توانستند چهار بار متوالی لیگ را فتح کنند. سپس چالش بعدی از راه رسید. ستاره‌های تیم به تدریج ساز جدایی را کوک کردند ولی جعفری یک مرتبه دیگر به جنگ ناامیدی رفت. تیمی دیگر ساخت. تیمی که استخوان‌بندی‌اش را نفرات بومی تشکیل می‌دادند. سه قهرمانی دیگر برای شهرداری بم به دست آمد تا اینکه به فصل قبل رسیدیم. این بار آزمونی دشوارتر و استخوان‌خُردکن برای خانم سرمربی در راه بود.
پیش از شرح ماجرا باید با «پارسا» آشنا شوید. پسرِ مرضیه جعفری. نوجوانی که عاشق فوتبال بود اما دست و پنجه نرم کردن با بیماری قلبی باعث شده بود تا نتواند خودش پا به توپ شود. با این وجود او شیفته «مامان مرضیه»اش بود و مدام در اردوی تیم حضور داشت و با شاگردان مادر رابطه صمیمانه‌ای برقرار کرده بود. شهرداری بازهم در آستانه قهرمانی قرار داشت اما پارسا دچار یک حمله قلبی شد تا جعفری نتواند تیمش را در اصفهان همراهی کند. آنها بازی را باختند و قهرمانی از کف رفت. اتفاقی که نباید رخ می‌داد؛ به وقوع پیوست. پارسای ۱۴ ساله، مادر قدرتمندش را ترک و او را یک شبه پیر کرد. ضربه مهلک و جانکاهی بود اما در عین ناباوری آخرینش نبود. چندی بعد برادر و حامی اصلی مرضیه جعفری هم به پسر، پدر و هم‌تیمی‌هایش ملحق شد تا خیلی‌ها به این نتیجه و باور برسند که بازگشتی برای سرمربی پرافتخار در کار نخواهد بود و او دیگر زیر بار این دردها کمر راست نمی‌کند. تصوری که اشتباه از آب درآمد. مرضیه همان مرضیه‌ی ۱۷ ساله بود. با همان روحیه و انگیزه و البته با هدفی والا. او برگشت به ۲ دلیل؛ شادی روح پارسایش و خوشحالی مردم بم.
ادامه ماجرا را مطلع هستید. خاتون بم با هدایت مرضیه جعفری موفق شد بر بام فوتبال ایران بایستد و خانم سرمربی به هشتمین جامش در لیگ برتر دست یافت. او و شاگردانش محبوبیتی مثال‌زدنی در بم دارند. جعفری با قهرمانی‌ها و موفقیت‌هایش توانسته تابویی بزرگ را بشکند. آنها بیشتر از تیم مردانِ بم طرفدار و دنبال‌کننده دارند. چند ساعت قبل از برگزاری مراسم قهرمانی خاتون بم، همان مردمان غمگین و همچنان عزادار، برای حضور در استادیوم لحظه‌شماری می‌کردند. خانواده‌ها دست در دست هم آمدند و روی سکوها جای گرفتند. سپس نوبت به زمین رسید تا گوشه‌گوشه‌اش در سیطره علاقه‌مندان خاتون قرار بگیرد. مردمانی که خاتون تبدیل به دلخوشی‌شان شده است. سالها بود که بم این‌چنین در محاضره شادی و سرور قرار نگرفته بود و اینقدر رها، خوشحالی نکرده بود.
و مرضیه جعفری. شیرزنی برآمده از میان نخلستان‌های بم. او برای خودش، پدرش، پسرش، هم‌تیمی‌های فقیدش و البته بازماندگان آن زلزله به جنگیدن ادامه می‌دهد و با تقلید از مربی محبوبش پپ گواردیولا به شاگردانش فوتبال روی زمین را آموزش می‌دهد. او با بهانه‌ای به نام فوتبال به جدال با ناامیدی برخاسته و پوزه‌اش را به خاک مالیده است؛ با چشمانی غمگین، جامه‌ای سیاه و زخمی غیر قابل التیام.
پی‌نوشت: واژه «خاتون» برای احترام به نام زن متصل می‌شود مثل «مرضیه‌خاتون»
منبع: ایرنا
کلیدواژه: بم زلزله تیم فوتبال خاتون بم بم زلزله تیم فوتبال خاتون بم مرضیه جعفری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۴۰۴۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گواردیولا: هرگز در مورد داوری صحبت نمی‌کنم؛ قهرمانی در لیگ برتر رویای من است
سرمربی منچسترسیتی تلاش تیمش برای قهرمانی مجدد در لیگ برتر را رویایی می‌داند که به واقعیت تبدیل شده است.
طرفداری | صحبت‌های پپ گواردیولا برای بازی با ناتینگهام فارست منتشر شد.
پس از پیروزی شب گذشته مقابل برایتون، منچسترسیتی به سیتی‌گراند سفر خواهد کرد تا دیدار حساسی را با ناتینگهام فارست برگزار کند. تیم نونو سانتو که هفته گذشته با حواشی عجیبی در مورد داوری مواجه شده است، برای نجات از سقوط محکوم به کسب امتیاز از تیمی است که برای قهرمانی در لیگ برتر می‌جنگد. با هماهنگی رسانه‌ها، پپ گواردیولا پس از بازی شب گذشته در مورد دیدار روز یک‌شنبه صحبت کرده است. سرمربی اسپانیایی در صحبت‌های خود گفته است:
اینکه دوباره برای قهرمانی لیگ برتر رقابت می‌کنیم، فوق‌العاده هیجان‌انگیز است. صادقانه بگویم، رویای من به حقیقت پیوست. همیشه آرزوی حضور در این جایگاه را داشتم، اما با توجه به اتفاقات گذشته، این فصل فکر می‌کردم شاید قادر به انجامش نباشیم. بازی با چلسی ثابت کرد که در شرایط سختی بازی می‌کنیم، آماده رقابت نبودیم، اما موفق شدیم. خوب بازی کردیم؟ نه. باثبات بودیم؟ نه. اما راهی برای برد پیدا کردیم و به فینال اف‌ای کاپ رسیدیم. وقتی در طول فصل 60-65 بازی انجام می‌دهید، مردم می‌گویند، «شما مثل دیدارهای قبلی بازی نمی‌کنید!» چه انتظاری دارید؟! بازی کردن در بالاترین سطح همیشه غیرممکن است. مهم‌ترین چیز، ثبات و کسب برد است. این اتفاق معمولا برای ما در انتهای فصل رخ می‌دهد.
در مورد درخشش فیل فودن:فیل فودن به اصطلاح دنده شش دارد. سرعت او بسیار بالاست اما نمی‌تواند همیشه با دنده ششم بازی کند. باید با دنده دو یا سه بازی کند. من هم دوست دارم سرعت زیادی داشته باشم اما دقت کاهش پیدا می‌کند. بازی با برایتون نشان داد که او باید کمی آرام‌تر باشد. او با گذشت سالها و تجربه، بازی را درک خواهد کرد، چون عاشق فوتبال است، حس گلزنی دارد، و اخلاق کاری‌اش باورنکردنی است، ببینید چطور می‌دود و پرس می‌کند. ما واقعا از فیل راضی و خشنود هستیم. به او تبریک می‌گویم. امیدوارم درخشش متوقف نشود. فیل هم در فصل جاری و هم در سال‌های گذشته بازیکن مهمی برای ما بوده است. او پیشرفت خواهد کرد و امیدوارم فرزند سومش نیز به این موضوع کمک کند!
بازی با ناتینگهام فارست، تیمی که هفته گذشته جنجال داوری بزرگی را رقم زد:همیشه جو ورزشگاه سیتی‌گراند باورنکردنی است. شاید در یک نبرد برای فرار از سقوط، این فضا حتی داغ‌تر هم باشد اما چیزی که من نگرانش هستم، هادسون اودوی، مهاجمان فارست و سلاح‌هایشان است. ما به چنین محیط‌هایی عادت کرده‌ایم و تلاش‌مان را برای پیروزی انجام می‌دهیم. آنها از ورزشگاه خانگی و هواداران خودشان استفاده خواهند کرد.
من هرگز نمی‌دانم داور چه کسی است. وقتی صورتش را می‌بینم، می‌گویم، «اوه، این چهره را به خاطر می‌آورم». در تمام زندگی‌ام هرگز قبل، حین یا بعد از بازی درباره داوران صحبت نمی‌کنم. هرگز، هرگز. اگر آنها اشتباهی کنند، اشتباه است، ما ناراحت می‌شویم. به نفع ما باشد، می‌گوییم «شانس آوردیم». وقت تلف نمی‌کنم. به داوران فکر نمی‌کنم، تمرکز من روی بازی منچسترسیتی است. تصمیمات داوران گاهی به ما کمک می‌کند و گاهی هم نه. مقابل فارست 11 مقابل 11 خواهیم بود.
در مورد ریکاوری منچسترسیتی:روز جمعه به هم سلام می‌دهیم و راهی خانه می‌شویم. فردای آن لوازم خودمان را برمی‌داریم و راهی دیدار فارست می‌شویم. به این شرایط عادت کرده‌ایم، در فصل سه‌گانه هم شرایط مشابهی برقرار بود. ریکاوری؟ وقتی در خانه مقابل رئال مادرید بازی کردیم، زودتر از بازی با برایتون به رختخواب رفتیم. مثلا، برای بازی با کریستال پالاس که ساعت ۱۲:۳۰ ظهر بود، حدود ساعت 5-6 بعدازظهر به خانه رسیدیم و زمان ریکاوری بیشتری داشتیم. برای رفتن به مادرید، شرایط خیلی خوب بود؛ شام مفصل خوردیم و استراحت کردیم.
از دست ندهید ????????????????????????
درخواست دروسی: سردار را در رم حفظ کنید اختلاف علنی رئیس فدراسیون با مجری تلویزیون اعتراض هوادار بارسلونا: ژاوی، مرد سر حرفش می‌ماند! رد پای آرتتا؛ اورتون بعد از 14 سال لیورپول را در خانه شکست داد!
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»