ساده‌زیستی، زنان را از غلتیدن در دام خودنمایی‌ها باز می‌دارد/ زیست عفیفانه؛ ضامن پیشرفت زنان
تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۷۸۵۰۸
محمدعلی غلامی گفت: پوشش زاهدانه حضرت فاطمه(س) به این علت بوده که با ساده‌زیستی خود، زنان را از غلتیدن در دام تجمل‌ها و خودنمایی‌ها باز دارند و در مرحله عمل، ارزش‌ها و منزلت انسان را در تعالی روحی و معنوی اثبات کنند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ محمدعلی غلامی فعال رسانه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: نمود کامل عفاف و حجاب را می توان در رفتار بانوی دو عالم حضرت صدیقه کبری(س) مشاهده کرد و با افتخار عنوان کرد که در میان زنان جهان، ایشان پاکدامن ترین و عفیف ترین بانویی هستند که در طول زندگی بابرکت خویش، در خانه و خانواده و روابط اجتماعی تجسم عینی حیا و عفت به حساب می آیند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: این بانوی بزرگ اسلام در تمام ابعاد بهترین سرمشق و الگوی عملی برای جامعه امروز و فرداست.
غلامی افزود: در زندگی حضرت زهرا(س) تجمل و خودنمایی امری مذموم بوده که در اسلام طرد شده است.
این کارشناس تصریح کرد: پوشش زاهدانه آن حضرت به این علت بوده که با ساده زیستی خود، زنان را از غلتیدن در دام تجمل‌ها و خودنمایی‌ها باز دارند و در مرحله عمل، ارزش ها و منزلت انسان را در تعالی روحی و معنوی اثبات کنند.
وی گفت: حجاب و عفاف دو ارزش اخلاقی در جامعه بشری به ویژه در جوامع اسلامی است که همواره در کنار هم و گاه به جای هم به کار رفته اند.
غلامی با بیان اینکه حجاب در واقع همان نمود عفاف در پوشش بوده است، ادامه داد: برای ایجاد فرهنگ حجاب و پوشش مناسب در جامعه، باید ابتدا پایه های اعتقادی و بینش افراد را نسبت به این موضوع محکم کرد و این یعنی باید باورهای درست و دقیق فرهنگ سازی و در جامعه نهادینه شود.
این کارشناس با اشاره به اینکه تهدید و اجبار هیچ گاه به عنوان اولین راهکار اثربخش نخواهد بود، افزود: پوشش معرف شخصیت و عفت زن مومن است و موجب می شود که افراد لاابالی جرات نکنند به او جسارت کرده و به دید شهوت و هوسرانی به او بنگرند.
وی تاکید کرد: احکام و دستوراتی که دین مبین اسلام در سیره معصومین(ع) و حضرت صدیقه طاهره(س) الگوی عملی جوامع قرار داده، همه و همه بیانگر توجه دقیق و موشکافانه اسلام نسبت به سلامت جامعه و فرد است.
غلامی گفت: بانوان بزرگوار و مومن ما، باید روحیه مصرف گرایی را پس زده و در زندگی با تاسی از بانوی بزرگ و بی نظیر عالم، حضرت فاطمه زهرا(س) به حد لزوم اکتفا کنند و از افراط پرهیز و آرزوهای حقیر و کوچک را فدای ارزش های والا و بزرگ نمایند.
این کارشناس در خاتمه خاطرنشان کرد: نمونه کامل و بارز بانوی عفیف، دردانه نبی مکرم اسلام است که می توان ویژگی های بسیار زیبا و تحسین برانگیز اسلامی و انسانی ایشان را در تاریخ مشاهده کرد.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۷۸۵۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای کف و سقف مجاز حجاب
پس از پیروزی انقلاب و روی کار آمدن جمهوری اسلامی،سبک زندگی مردم و به ویژه پوشش افراد، چه زن و چه مرد به یک مناقشه پایان ناپذیر بدل شد و این مسئله امر تازه ای نیست که مثلا ربطی به مرگ مهسا امینی و وقایع پس از آن داشته باشد. همه به یاد می آورند سال های اول انقلاب را که بر روی دست جوانان با پیراهن آستین کوتاه رنگ پاشیده می شد و یا حتی پوشیدن لباس های رنگی ممنوع بود. همین چند سال پیش بود که سردار رادان فرمانده نیروی انتظامی، پوشیدن چکمه را مظهر تبرج و آن را غیر قانونی اعلام کرده بود. اما چرا این مناقشه در جامعه ایران قابل حل نیست؟ بسیاری از تحلیلگران سیاسی و اجتماعی دلیل تداوم چالش میان حکومت و مردم بر سر حجاب را عدم پذیرش این قانون از سوی مردم می دانند. اما به نظر می رسد مسئله فراتر از این امر است. در جوامع اقتدارگرا، اغلب قوانینی وضع می شود که مقبول عامه نیست ولی همان قوانین،بی‌کم و کاست با قدرت از سوی حکومت اعمال می شود. در ایران، با استناد به دین مبین اسلام که دین اکثریت قاطع مردم است، قوانین شریعت اجرا می شود. اما افراد برداشت های فردی خود را از برخی امر دینی دارند. از سوی دیگر بخش بزرگی از قوانین شرع، بیشتر امری فردی است که تعهد فرد به خدای او و مجازاتش هم الهی است. بر همین مبنا، افراد، اعمال مجازات از سوی حکومت، برای امری که بین آنها و پروردگارشان است را نمی پذیرند. با این حال مشکل در این هم نیست چرا که آن چیزی که به نام حجاب در ایران مورد مناقشه بین افراد جامعه با حکومت شده، چندان ربطی به پوشش شرعی ندارد. بر اساس شرع اسلام جز وجه و کفین هیچ بخشی، حتی به اندازه یک تار مو از بدن زن، نباید در معرض دید نامحرم باشد. چنین حجابی در ایران در بین اکثریت زنان جامعه رواج ندارد و آن حدی هم که حکومت بدان رضا داده بسیار نازلتر از حد شرعی است. اما همین میزان از حجاب مورد تایید حکومت هم مقبول بخش بزرگی از جامعه نیست و خود نظام سیاسی هم به این واقعیت اگاه است کماینکه وقتی فرمانده نیروی انتظامی دلیل عدم ورود روسای سابق جمهوری، به مسئله برخورد با بی حجابی را، ترس آنها از ریزش آرایشان می داند، یعنی او به زبان دیگر می گوید که کاندیدای ریاست جمهوری که مدافع برخورد با بی حجابان باشد در انتخابات رقابتی رای نمی آورد، چرا که اکثریت مردم موافق برخورد ماموران با بی حجابی نیستند. از سوی دیگر حکومت مایل است که اجبار به حجاب را در محدوده امر دینی نگه دارد تا آن را نه خواست حکومت و امری حکومتی بلکه خواست خدا و دین قلمداد کند و چون این حجاب با حجاب شرعی تفاوت فاحشی دارد، قادر به تعیین حدود و ثغور برای آن نیست و قوانین مربوط به آن هم دقیقا به همین علت از منطق کافی برای اجرا برخوردار نیستند؛ برای مثال همانگونه که در بالاتر هم گفته شد یک روز پوشیدن چکمه جرم بود و امروز نیست یا پوشش مهسا امینی که در آن روز توسط پلیس دستگیر شد امروز دیگر نه تنها جرم نیست که حتی آرزوی حکومت است یا مثلا اگر زنی امروز با پوشیدن کلاه تمام موهای خود را به پوشاند مرتکب جرم شده اما اگر یک شال ده سانتی متری بر سر کند که ده سانت از موهایش از جلو و نیم متر موهایش از عقب پیدا باشد از منظر قانونی ایرادی ندارد. در واقع نظام سیاسی قادر نیست که معیار شفافی را به عنوان پوشش حکومتی مشخص کرده و همان را اعمال کند. در این شرایط نه مردم می دانند تکلیفشان با حکومت چیست نه مامور حکومت می داند که دقیقا از مردم چه می خواهد. در واقع چیزی در میان است که سقف و کف آن نامشخص است. حال چگونه ممکن است قانونی لازم‌الاجرا شود اما حدود آن مشخص نباشد؟ تا کنون تنها ماده قانونی برای حجاب تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی بوده که در آن بر رعایت حجاب شرعی که همان وجه و کفین است تاکید شده و اگر قرار باشد نیروی انتظامی قانون مربوط به حجاب را اجرا کند باید بر همان مبنا، همه زنانی که حتی یک تار مویشان پیداست را دستگیر کنند. در قانون جدید هم که هنوز تصویب نشده بر پوشیدگی همه موی سر بانوان تاکید شده است. یعنی در هر صورت باید حکومت اول مشخص کند چه میزان از برهنگی سر مجاز است. قطعا حکومت نمی تواند شفاف اعلام کند که مثلا بیرون بودن بخشی از موی سر ایراد ندارد چرا که این دیگر حجاب شرعی نیست. در آن صورت باید اعلام کند که این یک پوشش اجباری حکومتی است اما حاکمیت، مایل نیست در مظان چنین اتهامی قرار گیرد و به اقتدارگرایی در حجاب متهم شود ولی تا زمانی که تکلیف حد و مرز تشخیص حجاب از بی‌حجابی روشن نشود، خروجی این قانون ،جز نمایش نزاع مردم و حکومت، چیز درخور دیگری ندارد و این چالش، به دلیل اجرای سلیقه ای از سوی مجریان و مردم اجتناب‌ناپذیر است. 2121 برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901041
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور