ریشه درخت اسلام چیست؟

صدای ایران-دوره‌ی «اصول دین» با هدف آشنایی فرزندان‌‌‌‌‌‌‌‌‌مان با مبانی اعتقادی شیعی برای گروه سنّی ۸ تا ۱۲ سال، توسط کارشناسان و مربیان خانه‌ی کودک و نوجوانانِ بنیاد علمی فرهنگی محمد (ص) تدوین گردیده است.

بدیهی است ادبیاتی که برای کودکانِ هشت ساله به کار برده می‌شود، با ادبیاتی که برای یک دانش آموز دوازده ساله به کار می‌رود، متفاوت است و مربی ناگزیر است بسته به شرایط مخاطب، بدون تغییر چارچوب محتوا، کمی ادبیاتش را تغییر دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از آنجا که درس‌های این دوره، کوتاه هستند، این قابلیت را دارند که بدون لطمه رساندن به بودجه بندی محتوای درسیِ مدارس، در کلاس‌های متفاوتی مانند زنگ قرآن، پرورشی، مهارت‌های زندگی و حتی دروس دیگر ارائه گردند. با این وجود، به صورت مشخص به دانش آموزان تاکید گردد که این بخش از کلاس (مثلا یک ربعِ ابتدای کلاس) به «اصول دین» اختصاص دارد تا متوجه اهمیت آن و تمایزش از سایر مطالب باشند.

درس اول: اصول دین، ریشه‌‌ی درخت اسلام

تذکر تربیتی: مسلمان واقعی قبل از هرچیز باید اصول دینش را بشناسد و به آن اعتقاد داشته باشد. بنابراین، هرکس که نماز بخواند یا روزه بگیرد یا مسجد برود، … لزوما مسلمان واقعی نیست؛ بلکه باید نخست، اصول دین را بشناسد و به آن معتقد باشد.

   

متن محتوا:

مربی، تصویر یک درخت تنومند را روی تخته بکشد و از بچه‌ها بپرسد:

بچه‌ها؛ به نظرتان اگر یکی از شاخه‌های این درخت بشکند، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا درخت می‌میرد؟

مربی پس از شنیدن پاسخ یکی دو نفر از دانش آموزان ادامه دهد:

همانطور که گفتید، اگر شاخه‌های این درخت بریده شوند، باز هم درخت زنده می‌ماند و حتی پس از مدتی شاخه‌هایی که بریده شده بودند کم کم دوباره رشد می‌کنند و بزرگ می‌شوند.

اما اگر ریشه‌های درخت قطع بشوند چطور؟ آیا درخت زنده می‌ماند؟

آفرین. درختی که ریشه‌هایش از بین برود – مثلا آهک پای درخت ریخته شود و ریشه‌ها بسوزند یا کسی آنها را بِبُرَد – حتی اگر شاخه‌هایش سالم و سر حال و کلفت باشند، درخت خیلی زود می‌میرد و شاخه‌هایش هم خشک می‌شوند.

بچه‌های خوبم؛ دین اسلام هم مثل یک درخت است. درختی که ریشه و شاخه و میوه دارد.

ریشه‌های درخت اسلام «اصول دین» هستند. امروز درباره‌‌ی آنها صحبت می‌کنیم.

شاخه‌های درخت اسلام «فروع دین» هستند. مثل نماز خواندن، روزه گرفتن …

میوه‌هایش هم «اخلاق خوب» است. مثل راستگویی، امانتداری، مهربانی …

مربی، روی تخته تصویر یک درخت بی ریشه و یک درخت با پنج ریشه بکشد و روی آن، توضیحات فوق را ارائه کند.

اگر «اصول دین» – که امروز با آن آشنا می‌شویم – از بین برود، چون حُکم ریشه را برای دین دارد، دین‌مان هم از بین می‌رود. آن وقت نه شاخه‌های درخت ارزشی دارند (چون خشک می‌شوند) و نه درخت‌مان میوه می‌دهد. یعنی نه نماز و روزه‌مان به درد می‌خورد و نه خیلی وقت‌ها می‌توانیم رفتار درست و اخلاق شایسته‌ای داشته باشیم.

پس بیشتر از هر چیز باید مراقب ریشه‌های درخت دین‌‌‌‌‌‌‌‌‌مان باشیم. هرقدر اعتقادمان به اصول دین، قوی‌تر باشد، بهتر می‌توانیم از پسِ انجام کارهایی که خدا از ما خواسته بر بیاییم و در جامعه هم انسان بهتری شویم.


همه‌‌ی مسلمان‌ها باید بدانند ریشه‌‌ی دین‌شان – یعنی آن چیزی که اگر نباشد، دین آدم از بین می‌رود – چیست.

ریشه‌های درخت اسلام، پنج چیز است:

توحید؛ عدل؛ نبوت؛ امامت؛ قیامت

–          توحید یعنی: خدا یکی است.

–          عدل یعنی: خدا عادل است (ظالم نیست)

–          نبوت یعنی: خداوند ۱۲۴ هزار پیامبر، برای هدایت ما انسان‌ها فرستاده که آخرین آنها حضرت محمد (ص) است.

–          امامت یعنی: خداوند پس از آخرین پیامبرش، ۱۲ امام برای هدایت ما فرستاده است.

–          قیامت یعنی: روز حسابرسی به اعمال و رفتارمان در مقابل خداوند

ما کم کم با معنیِ دقیق‌تر این اصول آشنا می‌شویم. یادتان باشد تا وقتی اصول دین را درست نشناسیم و به آن معتقد نباشیم، مسلمان واقعی محسوب نمی‌شویم؛ حتی اگر نماز بخوانیم، روزه بگیریم، چادر سر کنیم، …

پس اصول دین یعنی:       ریشه‌های دین

ریشه‌های دین ما – اسلام – چند تا هستند؟            آفرین. پنج تا.

همه با هم اصول دین را نام ببرید:               توحید؛ عدل؛ نبوت؛ امامت؛ قیامت.

آفرین. بیایید برای هر کدام از این پنج تا، یک نشانه بگذاریم تا از یادمان نرود.

مربی مطابق تصویر به بچه‌ها نشانه‌ها را یاد بدهد. این نشانه گذاری به بچه‌ها کمک می‌کند راحت‌تر اصول دین را حفظ کنند:

۱- توحید: نمایش دادنِ عدد یک توسط انگشت‌‌‌‌‌‌‌‌‌مان به نشانه‌‌ی «یکی بودن خدا»

۲- عدل: نمایش دادنِ دو کفه‌‌ی ترازو توسط دو دست و بالا و پایین بردن دست‌ها به منظور ایجاد تعادل، به نشانه‌‌ی «عادل بودن خدا»

۳- نبوت: نمایش دادنِ عمامه بر روی سر، به نشانه‌‌ی «پیامبری»


۴- امامت: نمایش دادنِ عدد ۱ و ۲ در کنار هم و ساختن عدد ۱۲ به نشانه‌‌ی «۱۲ امام»  

۵- قیامت: نمایش دادنِ دمیدن در شیپور به نشانه‌‌ی فرشته‌ای که قبل از «رستاخیز» در صور می‌دمد.

    

ریشه درخت دین مهم‌تر است یا میوه آن

طبق آیات قرآن، درخت دین سه بخش دارد؛ ریشه که اعتقادات و شاخ و برگ که همان اعمال ظاهری هستند و میوه این درخت تقواست. پرسش اینجاست که کدام مهم‌تر است. در ذهنیت رسوب‌کرده تاریخی ما، ریشه مهم تلقی می‌شود و دعوا سر ریشه‌هاست؛ در حالی که دعوای اصلی باید روی میوه‌ها باشد و باید دید کدام ملت صداقت بیشتری دارد.
به گزارش ایکنا، نشست «میوه دینداری» شب گذشته، ششم اردیبهشت، با سخنرانی حجت‌الاسلام ناصر نقویان برگزار و از طریق صفحه اینستاگرام انجمن اندیشه و قلم پخش شد. در ادامه مشروح این سخنرانی از نظر می‌گذرد؛

برخی تصور می‌کنند دین یک باورهایی دارد، یعنی همان‌ها که ما اسمش را اصول دین می‌گذاریم. به این معنا که باور کنیم که خدا، قیامت، حساب، بهشت و جهنم هست و بعد هم پیرو این باورها، یک اعمال و مناسک خاصی را انجام دهیم. مثلاً می‌گوییم که فلانی مسلمان است، چون روزه می‌گیرد و نماز می‌خواند. یا فلانی مسلمان نیست، چون این کارها را نمی‌کند و به جای مسجد به کلیسا می‌رود، اما آیا واقعاً هدف از دین این است، یا به تعبیر خود قرآن، دین مانند یک درخت می‌ماند و این درخت سه قسمت دارد.


خداوند فرمود: «أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ». این درخت سه بخش دارد، یک اینکه ریشه محکمی دارد که ثابت و استوار در زمین فرو رفته و آفت‌ها، طوفان‌ها و سیل‌ها به ریشه این درخت آسیبی نمی‌رساند. حضرت علی(ع) به برخی از یارانشان فرمود: بعد از من معاویه شاید شما را دستگیر کند و در نتیجه مجبور شوید به من ناسزا بگویید که اشکالی ندارد. چون دل شما با من است و ریشه باورها و اعتقادات شما با من است؛ یعنی گاهی طوفانی می‌آید و انسان مجبور می‌شود که در جایی نمازش را ترک کند و به جهاد نرود، نه‌چون پول ندارد، بلکه شرایطی پیش می‌آید که نمی‌تواند به حج برود؛ مانند سال‌هایی که امام خمینی(ره) حج را تعطیل کردند.

یا مثلاً تقیه اقتضا می‌کند که انسان کارهایی را انجام ندهد. تقیه به معنای مهم را فدای اهم کردن است. اگر مأموران ساواک خواستند بی‌گناهی را دستگیر کنند و او نیز به خانه شما پناه آورده بود، شما در اینجا راست نمی‌گویید و صداقت را فدای حفظ یک جان می‌کنید، اما آن نیز محدوده‌ای دارد. نه اینکه دروغ بگویید تا پستی پیدا کنید و رأی بیاورید. آنجا صداقت ارزشش بالاتر است و تقیه این نیست که میدانی برای ما باز شود و دروغ مصلحت‌آمیز بگوییم که هر کار دوست داشتیم بکنیم. اگر عقلای عالم گفته‌اند که اهمیت این کار بیشتر از اهمیت یک صداقت است، شما اجازه دارید که صداقت را فدای آن کار مهم‌تر کنید. به همین دلیل ما این توجه را داشته باشیم که این درخت ریشه‌ای دارد که باورها و اعتقادات ماست.

تقوا، میوه دینداری

بعد از این اعتقادات، شاخ و برگ این درخت است که مراد از آن، اعمال ظاهری است و اسمش را فروع دین می‌گذاریم که فروع نیز از فرع است و به معنای شاخ و برگ. اما بخش سوم درخت میوه این درخت است. ریشه، توحید، نبوت و معاد بود که با این سه اصل مسلمان هستیم. البته عدل و امامت جزو اصول دین نیست و این بحثی است که ما شیعیان داریم، اما کسی که این سه را قبول داشته باشد، مسلمان است. فروع اعمال ظاهری است، اما میوه دینداری تقواست.

خداوند فرمود که قرآن برای متقین هدایت است و در اینجا اسمی از مسلمان و غیره نیامده است. میوه درخت دینداری تقواست. اگر دینداری خواست ببیند درخت دینداری‌اش میوه داده یا خیر، باید ببیند که چقدر از مرز صداقت خارج می‌شود؟ چقدر عصبانی می‌شود و چقدر اهل حلم است.


در کشور ما عذرپذیری چه جایگاهی دارد؟ چطور پیامبر(ص) عذر ابوسفیان را قبول کرد، با اینکه عذر بدتر از گناه بود؟ اما ما این طور نیستیم. در دعایی داریم که یک عده ایمان آوردند تا جانشان را حفظ کنند و ایمانشان از سر باور نبود. یک بزرگی می‌گفت که تمام کسانی که با معجزات پیامبر(ص) می‌خواستند ایمان بیاورند، بعداً ایمانشان را از دست دادند. کسی که به حقیقت یک مطلب ایمان نیاورد، این طور است.

 

معجزه‌ای بالاتر از قرآن نداریم

آنچه پیامبر(ص) آورد معجزه بود. چون می‌گوید که هرکس هر کار خیری کرد، برای خودش کرده است و هر کس کار بدی کرد، علیه خودش کرده است. اگر کلاه کسی را برداشتم، می‌گوید که به خودت بدی کرده‌ای. چه معجزه‌ای بالاتر از این وجود دارد و کسی این حرف را می‌تواند بزند که به ساختار این عالم آگاه است. چون روی صحنه این است که فلانی زرنگ است، اما قرآن می‌گوید که تو نادان هستی و داستان این فرد شبیه کسی است که در زمین کشاورزی بذر گندم کاشته است، به این خیال که زعفران درو کند. یک عده هم این را قبول کردند. اگر کسی دروغ گفت و غیبت کرد و تهمت زد و وعده خلافی داد و رای هم آورد، قرآن می‌گوید که سر خودت کلاه گذاشته‌ای.

لذا از این سه بخش ریشه‌ها، شاخ و برگ و میوه این درخت، باید ببینیم کدام مهم‌تر است. در ذهنیت رسوب‌کرده تاریخی ما، ریشه مهم است و دعوا سر ریشه‌هاست. همین که شیعه می‌گوید چون من به خلافت علی(ع) که با نص الهی بود باور دارم و دیگری باور ندارد به بهشت می‌روم. مسیحی هم همین طور استدلال می‌کند. در حالی که دعوای اصلی باید روی میوه‌ها باشد و باید دید کدام ملت صداقت بیشتری دارد.

چون ما را به میوه‌های درخت دینداری حواله ندادند و میوه‌ها را مشخص نکردند، برخی تصور می‌کنند میوه درخت مسلمانی عرفان است. هرکه خدا را عارفانه‌تر عبادت کرد و در اثر یکسری ریاضت‌های نفسانی به سلسله قدرت‌های روحی مسلط شد، این مسلمان‌تر است. در جامعه معروف است که فلان آقا عارف است، چون چشم برزخی دارد و … . بنابراین، یک بخش دعوا نیز سر این است که فلان آقا عارف است یا شخص دیگر. فلان شخص فیلسوف‌تر است یا فلان آقا. آنجا که گفت‌وگویی بین دو نفر ایجاد می‌شود، مهم این است که ببینیم، کدام اهل صبر و کدام اهل جدل است. کدام حس حسادتشان تحریک می‌شود و کدام نمی‌شود؟

آیت‌الله جوادی‌آملی می‌فرماید: همچنان که قارون می‌گفت این چنین است که خودم به دست آوردم، خیلی اوقات فکر ما حوزویان نیز قارونی است که خیال می‌کنیم از نزد خودمان چیزهایی را به دست آورده‌ایم. اگر بتوانیم در میدان مسابقه عمل و آن هم عمل اخلاقی و نه صرفاً عبادی پیروز باشیم شرط است. الآن دعوا سر این است که هیئت ما از شما بیشتر است، در حالی که وقتی به قرآن رجوع می‌کنیم، می‌بینیم کلیدواژه اصلی نجات انسان‌ها را کلمه تقوا می‌داند. تمام جاهایی که خدا می‌خواهد به کسی امتیاز دهد به تقوا می‌رسد.

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: ریشه های درخت ی درخت اسلام اصول دین نمایش دادن شاخ و برگ درخت دین ریشه ها میوه ها یک درخت بچه ها مهم تر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۰۱۷۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درختانی که از داخل ساختمان عبور کردند

همشهری آنلاین،فرخنده رفائی:جنجال قطع درخت یا هنر حفظ درخت؟ درحالی‌که جوسازی‌ علیه مدیریت شهری تهران در رابطه با قطع درختان پارک‌های پایتخت برای اجرای پروژه‌های عمرانی طی یک ‌ماه و نیم گذشته بی‌وقفه ادامه داشته، موارد متعددی از طرح‌های شهری اجرا شده در سال‌های اخیر را می‌توان نام برد که در آنها حفظ حتی یک اصله درخت که در نقشه طرح قرار گرفته، دغدغه شهرداری بوده و به‌گونه‌ای اجرا شده که درخت به بخشی از پروژه تبدیل شود.

در موارد دیگر نیز اگر امکان کار با حفظ درخت فراهم نبوده، اصل بر جابه‌جایی درختان قرار گرفته تا فضای سبز نه چندان گسترده پایتخت از هیچ‌یک از فرزندان خود محروم نشود. در این گزارش نگاهی داریم به ۲ مورد از پروژه‌هایی که با حفظ درخت در دل آن، ادامه یافته یا به بهره‌برداری رسیده‌اند.

درخت ایستگاه مترو بهار شیراز

یکی از شاخص‌ترین پروژه‌های شهری تهران که به‌دلیل حفظ درختی در دل آن به شهرت رسید، ایستگاه مترو بهار شیراز است. این ایستگاه، که یکی از ایستگاه‌های خط ۶ متروی تهران است و در تقاطع خیابان شریعتی و بهار شیراز در منطقه ۷شهرداری قرار دارد اسفند سال گذشته به بهره‌برداری رسید، اما حتی پیش از بهره‌برداری نیز نکته‌ای در عکس‌های منتشر شده از این پروژه به چشم می‌خورد که برای دوستداران محیط‌زیست جالب توجه بود.

این عکس‌ها، درختی کهنسال و بلند را نشان می‌داد که تاج آن از سقف مجموعه سر بر آورده بود و کارگران در حریم یک متری آن مراحل پایانی پروژه را انجام می‌دادند. تنه این درخت زیبا در حال حاضر در ورودی ایستگاه بهار شیراز خودنمایی می‌کند و به یکی از جذابیت‌های بصری این ایستگاه تبدیل شده است. این اقدام شهرداری مورد استقبال زیادی از سوی مردم نیز قرار گرفت و عکس‌های آن در سایت‌های خبری و فضای مجازی به‌صورت گسترده دست به‌دست شد.

باغ فردوس و چنار ۸۰ساله

چنار کهنسال باغ فردوس در منطقه یک شهرداری، دیگر درخت کهنسال و باارزشی است که درست در وسط نقشه یک پروژه عمرانی قرار گرفته بود و با تلاش و تمهید زیبای شهرداری این منطقه نه‌تنها قطع یا جابه‌جا نشد، بلکه در دل نقشه طرح جای گرفت.

داستان این بود که محله باغ فردوس به‌عنوان یکی از محله‌های فرهنگی منطقه یک، از داشتن محلی برای اجرای فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی محروم بود و درخواست‌های اهالی موجب شد شهرداری ساختمانی را در بوستان قلمستان که محل اسکان کارگران بود برای ساخت سرا درنظر بگیرد.

قرار شد این ساختمان تخریب و سرای محله باغ فردوس به مساحت ۱.۵۵۰مترمربع در ۵ طبقه با امکاناتی شامل کتابخانه، سالن آمفی‌تئاتر، کلاس و کارگاه‌های آموزشی ساخته شود، اما ساخت این ساختمان یک حاشیه داشت و آن این بود که چنار ۸۰ساله این باغ با ۲متر پهنای بن، در وسط نقشه ا طرح جا خوش کرده بود. به نظر می‌رسید برای ساخت بنا لازم است این درخت کهن قطع یا جابه‌جا شود، اما پیمانکار مجموعه، نقشه را طوری طراحی کرد که چنار قدیمی در دل بنا حفظ شود.

به‌گفته سرپرست کارگاه اجرایی این طرح، در تمام مراحل، از گودبرداری تا ساخت، اطراف درخت به ابعاد ۴ در ۵ مترمربع فضایی درنظر گرفته شد تا صدمه‌ای به ریشه این درخت وارد نشود و امروز درحالی‌که کار فونداسیون و سقف طبقه سوم این ساختمان به پایان رسیده، جوانه‌های بهاری این درخت از سلامت آن حکایت دارد.

به‌نظر می‌رسد تاج زیبای این چنار ۲۲متری تا طبقه پنجم این بنا کشیده شود و زیبایی این ساختمان را چندبرابر کند. این درخت زیبا امروز در دل ساختمان خودنمایی می‌کند و تلفیق و همزیستی مسالمت‌آمیز معماری و محیط‌زیست را به رخ می‌کشد.

کد خبر 849516 برچسب‌ها فضای سبز شهرداری