سینمای دفاع مقدس نیاز به دمیدن روح تازه دارد
تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۵۰۰۹۵
به گزارش قدس آنلاین، محمدرضا ایرانمنش (زاده ۸ اردیبهشت ۱۳۴۶ در جیرفت) فارغالتحصیل بازیگری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و فوق لیسانس کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس است. او در سال ۱۳۴۶ در جیرفت در استان کرمان متولد شد. او در سال ۱۳۶۵ ازدواج میکند و در سال ۱۳۶۹ مدرک فوق لیسانس کارگردانی خود را از دانشگاه تربیت معلم دریافت میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
«رضا ایرانمنش» بازیگر سینما و تلویزیون در روزهای پایانی فروردینماه ۱۳۹۱ به کما رفت، اما در ۲۵ فروردین به هوش آمد. ایرانمنش در بیش از ۶۰ فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی حضور داشتهاست. در سال ۱۳۷۲ برای بازی در فیلم سجاده آتش نامزد دریافت بهترین بازیگر نقش اول مرد در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر شد. او این روزها نسبت به قبل کم کار تر شده است.
رضا ایرانمنش در خصوص فعالیتهای این روزهای خود گفت: چند پیشنهادی کاری دارم که از چند وقت دیگر کار آن شروع میشود. همچنین یک کار کوتاه ۲۵ دقیقهای با نام «خاور» و با موضوع اجتماعی هم تولید کردهام که به موقعیتهای عصبانی شدن آدمهایی میپردازد که دست به کارهای اشتباهی میزنند و بعد از انجام آن از کار خود پشیمان میشوند. به نوعی سعی داریم تا در این فیلم، علامت سوال را در ذهن مخاطب به وجود آوریم که نسبت به قرار گیری در شرایط بحرانی و سخت بهترین مدیریت را در زندگی خود داشته باشند. در نظر دارم تا این فیلم را در جشنوارههای معتبر فیلم کوتاه داخلی و خارجی شرکت دهم و امیدوارم که با توجه به انتخاب نوع موضوع، بتوانم مخاطب را با خود همراه کنم. البته فیلمی کمدی با عنوان «سپه سالار» را هم ۱۹ سال است که میخواهم بسازم، اما با توجه به نبود حمایتهای ارگانی موفق به انجام آن نشدهام.
از ایرانمنش درمورد فیلمهایی با مضمون دفاع مقدس بیان کرد: در چند سال اخیر باید بگویم که تولید آن چنانی در خصوص دفاع مقدس نداشتیم و این روند نزولی بوده است و باید دید که چرا متولیان فرهنگ و هنر کشور نسبت به این موضوع رویکرد انفعالی گرفته اند و از آن ها باید پرسید که چرا یکباره این موضوع به عنوان دغدغه مسئولان کشور در دهههای گذشته بسیار کم رنگ شده است. حتی مجموعههایی که به عنوان نهاد متولی در این زمینه باید نقش جدی در تولیدات با مضمون دفاع مقدس باید ایفا کند هم میبینیم که متأسفانه هیچ خروجی از آن بیرون نمیآید و تنها دورنمایی غیرواقعی از آنها در اذهان جامعه وجود دارد که وقتی در بطن جریان آن قرار میگیرید با ابعاد واقعیت که چیزی جز خروجی صفر است روبرو میشویم که این موضوع واقعا جای تأمل دارد.
بازیگر فیلم سجاده آتش ادامه داد: چطور میشود مجموعههایی که سالانه بودجههای مستقل و مصوبی دارد نه با شخص من بلکه با اشخاص دیگر هم وارد کار تولید نمیشوند و به واقع خروجی از آنها نمیبینیم. البته چند مجموعه که در چند سال گذشته خوب کار کردند مثل بنیاد فارابی، صدا و سیما، روایت فتح، حوزه هنری هم در طی یکی دوسال اخیر رویکرد و اقبال کمتری را به ساخت و تولید فیلمهایی با مضمون دفاع مقدس داشتند و گاها میبینیم که موضوعی که ۸ سال جزو مهمترین موضوعات در تمام ابعاد کشور بوده چرا باید یکباره از تیررس توجه سازمانهای مرتبط با آن خارج شود و به یکباره کم رنگ شود.
این کارگردان سینما و تلویزیون به بیان نشدن خیلی از ابعاد جنگ و دفاع مقدس و مبحوس ماندن آن در سینه خیلی از رزمنده های آن دوران اشاره کرد و گفت: وقتی پای صحبت خیلی از رزمنده های ۸ سال دفاع مقدس مینشینید، حرفهایی دارند که هیچ رسانه و فیلمی تاکنون به آنها نپرداخته است و هنوز تازگی دارند و میتواند در قالب فیلم دیده شود اما این مهم محقق نشده است.
حتی در این دهه اخیر هم بحث مدافعان حرم هم جذابیت قصه شدن بسیار بالایی دارد که آن چنان به آن نپرداختهایم.
بازیگر سریال «مردان آنجلس» از سنگ اندازیهایی که در مراجعه به سازمانهای سینمایی در مسیر کاری او به وجود آمده است، اشاره کرد و بیان داشت: چندین فیلمنامه و طرح خوب در حوزه دفاع مقدس و موضوعات اجتماعی ارزشی داشتم که در مراجعه به خیلی از همین سازمانهای مدعی که بودجههای بسیار بالایی هم دارند با جواب منفی روبرو شدم و این موضوع برای من که بچه همین انقلاب و جنگ هستم و در این مسیر بدون ادعا به جانبازی نائل شدم بسیار درد آور است و مرا میرنجاند.
ایرانمنش ادامه داد: وقتی فیلمسازی بدون هیچ گونه تقاضای کمک مادی و تنها با توجه به سرمایه و علاقه شخصیاش به سراغ ساخت فیلم در خصوص جنگ میرود امیدوار است که حداقل با او همراه شوند اما وقتی مثلا در شهرک سینمایی دفاع مقدس از او اجاره میگیرند یا برای کرایه وسایل با محدودیت جریمه در صورت خسارت روبرو میشود چطور باید انتظار داشته باشیم که با این سنگ اندازیها و محدودیتها، فیلمساز به سراغ موضوعاتی که بار مالی ساخت فیلمش را دو چندان میکند، برود و نتیجه آن میشود که این فیلمسازان ترجیح میدهند عطای تولید در حوزه آثار دفاع مقدسی را به لقایش ببخشند و بیشتر به سراغ ساخت فیلمهایی با مضمون کمدی و اجتماعی بروند که حساسیتها و هزینههای به مراتب کمتری را برای او در پی دارد.
وی خاطر نشان کرد: سینما، تلویزیون و شبکه خانگی ما محدود به چند آدم در مقام بازیگری، کارگردانی و تهیه کنندگی شده است که به صورت دورهای میچرخند و اجازه کار را به دیگران نمیدهند. به نظرم حاکم شدن روابط به جای ضوابط باعث نوعی سطحی شدن قصهها و خروجی کارها شده است و نوعی بازی با ذائقه مخاطبان است که روز به روز داریم آنها را پس میزنیم.
مخاطب فرق میان فیلم خوب و بزن در رویی را میفهمد و ما فیلمسازان باید به این درک برسیم که مخاطب ما فهیم است و نباید با شعور مخاطب بازی کنیم.
از وی در خصوص تغییر نوع نگاه به جنگ که در فیلمهای اخراجیها به آن پرداخته شد، پرسیدم که بیان داشت: همان طور که در قصه این فیلمها هم شاهد هستیم و در واقعیت جنگ هم وجود داشت آدمهایی بودند که در ابتدا خیلی اعتقاد قوی نداشتند اما وقتی در شرایط جنگ و جانفشانی که در آن جا شد قرار گرفتند بطور ناخوداگاه این تغییر در آنها ایجاد شد. حال و هوای مذهبی حاکم بر دفاع مقدس میتوانست هر آدمی را عوض کند و او را به انسان معنویتری تبدیل کند.
انتهای پیام/
منبع: فارس
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: سینمای دفاع مقدس رضا ایرانمنش دفاع مقدس فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۵۰۰۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اسارت مظلومترین حوزه دفاع مقدس است
به گزارش خبرگزاری مهر، چهارده عنوان از تازههای نشر پیام آزادگان، ناشر تخصصی آزادگان و اسرای دفاع مقدس، همچون «کهکشان بینشان»، «دخترکی لبه پنجره» و «تنهایی زیبا» امروز چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت در اولین روز و اولین ساعات برپایی سی و پنجمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران در غرفه مجمع ناشران انقلاب اسلامی رونمایی شد.
در ابتدای این مراسم فرزانه قلعهقوند معاون پژوهشی نشر پیام آزادگان گفت: حوزه اسارت مظلومترین حوزه دفاع مقدس است. امسال با انتشار ۱۹ اثر جدید، سال پرباری را آغاز کردهایم. ما بهطور تخصصی در حیطه آزادگان و اسرا کار میکنیم که یکی از نیازهای روز جامعه است. همه مسائل مربوط به دفاع مقدس شریف و باارزش است؛ اما حس میکنم در شرایطی زندگی میکنیم که بیش از هر بخش از بخشهای دفاع مقدس، نیاز داریم بخش اسارت را به جامعه معرفی کنیم؛ زیرا در نهایت محرومیت و محاصره به سر میبریم و با تنگناها و تحریمهای زیادی روبهرو هستیم.
وی افزود: «زمستان میگذرد» خاطرات خودنوشت سید محمدعلی بصری از روزشمار اسارت است. «کنارهای جنوب» خاطرات مرحوم سید ابراهیم ظهوری است که سید حسن نوری، معروف به زیدالله که خود نیز آزاده است، آن را نگاشته است. «قافله زیبایی» مجموعه شعر با محوریت اهل بیت (ع) به خصوص حضرت زینب است. «کهکشان بینشان» اثر سید محمد ابوترابی، مجموعه شعری با محوریت سید آزادگان، حجتالاسلام ابوترابی سروده شده است. «عمو علاءالدین» نیز واکاوی و تحلیل و رمزنگاری نامههای دوران اسارت به قلم سید جمالالدین زهرایی است.
معاون پژوهشی نشر پیام آزادگان گفت: سه کتاب دیگر با محوریت همسران آزادگان است. «تنهایی زیبا» نوشته فهیمه عبدلی، خاطرات زیبا توان همسر آزاده علی گوهرممیز است. «دخترکی لبه پنجره»، نوشته مریم ماهی خاطرات لیلان محمدی همسر آزاده قربان جدیدی شیخحسن را در برمی گیرد. «ترکشهای زردآلو» نوشته حمیده سلطانی به خاطرات فاطمه مسعود همسر آزاده یعقوبهمراهی کوزهکنانی پرداخته است. «خبرگزاری دیگپرس»، نوشته رضا خوبنژاد نیز درباره آزادگان مفقودی است که در آشپزخانه اردوگاه اخبار را رد و بدل میکردند. کتاب «سبک زندگی آزادگان» هم هدفش معرفی الگو به جامعه است. «عبور از شیشههای شکسته» نیز خاطرات خودنگاشت روحانی آزاده سید حسن میرسید است که جزو رهبران اردوگاه بوده است.
مهرداد فردوسیان آزاده پیشکسوت و نویسنده «جواهری در گونی» که در نوجوانی به اسارت حزب بعث گرفته شد، در ادامه این مراسم درباره این کتاب گفت: سال ۱۳۶۱ به اسارت گرفته شدم و هشت و سال و نیم در اسارت بودم. درباره اسارت کتابهای زیادی خوانده بودم؛ با این حال، حس میکردم مسائلی در اسارت وجود داشته که در این کتابها کمرنگ دنبال شده است؛ به همین دلیل این اثر را نوشتم. برای مثال، وقتی ما را برای کتک زدن از آسایشگاه بیرون میبردند، زجر و ناراحتی دوستان داخل آسایشگاه در کتابها توصیف نشده بود.
وی افزود: در اسارت جو یکنواخت و کسلکنندهای حاکم بود. برای رفع این یکنواختی برنامههایی همچون تئاتر طراحی و با تمام محدودیتها اجرا میکردیم. اولین تئاتری که اجرا کردم، مربوط به روزی بود که چند نفر از بچهها را از شکنجه بازگرداندند و روحیه بچهها خیلی ضعیف بود. به همین دلیل، به فکر یک اجرای عروسکی افتادم. یک پتو رویم انداختم و با امکانات ساده آسایشگاه یک تئاتر اجرا کردم و بچهها بسیار سرگرم شدند.
امیر محمد عباسنژاد نویسنده «حمله گرگها» از سخنرانان دیگر این مراسم با اشاره به اینکه این ششمین کتاب من درباره ادبیات اسارت است، گفت: ادبیات اسارت انسانیترین بخش ادبیات جنگ است؛ زیرا مواجهه انسانها با یکدیگر است. کتاب «حمله گرگها» خاطرات علی شطنیسانی، از افسران ارتش است که در ۲۷ مهر ۱۳۵۹ در جبهه جنوب به اسارت گرفته شد. در روایتهای این کتاب به لایههای پنهان اسارت پرداختهام. ادبیات مقاومت دو عنصر دارد؛ مبارزه با چیزهای ناپسند که زندگی شریف انسان را تحتالشعاع قرار داده و تابآوری در برابر اعمال قدرتهای نامشروع که هر دو عنصر را در خاطرات اسرا میبینیم.
حمید احمدینیا راوی کتاب «آهوی گمشده» که از اسرای مفقودالاثری هم بوده است، گفت: داستانهای من در این کتاب در برابر داستانهای ایثاگران دیگر ناچیز است. تأکید رهبر معظم انقلاب مبنی بر ثبت خاطرات شفاهی ایثارگران مرا وادار کرد که خاطراتم را بیان کنم. این کتاب از دوران کودکی تا زمان آزادی مرا شامل میشود و داستانهای جذابی دارد. من چون مفقود و جزو اسرای ثبتنشده بودم، یک سال در زندانهای الرشید و دو سال و نیم در اردوگاه تکریت ۱۱ بودم که یکی از مخوفترین اردگاههای آن دوران بود؛ چون همه اسرایش از بچههای مفقود بودند.
زهره علیعسگری نویسنده کتاب «آهوی گمشده» در پایان این مراسم گفت: باید از نعمتی به نام انقلاب اسلامی قدردانی کرد که بعد از قرنها تاریخنویسی را از سلاطین گرفت و به دست مردم داد. من خودم را جزو مردم میدانم. این فرصت تاریخنگاری را مردم نباید از دست بدهند. این کتاب از این جهت جالب است که جوانی شانزدهساله صبر میکند تا به سن قانونی برسد و بهطور قانونی به جبهه برود. او وقتی وارد خاک عراق میشود، در شرایطی عجیب و خواندنی به اسارت گرفته شده و به عنوان مفقود ثبت میشود.
وی افزود: همیشه از دلاوری اسرا گفته میشود؛ اما از خطراتی که اسرای کمسن را تهدید میکرد، کمتر گفته شده است. در ابتدای داستان، با ایشان در دوره انقلاب مواجه میشویم که در مدرسه به عنوان بازیگر تئاتر انتخاب میشود و زمینههای شهرت برایش فراهم میشود. تئاتری کار میکنند به نام «آهوی کوچولو» که ایشان نقش یک آهو را بازی میکرد. نامگذاری کتاب به ماجرای آن تئاتر بازمیگردد که با سرگذشت راوی نیز متناسب است.
کد خبر 6100677 الناز رحمت نژاد