به نقل از «ایران اکونومیست»

خیز جدید کرونا بر تعداد مخاطبان تئاتر تاثیر گذاشت ؟

تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۸۲۹۸۰

محمدرضا پورحکیمی، کارگردان جوانی که این روزها نمایش «خانه خراب» را روی صحنه برده است، از پرداختن به دوره قاجار و تاثیر خیز جدید کرونا بر روی تعداد مخاطبانش می گوید.

این کارگردان جوان در گفتگو با ایران اکونومیست توضیحاتی درباره این اثر نمایشی و تاثیر خیز جدید کرونا بر استقبال تماشاگران تئاتر ارایه می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او که برای اجرای نمایش خود دوره قاجاریه را انتخاب کرده، درباره جذابیت‌های این دوره تاریخی که مورد استفاده بسیاری از هنرمندان قرار گرفته، می‌گوید: اصولا به شخصیت محمد علی شاه قاجار علاقه‌مندم چون شعر می‌سروده، نقاشی می‌کرده و اهل ادب و هنر بوده است. از طرف دیگر، درباره این دوره اطلاعات خوبی داریم و شاهان زیادی در این دوره هستند که می‌توان درباره آنان کار کرد.

پورحکیمی که نمایش خود را با متنی از رضا دادویی روی صحنه می‌برد، درباره چند و چون نگارش این متن توضیح می‌دهد: طرح اولیه‌ای داشتم که بر اساس نمایشنامه «خسیس» مولیر بود. از سوی دیگر به متون قجری هم بسیار علاقه‌مندم. بعد از صحبت با آقای رضا دادویی، ایشان با تسلطی که به ادبیات نمایشی دارد، به نحو احسن این متن را نوشت که گرچه با نمایشنامه مولیر بسیار متفاوت بود، اما نتیجه خیلی خوبی داشت.

این دانش‌آموخته تئاتر که تهیه‌کنندگی نمایش خود را بر عهده دارد، درباره مهم‌ترین چالش‌های پیش‌روی تهیه کنندگان در تئاتر توضیح می‌دهد: مشکلات متعددی وجود دارد. این نمایش، دومین تهیه‌کنندگی من است. قبلا یک فیلم کوتاه ساخته‌ام. ولی در این تجربه متوجه شدم تهیه‌کنندگی نیازمند روابط بسیار قوی است و رابطه‌ها هستند که کار تهیه‌کننده را پیش می‌برند. از طرف دیگر، متاسفانه اسم تهیه‌کننده بد دررفته و عموما نسبت به این صنف یا خیلی بدبینی وجود دارد یا خوش‌بینی مطلق. یعنی حد وسطی قائل نمی‌شوند.

او ادامه می‌دهد: چون کارگردانی این نمایش بر عهده خودم بود، بسیار پشیمان شدم که خودم تهیه‌کنندگی کار را انجام دادم . اگر شخص دیگری این مسئولیت را بر عهده می‌گرفت، خیلی بیشتر می‌توانستم بر کارگردانی تمرکز کنم. وقتی شما تهیه‌کننده یک کار هستید، بحث تامین سرمایه، فقط بخشی از کار شماست. اما باید برای هر مشکلی خود را آماده کنید چون موانع بسیار زیادی پیش‌روی شما قرار می‌گیرد.

با همه اینها او می‌گوید که همچنان کار تهیه‌کنندگی را ادامه خواهد داد.

پورحکیمی که اولین نمایش خود را در مقام کارگردان روی صحنه برده، درباره همکاری با گروهی حرفه‌ای توضیح می‌دهد: یا کاری را انجام نمی‌دهم یا دوست دارم به بهترین شکلی آن را انجام دهم. از همان اول دوست داشتم همه گروهم حرفه‌ای باشند و خوشبختانه نه تنها حرفه‌ای هستند بلکه بسیار همدل هم هستند و همه از جان و دل برای این کار مایه گذاشتند.

او که در رشته تئاتر درس خوانده می‌گوید که اجرای نمایش «خانه خراب» برایش اولین پله است و دوست دارد به جز تئاتر در زمینه ساخت فیلم و سریال هم فعالیت خود را ادامه بدهد.

پورحکیمی درباره استقبال تماشاگران از نمایش‌های روی صحنه در شرایطی که با خیز دیگری از کرونا رو به رو شده‌ایم، می‌گوید: خوشبختانه نمایش ما از دید مخاطبان، کار خوبی شده است. استقبال تماشاگران هم خوب بود ولی حالا که دوباره بحث کرونا بالا گرفته، بر استقبال تماشاگران اثرگذار بوده است. به جز کرونا، حال مردم خوب نیست و در این وضعیت کسی به تئاتر فکر نمی‌کند بلکه همه دنبال پول درآوردن هستند. با اینکه یکسری از نمایش‌های روی صحنه واقعا کارهای خوبی هستند اما فروش چندانی ندارند چون همچنان مخاطب است که مخاطب را به سالن تئاتر می‌کشاند و هنوز هم تبلیغ مردم، بهترین روش برای جذب تماشاگر است.

نمایش «خانه خراب» نوشته رضا دادویی است. امیرکاوه آهنین‌جان، محمدهادی عطایی، ندا مقصودی، سیروس همتی، ناصر علی پاشا (عاشوری)، سیدرضا علوی، امید رهبر، الهه حسینی و رضا دادویی بازیگرانی هستند که به ترتیب ورود به صحنه در این نمایش نقش‌آفرینی می‌کنند.
همچنین بازی‌یاران نمایش: علی شیرپی، پرستو ایزدی‌پناه، دانیال کریمی، شادی آقایی و بردیا قادریان‌دهکردی هستند.
در خلاصه داستان نمایش آمده است: اوضاع ایران به هم ریخته است. مردم کوچه و بازار اعتصاب کرده‌اند. کلنل لیاخوف با قشون روس، مجلس را به توپ بسته است. قزاق‌ها به دنبال کشتن مشروطه‌چی‌ها هستند. در این میانه حاجی جبار بدنبال منافع خویش است و...

این نمایش تا ۱۴ مرداد ماه هر شب راس ساعت ۲۱ و سی دقیقه در سالن ملک روی صحنه می‌رود.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: نمایش خانه خراب ، سالن ملک

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: سالن ملک استقبال تماشاگران تهیه کنندگی رضا دادویی خانه خراب نمایش خود روی صحنه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۸۲۹۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلش برای «آسید کاظم» پر می‌کشید

دلش تنگ شده بود برای دنیای آسید کاظم، برای آن همه عاطفه‌ای که در آن دوران جریان داشت، برای مردی که برای کبوترش گریه می‌کرد ...

محمود استادمحمد دلش برای همه این چیزها پر می‌کشید.

به گزارش ایسنا، حالا سال‌هاست که محمود استادمحمد مهمان قطعه هنرمندان بهشت زهراست ولی «آسید کاظم» او همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد. در این سال‌ها چند بار کارگردان‌های جوان تئاتر این نمایشنامه را به صحنه برده‌اند و فردا (شنبه ۸ اردیبهشت ماه)  هم قرار است قاسم زارع آن را در تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه‌خوانی کند.

این برنامه، بهانه‌ای شد برای ما که کمی به سال‌های دورتر برگردیم و با مرور خاطرات گذشته، بخشی از دلتنگی‌های خود را برای تئاتری که داشتیم، برطرف کنیم.

محمود استادمحمد که نامش با نمایشنامه «آسید کاظم» گره خورده است، در گفتگویی که به مناسبت برگزاری بزگداشتش در سی و یکمین جشنواره تئاتر فجر با ایسنا داشت، درباره نمایشنامه «آسید کاظم» که خودش هم آن را بسیار دوست می‌داشت، گفته بود : «آسید کاظم» را خیلی دوست دارم، خودم هم به عنوان یک فرهنگ عتیق به آن نگاه می‌کنم. چند وقت پیش که محمد رحمانیان آن را نمایش‌نامه‌خوانی کرد، یک اجرایش را دیدم. محمد نه تنها زبان مردم را خوب می‌شناسد، ادبیات را هم خوب می‌شناسد اما وقتی بازیگران محمد، متن را اجرا می‌کردند احساس کردم که این متن نسبت به این بازیگران چقدر عتیق است! چقدر زبان این نمایش، دنیا آدم‌های این نمایش در فرهنگ سپری شده معاصر قرار گرفته است. من دنیای «آسیدکاظم» را خیلی دوست دارم، گاهی حسرت این دنیا را می‌خورم که چقدر محترم بود، چقدرعاطفی و چقدر ریشه‌دار بود. از اینکه یک انسان بنشیند برای کبوترش گریه کند، حسی به من دست می‌دهد که نمی‌توانم بگویم زیباست چیزی فرای زیبایی است.»

او که در ۲۰ سالگی این نمایشنامه را نوشته بود، درباره حال و هوای جوانان هم‌دوره خودش چنین گفته بود: «فکرش را بکن، مونولوگ «آدم از روزی که تو خشت می‌یاد تا روزی که رو خشت بیفته، بدبخته...»، ما کجا بودیم و یک جوان ۲۰ ساله چگونه به زندگی نگاه می‌کرد!»

ما اما شگفت‌زده شده بودیم که او چگونه در نخستین روزهای جوانی خود چنین نمایشنامه‌ای نوشته و او در پاسخ به حیرت‌زدگی ما گفته بود: «متن را در ۲۰ سالگی نوشتم. در ۲۰ سالگی خیلی کارهایم را کرده بودم. قبل از ۲۰ سالگی دو نمایش کارگردانی کرده بودم. آن وقت‌ها ریتم‌ ما تند بود. حکم زمانه بود. فقط من نبودم. بیضایی در چند سالگی «نمایش در ایران» را نوشت. اینکه یک نفر زیر ۲۰ سالگی نگاه تاریخی داشته باشد، خیلی مهم است چون نوشتن تا نوشتن با نگاه تاریخی دو مساله است. عباس نعلبندیان هم زیر ۲۰ سالگی چند اثرش را نوشته بود.»

حالا و با تغییرات هر روزه‌ای که تئاتر ما داشته است، نمایشنامه «آسید کاظم» هم واقعا گویی از عهد عتیق می‌آید و اما همچنان بخشی از بدنه تئاتر ما دلتنگ جهانی است که این نمایشنامه روایت می‌کرد. شاید به دلیل همین دلتنگی است که قاسم زارع هم تصمیم به خوانش این نمایشنامه گرفته. او قرار است با همراهی مسعود کرامتی، قاسم زارع، بهرام‌ ابراهیمی، فرهاد بشارتی، بهرام درخشان، علی عطایی‌حور، حسن شفیعی، دانیال ابراهیمی، آیدا قدرتی ساعت ۲۰ فردا، در هشتمین روز ماه اردیبهشت این نمایشنامه را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه خوانی کند.

انتهای پیام