«خاطرات سیاه» اسیری که بدون اثبات اتهام در «زندان آمریکایی بگرام» در افغانستان زندانی بود
تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۴۷۲۹۳
اسیری فلسطینی که به زندان آمریکا در بگرام منتقل و بعد از اثبات نشدن اتهامش آزاد شده بود، این زندان را جهنم و گوانتاناموی فراموش شده خواند.
سامر البرق، اسیر فلسطینی که ۳ ماه را در سلولی در پایگاه آمریکایی «بگرام» در افغانستان که بدتر از زندان معروف گوانتانامو می‌دانست، سپری کرد و می‌گوید آنجا «جهنم» است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همزمان با روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه، که مصادف با ۲۶ ژوئن هر سال است، البرق آنچه را که «شکنجه وحشیانه» در دوران بازداشت خود در پایگاه آمریکایی بگرام تجربه کرده را در مصاحبه‌ای تعریف کرد.
البرق که در حال حاضر در شمال کرانه باختری زندگی می‌کند، در مصاحبه‌ای اختصاصی با خبرگزاری آناتولی می‌گوید که هنوز از اثرات آن تجربه رنج می‌برد.
سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا این اسیر رامتهم به ارتباط با القاعده و برنامه‌ریزی حملات علیه اهداف آمریکایی کردند، اما هیچوقت نتوانستند این را ثابت کنند و پس از مدتی او را آزاد کردند.
پس از حمله نظامی آمریکا به افغانستان در سال ۲۰۰۱، بسیاری از زندان‌ها برای بازداشت افرادی که آن‌ها را "تروریست" توصیف می‌کرد ساخته شد. یکی از برجسته‌ترین این زندان‌ها، زندان بگرام است که در ۵۰ کیلومتری شمال کابل پایتخت افغانستان قرار دارد و در سال ۲۰۰۲ توسط آمریکایی‌ها در داخل پایگاه هوایی بگرام ساخته شد و شامل ۱۲۰ سلول است.
این زندان که توسط سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) اداره می‌شد، شاهد دستگیری هزاران شهروند افغان به اتهامات مختلف بود که در آنجا با روش‌های مختلف مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفتند تا اینکه بگرام به «گوانتانامو افغانستان» معروف شد. علیرغم مدت کوتاهی که این اسیر فلسطینی در زندان آمریکایی بگرام سپری کرد، حافظه او مملو از جزئیاتی است که از آن به عنوان «خاطرات دردناک» یاد می‌کند.
تحصیلات عالیه سامر البرق در رشته میکروبیولوژیالبرق در سال ۱۹۹۴ به یکی از دانشگاه‌های پاکستان رفته و در رشته میکروبیولوژی تحصیل کرد و بعداً مدرک لیسانس و فوق لیسانس خود را گرفت. او می‌گوید که او نیز مانند بسیاری دیگر، برای ارائه خدمات بشردوستانه پزشکی در افغانستان داوطلب شده است.
این قربانی شکنجه تاکید کرد قبل از حمله آمریکا به افغانستان مرز پاکستان و این کشور باز بود و رفت و آمد بسیار آسان بود به همین دلیل او داوطلبانه در خدمت مسلمانان بود تا با بسیاری از اعراب و سایر ملیت‌ها درمان کند.
او در ادامه بازگو کردن خاطرات دردناک خود گفت:کار داوطلبانه من فقط به کار‌های بشردوستانه محدود شد. من در ژوئیه ۲۰۰۳ در اسلام آباد، پایتخت پاکستان، در حالیکه برای تحصیل در مقطع دکترا آماده می‌شدم، توسط نیروهای امنیتی دستگیر شدم.
او درباره دلایل دستگیری خود توسط مقامات پاکستانی و اتهامات وارده به وی می‌گوید که از دلایل دستگیری خود کاملا بی اطلاع است.اما ۳ روز را بدون تحقیق و اطلاع از علت در زندان‌های پاکستان گذرانده و سپس به مقامات آمریکایی تحویل داده شده است، سپس نیروهای امنیتی آمریکا او را به بگرام منتقل کردند.
این اسیر فلسطینی در ادامه گفت: نیروهای آمریکایی من را به عضویت در القاعده، برنامه ریزی برای انجام حملات علیه اهداف آمریکایی و ملاقات با رهبران القاعده متهم کردند. من همه این اتهامات را رد کرده و هیچ یک از آن‌ها علیه من ثابت نشده است.
وی در خصوص جزئیات بازداشت خود توسط آمریکایی‌ها می‌گوید: از ابتدای دستگیری با دستبند و چشم بند با هواپیما به مکان نامعلومی منتقل شدم و بعداً بازجویان به من گفتند که پایگاه بگرام در افغانستان است. از همان لحظه اول با من برخورد وحشیانه کردند، لباسم پاره شد، لباس‌های دیگر پوشیدم، کتک خوردم و من را روی زمین کشیدند. در حالی که تمام صورتم را پوشانده بود وارد مکانی شدم و سپس چشمانم را باز کردند. خود را در یک سلول سیاه دیدم و گروهی از سربازان نقابدار به استثنای یک نفر مرا محاصره کرده بودند. من از آن‌ها پرسیدم کجا هستم? آن‌ها مرا کتک زد و گفتند تو برای جواب آمدی نه برای پرسیدن.
شکنجه‌هایی که مرگ را برای البرق تداعی کردنددر خاطره البرق انواع مختلفی از روش‌های شکنجه روحی و جسمی وجود دارد او در این خصوص گفت: حدود دو هفته بود که لباس هایم را کاملاً کنده بودند و فقط در زمان بازجویی اجازه داشتم لباسی بر تن کنم. روزهای طولانی با دستانم از سقف سلول آویزان بودم، بیهوش بودم و همیشه موسیقی بلندی شنیده می‌شد که غیرقابل تحمل بود.
او با اشاره به اینکه روزها را بدون خواب گذرانده است، گفت: یادم هست یک بار بازجو به من گفت اجازه می‌دهم چهار ساعت بخوابی.مرا را در سلولی با دمای بسیار پایین و بدون پوشش نگهداری می‌کردند و چندین روز از سرما می‌لرزیدم. حتی امروز هم آن سرما را احساس می‌کنم.
البرق در ادامه از انواع شکنجه‌هایی که آمریکایی‌ها انجام میدادند، گفت: «من را در یک جعبه کاملاً در بسته قرار دادند و به شدت در داخل آن تکان خوردم و هر روز مرگ را می‌دیدم، اما نمی‌آمد. یکبار از یک آمریکایی پرسیدم کجا هستم؟ گوانتانامو؟ او گفت شما اینجا فراموش شده اید، هیچکس از شما خبر ندارد، یعنی از زندگی ناپدید شده اید.»
او با اشاره به اینکه سخت‌ترین نوع شکنجه‌ای که مورد شکنجه قرار گرفته «شبیه سازی غرق شدن» بوده است، خاطرنشان کرد: از شیر‌های بزرگ آب به صورتم پاشیده شد که باعث می‌شد فکر کنید در حال غرق شدن هستید. نفسم قطع می‌شد و تقریباً مرده بودم.»
او در ادامه به شکنجه‌های روحی اسیران توسط آمریکایی‌ها پرداخته و گفت: نمی‌توانستم زمان نماز را بفهمم و آن‌ها خیلی تحقیرآمیز درخصوص اسلام با من حرف می‌زند. یک بار دیواری خون آلود به من نشان دادند و بازجو به من گفت این خون را ببین، این خون دوستانت است.»
البرق در پایان نیز اعلام کرد پس از سه ماه گذراندن در زندان آمریکایی بگرام بدون اثبات اتهام به اردن تبعید شده و پس از اینکه دوران تبعید او تمام شد به زادگاه خود و فلسطین بازگشته است.
منبع: باشگاه خبرنگارانمنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: آمریکایی بگرام زندان آمریکا آمریکایی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۴۷۲۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پیروزی بدون جنگ
مهم‌ترین عناوین روزنامه‌های امروز _سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت ۱۴۰۳_ را در ادامه می‌خوانید.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری ایمنا، مرور عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «پیروزی بدون جنگ» نوشت: وقتی در نیمه‌های دی‌ماه سال ۵۷، رهبران چهار کشور امریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان در نشست معروفی موسوم به کنفرانس «گوادلوپ» در یک جزیره فرانسوی دور یکدیگر جمع شدند تا برای رویداد محتمل پیروزی انقلاب اسلامی در ایران چاره اندیشی کنند، در نهایت خود را با یک وعده فریفتند و آن طراحی و اجرای راهبردی بود که در یک تعبیر خلاصه می‌شد؛ «بحران‌سازی پیاپی». نخستین تلاش این کشورها که با حمایت از رهبران بعثی حاکم بر عراق برای تحمیل یک جنگ نظامی علیه ایران کلید خورد، رسماً شکل‌گیری یک آلترناتیو راهبردی را از سوی ایران رقم زد که در قالب دو گزاره کلیدی «جنگ سخت» و «جنگ نرم»، راه پرپیچ و خمی را پیمود؛ راهبردی برگرفته از دیدگاه رهبر انقلاب که از یک سو در توانمندسازی نظامی کشور ذیل طراحی و پیش راندن صنعت بومی تسلیحات موشکی در برابر اقدامات تخریبی دشمنان مورد توجه قرار گرفته و وجه دیگر آن در این سخن ایشان تصریح شده است: «در جنگ نرم مانند شطرنج‌بازی ماهر همیشه یک قدم از دشمن جلو باشید.»
رهبری این مهم را ۵ سال پیش در واکنش به توطئه هزینه‌ساز در داخل خیابان‌های ایران مطرح کردند که بواسطه آن دشمنان مترصد فرصتی بودند تا آن را در یک بزنگاه به حربه‌ای برای فروپاشی نظام ایران تبدیل کنند. این شأن نزول، از راهبرد بلندمدت رهبر انقلاب در مواجهه با جدال‌های پیدا و پنهان دشمنان رمزگشایی می‌کرد که بعدها به صورت توأمان در قالب بازدارندگی در «میدان» و نظریه پردازی در «دیپلماسی» به اجرا درآمد و در رویدادهای متوالی همچون بی‌اثرسازی سناریوی تحریم‌های امریکایی، پاسخ نظامی به تروریست‌ها و جریان‌های پشت پرده و در آخرین دست، حمله موشکی علیه اسرائیل به عنوان بازوی منطقه‌ای واشنگتن در قالب دکترین دفاع مشروع نمایان شد.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «همه دنیا جنایات اسرائیل را محکوم کردند اپوزیسیون همچنان لال است» نوشت: در طی روزهای گذشته، بسیاری از دانشگاه‌های سطح یک آمریکایی صحنه اعتراض دانشجویان به سیاست‌های دولت آمریکا و همچنین شرکت‌های بزرگ آمریکایی در حمایت صرف و تمام و کمال از جنایات و نسل‌کشی رژیم صهیونیستی بود.
این اعتراضات که در ابتدا از دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک شروع شد به سرعت به اکثریت دانشگاه‌های آمریکایی تسری پیدا کرد. در این اعتراضات بالغ بر ۲۰۰ دانشگاه آمریکایی صحنه اعتراض به حمایت‌های آمریکا از رژیم صهیونیستی بود. اعتراضات دانشجویان آمریکایی در دانشگاه‌های معروف این کشور و در اکثریت دانشگاه‌های عضو آیوی لیگ پرشورتر بود. این موضوع از آن جهت حائز اهمیت است که دانشجویان دانشگاه‌های برتری همچون کلمبیا، هاروارد، ییل، مؤسسه فناوری ماساچوست(MIT)، دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس(UCLA)، پنسیلوانیا، پرینستون و… جزو برترین دانشجویان در سطح این کشور و همچنین در سطح جهان هستند. فارغ‌التحصیلان این دانشگاه‌ها نقش مهمی در بوروکراسی و دیوان‌سالاری آمریکا داشته و پیش از این نیز در زمان جنگ ویتنام، جنبش‌های دانشجویی دولت آمریکا را به توقف جنگ مجبور ساختند.
با شروع اعتراضات سراسری در دانشگاه‌های آمریکا، اپوزیسیون پرهیاهو خارج‌نشین که علیرغم رأفت اسلامی نظام در قبال بسیاری از دانشجویان فریب خورده، کوچک‌ترین برخورد قانونی را به دستاویزی برای حمله به نیروهای انتظامی تبدیل می‌کردند، ناگهان سیاست سکوت در قبال این برخوردهای خشن در «محیط دانشگاه» را در پیش گرفتند. آنان در حالی در مقابل ضرب و شتم دانشجویان آزادیخواه در آمریکا و حضور پلیس و نیروهای امنیتی آمریکایی در داخل دانشگاه سکوت کرده‌اند که در کشورمان نیروهای انتظامی به محیط دانشگاه ورود پیدا نکرده و برای حریم علم و دانش ارزش بسیاری قائل هستند.
روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «پتروشیمی‌ها ۶۰ هزارمیلیاردتومان بدهی‌گازی را نمی‌دهند» نوشت: بر اساس گزارش عملکرد بودجه ۱۴۰۳ که از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس منتشر شده، بخش فروش داخلی گاز بیش از ۸۷ هزارمیلیاردتومان کسری داشته است که ۶۰ هزارمیلیاردتومان آن مربوط به عدم‌پرداخت قبوض گاز از سوی شرکت‌های پتروشیمی و معوق‌شدن بدهی‌هاست که این موضوع کسری بودجه تبصره هدفمندی یارانه‌ها را تشدید کرده است. حجم قابل توجهی از منابع مربوط به فروش داخلی گاز به کسری بودجه تبدیل شده است. میزان ۶۰ هزارمیلیاردتومان بدهی صنایع عمده و به خصوص پتروشیمی‌ها به دولت، موضوعی بسیار بزرگ است، برای فهم دقیق از حجم بالای این بدهی، گفتنی است بدهی مذکور معادل حدود ۵/۲ ماه کامل یارانه نقدی کشور است که عدم‌تسویه بموقع بدهی گازی پتروشیمی‌ها به وزارت نفت، پیامدهای مالی قابل توجهی برای کشور خواهد داشت.
روزنامه وطن امروز در صفحه نخست امروز خود با تیتر «در لنگرگاه» در کنار عکسی از نفتکش آمریکایی «Niovi» و کشتی «MSC Aries» متعلق به رژیم صهیونیستی که توسط سپاه توقیف شده و در سواحل خلیج‌فارس پهلو گرفته‌اند، نوشت: «یک‌صد و هفت سال» قبل در نخستین روزهای فصل بهار، وثوق‌الدوله که رابطه خوبی نیز با انگلیسی‌ها برقرار کرده بود، اعلام کرد آماده است «پلیس جنوب» را به رسمیت بشناسد. آن روزها پلیس جنوب با نام «اس‌پی‌آر» و تحت فرماندهی ژنرال سایکس سال‌ها بود در ایران حضور داشت و به طور غیررسمی در مناطق ایران در حال فعالیت بود. آن روزها هر چند فعالیت انگلیسی‌ها در ایران غیررسمی تلقی می‌شد اما حکومت‌های وقت نسبت به حضور انگلیسی‌ها در دریای جنوب ایران مخالفت نداشتند و جنوب ایران به منظور بهره‌برداری و ارتباط انگلیس با هند، کاملاً تحت اختیار انگلیسی‌ها قرار داشت. زیاد نبودند کشورهایی که بر دریاها تسلط داشتند و از این طریق می‌توانستند آزادانه در جهان حرکت کنند و منافع خود را تثبیت کنند. در آن سال‌ها برای ما آزادی سرزمین‌ها و رهایی بنادر یک هدف محسوب و تبدیل شدن به قدرت دریایی رویا تلقی می‌شد. تسلط بر دریا رویایی بود که همه حکومت‌های پیشین در دستیابی به آن ناکام مانده بودند. پادشاهان ایرانی جز مقاطع کوتاه، نه توانسته بودند نیروی نظامی دریایی تشکیل دهند و نه فعالیت‌های تجاری دریایی‌شان فراتر از ماهیگیری و صید می‌رفت! مثلاً در ماجرای اخراج پرتغالی‌ها از خلیج فارس گزارش‌ها می‌گوید ایران با نیروی دریایی کشور دیگری وارد درگیری شد! البته دهم اردیبهشت ماه که «روز ملی خلیج فارس» نام گرفته، در حقیقت یک روز تاریخی برای مردم ایران است، چرا که توانستند به اشغالگری پایان دهند.
با گذر از مقدمه و توصیف شکست‌های تحمیل شده بر ایران در ادوار گذشته، باید افتخار کرد که ماجرا به همین منوال پیش نرفت. می‌توان در این مجال رشادت‌های شهید «نادر مهدوی» را ردیف کرد و بار دیگر انهدام نفتکش اس‌اس‌بریجتون را بازخوانی کرد اما امروز، «وطن امروز» قصد دارد برای مخاطبان خود لحظه ویژه‌ای را به ثبت برساند؛ لحظه‌ای تاریخی که نه تنها روایت‌کننده تسلط ایرانی‌ها بر دریاست، بلکه نشان‌دهنده پایان جولان سلطه‌گران در خلیج فارس است. تصویری را که مقابل شما قرار دارد و توسط عکاس «وطن امروز» شکار شده است، می‌توان روایت سال‌ها مقاومت و ایستادگی دانست و بدان افتخار کرد. این تصویر که نخستین بار منتشر می‌شود، لحظه توقیف نفتکش «Niovi» آمریکایی و کشتی کانتینربر با نام «MSC Aries» رژیم صهیونیستی را در کنار یکدیگر نشان می‌دهد. تا پیش از این تصویر منتشر شده از کشتی MSC همان تصویر منتشر شده بود که توسط خدمه آن ضبط شده بود.
روزنامه شرق در صفحه نخست امروز خود با تیتر «انتقاد رئیس قوه قضائیه از صدور برخی احکام» نوشت: رئیس قوه قضائیه گفت: یک قاضی علاوه بر اینکه مستمرا دانش خود را ارتقا می دهد، باید اهل مشورت نیز باشد و در فهم مسئله، تشخیص مصداق و تطبیق موضوع، با صاحب نظران مشورت کند. به گزارش مرکز رسانه قوه قضائیه، حجت الاسلام والمسلمین محسنی اژه ای دیروز دوشنبه (۱۰ اردیبهشت) در سخنانی در نشست شورای عالی قوه قضائیه، اظهار کرد: امر قضا، امر خطیری است؛ یک قاضی برای آنکه به حق و عدالت قضاوت کند، باید دقت نظر بالایی داشته باشد و از حلم و بردباری زیادی برای بررسی تمام ابعاد و جوانب پرونده برخوردار باشد. همچنین یک قاضی باید به صورت مرتب دانش و اطلاعات خود را به روز کند تا در قبال پرونده هایی که دربرگیرنده امور مستحدثه و جدید هستند، به قوه علم و تشخیص نائل شود. تاکنون تاحدودی شعب و مجتمع های قضائی ما تخصصی شده اند و این مهم، هرچه بیشتر نیز محقق می شود، علی ای حال قاضی ما باید پیوسته در باب موضوعات و مقولات کیفری و حقوقی در اموری که پرونده ها به او ارجاع می شوند، اعم از بانکی، بورسی، دریایی، محیط زیست، بین الملل و… مطالعه داشته باشد و دانش خود را به روز کند.
روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه نخست امروز خود با تیتر «بازیگران سریال تورم» نوشت: یک پژوهش جدید درباره ریشه‌ها و ویژگی‌های تورم در ایران، بازیگران اصلی این پدیده مزمن را معرفی کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که از میان تکانه‌های تحریمی و تکانه‌های پولی، تحریم‌ها اثر ماندگارتری بر افزایش تورم در اقتصاد ایران دارند. علت این امر به این نکته بازمی‌گردد که تکانه خارجی از سه کانال انتظارات، تقاضا و عرضه بر تورم و تولید اثر می‌گذارد؛ درحالی‌که اثر تکانه پولی فقط محدود به کانال تقاضا است. در همین ارتباط، احمدرضا جلالی‌نائینی، اقتصاددان، در ارائه آخرین مطالعه خود بر این نکته تاکید کرد که با وجود غالب بودن اثر تحریم و نرخ ارز در کوتاه‌مدت، در بلندمدت عامل پولی تعیین‌کننده اصلی نرخ تورم است و نباید از آن غافل شد. به عقیده این استاد دانشگاه، با توجه به اثرگذاری تکانه خارجی بر کاهش ارزش ریال و نیاز واحدهای تولیدی به سرمایه در گردش، سیاستگذار پولی با بده-بستان میان رکود و تورم مواجه می‌شود و با پاسخ به این نیاز، متغیرهای پولی نظیر پایه پولی را افزایش می‌دهد.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور