کنترل خانواده به‌جای اینترنت خاص برای کودکان
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۶۲۰۳۸
به گزارش همشهری آنلاین، چند روز پیش، مهدی سالم، مشاور وزیر و رئیس مرکز روابط عمومی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، یک نظرسنجی در توییتر منتشر کرد. در این نظرسنجی سؤال شده بود که «آیا برای مراقبت از فرزندانتان در فضای مجازی، تمایل به استفاده از اینترنت ایمن دارید؟» در زمان نگارش این گزارش، حدود ۱۷هزارو۳۰۰ اکانت در این نظرسنجی شرکت کردند که ۸۷درصد آنها به این پرسش پاسخ منفی داده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
استفاده از فناوری‌های کنترل‌کننده
سینا تفنگچی، مدرس رشته ارتباطات در گفت‌وگو با همشهری از نرم‌افزارهایی نام می‌برد که هم می‌تواند ورود کودکان به سایت‌ها و دانلود محتوای تصویری و صوتی و هم میزان استفاده کودکان از گوشی یا تبلت را کنترل کند. تفنگچی یادآوری می‌کند که بسیاری از گوشی‌ها به‌طور پیش‌فرض، قابلیت‌هایی را در دسترس کاربران قرار می‌دهند که بدون نیاز به نصب هرگونه اپلیکیشنی، به والدین در کنترل فرزندان کمک می‌کند. به‌گفته او «گوگل هم ابزارهایی را در اختیار والدین قرار داده تا آنها با استفاده از این ابزارها، فضایی امن و سالم برای کودکان در اینترنت ایجاد کنند.»
تمرکز پلتفرم‌ها بر سالم‌سازی
پژوهشگر فناوری‌های نوین با اشاره به اینکه در موضوع اینترنت کودک، بیش از اینکه دولت‌ها حساسیت داشته باشند، اکنون شبکه‌های اجتماعی حساسیت نشان می‌دهند، می‌گوید: «یوتیوب که یکی از پلتفرم‌های فیلترشده در کشور است، یکی از شبکه‌های به‌شدت حراست‌کننده از کودک است. درواقع، اگر تعداد کمی از کاربران یک ویدئو را ریپورت کنند و بگویند، این ویدئو شامل تصاویر و کلمات نامناسب است، به سرعت حذف میشود.»
تفنگچی همچنین به تأکید اینستاگرام در بازنگری مقررات جدید خود که حفظ و حراست سخت‌تری برای مراقبت از کودکان پیش‌بینی کرده است، اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: «این در حالی است که اینستاگرام با استفاده از هوش مصنوعی در حال پایش محتواهای گوناگون برای سالم‌سازی پلتفرم خود برای کودکان است تا درصورت انتشار یک محتوای آسیب‌زننده، بلافاصله آن را حذف کند.»
او با تأکید بر اینکه بهداشت روانی کودکان، مقوله‌ای نیست که الزاما دولت‌ها بخواهند یا بتوانند برای آن سیاستگذاری کنند، از وجود قوانینی در سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای دیگر نام می‌برد که با هدف گوشزد کردن خلأهای احتمالی در پلتفرم‌ها تصویب شده است.به‌گفته تفنگچی «پلتفرم‌ها هم براساس این قوانین، خلأها را در یک بازه زمانی مشخص و با ایجاد زیرساخت‌ها و ابزارهای گوناگون برطرف میکنند.»
خانواده‌ها کنترل میکنند
کارشناس فضای مجازی با یادآوری دوران کرونا و قوت گرفتن آموزش از راه دور به جای آموزش حضوری، به حساسیت و نگرانی بیش از پیش خانواده‌ها نسبت به حضور فرزندان خود در فضای مجازی اشاره می‌کند.
تفنگچی با اشاره به اینکه موضوع نظارت خانواده‌ها بر کودکان در فضای مجازی باعث ارتقای دانش فنی شد، می‌گوید: «این دانش فنی علاوه بر اینکه به توسعه پلتفرم‌های آموزشی کمک کرد، باعث شد که نرم‌افزارهای کنترل‌کننده هم توسعه پیدا کنند.»
به‌گفته او «به‌عبارت دیگر، نگرانی و مطالبه والدین باعث شد که بسیاری از پلتفرم‌ها تلاش خود را بر حفظ و حراست از کودکان در فضای مجازی متمرکز کنند.»
تفنگچی با تأکید بر اینکه فرهنگ توسط نهاد خانواده و نهادهای آموزش‌دهنده باید رشد کند، ادامه می‌دهد: «در غیراین صورت، فرد درنهایت در آن مسیری که خودش فکر می‌کند درست است و نیازهایش را برآورده می‌کند، حرکت خواهد کرد.»
دولت‌ها چه کنند؟
این کارشناس فناوری با اشاره به اینکه دولت‌ها باید ابزارهای کنترل‌کننده کودکان را معرفی و به والدین آموزش‌های مرتبط با فضای مجازی را ارائه کنند، معتقد است: «دولت‌ها باید بستری برای آگاه کردن و افزایش دانش سایبری والدین را فراهم کنند تا فرهنگ مراقبت از کودکان در فضای مجازی توسعه یابد.» تفنگچی با بیان اینکه دولت‌ها نباید با ایجاد برخی محدودیت‌ها، ناخواسته باعث کند شدن روند علم‌آموزی و کسب دانش از سوی کودکان و نوجوانان شوند، ادامه می‌دهد: «گاهی مشاهده میشود که سایت‌های علمی که هیچ موضوع آسیب‌زایی در محتوای خود ندارند، فیلتر شده‌اند.»
به‌گفته او «این درحالی است که دولت‌ها هم باید دانش خود را نسبت به فضای مجازی افزایش دهند. برخی موارد مشاهده میشود که مثلا ۵سال پیش پلتفرمی آسیب‌زا بوده، اما دولت‌ها، اطلاع ندارند که همان پلتفرم اکنون با به روزرسانی‌های مختلف فضای این پلتفرم را پالایش کرده است.»
منبع: الف
کلیدواژه: کودکان در فضای مجازی خانواده ها دولت ها پلتفرم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۶۲۰۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دولت جمع‌گرا؛ مبنای اقتصاد دستوری
عصر ایران - دولت جمع‌گرا (collectivist state) به دولتی گفته میشود که سراسر زندگی اقتصادی را تحت کنترل خود درمی‌آورد. نمونۀ اعلای چنین دولتی، در کشورهای کمونیستی شکل گرفت. یعنی در اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی.
مداخلۀ دولت جمع‌گرا در حیات اقتصادی جامعه، بسیار فراتر از مداخلات دولت‌های توسعه‌گرا و سوسیال دموکراتیک می‌رود. این دو دولت اخیر، با هدف راهنمایی یا پشتیبانی کلی از اقتصاد خصوصی در زندگی اقتصادی مداخله میکنند. اما دولت جمع‌گرا در واقع اقتصاد را ملک طلق خودش می‌داند.
در شوروی و اروپای شرقی، دولت‌های جمع‌گرا می‌کوشیدند سرمایه‌گذاری خصوصی را کلاً از بین ببرند و به جای آن، اقتصادهایی با برنامه‌ریزی مرکزی، همراه با مدیریت شبکۀ وزارتخانه‌های اقتصادی و کمیته‌های برنامه‌ریزی برپا کنند.
بنابراین آنچه "اقتصاد دستوری" خوانده میشود، از راه سیستم برنامه‌ریزی "مستقیم" سازمان یافته بود که در نهایت بالاترین ارگان‌های حزب کمونیست آن را کنترل می‌کردند.
توجیه "جمعی کردن" دولت (یا لغو مالکیت خصوصی به سود نظام مالکیت اشتراکی یا عمومی)، از گرایش بنیادی سوسیالیسم به ارجحیت دادن مالکیت عمومی بر مالکیت خصوصی ناشی میشود؛ اما استفاده از دولت برای رسیدن به این هدف، بیش از آنکه ناشی از نوشته‌های مارکس و انگلس باشد، محصول تلقی مثبت از "قدرت دولت" است.
مارکس و انگلس "ملی کردن" را رد نکرده بودند. بویژه انگلس معتقد بود که در دورۀ "دیکتاتوری پرولتاریا" کنترل دولت تا کارخانه‌ها، بانک‌ها، ترابری و مانند آنها گسترش می‌یابد. با این حال این دو اندیشمند کمونیست تصور می‌کردند که دولت پرولتری کاملا موقت خواهد بود و همین که اختلاف طبقاتی از بین برود، این دولت نیز رو به فرسایش خواهد گذاشت.
اما دولت جمع‌گرای شوروی همیشگی و دارای قدرتی فزاینده و بوروکراتیک شد. در زمان حکمرانی استالین، سوسیالیسم به طور کامل با دولت‌گرایی مترادف شد و پیشرفت سوسیالیسم در گسترش مسئولیت‌ها و اختیارات سازمان و تشکیلات دولتی بازتاب یافت.
دولت‌گرایی یا statism که در ایران به "اتاتیسم" مشهور شده، یعنی اعتقاد به اینکه دخالت دولت مناسب‌ترین وسیلۀ رفع دشواری‌های سیاسی یا پدیدآوردن توسعۀ اقتصادی و اجتماعی است. ایمانی ژرف و شاید تردیدناپذیر به دولت، به منزلۀ سازوکاری که با آن اقدام جمعی را می‌توان سازماندهی کرد و به هدف‌های مشترک دست یافت. زیربنای این دیدگاه را تشکیل می‌دهد.
دولت آرمانی اخلاقی، وسیله‌ای در خدمت ارادۀ عمومی تلقی میشود. دولت‌گرایی یا استاتیسم کاملا در نقطۀ مقابل آنارشیسم است. در آنارشیسم فرض بر این است که انسان‌ها در غیاب منبع اقتداری به نام دولت نیز می‌توانند همکاری جمعی مطلوبی داشته باشند و به زندگی خودشان سامان دهند. اما دولت‌گرایی مخالف چنین ایده‌ای است.
دولت‌گرایی در سیاست‌های حکومت که زندگی اقتصادی را تنظیم و کنترل می‌کند به روشنی دیده میشود. این سیاست‌ها از ملی کردنِ گزینشی و مدیریت اقتصادی (که گاه هدایت خوانده میشود) گرفته تا کورپوراتیسم (در هر دو شکل لیبرالی و فاشیستی) و جمع‌گرایی به شیوۀ شوروی را در بر می‌گیرد.
جمع‌گرایی در واقع حد اعلای دولت‌گرایی است. در مارکسیسم، چنانکه گفتیم، دولت‌گرایی ناشی از نگاه مثبت به دولت بود؛ نگاهی که مارکس و انگلس نداشتند. مارکس اصولا دولت را همانند دین و سرمایه، پدیده‌ای منفی می‌دانست که نهایتا باید از بین برود. غایت اندیشۀ مارکس، سرشتی آنارشیستی داشت چراکه بی‌دولتی را تجویز می‌کرد.
اما مارکسیست‌هایی که توانستند حکومت تشکیل دهند، نه تنها دولت را از بین نبردند، بلکه دولت‌هایی فراگیر یا توتالیتر تشکیل دادند که بر همۀ حوزه‌های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی جامعه سلطۀ کم‌نظیری داشت؛ سلطه‌ای که در تاریخ بشر فقط در نازیسم و تا حدی هم کاتولیسیسم عصر قرون وسطی مشاهده شده. بنابراین collectivism یا جمع‌گرایی در قبال نهاد دولت را می‌توان راهی به سوی توتالیتاریسم نیز دانست.
در زندگی شخصی و اجتماعی (و نه در مقام تعیین ماهیت دولت)، جمع‌گرایی البته در برابر فردگرایی قرار می‌گیرد و لزوما پدیده‌ای منفی نیست. یعنی در بسیاری از موارد، جمع‌گرایی بر فردگرایی ارجحیت پیدا می‌کند و اصولا زمینه‌ساز همکاری بین افراد است. بنابراین جمع‌گرایی اگر رقم‌زنندۀ ماهیت و کیفیت دولت نباشد، پدیده‌ای مذموم نیست.
دولت‌های جمع‌گرا اگرچه مارکسیست بودند ولی برخلاف نظر مارکس، محصول خوش‌بینی به نهاد دولت بودند. ضمنا این دولت‌ها برخلاف غایت اندیشۀ مارکس، خودشان را نهادی موقت و نهایتا زائد در زندگی بشر نمی‌دانستند؛ چراکه اصولا با این فرض تاسیس و فربه شده بودند که بهترین نوع همکاری جمعی انسان‌ها تحت کنترل و هدایت دولت امکان‌پذیر است.
با چنین نگاهی به نهاد دولت، دلیلی برای اعتقاد به اضمحلال و انحلال نهاد دولت به عنوان نشانۀ سعادت و آزادی انسان وجود ندارد و دولت نه تنها شر ضروری نیست، بلکه خیر ضروری است.
کانال عصر ایران در تلگرام
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد