به نقل از «قدس آنلاین»

مسئله « مهریه» و اما و اگرهای آن

تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۳۸۷۵۴

به تعداد موهای سرمان شنیده‌ایم که مهریه، همان هدیه است که داماد به نشانه‌ عشق و علاقه‌اش به عروس می‌دهد. اما ما که با هم تعارف نداریم، در حال حاضر مهریه اصلاً شباهتی با هدیه ندارد. برای پیدا کردن مشکل لازم نیست تمام ابعاد تاریخی و اسلامی مهریه را شخم بزنیم. به نظر من مشکل از جای دیگر است. جایی حوالی مسائل اقتصادی.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از خودم نمی‌گویم، چند وقت پیش با یکی از قضات شعبه خانواده دادگاه تجدیدنظر تهران، مصاحبه‌ای داشتم. چند سالی است که پشت کاغذ باطله‌های دادگاه، به جمع آوری جامعه آماری از پرونده‌های خانواده مشغول است. پرونده‌های مربوط به اعسار و تقسیط مهریه، یعنی ادعای عدم توانایی در پرداخت مهریه، از خود پرونده‌های مهریه هم بیشتر بود. نکته‌ قابل توجه این بود که در برخی از ماه‌ها تعداد پرونده‌های اعسار دوبرابر می‌شد که مشخصاً می‌توان گفت مربوط به زمان‌هایی است که سکه افسار رها می‌کند و قیمتش سر به فلک می‌کشد. در نتیجه خیل مردانی که بدهکار همسران خود هستند، دوباره راهشان به دادگاه می‌افتد. به همین دلیل هم پرونده‌های مهریه تمام نشدنی است. از آن طرف مجلس سال به سال با بالا رفتن همیشگی قیمت‌ها، شروع به ورق زدن قوانین مهریه می‌کند تا ببیند کدام قسمت را می‌تواند باردیگر وصله پینه کند. 
اگر بخواهم تصویر این مشکل را برایتان واضح‌تر کنم، باید بگویم شرایط اقتصادی نابسامان سر راه مرد خانواده سبز شده و بار اضافی بر دوش او گذاشته ‌است. مهریه هم که حق شرعی و قانونی زن است همراه با مشکل اقتصادی رشد کرده و کابوس شب‌های مرد شده‌است. حالا اگر زن مهریه‌اش را بدون دعوا و مرافعه مطالبه کند؛ مرد انگشتش را به سمت بخشش مهریه می‌گیرد و به این ترتیب تمام دارایی زندگی مرد و زن حول محور پولی می‌چرخد که هنوز وجود ندارد، اما می‌توان مبادله‌اش کرد. می‌توان با رویایش خانه و زندگی مستقل ساخت، می‌توان در زندگی‌ای به زور ماند و هزار توانایی دیگر، فقط چون روز خواستگاری ضرب‌المثل منحوس «کی داده، کی گرفته» مثل همیشه خانواده‌ها را مجاب کرده تا به آینده‌ فرزندشان و جیب خالی الانش فکر نکنند. 
حالا برای این مهریه که اقتصاد و عوامل اقتصادی بزرگش کرده، هرچقدر قوانین را دست‌کاری کنیم نتیجه‌ای نمی‌گیریم. اگر هم بگیریم به اندازه‌ ثبات قیمت سکه است. به‌تازگی هم طرح جدیدی برای تغییر قوانین مهریه در مجلس سروصدا راه‌ انداخته که مهم‌ترین بخش آن حق ثبتی‌ است که ظاهراً هیچ کس جز نویسنده‌ طرح، با آن موافق نیست. اگر تا به حال خبر نداشتید، بدانید که اگر این طرح تصویب شود، باید مهریه‌هایی که بالاتر از ۱۴ سکه هستند مقداری از مهریه را به عنوان حق ثبت به دولت بپردازند. خلق پولی که می‌گویند پولش در محل تهیه جهیزیه جوانان صرف خواهد شد اما اگر تصویب شد، من مرده و شما زنده؛ ببینید این پول کجا مصرف می‌شود.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: مهریه ازدواج طلاق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۳۸۷۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ضرورت توجه به سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی در کنار سلامت جسم

معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.

به گزارش ایسنا، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت نوشت:‌« یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه‌سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون کرد. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزون‌تری هستند. نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند.

 چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی‌هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته‌ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جزو آن را فرو نگذارد و برای بیشینه‌سازی آن‌ها پیوسته بکوشد. سرانجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.

 ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می‌بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه‌ریزی می شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.

 حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فروشدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای « خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص های زیر اهمیت بیشتری دارند:

۱.سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌کند.

۲.پیروی از الگوی گفت‌وگوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.

۳.افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.

۴.فضیلت‌مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.

۴.برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند. یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن.

 خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.»

انتهای پیام