به نقل از «ایسنا»

اراک چگونه شهر دوستدار کودک خواهد شد؟

تاریخ انتشار: ۱۸ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۴۵۰۸۳

ایسنا/مرکزی عضو شورای شهر اراک گفت: مشارکت کودکان در اداره شهر از اجزای اصلی تحقق شهرهای دوستدار کودک است و باید صدای آنها را در اداره شهر شنید.

عباس خسروانی در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به تصویب طرح شهر دوستدار کودک در شورای شهر اراک، اظهار کرد: اهمیت و توجه به نظرات و ایده های کودکان و نوجوانان در مدیریت شهری به عنوان قشر بدون تریبون که صدایشان کمتر شنیده می شود و کمتر مورد توجه قرار می گیرد، اما در عین حال آینده سازان کشور هستند و در نظر گرفتن نیازهای آنها در فرایند رشد و توسعه شهری، موجب تولید مفهومی به نام شهر دوستدار کودک شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به اینکه این مقوله در کشور از اوایل دهه ۸۰، با تصویب قانون حمایت از کودکان و نوجوانان(مصوب سال۱۳۸۱) و قانون اجازه الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین المللی حقوق کودک (۱۳۷۸) به صورت رسمی وارد نظام حقوقی کشور شد، گفت: یکی از مهمترین رویکردهای شورای ششم شهر اراک رویکرد فرهنگی اجتماعی است و سعی دارد در این راستا طرح ها و برنامه هایی را تهیه کرده و به تصویب برساند تا شهرداری بتواند بر اساس این طرح ها و برنامه ها اقدامات قانونی انجام دهد و شورا نیز بتواند نظارت داشته و در تصویب بودجه ها این موارد را لحاظ کند.

خسروانی تصریح کرد: یکی از ضرورت هایی که در این مسیر احساس می شود، انجام برخی اقدامات برای افزایش حس تعلق خاطر کودکان به شهر اراک است.

وی گفت: کودکان آینده سازان این شهر هستند و تا زمانی که به شهر خود نگاه مثبتی پیدا نکنند، نمی توانند در آبادانی شهر خود ایفای نقش کنند، لذا مرکز پژوهش های شورا تدوین و تهیه این طرح را در دستور کار قرار داد و پس از طرح و بررسی در شورای اجرایی شهر دوستدار کودک و کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شورای شهر به صحن علنی رفت و خوشبختانه تصویب شد.

وی تاکید کرد: با تصویب این طرح در شورای اسلامی شهر اراک، شهرداری ماموریت پیدا می کند که برای ارتقای کیفیت زندگی کودکان در اراک مبتنی بر ارزش های بومی و با تاکید بر ابعاد رشدی کودکان(شامل رشد شناختی، جسمانی، اجتماعی، هیجانی، معنوی و ..) تلاش کند.

وی بیان کرد: شهر دوستدار کودک از نظر این طرح، شهری است که در آن نیازهای اساسی کودک در اولویت قرار گرفته و شرایط فرهنگی- اجتماعی، شهرسازی- معماری و زیست‌محیطی شهر همسو با نیازهای کودکان اصلاح و حقوق آنان در سیاست‌ها، قوانین، برنامه‌ها و بودجه‌ها رعایت می‌شود.

رییس مرکز پژوهش های شورای شهر اراک اهداف این طرح را ایجاد بسترهای لازم برای بروز استعدادها و خلاقیت های کودکان و نوجوانان در شهر اراک، ارتقاء جایگاه ملی و بین المللی شهر اراک در حوزه شهر دوستدار کودک، توسعه، نظارت، استانداردسازی، سطح بندی و نظام مندسازی فضاهای فعالیتی کودکان در شهر اراک، زمینه سازی و تشویق مشارکت کودکان در مدیریت شهری، برنامه ریزی و طراحی شهری در اراک، تامین امنیت و ایمنی جهت حضور فعال و با نشاط تمامی کودکان و نوجوانان در شهر و افزایش فرصت های شادی و ملاقات کودکان با یکدیگر در شهر و محلات شهری، دانست.

وی افزود: در این طرح منظور ما از کودک، مطابق ماده یکم آیین‌نامه مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک در جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴ دیماه ۱۳۹۰ هیئت‌وزیران، تمامی افراد کمتر از ۱۸ سال تمام است.

خسروانی تصریح کرد: از تاریخ ابلاغ این مصوبه، شهرداری اراک موظف خواهد بود تا طبق دستورالعمل شهرهای دوستدار کودک (ابلاغی وزارت کشور در سال ۹۷) و الزامات و ضوابط عام شهر دوستدار کودک (ابلاغی شورای عالی شهرسازی و معماری کشور در سال ۱۴۰۰) و با همکاری و هماهنگی سایر مراجع ذی‌ربط، در جهت تحقق طرح و با تاکید بر فرهنگ اسلامی_ایرانی و رعایت موازین دینی اقداماتی را در ۶ محور جهت تحقق شاخصه های شهر دوستدار کودک انجام دهد.

وی ۶ محور مذکور را شامل اقداماتی در زمینه فضاهای عمومی، شامل مناسب‌سازی فضای شهری مورد استفاده برای کودکان، در زمینه حمل‌ و نقل و ترافیک، در زمینه فرهنگی، اجتماعی، بهداشتی، شهرسازی و معماری و در زمینه مشارکت‌های اجتماعی و مردمی برشمرد.

خسرونی اضافه کرد: در همین راستا و در سال جاری چندین برنامه طراحی شده که شامل مواردی چون برگزاری جشنواره کودکان شهر اراک(نقاشی، بازی‌های خلاقانه،فیلم،نمایش و..)، انجام مطالعات در حوزه شهر دوستدار کودک، برگزاری نشست های تخصصی شهر دوستدار کودک به منظور تولید محتوا، ارائه آموزش های شهروندی و تورهای شهروندی برای کودکان و تولید محتوای رسانه ای در حوزه حقوق شهروندی کودکان و توسعه فضاهای بازی در پارک ها و... است.

این عضو شورای شهر اراک تاکید کرد: اجرای این طرح نیازمند ساختار در شهرداری بود و از چند ماه گذشته اداره شهر دوستدار کودک در شهرداری، ذیل معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تشکیل شده تا متولی هماهنگی اقدامات و فعالیت های شهر دوستدار کودک و ارائه گزارش به سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور به عنوان ناظر عالیه و دبیرخانه ملی توسعه شهرهای دوستدار کودک باشد.

خسروانی با بیان اینکه هدف نهایی طرح این است که صدای کودکان را در اداره شهر بشنویم، افزود: مشارکت کودکان در اداره شهر جزو اجزای اصلی شهرهای دوستدار کودک است و نظرات کودکان باید در سیاست ها، برنامه ها، خدمات و امکاناتی که در شهر اجرا می شود، منعکس شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی کودک اراك شوراي شهر شهرهای دوستدار کودک کودکان و نوجوانان شهر دوستدار کودک شورای شهر اراک اداره شهر برنامه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۴۵۰۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم

بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد. 

روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست. 

الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم  بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آن‌ها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند. 

او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست! 

جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!

این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند. 

نمی‌گویم این کار ممنوع است!

وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد. 

شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!

اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود

رضایی در ادامه اضافه کرد:‌ کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی،‌ مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه‌ می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.

وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.

چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟

کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست

رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق‌ کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.

تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟

وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات‌ و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.

این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.

بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنان

می‌خواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم

رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.

انتهای پیام/