نگرانی آمریکاییها از روابط مستحکم ایران-روسیه/ رسانههای آمریکایی درباره سفر پوتین به تهران چه گفتند؟
تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۳۷۱۸۴
به گزارش گروه دیگر رسانههای خبرگزاری فارس، ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه دیروز (۲۸ تیر) به تهران آمد تا در اجلاس سران کشورهای عضو گروه آستانه که برای حلوفصل مسالمتآمیز جنگ داخلی سوریه تشکیل شده، شرکت کند.
عزیمت پوتین به تهران، از دید محافل غربی نخستین سفر وی به کشورهای غیرعضو شوروی سابق از زمان تهاجم روسیه به اوکراین محسوب میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فاکسنیوز: پوتین در بحبوحه جنگ مرگبار اوکراین، با سران ایران و ترکیه دیدار کرد
این رسانه جمهوریخواه در تارنمای خود نوشت: دیدار پوتین تنها یک هفته پس از سفر جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا به خاورمیانه و دیدارش با رهبران اسرائیل و عربستان سعودی و تلاشش برای دور ساختن کشورهای منطقه به خصوص کشورهای عرب حوزه خلیج فارس از روسیه انجام شد.
به نوشته فاکس نیوز، تلاش کشورهای خاورمیانه برای منزوی ساختن روسیه دشوار خواهد بود به خصوص که این کشور در جنگ سوریه مشارکت داشته، در گروه اوپک پلاس عضو بوده و با تولیدکنندگان نفت عضو اوپک مراوده دارد.
آسوشیتدپرس: پوتین در تهران از حمایت قاطع ایران در جنگ اوکراین بهرهمند شد
این خبرگزاری آمریکایی نیز در گزارشی نوشت: پوتین در تهران از حمایت قاطع ایران از کارزار نظامی کشورش در اوکراین برخوردار شد.
این رسانه افزود: همزمان با افزایش تحریم های غرب علیه روسیه و به درازا کشیدن کارزار نظامی پر هزینه این کشور، پوتین در صدد است تا پیوندهای مسکو با تهران را که خود هدف تحریم های مشابه روسیه بوده و شریک احتمالی نظامی و تجاری آن به شمار می رود، تقویت کند.
نیویورکتایمز: روابط مسکو با تهران در مسیر شراکتی گستردهتر
این روزنامه نزدیک به دموکرات ها نیز در تحلیلی نوشت: سفر پوتین به ایران به جهان نشان داد که گرچه روسیه روز به روز منزوی تر میشود، روابط آن با تهران در حال تبدیل شدن به شراکتی گستردهتر است. پوتین در سفر به تهران تلاش کرد تا اتحاد ایران و روسیه را در برابر تلاشهای آمریکا برای مهار کشورهای متخاصم با غرب، شکل دهد.
به نوشته نیویورک تایمز، تائید جنگ روسیه علیه اوکراین به وسیله جمهوری اسلامی بسیار فراتر از حمایت محتاطانه چین بوده و مهر تائیدی بر موضع پوتین است که غرب را متهم می سازد راه دیگری در برابر روسیه جز اقدام نظامی باقی نگذاشت.
این روزنامه آمریکایی مدعی شد: روسیه با وجود آنکه همچون ایران، روابط خصمانه ای با آمریکا داشته و تهران و مسکو در سوریه همکاری نظامی میکردند، سالها احتیاط میکرد که چندان به تهران نزدیک نگردد.
نیویورک تایمز افزود: اما تهاجم روسیه به اوکراین این محاسبات را تغییر داد. روسیه که روز به روز از بازارهای غربی کنار گذاشته می شود، به ایران به چشم شریک اقتصادی و همچنین متخصص دور زدن تحریم ها نگاه میکند.
هنوز زود است که بتوان گفت آیا تهران می تواند به ایستادگی اقتصاد روسیه در برابر تحریم های غرب کمک کند یا آنکه رقابت در بازارهای جهانی انرژی یا منافع سیاسی متفاوت بار دیگر شراکت آنها را بر هم خواهد زد.
به عنوان مثال، روسیه به دنبال خریدار جدید نفت و دور زدن تحریم هاست و همزمان سهم دو متحدش یعنی ایران و ونزوئلا را ار بازارهای جهانی کاهش داده و جنگ قیمتی را کلید زده که به زیان تمامی آنها تمام خواهد شد.
ادعای بلومبرگ: پوتین با کاهش نفوذ خود در خاورمیانه روبرو شد
مقاله نویس تارنمای این شبکه اقتصادی آمریکایی، اهمیت برابر سفر پوتین با تور خاورمیانه ای بایدن را "توهم" دانست و ادعا کرد: جنگ پوتین در اوکراین وجهه این کشور در منطقه را تخریب کرده و روسیه به جای آنکه راه حلی برای مشکلات ژئوپلتیک، اقتصادی و امنیتی ناشی از خروج نیروهای آمریکایی از منطقه باشد، خود تبدیل به منشأ جدید بحران شده است.
بلومبرگ مدعی شد: کمبود روزافزون غلات و تورم فزاینده مواد غذایی در کشورهای عربی نتیجه مستقیم جنگ پوتین است. تداوم حمایت وی از ایران منشأ استیصال اسرائیل و کشورهای عربی مخالف تهران شده است.
علاوه بر رسانه های آمریکایی، برخی از مقام های این کشور نیز به اظهار نظر در زمینه سفر پوتین به تهران پرداختند.
جان کربی، هماهنگ کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی کاخ سفید ادعا کرد: این سفر نشان می دهد که پوتین به دلیل حمله به اوکراین بسیار منزوی شده است. سفر پوتین به ایران نشان می دهد که مسکو در پایگاه دفاعی خود و تامین نیروهای روسیه در اوکراین با مشکل مواجه شده است.
رابرت مالی، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران نیز طی گفتوگو با سی ان ان در رابطه با سفر پوتین به ایران همزمان با نشانهای از نگرانیاش نسبت به نزدیکتر شدن روابط تهران-مسکو گفت: ایران هم اکنون حق انتخاب دارد که وابستگی نسبی به روسیه ای که در جهان منزوی شده و فرصت همکاری اقتصادی با آن اندک است را برگزیند یا آنکه به توافق هسته ای که یک سال و نیم مشغول مذاکره بر سر آن هستیم، بازگشته و روابط اقتصادی عادی یا بهتر را با همسایگانش، اروپا و دیگر کشورهای جهان داشته باشد.
مارک گرین نماینده جمهوریخواه ایالت تنسی نیز در توییتی نوشت: امروز که پوتین در ایران حضور دارد، رئیسجمهور بایدن هنوز مشغول مذاکره بر سر توافق هسته ای ایران است. رقتانگیز است.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: ایران خبرگزاری ایرنا سفر پوتین تحریم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۳۷۱۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افشاگری دیولت از سند محرمانهای که میتوانست به جنگ اوکراین پایان دهد
نشریه آلمانی دی ولت شرح مفصلی از پیشنویس یک پیمان صلح برای پایان دادن به جنگ بین اوکراین و روسیه بر اساس توافقنامه استانبول منتشر کرده که هرگز در بهار ۲۰۲۲ امضا نشد. این نشریه مینویسد: حتی با اینکه دو سال گذشته، این معامله همچنان سودآور به نظر میرسد.
به گزارش ایسنا، در مقاله دیولت از این سند آمده است: هر دو طرف متخاصم تا ۱۵ آوریل ۲۰۲۲ تقریباً روی همه نکات توافق داشتند، بجز چند مورد که باید شخصاً توسط ولادیمیر پوتین و ولودیمیر زلنسکی، رئیسان جمهور روسیه و اوکراین در نشست سران مورد بحث قرار میگرفت، اما این اتفاق هرگز نیفتاد.
براساس این گزارش، طبق ماده یک پیش نویس معاهده، اوکراین متعهد به «بیطرفی دائمی» میشد. بنابراین، کییف از هرگونه عضویت در ائتلافهای نظامی از جمله ناتو، خودداری میکرد؛ همچنین هرگز به دنبال «دریافت، تولید یا دستیابی» سلاحهستهای نمیرفت، به نیروهای خارجی اجازه ورود به کشورش را نمیداد و زیرساختهای نظامی خود از جمله فرودگاهها و بنادر دریایی را در اختیار کشور دیگری قرار نمیداد. علاوه بر این، کییف از برگزاری مانورهای نظامی با مشارکت خارجی و از شرکت در هرگونه درگیری نظامی خودداری میکرد. طبق ماده سه این سند، هیچ چیز مستقیماً مانع از عضویت کییف در اتحادیه اروپا نمیشد و در مقابل، روسیه قول میداد که دیگر به اوکراین حمله نکند.
در این توافقنامه تاکید شده بود: برای اینکه کییف بتواند از این موضوع مطمئن شود، مسکو موافقت میکرد که پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد - ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، چین و خود روسیه - تضمینهای امنیتی جامعی را به اوکراین ارائه دهند. در ماده پنج پیش نویس معاهده، کییف و مسکو بر روی مکانیزمی به توافق میرسیدند که یادآور مقررات کمک ناتو است. در صورت «حمله مسلحانه به اوکراین»، کشورهای ضامن متعهد میشوند که از کییف در حق دفاع از خود، که در منشور سازمان ملل آمده است، حداکثر به مدت سه روز حمایت کنند. این کمک میتوانست با «اقدام مشترک» تمام یا یکی از قدرتهای ضامن انجام شود.
براساس این گزارش، طبق ماده ۱۵، این معاهده باید توسط هر یک از کشورهای امضا کننده به تصویب میرسید تا از قدرت الزام آور تحت قوانین بینالمللی اطمینان حاصل شود. با این حال، ضمانتهای امنیتی روی میز در بهار ۲۰۲۲ نیاز به تایید ایالات متحده، چین، بریتانیا و فرانسه داشت.
در بخش دیگری از این توافقنامه، ماده ۸ میگوید که کریمه و بندر سواستوپل از ضمانتهای امنیتی مستثنی هستند. بنابراین، کییف در واقع کنترل شبه جزیره را به روسیه میداد. در این سند مشخص نیست که کدام بخش از شرق اوکراین باید از وعدههای کشورهای ضامن در مورد حفاظت حذف شود و بر این اساس تحت کنترل روسیه باقی بماند. اما بیانیه استانبول نشان میدهد که کییف موافقت کرده است که بخشهایی از مناطق دونتسک و لوهانسک را که روسیه پیش از شروع جنگ کنترل میکرد، تحت اختیار داشته باشد. در حالی که روسیه خواستار تعیین مرزهای دقیق در نشست پوتین و زلنسکی بود، کییف با تاکید بر این که این مرزها بر اساس تفسیر اوکراینی باشد، امتناع کرد.
دی ولت نوشته است: در جریان مذاکرات، روسیه به صراحت اعلام کرد که آماده خروج از اوکراین است، اما نه از کریمه و آن بخش از دونباس که باید از ضمانتهای امنیتی مستثنی شود. یعنی روسیه باید در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ نیروها را اساساً از اوکراین خارج میکرد. سران کشورها باید جزئیات خروج نیروها را مستقیماً بررسی میکردند. مسکو درخواست اوکراین مبنی بر اینکه کشورهای ضامن میتوانند در صورت حمله، منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین ایجاد کنند، رد کرد.
به نوشته این روزنامه، اندازه آینده ارتش اوکراین نیز حل نشده باقی ماند. کییف تا حدی به درخواستهای روسیه برای غیرنظامیسازی پاسخ میداد. بر اساس ضمیمه یک، مسکو از کییف میخواست ارتش خود را به ۸۵ هزار سرباز کاهش دهد و اوکراین یک گروه ۲۵۰۰۰۰ سرباز را پیشنهاد کرد. در مورد میزان تجهیزات نظامی نیز نظرات متفاوت بود. روسیه خواستار کاهش تعداد تانکها به ۳۴۲ تانک شد، در حالی که کییف میخواست آن را به ۸۰۰ دستگاه برساند. اوکراین فقط میخواست تعداد خودروهای زرهی را به ۲۴۰۰ دستگاه کاهش دهد. در حالی که روسیه خواستار باقی ماندن تنها ۱۰۲۹ دستگاه بود. تفاوت در مورد توپخانه نیز بسیار زیاد بود. مسکو ۵۱۹ توپ را برنامهریزی کرده بود، کییف - ۱۹۰۰. کییف میخواست ۶۰۰ سامانه موشک پرتاب چندگانه با برد تا ۲۸۰ کیلومتر را حفظ کند. طبق برنامه روسیه، باید ۹۶ عدد از آنها با حداکثر برد ۴۰ کیلومتر وجود داشته باشد. به درخواست روسیه، تعداد خمپارهها باید به ۱۴۷ و موشکهای ضد تانک - به ۳۳۳، به درخواست کییف - به ترتیب به ۱۰۸۰ و ۲۰۰۰ کاهش یابد. علاوه بر این، قرار بود نیروی هوایی اوکراین کاهش یابد. مسکو خواستار ترک ۱۰۲ جنگنده و ۳۵ هلیکوپتر بود، کییف بر ۱۶۰ هواپیما و ۱۴۴ هلیکوپتر اصرار داشت. بر اساس پیشنهاد روسیه، نیروی دریایی اوکراین باید دو ناو جنگی میداشت، طرف اوکراینی - هشت فروند میخواست.
در این گزارش آمده است: اوکراین با بخشی از خواستههای فدراسیون روسیه موافقت نکرد - تبدیل زبان روسی به عنوان دومین زبان رسمی در اوکراین، لغو تحریمهای متقابل و انصراف از دعاوی در دادگاههای بینالمللی. اما حتی با در نظر گرفتن این واقعیت که برخی از نکات بحث برانگیز باقی مانده بود، پیش نویس توافق نشان میدهد که طرفین چقدر به توافق صلح احتمالی در آوریل ۲۰۲۲ نزدیک بودند. قرار بود پوتین و زلنسکی در یک گفتگوی شخصی اختلافات باقی مانده را حل کنند.
به نوشته دیولت، حتی پس از گذشت بیش از دو سال از جنگ، این توافق همچنان یک معامله خوب به نظر میرسد. یکی از اعضای هیئت مذاکره کننده اوکراینی به دی ولت گفت: «این بهترین معاملهای بود که میتوانستیم انجام دهیم. اوکراین چندین ماه است که در حالت تدافعی قرار گرفته و متحمل خسارات سنگینی شده است. با نگاهی به گذشته، اوکراین در آن زمان در موقعیت مذاکره قویتری نسبت به اکنون قرار داشت.
این نشریه مینویسد: مذاکره کنندگان در آن زمان تصور میکردند که زلنسکی و پوتین این سند را در آوریل ۲۰۲۲ امضا میکنند. دیوید آراخامیا، مذاکره کننده اوکراینی در نوامبر ۲۰۲۳ در یک مصاحبه تلویزیونی گفت که چرا پوتین و زلنسکی هرگز در نشست نهایی صلح مورد انتظار ملاقات نکردند. او گفت بوریس جانسون، نخست وزیر وقت انگلیس در ۹ آوریل به کییف آمد و گفت لندن هیچ چیزی با پوتین امضا نخواهد کرد و اوکراین باید به جنگ ادامه دهد. جانسون بعداً این ادعا را رد کرد. با این حال، دلایلی برای شک وجود دارد که پیشنهاد ارائه تضمینهای امنیتی به اوکراین در توافق با روسیه در این مرحله شکست خورد.
انتهای پیام