آیا من در معرض خطر ابتلا به آبله میمون هستم؟
تاریخ انتشار: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۱۵۰۹۴
به گزارش تابناک به نقل از ایرنا، برای جهانی که از مبارزه با ویروس کرونا خسته شده است، شیوع آبله میمون یک سوال کلیدی را مطرح میکند: آیا من در معرض خطر هستم؟
کارشناسان در مصاحبههای خود گفتند که اکثر کودکان و بزرگسالان با سیستم ایمنی سالم احتمالاً از ابتلا به بیماری شدید آبله میمون طفره میروند. اما دو گروه پرخطر وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
یکی از این دو گروه شامل نوزادان کمتر از شش ماه است. اما این گروه هنوز تحت تأثیر شیوع فعلی قرار نگرفته اند. گروه دوم که بیشتر در معرض ابتلا به ویروس آبله میمون هستند را سالخوردگان تشکیل میدهند.
مطالعات نشان میدهد که بسیاری از سالخوردگان، گروهی که بیشتر در معرض ابتلا به ویروس آبله میمون هستند، حداقل تا حدودی توسط واکسیناسیونهای چند دههای آبله محافظت میشوند.
افراد مسن واکسینه شده ممکن است به ویروس آبله میمون آلوده شوند، اما احتمالاً تنها دچار علائم خفیف این بیماری میشوند. دکتر «لوئیجی فروچی»، مدیر علمی مؤسسه ملی پیری، گفت: نکته اصلی این است که حتی افرادی که چند دهه قبل واکسینه شدهاند، سطح بسیار بسیار بالایی از آنتیبادیها و توانایی خنثی کردن ویروس را دارند.
وی افزود:حتی اگر آنها ۵۰ سال پیش واکسینه شده باشند، این حفاظت همچنان وجود دارد. این در حالی است که دکتر «آنتونی فائوسی» مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماریهای واگیردار در موسسه ملی بهداشت آمریکا گفت:ما نمیتوانیم تضمین کنیم فردی که علیه آبله واکسینه شده است همچنان در برابر آبله میمون نیز محافظت میشود.
آبله میمون که از گروه ویروس آبله است، معمولا علائمی شبیه آنفلوآنزا ایجاد میکند و به دنبال آن بثوراتی مشاهده خواهد شد که اغلب از صورت آغاز و در بدن پخش میشود. این بیماری در برخی موارد میتواند کشنده باشد.
عفونت آبله میمون با علائم تنفسی شروع میشود، اما سپس با بروز دانههایی ابتدا در دهان، سپس کف دست و کف پا و به تدریج بقیه بدن مشخص میشود. این بثورات در نهایت برجسته میشوند و به تاولهای پر از چرک تبدیل میشوند.
هر تاول حاوی ویروس زنده است و یک تاول پاره شده میتواند ملحفه تخت و سایر موارد را آلوده کند، بنابراین تماس نزدیک با فرد آلوده انسان را در معرض خطر قرار میدهد. افراد آلوده نیز باید مراقب مالیدن چشمهای خود باشند، زیرا این ویروس میتواند بینایی را از بین ببرد.
متخصصان تاکید میکنند که اگرچه آبله میمون میتواند شدید و حتی کشنده باشد، اما بعید است شیوع فعلی به یک اپیدمی بزرگ تبدیل شود.
«آن ریموین»، اپیدمیولوژیست در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، که آبله میمون را در آفریقا مطالعه کرده است، گفت: ما خوش شانس هستیم که واکسنها و داروهای درمانی را برای مقابله با آبله میمون در اختیار داریم - این داروها میتوانند آبله میمون را کاهش دهند. ما توانایی متوقف کردن این ویروس را داریم.
چگونه از خود در برابر آبله میمون محافظت کنیم؟
در حالی که کارشناسان بهداشت توافق دارند خطرات برای عموم مردم کم است، اقدامات احتیاطی متعددی وجود دارد که میتوان برای کاهش خطر ابتلا به ویروس آن را انجام داد. توصیههای مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا، سرویس بهداشت ملی انگلیس و سازمان بهداشت جهانی شامل موارد ذیل است:
- از تماس با افرادی که اخیرا به این ویروس مبتلا شدهاند یا افرادی که ممکن است آلوده شده باشند، خودداری کنید.
- به هنگام تماس نزدیک با فردی که علائم دارد، از ماسک صورت استفاده کنید.
- از تماس با حیواناتی که ممکن است ناقل ویروس باشند، خودداری کنید. این حیوانات شامل حیوانات بیمار یا مرده به ویژه آنهایی هستند که سابقه عفونت دارند، مانند میمونها، جوندگان و سگهای چمنزار.
- بهداشت دستها را به ویژه پس از تماس با حیوانات یا انسانهای آلوده یا مشکوک به عفونت رعایت کنید. به عنوان مثال دستهای خود را با آب و صابون بشویید یا از ضدعفونی کنندههای الکلی استفاده کنید.
- هنگام مراقبت از بیماران مبتلا به عفونت تایید شده یا مشکوک به آبله میمون از تجهیزات محافظ شخصی استفاده کنید.
- فقط گوشتی بخورید که کاملا پخته شده باشد.
- آبله میمون میتواند از طریق سطوح و مواد منتقل شود؛ بنابراین عاقلانه است که از دست زدن به موادی که در تماس با انسان یا حیوان بیمار بوده، خودداری کنید.
درصورت ابتلا به آبله میمون چه باید کرد؟
اگر مشکوک هستید که ممکن است به آبله میمون مبتلا شده باشید، باید از تماس فیزیکی با دیگران اجتناب کنید و فورا به دنبال مشاوره پزشکی باشید. علائم اولیه آبله میمون شامل تب، سردرد، درد عضلانی، تورم و کمردرد است.
بثورات و ضایعات معمولا طی یک تا پنج روز روی صورت، دستها، پاها، چشمها، دهان یا دستگاه تناسلی ظاهر میشود. این بثورات به برجستگی و سپس تاول تبدیل میشود که ممکن است قبل از شکستن و پوسته شدن با مایع سفید پر شود.
با این حال بسیاری از علائم ویروس را میتوان به راحتی با بیماریهای دیگر مانند آبلهمرغان، تبخال یا سیفلیس اشتباه گرفت؛ بنابراین تایید پزشکی درباره ابتلا به این بیماری مهم است.
اگر بیماری آبله میمون در شما تشخیص داده شد، باید تا زمانی که ویروس از بین برود، ایزوله شوید. این بیماری معمولا خفیف است و اکثر افراد در عرض ۲ تا چهار هفته بهبود مییابند.
البته در حالی که توصیههای پزشکی در حال حاضر در کشورهای مختلف متفاوت است، کارشناسان سرویس خدمات بهداشت ملی انگلیس خاطرنشان میکنند که برای جلوگیری از سرایت عفونت به افراد دیگر ممکن است لازم باشد در یک بیمارستان تخصصی بستری شوید.
منبع: تابناک
کلیدواژه: مذاکرات دوحه کنکور زلزله هرمزگان فائزه هاشمی آبله میمون وزارت بهداشت سیستم ایمنی مذاکرات دوحه کنکور زلزله هرمزگان فائزه هاشمی آبله میمون واکسینه شده ویروس آبله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۱۵۰۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این دو عامل احتمال پارکینسون را افزایش می دهد
مدتهاست که مشخص شده است قرار گرفتن در معرض آفتکشهای کشاورزی میتواند تا حد زیادی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
به گزارش مدیسن نت، تحقیقات تازه ژنتیکی اکنون افرادی را که ممکن است آسیب پذیرترین وضعیت در این خصوص داشته باشند نشان میدهد.
تیمی در دانشگاه کالیفرنیا، اطلاعات ژنتیکی ۸۰۰ بیمار پارکینسونی را که در مرکز کشاورزی آن ایالت، زندگی و کار میکنند، بررسی کردند.
محققان خاطرنشان کردند که بسیاری از این افراد حداقل یک دهه قبل از ابتلا به این بیماری در معرض ۱۰ آفت کش مورد استفاده در محصولات پنبه قرار داشتند و برخی از بیماران تا سال ۱۹۷۴ در معرض این بیماری بودند.
آنها انواع ژنهای مرتبط با لیزوزومها، بخشهایی از سلولها که ضایعات سلولی را تجزیه میکنند، تقویت کردند.
دکتر «برنت فوگل»، استاد نورولوژی و ژنتیک انسانی، توضیح داد که اختلال در عملکرد لیزوزومی مدتهاست با ظهور پارکینسون مرتبط است.
این مطالعه نشان داد که انواع مرتبط با فرآیندهای لیزوزومی در بیمارانی که مدت طولانی در معرض آفت کشها قرار داشتند بیشتر بود.
به نظر میرسد که این گونههای ژنی با عملکرد مناسب پروتئین تداخل داشته باشند. به گفته محققان، این نشان میدهد که دفع نابهنجار ضایعات در سلول میتواند یکی از دلایل زمینهای پارکینسون باشد که در کنار قرار گرفتن طولانی در معرض آفت کشها رخ میدهد.
همانطور که ترکیبات سمی- از جمله پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین، که مدتها با پارکینسون مرتبط است- در سلولهای مغز ساخته میشوند، میتوانند در آنچه که به نام اجسام لویی در بافتها شناخته میشوند، نیز تشکیل شوند. محققان خاطرنشان کردند که تجمع جسم لویی یکی از مشخصههای پارکینسون در مغز است.
فوگل در بیانیه خبری دانشگاه گفت: «این مطالعه از این فرضیه حمایت میکند که استعداد ژنتیکی ناشی از تغییرات جزئی در ژنهایی است که با عملکرد لیزوزومی مرتبط هستند.»
وی افزود: «به صورت روزانه، این گونهها تأثیر زیادی ندارند. اما تحت استرس مناسب، مانند قرار گرفتن در معرض برخی آفت کشها، ممکن است از بین بروند و به مرور زمان منجر به ابتلا به بیماری پارکینسون شوند. به این حالت تعامل ژن-محیط زیست گفته می شود».
فوگل گفت: «دادههایی برای بسیاری از اختلالات رایج وجود دارد که نشان میدهد تأثیرات محیطی بر توسعه این بیماریها تأثیر میگذارد، اما ما هنوز راه خوبی برای اندازهگیری این تأثیر یا تعیین اینکه چه کسی بهطور خاص در معرض خطر است، نداریم».
منبع: خبرگزاری مهر