ساخت‌وسازهایی که مردم را راضی نمی کند
تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۲۱۴۷۷
مردم این روز‌ها دل خوشی از ساخت و ساز‌ها ندارند؛ بسیاری از ما در اطرافیان مان متعدد می‌شناسیم که خانه نوساز خریده‌اند، اما در اندک زمانی با تقلب‌های گسترده در کیفیت ساختمان مواجه شده‌اند.
رئیس جمهور سابق در سال ۱۳۹۴ در همایش مهندسان عضو سازمان نظام مهندسی با حضور مسئولان وقت وزارت راه و شهرسازی، کنایه‌ای به مهندسان زد و گفت: در عرف، رایج شده که وقتی فردی می‌خواهد ملکی بخرد، می‌پرسد شخصی ساز است یا بساز و بفروشی؟
هر چند که دیگر بساز و بفروش‌ها هم به لطف کاهش شدید حاشیه سود ساخت و ساز و افزایش ۶۰۰ درصدی قیمت زمین در تهران و بسیاری از شهرها رنگ باخته‌اند؛ ولی این بار با پدیده انبوه سازان متخلف رو به رو هستیم که ظاهراً شرکت‌های حقوقی ساخت و سازند، ولی بعضاً ممکن است با تخلفاتی که در ساخت و ساز دارند، به توسعه ساختمان‌های ناایمن موجود در کشور دامن بزنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
۱۰ تیر ۱۳۹۹ بود که انفجار‌ها و آتش سوزی مرکز پزشکی سینا اطهر در منطقه یک تهران جان ۱۹ نفر را گرفت و ساختمان را ویران کرد؛ کاربری و بهره برداری غیر استاندارد از ساختمان مسکونی سبب شده بود تا گرما به انفجار کپسول‌های اکسیژن این مرکز درمانی زیبایی منجر شود؛ فاجعه‌ای که دوباره موضوع ساختمان‌های ناایمن را که از زمان پلاسکو به این سو فراموش شده بود، برای چند روز نقل محافل کرد، اما باز هم به فراموشی سپرده شد.
همزمانی چهلم درگذشتگان متروپل با دومین سالگرد کلینیک سینا اطهر با ۱۹ جان باخته
آتش نشانی تهران می‌گفت از ۵ سال قبل از این فاجعه در ۴ سال پیاپی هشدار نا ایمن بودن به مسئولان سینا اطهر داده بود، اما این هشدار‌ها ضمانت اجرایی نداشته است؛ حال آنکه در مقررات ملی ساختمان که مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی آن را بازنگری می‌کرد، پس از ریزش پلاسکو توجه ویژه‌ای به موضوع آتش در ساختمان شد و مبحث سوم را مورد تجدید نظر قرار داد؛ اما این مباحث ۲۲ گانه را صرفاً در کتاب‌های منابع آزمون‌های نظام مهندسی می‌توان یافت.
حال چهلم متروپل همزمان شده با دومین سالگرد ریزش سینا اطهر؛ نه تنها تمهیداتی برای کاهش سازه‌های ناایمن نشد که تعداد جان باختگان متروپل دو سال پس از فاجعه سینا اطهار از دو برابر هم گذشت.
پیش و پس از فاجعه سینا اطهر و پلاسکو، آتش سوزی‌های متعدد دیگری هم در نقاط مختلف تهران رخ داد که بسته به کوچک یا بزرگ بودن ابعاد و حواشی آن، تلنگر‌هایی به مسئولان مربوطه وارد می‌کرد، اما در عمل نتیجه‌ای حاصل نشد. حتی در ایام سوگواری متروپل هم دو سانحه آتش سوزی در ساختمان‌های ناایمن تهران رخ داد که به دلیل تحت الشعاع متروپل قرار گرفتن، از انظار دور ماند.
رئیس اسبق شورای شهر تهران: ۳۴ هزار ساختمان ناایمن داریم
رئیس وقت شورای شهر تهران در زمان سانحه مرکز درمانی سینا اطهر گفته بود ۳۴ هزار ساختمان نا ایمن در تهران وجود دارد که تنها ۲۲۰ سازه ایمن سازی شده‌اند.
این در حالی است که علی بیت اللهی رئیس بخش مخاطرات مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی به خبرنگار مهر گفته بود آماری که از سازه‌های نا ایمن با مرجعیت آتش نشانی داده می‌شود، صرفاً از منظر آتش سوزی مورد بررسی قرار گرفته‌اند در حالی که وجود ضعف‌های دیگر در ساختمان هم ممکن است به نا ایمن بودن سازه‌های مسکونی و غیر مسکونی دامن بزند.
شنیده‌ها حاکی از وجود ۵۰ بیمارستان ناایمن در تهران است؛ رئیس سازمان آتش نشانی تهران نیز می‌گوید از ۳۵۰۰ ساختمان پُرخطر در تهران، ۱۲۹ ساختمان بسیار پُرخطر هستند. نهایتاً لیستی از ۱۲۹ ساختمان ناایمن منتشر شد که نه رد شد و نه تأیید.
در کنار ساختمان‌های نا ایمن موجود، باید به ساخت و ساز‌های بی کیفیت و بعضاً ناایمن هم اشاره کرد که مشخص نیست چگونه می‌توانند مجوز و پروانه ساخت بگیرند و چگونه مُهر تأیید نظارت مهندس ناظر بعضاً غیر مقیم را دریافت می‌کنند و آخر سر دستگاه مربوطه، پایان کار هم صادر می‌کند؟
عضو شورای شهر تهران: بلندمرتبه سازی‌های غیر مجاز نیازی به بازرسی ندارد فقط باید چشم باز کرد و دید
مهدی اقراریان رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران اخیراً اعلام کرده است: تعداد تخلفات ساخت و ساز در در بعضی مناطق تهران به قدری زیاد است که نیروی انتظامی همکاری لازم را با شهرداری نمی‌کند. من در بررسی یک پرونده، چند بار به نیروی انتظامی مراجعه کردم تا امکان گرفتن مأمور برای اجرای حکم فراهم شد.
وی معتقد است: بلندمرتبه‌سازی در بعضی از مناطق مانند گلاب‌دره، ناحیه ۳ منطقه ۱۹ و… انجام می‌شود و این ساختمان‌ها آنقدر بلند هستند که از هر جایی معلوم اند و فقط چشمی می‌خواهد که این ساختمان‌ها را ببیند.
وقتی سازنده‌ای به راحتی می‌تواند در حین ساخت و ساز تخلف‌های بزرگ کند و پس از آن هم از کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری‌ها، به جای حکم قلع بنا، جریمه تخلف از نقشه‌های اولیه را دریافت کند، مصرف کننده نهایی باید هم نگران باشد که آیا تخلف‌های ریز و درشت دیگری در حین ساخت بوده که به کیفیت بنا خدشه وارد کند یا نه؟
نایب رئیس انجمن انبوه سازان تهران: برخی سازندگان یاد گرفته‌اند طبقه اضافی می‌سازند بعد جریمه آن را می‌دهند!
ایرج رهبر نایب رئیس انجمن صنفی انبوه سازان استان تهران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره تخلفات سازندگان اظهار کرد: متأسفانه از گذشته هم اینگونه بوده که افرادی که تخصص ندارند، به ساخت و ساز ورود می‌کنند؛ دستگاه‌هایی که متولی تأیید صلاحیت سازندگان هستند، اصراری بر روی داشتن صلاحیت توسط متقاضیان ساخت و ساز ندارند.
وی افزود: الان می‌بینیم که مشاغلی که سرمایه بالایی دارند مانند بعضی اعضای صنف طلافروشان یا برخی پزشکان وارد حرفه ساخت و ساز می‌شوند؛ صرف داشتن سرمایه سبب شده تا همه افراد بتوانند پروانه ساختمانی دریافت کنند. مشاوران و ناظران هم به اندازه‌ای که حق الزحمه می‌گیرند، به پروژه ورود می‌کنند.
فعال صنعت ساختمان یادآور شد: این در حالی است که باید به افرادی که صلاحیت و تخصص دارند، اجازه ساخت و ساز داده شود و سرمایه گذار صرفاً سرمایه ساخت و ساز را تأمین کند؛ همچنین سرمایه گذار یا پیمانکار باید مسئولیت کل پروژه اعم از ناظر، سازنده و… را هم بر عهده بگیرد. اما در حال حاضر اینگونه نیست و هر کدام از اجزای ساخت و ساز، مسئولیت محدودی دارند و اگر سانحه‌ای برای ساختمان رخ دهد، مسئولیت هر فرد به اندازه میزان کاری که انجام داده تعیین مش ود یا اینکه هر یک از اجزای نظارت یا اجرای ساختمان، از مسئولیت شانه خالی می‌کنند.
رهبر با بیان اینکه در حال حاضر مجری ذی صلاح به پروژه‌های بالای ۲ هزار متر داده می‌شود، گفت: ناظر در قضیه متروپل چند بار گزارش تخلفات را رد کرده بود، ولی شهرداری به عنوان ناظر نهایی پروژه‌های ساختمانی، گزارش مهندس ناظر را نپذیرفته بود؛ این‌ها نشان می‌دهد که مجری ذی صلاح جایگاه خاصی در صنعت ساختمان ندارد.
وی با بیان اینکه برخی سازنده‌ها یاد گرفته‌اند یا به آنها یاد می‌دهند که پروانه ساخت ۴ طبقه بگیرند، ولی ۵ طبقه بسازند و نهایتاً از کمیسیون ماده ۱۰۰ شهرداری با پرداخت جریمه طبقه اضافی، مجوز دریافت کنند، بیان کرد: وقتی محاسبات و نقشه‌ها بر اساس ۴ طبقه است، مشخص است که ساختمان تحمل بار اضافی را ندارد و دچار سانحه می‌شود.
نکته پایانی؛ ۲ قانون «شهرداری‌ها» و «نظام مهندسی» نیازمند اصلاح
اگرچه اصلاح قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان سالهاست که در کمیسیون عمران مجلس خاک می‌خورد، اما سخنگوی این کمیسیون شهریور سال گذشته از آغاز بررسی این طرح در کمیسیون عمران خبر داده بود. قانونی که مربوط به ۳۰ سال قبل است و بسیاری از کارشناسان صنعت ساختمان لزوم بازنگری در این قانون را تذکر می‌دهند.
همچنین اسماعیل حسین زهی نایب رئیس کمیسیون عمران مجلس نیز اصلاح کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری را مطالبه به حق مردم عنوان کرده است.
به گفته این نماینده مجلس، کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری به حیاط خلوتی تبدیل شده که با اصلاح آن هم شهرداری بهتر می‌تواند کار‌های خود را انجام دهد.
وی در رابطه با اصلاح قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان نیز معتقد است برای اصلاح این قانون طی سال‌های سال چندین جلسه با صاحب نظران و دانشگاهیان برگزار شده و بالاخره سازمان نظام مهندسی ساختمان به این نتیجه رسید که در برخی مواد آن تغییراتی ایجاد شود.
محمود محمودزاده معاون مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی نیز در ۵ اسفند ۱۳۹۹ به مناسبت روز مهندس از ارسال لایحه اصلاح قانون نظام مهندسی به دولت جهت تصویب در دولت و نهایتاً ارسال به مجلس خبر داده بود.
وی گفت: وزارت راه و شهرسازی در موضوع نظام مهندسی، به منظور کیفیت بهبود خدمات مهندسی اصلاح قانون نظام مهندسی ساختمان را که ۲۵ سال از تصویب آن می‌گذرد بازنگری کرد که این بازنگری به همراه آسیب‌شناسی و بررسی مشکلات موجود در حوزه ساخت و ساز بوده است.
معاون وزیر راه و شهرسازی ادامه داد: کمبود‌ها و کاستی‌ها در قانون و آئین‌نامه احصا شده و در خصوص نکات پنهان آن بررسی لازم انجام شد. اقداماتی که وزارتخانه در این حوزه انجام داد ارسال لایحه اصلاح قانون نظام مهندسی به دولت ارسال و اصلاح مفادی از آئین نامه است.
منبع : مهر
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ساخت و ساز حوادث اصلاح قانون نظام مهندسی کمیسیون ماده ۱۰۰ شورای شهر تهران ساختمان های نا راه و شهرسازی ساختمان ها ساخت و ساز سینا اطهر آتش سوزی نا ایمن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۲۱۴۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آسمان‌خراش‌ها؛ قاتل یا ناجی شهرها؟
آسمان‌خراش‌های سربه‌فلک‌کشیده در شهرها در کنار تمام مزایایی که برای توسعه زندگی شهرنشینی و میزبانی از جمعیت روبه‌رشد شهرها دارند، دارای اثرات زیست‌محیطی منفی بالایی هستند که در صورت برطرف نشدن، آنها را به قاتلین شهرها تبدیل می‌کند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، شهرهای جهان تا سال ۲۰۵۰ شاهد هجوم سیل عظیمی از جمعیت خواهند بود و این وظیفه توسعه‌دهندگان و برنامه‌ریزان شهری است که دریابند چگونه محیط‌های شهری را برای برآوردن نیازهای زندگی و کار این جمعیت به سرعت در حال گسترش تطبیق دهند. این باور عمومی وجود دارد که آسمان‌خراش‌های بلندتر و متراکم‌تر راه پیشرفت هستند، زیرا استفاده از فضا را بهینه می‌کنند، افراد بیشتری را در هر متر مربع در خود جای می‌دهند و پراکندگی شهری را محدود می‌کنند اما با توجه به تعهدات جهانی نسبت به اهداف کاهش انتشار کربن و تغییرات آب‌وهوایی، این راهکار چندان پایدار و دوستدار محیط زیست به حساب نمی‌آیند.
ساختمان بلند به معنای استفاده از مصالح بیشتر است که باید به اندازه کافی مقاوم باشند تا ارتفاعات ۴۰۰، ۶۰۰، ۸۰۰ متر و حتی بیشتر را تحمل کنند. این امر به‌طور قابل توجهی ردپای کربن را افزایش می دهد. این حقیقت با ارزیابی چرخه کل زندگی انتشار کربن به معنای کربن عملیاتی و مجسم در ساختمان‌ها و محیط‌های شهری مختلف اثبات شده است.
کربن عملیاتی زمانی تولید می‌شود که یک ساختمان در حال خدمت است و کربن مجسم تمام کربن پنهان و پشت صحنه تولید شده در طول استخراج، تولید، حمل‌ونقل و ساخت مواد خام مورد استفاده برای ساخت یک بنا، در کنار تمام کربنی است که در طول فرآیندهای تعمیر و نگهداری، نوسازی، تخریب یا جایگزینی تولید می‌شود. در مقیاس جهانی، بخش ساخت‌وساز مسئول تأثیر قابل‌توجهی بر محیط زیست است.
از سوی دیگر وجود آسمان‌خراش‌ها در یک منطقه شهری باعث ایجاد جزایر گرمایی می‌شود، زیرا دمای بالا منجر به محبوس شدن گرما بین سطح خیابان و ساختمان‌ها می‌شود و از سرد شدن طبیعی دما هنگام غروب خورشید جلوگیری می‌کند.
علاوه بر این هر چه باد بیشتر باشد، کیفیت هوا بهتر است زیرا ذرات آلودگی را از بین می‌برد. شهرهایی با تهویه طبیعی کم، تعداد زیادی آسمان‌خراش و خیابان‌های باریک، منجر به بروز «اثر دره» می‌شوند که طی آن عوامل سمی در لایه‌های بالایی به دام می‌افتند. این شرایط در هنک‌کنگ بسیار رایج است که در آن وجود آسمان‌خراش‌ها در امتداد ساحل، راه نسیم دریا را مسدود می‌کند و آلودگی را افزایش می‌دهد. این بناهای سربه‌فلک‌کشیده همچنین نمی‌توانند به راحتی به مسکن، کارخانه یا مغازه تغییر کاربری داده شوند. در مقابل، ساختمان‌های کم ارتفاع قدیمی می توانند بارها و بارها بازسازی شوند و تغییر کاربری بدهند.
تأثیر آسمان‌خراش‌ها بر محیط زیستاولین ۵۰ آسمان‌خراش جهان بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۲۰۱۰، طی ۸۰ سال و ۵۰ آسمان‌خراش دیگر طی دوره ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ ساخته شد. پس از آن ساخت آسمان‌خراش‌ها با رشدی غیرقابل توقف رونق گرفت.
با گذشت سال‌ها، ساختار آسمان‌خراش‌ها از بتن انحصاری به استفاده از موادی مانند فولاد و شیشه و حتی مواد پایدارتر مانند چوب تبدیل شد و طراحی آنها مسیری را در پیش گرفت که به‌نظر می‌رسد از فیلم‌های علمی-تخیلی الهام گرفته باشد، زیرا میزان بالا و فراتر از تصوری را از خودکفایی برای آنها فراهم می‌آورد.
امروزه بخش‌های معماری و ساخت‌وساز توسط استاندارد ISO15686 هدایت می‌شوند که عواملی مانند مواد، انرژی مصرفی، سیستم‌های ساخت‌وساز و بسیاری موارد دیگر را در نظر می‌گیرد و استانداردهای گوناگونی برای ساختمان‌ها ارائه شده است تا آنها را در مسیر پایداری و سازگاری با محیط زیست قرار دهد. با این وجود با توجه به مطالعه جداسازی تراکم از ارتفاع در تجزیه و تحلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای چرخه زندگی شهرها، آسمان‌خراش‌ها تأثیر مثبتی بر محیط زیست ندارند.
محققان دریافته‌اند که زنجیره‌ای از آسمان‌خراش‌ها در طول عمر مفید خود در مقایسه با منطقه‌ای با ساختمان‌های کوتاه‌تر با تعداد ساکنان یکسان، ۱۴۰ درصد گازهای گلخانه‌ای بیشتری تولید می‌کنند، چراکه آسمان‌خراش‌ها نسبت به ساختمان‌های کوتاه‌تر به ساختارهای سنگین‌تر، پایه‌های ضخیم‌تر و استفاده بیشتر از مواد با ردپای کربن بالاتر نیاز دارند.
آسمان‌خراش‌ها امکان داشتن کاربری‌های مختلف را در یک بنای واحد فراهم می‌آورد و افراد بیشتری را در یک ساختمان متمرکز می‌کند، بنابراین طرفداران این سازه‌های شهری استدلال می‌کنند که آسمان‌خراش‌ها به فشرده‌سازی فعالیت‌های مختلفی در یک مکان که کمک می‌کنند که به‌طور معمول در ساختمان‌های مختلف انجام می‌شود.
از سوی دیگر روند روزافزون رشد جمعیت در شهرها و کمبود فضا برای جا دادن به آنها، همچنین وجود فضایی برای پاسخ‌گویی به نیازهای اجتماعی این جمعیت، نیاز به وجود سازه‌های بلندتر و کارآمدتر را در شهرها بالا می‌برد. با این حال تردیدی نیست که این ساخت‌وسازها باید مطابق با معیارهای پایداری طراحی و ساخته شوند.
بنابراین زمان آن رسیده که برنامه‌ریزان شهری کل چرخه عمر کربن یک ساختمان را در نظر بگیرند و تأثیر تراکم و ارتفاع شهری را در عین توجه به نیازهای جمعیت در حال رشد متعادل کنند.
ساخت‌وسازهای جدید شهری پیرو مجموعه‌ای از قوانین استانداردسازی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی منفی بناها است، برای سازه‌های موجود نیز راهکار ارائه‌شده، بازسازی محسوب می‌شود.
این اقدام به بهبود وضعیت آسمان‌خراش‌های موجود و تطبیق آنها با استانداردهای فعلی منجر می‌شود و تاکنون برای بناهایی هم‌چون ساختمان امپایر استیت، یکی از نمادهای معماری نیویورک با ۴۴۳.۲ متر ارتفاع انجام گرفته است. این اقدام تا ۳۸ درصد صرفه‌جویی در هزینه انرژی سالانه و دریافت گواهینامه LEED (گواهی مدیریت انرژی و طراحی زیست‌محیطی) را برای این بنا به همراه داشت.
از نظر مواد مورد استفاده در ساخت‌وساز نیز چوب یا راه‌حل‌های پایدار پیشنهاد می‌شود که در آن آسمان‌خراش‌ها عملکردی زیست‌محیطی یا حتی اجتماعی داشته باشند. ساختمان میوستورنه در نروژ با ارتفاع ۸۵.۴ متر یکی از بلندترین ساختمان‌های چوبی در جهان است. اگر دی‌اکسیدکربن جذب‌شده توسط درختان را در نظر بگیریم، چوب دارای ردپای کربن‌خنثی یا حتی منفی است. بنابراین با تنظیم جنبه‌های مختلف ساخت این بناها، بشر مجبور نخواهد بود بین آسمان‌خراش‌ها یا حفاظت از محیط‌زیست یکی را انتخاب کند، به‌ویژه که زندگی عمودی برای آینده امری ضروری به نظر می‌رسد.
واقعیت این است که آسمان‌خراش‌ها در صورت تداوم ساخت به شیوه‌های گذشته بلایای زیست محیطی هستند و شهرها را می‌کشند، بنابراین بازسازی و بهسازی آنها نقش بسزایی در برخورداری از مزایای بالقوه آنها برای شهرهای آینده دارد.
جمعیت شهری جهان به‌طور پیوسته در حال افزایش است و سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است تا سال ۲۰۵۰ از ۳.۶ میلیارد به ۶.۳ میلیارد خواهد رسید. این افزایش به معنای توسعه ساختمان‌های سربه‌فلک‌کشیده و آسمان‌خراش‌ها برای جای دادن تعداد بیشتری از افراد، ضمن اشغال فضای کمتر است. بنابراین جهان آینده شاهد افزایش محبوبیت و ارتفاع آسمان‌خراش‌ها خواهد بود. تقاضای بیشتر برای آسمان‌خراش‌ها نیازمند استفاده از فناوری‌های جدید و طراحی‌های نوآورانه برای پایدارتر شدن و کاهش تأثیرات منفی آنها بر محیط است که به کمک راهکارهای زیر می‌توان به آن دست پیدا کرد.
مصالح ساختمانی با منابع محلیساخت آسمان‌خراش‌ها تأثیر قابل‌توجهی بر محیط‌زیست دارد و استفاده از مصالح محلی می‌تواند تأثیر آن را در طول ساخت‌وساز کاهش دهد. برج بانک آمریکا در نزدیکی میدان تایمز، یکی از بلندترین ساختمان‌های نیویورک است و با ۴۰ درصد مواد محلی ساخته شده است تا روشی برای کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرآیند انتقال و حمل‌ونقل از نقاط دورتر باشد.
آسمان‌خراش‌ها برای پایداری در برابر بادهای شدید با افزایش ارتفاع نیازمند مقاومت بیشتری هستند. برج شانگهای با ارتفاع ۶۳۲ متر بعد از برج خلیفه دبی از نظر اندازه در رتبه دوم قرار دارد، به این معنی که باید در بالاترین نقطه خود در برابر آب‌وهوای شدید مقاومت کند. طراحی ستون خمیده این برج به‌طرز هوشمندانه‌ای به‌منظور تغییر جهت نیروی باد انجام گرفته است که امکان ساخت‌وساز قوی‌تر با منابع کمتر را فراهم می‌آورد.
آسمان‌خراش‌های خاصی در تلاش برای سبزتر شدن طراحی شده‌اند که با پوشش گیاهی سبز در سرتاسر سازه خود معرفی می‌شوند. برج سبز سنگاپور یک نمونه ایده‌آل از معماری سبز است و با پوشش گیاهی سرسبزی که به‌طور استراتژیک در سراسر آن قرار گرفته است، ردپای کربن ساختمان را کاهش می‌دهد و در عین حال محیط طبیعی آرامش‌بخش‌تری را برای ساکنان ایجاد کند.
سنگاپور همچنین خانه هتل اواسیا داون‌تاون است که با ۲۱ گونه گیاهی سرسبز پوشیده شده و خانه‌ای برای پرندگان و حیوانات در قلب یکی از پر سازه‌ترین شهرهای جهان است. در واقع نسبت کلی زمین سبز این بنا ۱۱۰۰ درصد است، به این معنی که در این ساختمان ۱۰ برابر بیشتر از آن‌چه که در همان قطعه زمین، فضای مسکونی وجود دارد سرسبزی وجود دارد. باغ‌های روباز برج نیز نیاز به تهویه مکانیکی را کاهش می‌دهد.
توربین‌های بادیآسمانخراشها علاوه بر مقاومت در برابر بادهای شدید، فرصتی بی‌نظیر برای بهره‌گیری از آنها به‌عنوان منبع انرژی پایدار دارند. مرکز تجارت جهانی بحرین که توسط شرکت مهندسی چندملیتی اتکینز ساخته شده، شامل توربین‌های بادی کاربردی در طراحی خود است. این ساختمان ۲۴۰ متری از برج‌های باد سنتی الهام گرفته شده است و اطمینان می‌دهد که باد به توربین‌های متصل به نمای ساختمان هدایت می‌شود.
تنظیم دما و حفظ انرژی خواه گرمایش در کشورهای سردتر یا سرمایش در محیط‌های گرم‌تر، یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در پایدارسازی آسمان‌خراش‌ها محسوب می‌شود. سیستم‌های تهویه مطبوع و گرمایش مرکزی از منابع قابل‌توجهی استفاده می‌کنند و ردپای کربن بیشتری را برای ساختمان‌های بزرگ ایجاد می‌کنند. چندین سازه جدید و پایدار از طراحی مبتکرانه برای ایجاد نماهایی استفاده کرده‌اند که نیاز به گرمایش و سرمایش را به شدت کاهش می‌دهد.
مرکز مالی بین‌المللی پینگ‌آن (IFC) در جنوب چین، بلندترین ساختمان در منطقه است، اما سازندگان این آسمان‌خراش را با ۴۶ درصد هزینه کمتر در مقایسه با ساختمان‌های تجاری اداره می‌کنند که به‌طور معمول ساخته می‌شوند. IFC به لطف نمای با عملکرد بالای خود دارای گواهینامه طلایی LEED است که نفوذ گرما را به حداقل می‌رساند و در عین حال اجازه می‌دهد حداکثر نور وارد دفاتر شود. این سازه همچنین دارای پره‌های سنگی عمودی خارجی است که باعث ایجاد سایه می‌شود، بنابراین تقاضا برای سیستم خنک‌کننده داخلی را کاهش می‌دهد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت