سکوت معنادار معترضان عقیم‌سازی سگ‌های ولگرد در مرگ کودکان قربانی!/ چرا جمعیت سگ‌های بی‌صاحب تا این حد افزایش داشت؟
تاریخ انتشار: ۱۲ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۹۴۴۷۹
جان باختن و زخمی شدن چند کودک به‌خاطر حمله سگ‌های ولگرد در شهر قم طی هفته گذشته خبرساز شد که اگر به حافظه رسانه ای چندسال گذشته رجوع شود، علت ازدیاد نسل این حیوانات و وقوع حوادث مورد بحث به اعتراض مدافعان حقوق حیوانات به عقیم سازی و مرگ بدون درد سگ های ولگرد شهرهای تهران و مشهد و... در سال 98 گره خورده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ پیش از ظهر روز گذشته خبری دیگر با تیتر «یک کودک دیگر در قم طعمه سگ‌های ولگرد شد»، در فضای رسانه ای کشور منتشر شد.
این در حالیست که برای چندمین بار در هفته گذشته حمله سگ های ولگرد در شهرقم و بیابان های اطراف این شهر به کودکان حادثه‌ساز شده و جزئیات برخی از حوادث در برخی رسانه های کشور بازتاب پیدا کرده است.
کودکان قربانی عموما از طبقه کم برخوردار حاشیه نشین جامعه در شهر قم بوده اند که به واسطه مشاغل والدین شان در بیابان های اطراف و حومه این شهر سکونت داشته اند. مناطقی که به واسطه وجود پسماندهای غذایی و یا کاراژهایی که مبادرت به جمع آوری پسماندهای غذایی می کنند، موجب شده که این مناطق کانون و کلونی سگ های ولگردی شود که متاسفانه بخاطر رهاشدگی و برخی واکنش ها در فضای مجازی روز به روز بر تعداد آنها افزوده می شود.
این حیوانات وحشی که عموما با انسانها انس و الفت نگرفته اند و صاحبی ندارند و از طرفی به دلایلی از امکان شکار محرومند، آنها را وامی‌دارد که برای سیرکردن شکم های خود به کودکانی حمله کنند که قدرت غلبه بر آنها را داشته باشند.
با این احوال بررسی چرایی این اتفاق خارج از انگیزه و رویکرد این نوشتار است و هدف ذکر نکاتی پیرامون عملکرد شهرداری ها در حوزه کنترل زاد و ولد سگ ها وحشی و بی صاحب است که در چند سال گذشته به وقوع پیوست و در نهایت اثبات قیل و قال هایی که مانند همیشه در فضای مجازی عرصه را به متولیان مدیریت شهر در غالب استان ها و شهرها تنگ‌تر کرده است که در ادامه با استناد به برخی پیش‌آمدها به اهم دلایلی که موجب افزایش جمعیت سگ های ولگرد شده است خواهیم پرداخت؛
یکم: از یاد نبرده ایم که در حدفاصل سال های1396 تا 1398 برخی از سلبریتی ها و افرادِ مدعیِ حفاظت و صیانت از محیط‌زیست در فضای مجازی به استناد ویدئوهایی که از کشتن یا عقیم‌سازی سگ‌های ولگرد و بی صاحب که در اینترنت منتشر شده بود، شهرداری‌های برخی از شهرها از جمله مشهد، تهران، تبریز و... را در مورد انتقاد تند و تیز خود قرار داده بودند.
رویکرد غالب انتقادات عموما مشتمل بر حقوق حیوانات و متقابلا اقدام غیرانسانی شهرداری‌ها بود؛ گاهی هم برای به منگنه کشیدن متولیان شهری به روایات و احادیث اسلامی رجوع شده بود که کشتن حیوانات مطابق فرامین اسلامی منع شده بود. این در حالیست که کشتن و حیوان آزاری در مواردی منع شده که صحبت از یک حیوان بی آزار باشد نه حیوان درنده خویی که برای جامعه خطری بالقوه است، که باز بحث در این مقال مورد نظر این نوشتار نیست.
با این وجود عجیب است که در طی هفته گذشته چرا مدافعان حقوق حیوانات در مقابل انتشار اخبار جان باختن کودکان سکوت اختیار کرده اند. آیا هدف و منظور آنها رهاشدگی سگ های ولگرد بوده که اینگونه طی چند سال جمعیت آنها به جایی برسد که امنیت خانواده ها از ناحیه آنها سلب شود؟ آیا تراژدی جان باختن کودکان معصومی که مورد حمله سگ های ولگرد قرار گرفته اند، باید کماکان ادامه پیدا کند؟ باید شمار کشته شدگان این مقوله به چند نفر برسد تا این جماعیت لب از لب باز کنند؟ ایکاش می فهمیدیم این حس رمانتیک فقط در مواجهه با سگ‌کشی به منصه بروز و ظهور می رسد یا مرگ کودکان بی‌گناه هم مشمول این عنایات خاصه واقع می شود.
دوم: نکته غم انگیز ماجرا این است که برخی از مسئولان وقت شهرداری‌ها هم بجای تببین بایسته‌هایی که قانون برای آنها متصور شده و بر انجام این اقدامات تاکید و تکلیف کرده است، متاثر از جار و جنجال رسانه‌ای منفعلانه عقب نشستند و عکس عملکردی که از آنها انتظار می‌رفت از مردم بخاطر عقیم‌سازی و بعضا کشتن سگ‌های ولگرد عذرخواهی کردند! حجت این مدعا در جنجالی که به بهانه انتشار ویدئویی که از کشتن سگ‌ها با آمپول اسید در سال98 منتشر شده بود، متولیان مدیریت شهری پایتخت را وادار به عقب نشینی و عذرخواهی از مردم کرد!
در 28 مرداد 98 توضیحات شهردار تهران در مورد کشتار سگ ها با آمپول اسید پیروز حناچی شهردار اسبق تهران در خصوص انتشار تصاویری مربوط به سگ‌کشی می گوید: « این تصاویر مربوط به سال ۹۶ است، اما در هر صورت ما به تأسی از پیامبر اسلام به همه مخلوقات خدا احترام می‌گذاریم و من هم دستور داده‌ام که این موضوع بررسی شود همچنین برای اینکه از حساسیت موضوع کم شود برای پیمانکاری که به آن اعتراض صورت گرفته بود را خلع کردیم.»
آرش میلانی، عضو پیشین شورای شهر تهران در توییت خود با تایید موضوع سگ کشی می نویسید: «خبر تزریق اسید و کشتار غیرانسانی سگ‌های خیابان‌گرد تهران متأسفانه صحت دارد و توسط یکی از پیمانکاران شهرداری تهران صورت گرفته است. قطعا موضوع را تا انتها پیگیری خواهم کرد و مقصران این فاجعه در مجموعه شهرداری و پیمانکاران آن، با برخورد جدی سازمانی و قضایی مواجه خواهند شد.»
سوم: سازمان های مردم نهادی که ذیل عنوان حمایت از حیوانات به سگ کشی« نه»! می گویند، قائل به این عملکرد هستند که شهرداری ها باید محوطه ای عریض و طویل را برای نگهداری و زاد و ولد سگ های ولگرد در نظر بگیرند و به این طریق از آنها نگهداری کنند.
ناگفته پیداست که این اقدام که مشخصا در قوانین شهرداری های کشور هیچ گونه اشاره ای به آن نشده است مستلزم وجود ساخت محوطه هایی مانند باغ وحش است که گذشته از این هزینه سرسام آور ساخت و سازها هزینه های قابل توجه دیگری برای تهیه ابزار و ادوات مورد نیاز و استخدام پرسنل کارآزموده برای تاسیس مراکزی تحت عنوان مثلا «مرکز نگهداری سگ های ولگرد» یا چنین چیزی را در پی دارد. این درحالیست که شهرداری های بخش اعظم شهرها از کیسه خالی دولت ها ارتزاق می کنند و در خوش بینانه ترین حالت شهرداری شهرهایی مانند تهران هم در کار خود مانده و با کسری بودجه مواجه است.
با این وجود در تمام کشورها پدیده ای تحت عنوان «اتانازی» یا «یوتانایز» حیوانات وجود دارد که به معنای « مرگ بدون درد» است. صاحب حیوان در شرایطی که متوجه بیماری حیوان خود شود با مراجعه با دامپزشک، حیوان را با آمپول اسید و مرگ بدون درد راحت می کند. با این وجود آیا شهرداری ها که از مستقیما در چنین مواردی با دستور وزارت کشور وارد عمل می شوند نمی توانند برای مهار زاد و ولد غیر قابل تصور سگ هایی که منشاء بیماری و خطر هستند، به این شیوه متوسل شود؟
چهارم: با رویکرد مدیران شهری در سال 98 که در ارتباط با زنده‌گیری و عقیم سازی سگ های ولگرد اتخاذ و عملا این حیوان ها را بحال خود رها کردند، امروزه باید منتظر فجایع مشابهی همچون حوادث شهر قم باشیم. چرا که مدیران شهری وقت بجای اجرای عمل به وظایف خود و تشریح بایسته‌هایی که قانون حدود وثغور آن را به جهت تامین امینت شهروندان معین کرده، توپ را به زمین پیمانکار نگون‌بخت انداختند و این مهم بحال خود رها شد و امروزه به عنوان معضلی نوپدید در حال عرض اندام است. در نهایت تهران امروز با تصویری اینگونه روبروست که اگر غروب هنگام از مبادی ورودی شهر تهران خارج یا صبح ها وارد شویم، با فوج فوج سگ ولگرد و بی صاحب مواجه خواهیم شد که زوزه کشان دست و پای هم را به نیش می کشند و وحشت در دل رهگذران می اندازند. مهار این حیوانات وحشی گذشته از هزینه های سرسام آوری که بر دوش شهرداری ها می گذارد، وقت و انرژی بسیاری می طلبد که این معضل رفع رجوع شود.
مشخصا در مسیر میدان آزادی به سمت رباط‌کریم و پرند و یا اسلامشهر کانون و پاتوق سگ‌های ولگرد در مناطقی چون ورودی احمدآباد مستوفی، سر نسیم‌شهر، پایانه باربری، بیابان‌های اطراف رباط‌کریم، و ورودی پرند و از جانب مشرق به سمت پردیس و رودهن و بوم هن گله سگ های ولگرد نگران کننده است. با این حال اینهمه حیوان که به طرز عجیبی در چند سال گذشته زاد و ولد کرده اند، باید از کدام منبع تغذیه شوند؟ این حیوانات گذشته از مخاطراتی که امکان رقم خوردن حوادث مشابه شهر قم را در پی دارد، امکان بیماری زایی در جوامع انسانی را قوت می بخشد که بجای خود باید برای متولیان سلامت هم محل اقدام باشد.
با این ملاحظات سوالی که ذهن متبادر می شود این است که همان سلبریتی هایی که در مورد ترحم و گناه عقیم کردن این حیوانات داد سخن سر می دادند، امروزه قادر به ارائه راهکار و پاسخی برای حل این معضل هستند؟ افرادی که با دخالت بی‌مورد و غیرکارشناسی خود بی تردید به اندازه مسئولانی که بی مورد پا پس کشیدند و توان پرزنت وظایف قانونی و اقناع افکار عمومی را نداشتند؛ مقصر قلمداد می شوند.
چهارم: جالب اینجاست که معضل سگ های ولگرد با ابرمعضل معتادان متجاهر پیوند خورده و این افراد بی خانمان با در اختیار گرفتن یک سگ و یا چند سگ وحشی به عنوان نوکران بی مزد و مواجب در اطراف و اکناف شهرها می گردند و اگر در گذشته ابزارهای قانونی برای مقابله با آنها وجود داشت اکنون سگ های ولگرد و محافظ معتادان متجاهر نیز قوز بالای قوز شده اند و نزدیک شدن به آنها با ملاحظات فراوانی همراه است.
پنجم: افرادی که گمان می‌کردند رهاشدگی سگ های ولگرد به نوعی به حفظ محیط زیست و حیات وحش کمک می کند بد نیست به این نکته توجه کنند که همین سگ های ولگرد امروزه خطری جدی برای حیات وحش قلمداد می شوند! در این رابطه «حسین آخانی» فعال محیط‌زیست و استاد دانشگاه در گفت و گوی 9 آذر سال گذشته خود با روزنامه همشهری از آمار مبهوت کننده ای پرده برداشته و گفته بود:« در ۱۸ سال گذشته، ۱۷ قلاده یوزپلنگ آسیایی توسط سگ‌های ولگرد تلف شده‌اند.»
آخانی در ادامه تصریح کرده: «... این اتفاق وقتی وحشتناک‌تر می‌شود که بدانیم آمار واقعی کل جمعیت یوزپلنگ آسیایی در ایران تنها ۵۰ قلاده است. براساس گزارش‌های ثبت شده ۴۴ آهو نیز توسط سگ‌های ولگرد تلف شده‌اند. سگ‌های ولگرد تهدیدی برای یوزپلنگ، بز کوهی، آهو، کاراکال، سیاه‌گوش و حتی پلنگ‌ها هستند و گزارش‌های بسیاری از کشتار پلنگ توسط سگ‌های ولگرد دریافت کرده‌ایم. براساس مشاهدات میدانی نیز می‌توان گفت گونه‌های حیات وحش و حتی حیوانات اهلی در تمام زیستگاه‌ها و مناطق حفاظت‌شده که نزدیک مناطق مسکونی هستند، تهدید می‌شوند.
حرف آخر
در پایان برای تبرئه خود و رسانه ای که ممکن است به همین بهانه مورد هجمه افرادی واقع شود که در درک منظور و مفهوم این گزارش دچار سوءتفاهم شوند، باید اذعان کرد که این قلم و این رسانه از مرگ هر موجودی که خلاف موعدمرگ و قانون حیات آنها رقم بخورد متاسف و متاثر است. اما؛ قائل به این نکته است که اگر انسان ها در مدیریت محیط زندگی خود تدبیر لازم را بکار بگیرند، حیواناتی مانند سگ های وحشی با چنین وضعیتی زیست و زادوولد نمی کنند که گذشته از مخمصه هایی که برای شهروندان صورت دهند، لشکری از وزارتخانه ها و ادارات و یگان‌ها ملزم شوند وظایف سازمانی خود را زمین گذاشته و بالاجبار با صرف وقت و زمان و تنش هایی که شرح آن در بالا رفت به تعدیل مخاطرات نوظهوری همچون سگ های ولگرد بپردازند.
انتهای پیام/
گزارش: علی خدایی بیجاری
منبع: دانا
کلیدواژه: سگ های ولگرد شهرداری ها عقیم سازی سال گذشته زاد و ولد رسانه ای بی صاحب سگ کشی شهر قم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۹۴۴۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آواز علیرضا قربانی در استادیوم فوتبال؛ جدی می‌فرمایید؟
در اینکه انتخاب موسیقی بر مبنای سلیقه شخصی افراد است و شاید درباره تعریف موسیقی مناسب در فضای معین به تعریف مشخصی نرسیم، شکی نیست؛ اما اینکه قبل از شروع یک فوتبال پر هیجان برای تماشاچیان در استادیوم آواز علیرضا قربانی پخش کنیم، قطعا کج‌سلیقگی است!
به گزارش ایسنا، شامگاه گذشته (۷ اردیبهشت‌ماه) پرونده رقابت‌های دور یک هشتم نهایی جام حذفی فوتبال باشگاه‌های کشور با صعود سپاهان و حذف پرسپولیس بسته شد. یکی از حساس‌ترین رویداهای فوتبالی شب گذشته بازی پرسپولیس و آلومینیوم اراک بود که اتفاقا به میزبانی اراکی‌ها برگزارشد.
بسیاری از علاقمندان فوتبال در این شب پر هیجان ورزشی راهی استادیوم شدند تا تیم مورد علاقه خود را تشویق کنند. معمولا در همه دنیا رسم بر این است که قبل از بازی‌های فوتبال برای حاضران در استادیوم موسیقی‌های پر هیجان پخش می‌کنند تا تماشاچی با فضا همراه شود و رخوتی در استادیوم ایجاد نشود؛ گاهی هم بسته به اهمیت بازی خوانندگان مطرح پاپ به استادیوم دعوت می‌شوند تا قبل از شروع بازی شور و هیجان مضاعف به تماشاچی تزریق کنند.
اما شب گذشته در ورزشگاه امام خمینی (ره) اراک بدون توجه به تمام این موضوعات برای حاضران موسیقی نواحی و آواز علیرضا قربانی (خواننده کلاسیک ایرانی) پخش شد؛ آن هم در شرایطی که نه مخاطب برای شنیدن آواز ایرانی حاضر شده است و نه آواز ایرانی قرار است به فضای استادیوم هیجان ببخشد!
درست است که موسیقی برای عده زیادی از مردم تنها جنبه سرگرمی دارد اما نباید از تاثیر موسیقی بر ذهن غافل شد. اینکه در تمام این سال‌ها موسیقی ورزشی مناسبی برای چنین رویدادهایی ساخته نشده است، قطعا جای بحث مفصل دارد اما کاش برگزارکنندگان مسابقه شب گذشته فقط کمی به اثربخشی موسیقی مهیج برای مخاطب فوتبالی احترام می‌گذاشتند و با کج‌سلیقگی نه جایگاه موسیقی ایرانی را تنزل می‌بخشیدند و نه حوصله تماشاچیان فوتبال را سر می‌بردند!
انتهای پیام
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد