Web Analytics Made Easy - Statcounter

در «مستوران» با یک سریال تاریخی مواجه هستیم اما تاریخ نه به معنای یک برهه مشخص که صرفاً به معنای گذشته. گذشته کهن ایرانی که روزی روزگاری در این جغرافیا تجربه شده. دست بر قضا می‌توان گفت که سریال از این حیث به حال و هوا و فضای سریال «روزی روزگاری» بی‌شباهت نیست.

روزنامه ایران:  چند ویژگی و مؤلفه مهم برای این سریال می‌توان برشمرد که مخاطب را نسبت به تماشای آن کنجکاو می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از جمله خلاقیت و نوآوری‌های تکنیکی و بصری در تولید آن‌که با روایت متفاوتی از قصه‌ای تاریخی همراه شده که لحن و رنگ متفاوتی نسبت به نمونه‌های مشابه دارد و شاید گزافه نباشد که از این حیث، آن را سریالی جسورانه بدانیم. در واقع با نوعی از ساختارشکنی در ساخت سریال تاریخی مواجه هستیم. هم در مضمون و درونمایه قصه و هم در فرم و ساختار روایی آن. به این موارد می‌توان بازی های متفاوت برخی از بازیگران در این مجموعه را هم افزود مثلاً با یک بیژن بنفشه خواه و رابعه اسکویی متفاوت روبه‌رو هستیم که متفاوت از تصویر مخاطب از نقش‌های طنازانه و کمدی آنهاست.

نقش پررنگ حمید رضا آذرنگ که از شخصیت‌های محوری و اصلی سریال است بر جاذبه آن افزوده است. «مستوران» همچنین یک سریال اقتباسی است که برگرفته از رمان مستوران به قلم محمد حنیف روایت می‌شود. ساخت آثار اقتباسی در ساحت سریال کمتر سابقه داشته و این می‌تواند یک اتفاق جریان‌ساز در روند سریال‌سازی تلویزیونی باشد. «مستوران» پروژه الف ویژه محسوب می‌شود که قصه‌های کهن فارسی در هم تنیده شده دارد و در عین حال قصه‌ها، برای کاراکترها و لوکیشن‌های ساخته شده، بومی‌سازی شده است. این نکته را هم باید به موقعیت ژانری سریال افزود که اگرچه در ژانر تاریخی ساخته شده اما می‌توان آن را ملودرام خانوادگی هم دانست. ملودرامی خانوادگی که در بستر تاریخ روایت می‌شود. در اینجا در همه قصه‌ها و داستانک‌هایی که به درام گره خورده می‌توان ردی از خانه و خانواده را پیدا کرد.

سریال تلاش کرده تا شمایلی از خانواده ایرانی و اصالت‌های آن را به نمایش بگذارد. جنس دیالوگ‌ها و لحن و بیان آن هم به مکالمات امروز نزدیک است و از پرطمطراق و ملال‌آور شدن آن پرهیز شده است.به نظر می‌رسد سازمان فرهنگی هنری اوج این بار به سراغ مفاهیمی مبتنی بر هویت و حریت ایرانی رفته و تلاش کرده در بستر یک کار تاریخی عظیم وپرهزینه (بیگ پروداکشن)، اعتبار فرهنگ و تمدن ایرانی را به تصویر بکشد. قصه سریال بدون زمان و بدون مکان در جایی در ایران حدود ۵۰۰ سال پیش می‌گذرد اما در شهری به نام مستوران رخ می‌دهد. قصه‌ها برگرفته از ادبیات کهن ایرانی است و یادآور هزار و یک شب، کشکول، گلستان و شاهنامه که بومی و به روز شده است. روایتی منسجم از افسانه‌ها و قصه‌های شفاهی و ادبیات کهن ایرانی که می‌تواند یک اتفاق خوب در ساخت سریال‌های تاریخی تلویزیون باشد.

انتهای پیام/

 

 

 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: قصه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۹۲۷۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۳ میلیون دلار برای القای تاریخچه ترور و کشتار به ایران و مذهب شیعه | جعل تاریخ در سریال حشاشین

به گزارش همشهری آنلاین،‌ همان‌گونه که انتظار می‌رفت، سریال حشاشین، با حواشی متعددی که رقم زد، نتوانست به اثر درخور و ماندگاری در حافظه مردم کشورمان تبدیل شود. سریالی که در زمان تولید، با سروصداهای بسیاری همراه شد و عنوان یکی از پرهزینه‌ترین تولیدات جهان عرب را از آن خود کرد.

این سریال، ماه رمضان امسال، از یکی از شبکه‌های اصلی مصر به روی آنتن رفت و در آن کشور نیز واکنش‌های متفاوتی را به خود دید. سابقه تاریخی چنین کارهایی، این شائبه را تقویت می‌کرد که با توجه به فضاسازی فرقه‌ای داستان، باید در انتظار کژراهه‌های روایی بود علی‌الخصوص آن‌که ایران، ابژه این داستان بود و نمی‌توانستیم بپذیریم که کشوری مانند مصر، داستانی در مسیر روایت دقیق و متقن تاریخی از ما داشته باشد.

ساختار مشوش روایت و البته بزرگ‌نمایی‌های اغراق‌آمیزی که می‌خواست این باور را به مخاطب الصاق کند که ایرانی‌ها، پدر داعش هستند، به‌اندازه‌ای ناشی‌گرانه بود که با یک‌بار تماشای صرف چند قسمت از سریال، می‌شد به‌راحتی متوجه آن شد. حشاشین هرچقدر که در زمینه ساختار حرفه‌ای سریال‌سازی، الکن است و بویی از استانداردهای سریال‌سازی جهانی نبرده اما در زیرلایه، به شکلی دقیق، فراتر از رویه ظاهری آن که ایران‌ستیزی است، نوعی شیعه‌ستیزی را در پیش گرفته است.

طبیعی است که در پرداخت داستان‌هایی با مضمون فرقه‌های سیاسی، یک تصویر ظاهری از المان‌های آن فرقه ساخته می‌شود و یک تصویر نیز در زیرلایه مورد نظر است تا توطئه‌ها و منویات حقیقی آن فرقه، به دور از تمایلات سورئالیستی، زمختی خود را نشان دهد. به همین دلیل، حشاشین در شکل ظاهری، به ایران‌ستیزی روی آورده و زیر پرچم حسن صباح، وجوه مدیریتی ایرانیان و تمایل به کشورگشایی‌هایی که دارد را مورد نقد قرار داده است بنابراین همین نقد خزنده نمی‌تواند مخاطب را مجاب کند که با یک روایت درست و تاریخی مواجه بوده است.

اینکه تاریخچه ترور و کشتار به ایران و مذهب شیعه نسبت داده شده تا جزءنگری‌هایی که مبتنی بر رجعت به کتاب خدا و پیامبر به جای امام و ولی‌فقیه است، نمونه‌هایی از جنگ روایتی است که این سریال در خدمت به شیعه‌ستیزی انجام داده است

در پس‌زمینه اما هدف فیلم کلان‌تر است که خوراک مویرگی مکفی در جهت اقناع مخاطب را دارد و آن، گرفتن انگشت اتهام جنایت‌های تاریخی به سمت شیعه بوده است. از جریان داشتن عباراتی چون سر مار را باید زد که به تائید سریال، از آن زمان در مورد حاکمان ایران عنوان شده و امروز نیز شنیده می‌شود تا بهره‌مندی از پرچم سیاه برای فرقه که تداعی‌کننده پرچم داعش است و البته آکسان‌های متعدد بر روی این گزاره که باید با رهبرانمان مشورت کنیم، به‌خوبی موید این مورد است. اینکه تاریخچه ترور و کشتار به ایران و مذهب شیعه نسبت داده شده تا جزءنگری‌هایی که مبتنی بر رجعت به کتاب خدا و پیامبر به جای امام و ولی‌فقیه است، نمونه‌های دیگری از جنگ روایتی است که این سریال در خدمت به شیعه‌ستیزی انجام داده است.

فارغ از این محتوای عجیب و آشکار، سریال، متناسب با هزینه‌کرد و پروژه تبلیغاتی بزرگی که داشته، دستاورد فنی نداشته است. حشاشین را نمی‌توان یک سریال مبتنی بر استاندارد روز این حوزه دانست. کارگردانی به‌واسطه تشتت‌های میزانسن، چندان قابل‌قبول نیست و بازی بازیگران، بیرون‌زدگی‌های فراوان دارد که مخاطب را می‌آزارد.

مجموعه تمام این عوامل سبب شده تا حشاشین، با ساختار جعل تاریخ، موجودیت داشته باشد و این مهم، نه مبتنی بر سندیت واقعی است و نه می‌تواند برداشتی آزاد از یک برهه تاریخی قلمداد گردد. افراط‌گری در جعل تاریخی حوادث به اندازه‌ای زیاد است که مخاطب عام نیز متوجه این میزان عداوت شده و به همین دلیل ارتباط چندانی با آن نمی‌گیرد.

این سریال، نمونه بارز آثاری است که علیرغم تزریق حدود ۱۳ میلیون دلار، نتوانسته آن اثرگذاری اعتقادی و سیاسی را بر روی مخاطب خود داشته باشد. در دنیای امروز، بیشترین میزان تاثیرگذری‌های این‌چنینی، از مجرای مواجهه نرم و زیرپوستی صورت می‌گیرد حال آن‌که حشاشین به‌واسطه عدم‌برخورداری از استانداردهای لازم محتوایی و بصری، نتوانسته مخاطب خود را تحت‌تاثیر قرار بدهد و به همین دلیل، با استقبال قابل‌توجهی از سوی مردم خاورمیانه مواجه نشد.

در ایران نیز این سریال از سوی یک سکوی مطرح و دو سکوی کمتر شناخته شده شبکه نمایش خانگی ارائه شد که با توجه به نظارت پسینی در مورد تولیدات خارجی، خیلی زود بساط این سریال از تمامی پلتفرم ها حذف شد. سریالی که در ایران نیز همپای منطقه، دیده نشد و نتوانست تاثیرگذرای ولو حداقلی هم داشته باشد.

کد خبر 848782 منبع: ایرنا برچسب‌ها خبر مهم فیلم و سریال خارجی

دیگر خبرها

  • سریال‌های جدید تلویزیون/ از بدل علی مشهدی تا نمایش توان علمی کشور
  • (ویدئو) توصیه تاریخی پادشاه عربستان به صدام حسین درباره جنگ با ایرانی‌ها
  • حواشی ناتمام «حشاشین»، مهمان ویژه نمایشگاه کتاب و خبرهای جدیدی از حج
  • توصیه تاریخی پادشاه عربستان به صدام حسین درباره ایرانی‌ها
  • ویترین تسنیم شماره ۶۵۸ / این کوروش افسانه است!
  • ۱۳ میلیون دلار برای القای تاریخچه ترور و کشتار به ایران و مذهب شیعه | جعل تاریخ در سریال حشاشین
  • علت ممنوعیت سریال مصری حشاشین؛ تحریف تاریخ ایران
  • چشم، دیگر سریال حشاشین نمی بینیم!
  • کدام دستاورد‌های دولت رئیسی را می‌توان در قالب فیلم و سریال به مردم نشان داد؟
  • کدام دستاوردهای دولت رئیسی را می توان در قالب فیلم و سریال به مردم نشان داد؟