احتمال ۳ رقمی شدن مرگ‌ها در موج هفتم کرونا | تلاش کشورها برای دستیابی به واکسن‌های جدید
تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۵۹۳۳۶
به گزارش همشهری‌آنلاین، دکتر حمید سوری اپیدمیولوژیست در توضیح وضعیت کرونا در کشور گفت: کرونا طی چند ماه اخیر به ویژه از اردیبهشت به بعد نوسانات و خیز و فرودهایی داشت. حتی ما یک پیک کوچک با ارتفاع کم هم در اردیبهشت ماه داشتیم، اما از آنجایی که بیماریابی فعالی نداریم و عمدتا بر روی بستری و مرگ و میر مانور داده می‌شود، تغییرات اپیدمی خیلی نمود پیدا نمی‌کند و نمی‌توان تحلیل کرد که گردش ویروس در کشور چگونه است و بر همین اساس آن پیک مشخص نشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: در حال حاضر با توجه به ایجاد ساب واریانت‌های جدید، موج هفتم بیماری در کشور شکل گرفت و از آنجایی که قابلیت انتشار این ساب‌واریانت‌ها بسیار زیاد است، موارد ابتلایمان بسیار زیاد شد و به تبع بالا رفتن موارد ابتلا، بستری و مرگ هم بیشتر شد. البته نه مانند سویه دلتا که در آن نسبت افزایش مرگ بالا بود، در این واریانت میزان کشندگی کمتر است. با این حال در روزهای اخیر میزان مرگ‌هایمان دو رقمی شده و به بالای ۵۰ مورد رسیده است. بر این اساس به نظر می‌آید که همچنان روند رو به افزایش داریم.
سوری با بیان اینکه متاسفانه بیماری‌یابی فعال نداریم و تعداد تست‌هایمان نسبت به جمعیت کم است، گفت: بر این اساس تصویر روشنی از وضعیت اپیدمی در کشور قابل عرضه نیست، بلکه عمدتا بر اساس برآوردی است که عمدتا هم دقتش پایین است، اما آنچه که اکنون می‌توان مطرح کرد، این است که روند اپیدمی همچنان رو به افزایش است و هنر ما باید در این باشد که هم ارتفاع پیک را به حداقل ممکن رسانده و زودتر به سیر نزولی برسیم و هم دامنه پیک را کاهش دهیم؛ یعنی از زمانی که پیک شروع می‌شود و خاتمه می‌یابد، دامنه زمانی کم شود. این همان کاری است که در برخی کشورها انجام شده و علی‌رغم اینکه ممکن است پیک جدیدی زده شود، اما ارتفاع پیک و دامنه پیک‌شان کمتر می‌شود.
۳ متغیر اصلی اپیدمیوی ادامه داد: در این راستا باید توجه کرد که در اپیدمی سه متغیر اصلی داریم؛ یکی خود ویروس، یکی مردم و یکی هم سیاست‌گذران مدیریت اپیدمی. درباره ویروس ما نمی‌توانیم خیلی ویروس را تحت کنترل قرار دهیم. زیرا بسیار هوشمندانه عمل می‌کند و تضمینی وجود ندارد که سناریوهای قبلی خودش را تکرار نکند. مشخص نیست که واریانت‌ها یا ساب‌واریانت‌های بعدی چه هستند و آیا میزان کشندگی آنها کمتر یا بیشتر است. یکی از سناریوهایی که برای پاندمی در سطح جهان متصوریم؛ یکی این است که این فراز و فرودها همچنان خواهد بود و اپیدمی تا ماه‌های آینده ادامه دارد. فرض دوم هم این است که ویروس حالت آندمیک به خود گرفته و بومی شود، اما این به زودی اتفاق نمی‌افتد که بخواهیم جشن پیروزی بگیریم. قطعا از آنجایی که پاندمی رخ داده و کشورهای متعددی درگیر این بیماری هستند، کاهش آن زمان‌بر است. حتی ما در کشورهایی که مدیریت موفقی برای اپیدمی داشتند، باز هم پایان اپیدمی را نمی‌بینیم. حتی چین که ماه‌ها میزان مرگ‌ومیرش صفر شده بود یا چشم‌انداز صفر را مبنای کارش قرار داده بود، دیدیم که در شانگهای طغیان اتفاق افتاد و مجبور شدند ۳۰ میلیون نفر را قرنطینه کنند. بنابراین ویروس تحت اختیار ما نیست و هوشمندانه عمل می‌کند.
سوری همچنین گفت: در عین حال ویروس برای اینکه به زندگی‌اش ادامه دهد، به دنبال میزبان حساس و مناسب می‌گردد و از آنجایی که خارج از بدن انسان قادر به زندگی نیست، طبیعا افراد مقاوم نمی‌خواهد و نمی‌تواند افرادی را انتخاب کند که خودشان را مصون نگه می‌دارند. بنابراین به دنبال کسانی می‌گردد که هم حساس باشند و هم بتواند در بدن‌شان استقرار یابد. یعنی کسانیکه یا بین ابتلایشان به بیماری فاصله افتاده یا واکسیناسیون‌شان را کامل نکردند یا از آخرین واکسن‌شان بیش از شش ماه گذشته باشد. منتها از طرفی هم میزان اثربخشی واکسن‌ها نسبت به واریانت‌های جدید طبیعتا کمتر است. برای همین است که بسیاری کشورها در صدد هستند که واکسن‌های جدید تولید کنند تا بتواند با اثربخشی بالا با واریانت‌ها و ساب واریانت‌های جدید مقابله کند. بنابراین مردم باید طبیعتا رعایت پروتکل‌ها را داشته باشند، ماسک بزنند، واکسنیاسیون‌شان را تکمیل کنند و ...
ماهیت متغیر پاندمی کرونا و لزوم تصمیم‌گیری سریعوی با اشاره به اقداماتی که باید از سوی مسئولان انجام شود، گفت: ماهیت پاندمی کرونا این است که بسیار به سرعت تغییر می‌کند. بنابراین سرعت عمل در تصمیم‌گیری و اجرای تصمیمات بسیار مهم است. ممکن است تصمیمی که اکنون گرفته می‌شود، اگر هفته دیگر اجرا شود، اثربخشی نداشته باشد و حتی ممکن است فقط هزینه کنیم. به عنوان مثال اگر از یک ماه قبل مرزها را کنترل می‌کردیم، موثر می‌بود، اما اکنون دیگر فایده‌ای ندارد. در حال حاضر باید یکسری مقررات و قوانین و سخت‌گیری برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی، تشکیل اجتماعات و ... انجام شود. نباید عادی‌انگاری کنیم.
این اپیدمیولوژیست افزود: دومین اقدام این است که باید بیماریابی‌مان را بیشتر کنیم تا بتوانیم تصویر روشن‌تری از اپیدمی داشته باشیم. سومین کار هم این است که باید بررسی کنیم تا متوجه شویم که سطح ایمنی مردم چقدر است و در کجا سطح ایمنی بالاست و در چه جمعیت هایی سطح ایمنی پایین است. همچنین باید طغیان‌ها را به سرعت شناسایی کنیم و با احیای تیم‌های واکنش سریع به صورت علمی طغیان‌ها را سریعا شناسایی، کنترل و مهار کنیم تا از سرعت گسترش ابتلا کم کنیم. در عین حال ما جز طرح شهید سلیمانی، هیچ بسته جامع دیگری برای مقابله با اپیدمی نداریم. طرح شهید سلیمانی هم مقداری مورد کم لطفی قرار گرفته است. در حالی که اگر با بررسی مناسب مجددا اصلاح و به روزرسانی و اجرا شود، این طرح می‌تواند تا حد زیادی بسیاری از مداخلات موثر را تامین کند. زیرا در گذشته اثربخشی خود را نشان داده و می‌توان با استفاده از مشارکت مردمی در قالب این طرح اپیدمی را مدیریت کرد.
توصیه‌های بهداشتی برای برگزاری عزاداری‌های محرمسوری درباره نحوه برگزاری مراسم‌ها در ایام محرم و صفر گفت: در مدیریت اپیدمی هنر در این است که وقتی زمان زیادی با پاندمی می‌گذرد، بتوانیم زندگی عادی را در کنار اپیدمی به خوبی مدیریت کنیم. معنای آن این نیست که اپیدمی را خاتمه یافته تلقی کنیم و در عین حال به این معنا هم نیست که به دلیل اپیدمی زندگی مردم را خیلی متاثر کنیم. ما در آبان سال ۱۳۹۹ نزدیک ۱۵۰ شهر را تعطیل کردیم. لاک‌داون یک مداخله بسیار پرهزینه است و متاسفانه هیچ گاه هم اثربخشی آنها را محاسبه نکردیم. بنابراین مهم مدیریت این فضا است. مدیریت ما برای احتمال خطر بر اساس طیفی است که باید احتمال خطر را در این طیف به سمت صفر هدایت کنیم. به عنوان مثال در بحث اربعین باید تست‌ها را برای افراد انجام دهیم، حتما از رفتن افرادی که واکسیناسیون‌شان را کامل نکردند، جلوگیری کنیم و فقط کسانی که واکسیناسیون‌شان کامل بوده، اجازه شرکت در مراسم اربعین را بدهیم... باید مدیریت کرده و احتمال خطر را کاهش دهیم. در اپیدمی واژه «نمی‌شود» و «نمی‌توانیم» معنایی ندارد و باید این مدیریت انجام شود و احتمال خطر را کاهش دهیم.
وی گفت: متاسفانه کشور ما به لحاظ جمعیت در طول این پاندمی بیش از ۳۰ ماهه معمولا جزو ۱۰ تا ۱۵ کشور اول دنیا به لحاظ مرگ و میر و عوارض اپیدمی بوده است. در حالی که نباید اینگونه باشد. بنابراین مدیریت اپیدمی در کنار فعالیت‌های معمول جامعه مهم است. ضمن اینکه سفرها را باید کنترل کنیم. در بحث محرم و اربعین افرادی که بالای ۶۰ سال دارند، افرادی که بیماری های زمینه ای دارند، زنان باردار و... الان موقع سفرهای زیارتی و سیاحتی‌شان نیست و باید حداکثر تلاش‌شان را انجام دهند تا از مواجهه با بیماری پرهیز کنند. این سفرها احتمال خطر را برایشان بالا می‌برد. طبیعتا افراد پرخطر باید بیشتر مراعات کنند. زیرا احتمال مرگ و میر در افراد پرخطر بیشتر است.
سوری درباره وضعیت مرگ‌های کرونایی در موج هفتم نیز گفت: احتمال سه رقمی شدن مرگ‌ها وجود دارد، اما پیش‌بینی زمان آن دشوار است. احتمال سه رقمی شدن مرگ‌ها هست و باید توجه کرد که اکنون هم تعداد مرگ‌هایی که گزارش می‌کنیم، مربوط به کسانی هستند که ابتلایشان به کرونا تایید شده و تست‌شان مثبت شده است. اگر افراد محتمل را هم اضافه کنیم، شاید همین الان هم تعداد مرگ‌هایمان سه رقمی باشد.
کد خبر 695357 منبع: ایسنا برچسب‌ها كروناويروس كرونا در ايران آمار واکسن کرونامنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: كروناويروس كرونا در ايران آمار واکسن کرونا ساب واریانت ها احتمال خطر موج هفتم مرگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۵۹۳۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فارن افرز: احتمال شکل گیری ائتلاف منطقه ای اعراب و اسرائیل علیه ایران چقدر است؟
نشریه آمریکایی "فارن افرز" با انتشار مقاله ای به تغییر فضای ژئوپلتیک منطقه پس از حمله تلافی جویانه اخیر ایران به اسرائیل پرداخته و امکان شکل گیری یک ائتلاف ضدایرانی با حضور اسرائیل و کشورهای عربی با مشارکت آمریکا و غرب را مورد بررسی قرار داده است.
به گزارش عصرایران، در این مقاله آمده است:
هنگامی که ایران در 13 آوریل بیش از 300 موشک و پهپاد را به سمت اسرائیل پرتاب کرد، دولت اردن به دفع حمله ایران کمک کرد. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها حاکی از آن بود که چندین کشور عربی دیگر در دفاع از اسرائیل مشارکت کرده‌اند، تلاش‌هایی که آنها بعدا آن را رد کردند.
با این وجود، گروهی از رهبران اسرائیل و همچنین برخی ناظران در واشنگتن، این اقدامات را نشانه‌ای از یک تغییر بزرگ تفسیر کردند. تغییری با این پیش فرض که این کشورهای عربی، در صورت ادامه تشدید درگیری اسرائیل با ایران، طرفدار اسرائیل خواهند بود.
سپهبد "هرزی هالوی" رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل، اعلام کرد که حمله ایران "فرصت های جدیدی برای همکاری در خاورمیانه ایجاد کرده است." موسسه مطالعات امنیت ملی، یک اندیشکده پیشرو اسرائیلی نیز اعلام کرد که "ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی که در رهگیری پرتاب‌های ایران به سمت اسرائیل مشارکت داشت، پتانسیل ایجاد یک اتحاد منطقه‌ای علیه ایران را نشان می‌دهد."
پس از پاسخ اسرائیل به حمله ایران با یک حمله نسبتا محدود به تاسیسات نظامی در ایران، "دیوید ایگنِیشس"، ستون نویس واشنگتن پست، اظهار داشت که اسرائیل "مانند رهبر یک ائتلاف منطقه ای علیه ایران رفتار می کند." او نوشت: "به نظر می‌رسد که اسرائیل با پاسخ نظامی ملایم خود به ایران، منافع متحدان عربش در این ائتلاف رادر نظر گرفت. متحدانی همچون عربستان سعودی، امارات متحده عربی و اردن که همگی در عملیات رهگیری پرتابه های ایرانی علیه اسرائیل به طور مخفی و آشکار مشارکت کردند.
به نظر این ستون نویس واشنگتن پست، این یک "تغییر پارادایم بالقوه برای اسرائیل"است، تغییری که به خاورمیانه "شکل جدیدی" می‌بخشد.
با این حال، این ارزیابی‌ها بیش از حد خوش بینانه به نظر می رسند و نمی‌توانند پیچیدگی چالش‌های منطقه را درک کنند. مطمئنا، با توجه به ماهیت بی‌سابقه تنش نظامی بین اسرائیل و ایران در ماه آوریل امسال، استراتژی آینده اسرائیل علیه ایران ممکن است ملاحظات منطقه‌ای را بیشتر در نظر بگیرد.
اما واقعیت‌های منطقه که مانع همکاری اعراب و اسرائیل می‌شود، تغییر قابل توجهی نکرده است. حتی قبل از حمله حماس در 7 اکتبر و متعاقب آن جنگ اسرائیل علیه غزه، کشورهای عربی که توافقنامه 2020 "ابراهیم" را امضا کردند و عادی سازی با اسرائیل را پذیرفتند، از حمایت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل از گسترش شهرک سازی های اسرائیل در کرانه باختری و تلاش وزرای راست افراطی کابینه او برای شکننده کردن وضعیت موجود در اورشلیم ناامید شده بودند.
مجموعه ای از حملات مرگبار شهرک نشینان اسرائیلی به فلسطینی ها در شهرهای کرانه باختری در بهار سال 2023 به تنش های منطقه ای دامن زد. پس از آغاز عملیات نظامی اسرائیل در غزه در ماه اکتبر، که موجی از اعتراضات مردمی را در سراسر خاورمیانه برانگیخت، رهبران عرب در حمایت آشکار از اسرائیل تردید بیشتری پیدا کردند، زیرا می دانستند که همکاری آشکار می تواند به مشروعیت داخلی آنها لطمه بزند.
هیچ چیز درباره واکنش اعراب به این دور از رویارویی ایران و اسرائیل نشان نمی دهد که مواضع سابق آنها تغییر نکرده است. گروهی از دولت‌ها که بسیاری از اسرائیلی‌ها به طور تقلیل از آنها به عنوان "اتحاد سنی" یاد می‌کنند، در واقع همچنان به دنبال متعادل کردن روابط خود با ایران و اسرائیل، حفاظت از اقتصاد و امنیت خود و مهمتر از همه، جلوگیری از یک درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر هستند.
آنها همچنین احتمالا پایان دادن به جنگ فاجعه بار در غزه را بر رویارویی با ایران در اولویت قرار خواهند داد. با این حال، با افزایش تنش بین ایران و اسرائیل، اشتیاق کشورهای عربی برای تسریع در ادغام منطقه‌ای اسرائیل بیش از هر زمان دیگری به تمایل اسرائیل برای پذیرش تشکیل یک کشور فلسطینی بستگی دارد.
پیش از حمله 13 آوریل ایران به اسرائیل، عربستان سعودی و امارات متحده عربی اطلاعاتی درباره این حمله قریب الوقوع را با ایالات متحده به اشتراک گذاشتند. سپس فرماندهی مرکزی ایالات متحده (سنتکام) از این اطلاعات برای هماهنگی پاسخ خود با اسرائیل و سایر شرکا استفاده کرد.
اردن به هواپیماهای نظامی آمریکا و بریتانیا اجازه ورود به حریم هوایی این کشور را داد تا پرتابه های ایرانی را متوقف کرده و مستقیما حملات ایران را رهگیری کنند. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها، به‌ویژه در ایالات متحده و اسرائیل، تأکید کردند که اسرائیل موفق شده با تلاش‌های منطقه‌ای گسترده، حمله تهران را خنثی کند.
اما به زودی مشخص شد که نقش اعراب در دفع حمله ایران محدود بوده است. هم عربستان سعودی و هم امارات به صراحت هرگونه کمک نظامی مستقیم به اسرائیل را تکذیب کردند. مقامات اردنی نیز از مشارکت خود برای حفاظت از منافع خود دفاع کردند. ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن، با تاکید بر اینکه کشورش برای کمک به اسرائیل اقدامی نکرده است، اعلام کرد که "امنیت و حاکمیت" اردن "بالاتر از همه ملاحظات" قرار دارد.
تلاش هایی که کشورهای عربی برای مقابله با ایران انجام دادند، تقریبا به طور قطع ناشی از تمایل به حفظ روابط آنها با ایالات متحده بود، نه برای همسویی بیشتر با اسرائیل. از زمانی که اسرائیل عملیات خود را در غزه آغاز کرد، رهبران عرب از اینکه جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده موفقیت بیشتری در مهار رفتار اسرائیل در غزه کسب نکرده است، از کاخ سفید ناامید شده‌اند، اما آنها همچنان به دنبال تعمیق همکاری خود با واشنگتن هستند چون هیچ منبع جایگزینی برای نوع امنیتی که از ایالات متحده دریافت می کنند، نمی بینند.
در ماه‌های اخیر، کشورهای عربی خلیج فارس و همچنین مصر و اردن به تشویق واشنگتن برای کمک به مدیریت پویایی‌های امنیتی خاورمیانه، مهار فعالیت‌های مخرب ایران و جلوگیری از یک جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر ادامه داده‌اند. پایان دادن به جنگ در غزه همچنان یک اولویت فوری منطقه ای است و کشورهای عربی در حال کار برای یک طرح صلح با دولت بایدن هستند. رهبران عربستان همچنان معتقدند که یک معاهده دفاعی دوجانبه با ایالات متحده باید بخشی از هر گونه توافق عادی سازی آینده رابطه آنها با اسرائیل باشد و امارات به تلاش خود برای مذاکره درباره توافقنامه دفاعی خود با دولت بایدن ادامه می دهد.
با این حال، در همان زمان، کشورهای حوزه خلیج فارس اکنون تعامل نزدیک تری با تهران دارند. آنها به خوبی می دانند که تقابل آنها با ایران آنها را در معرض خطر قرار می دهد. در سال 2019، پس از خروج دونالد ترامپ از برجام، تهران بی ثباتی را در سراسر خلیج فارس گسترش داد، به کشتی ها در نزدیکی بنادر امارات حمله کرد و برای اولین بار حملات دقیقی را علیه تاسیسات نفتی عربستان انجام داد. پس از امضای توافقنامه ابراهیم از سوی امارات و بحرین نیز تهران به صراحت به این 2 کشور هشدار داد که حضور نظامی اسرائیل در خلیج فارس خط قرمزی برای ایران خواهد بود.
خیلی قبل از حمله حماس در 7 اکتبر، کشورهای عربی به طور کلی تصمیم گرفته بودند که بهترین راه برای کاهش خطر یک ایران که به طور فزاینده تهاجمی تر می شود، تلاش برای نزدیکی به تهران است.
بر همین اساس امارات و عربستان سعودی روابط دیپلماتیک خود با ایران را به ترتیب در سال های 2021 و 2023 احیا کردند. از 7 اکتبر، این کشورها همراه با بحرین و عمان، پیام‌ها و هشدارهایی را بین ایران و اسرائیل مخابره کرده و برای مدیریت تنش‌ها پیشنهادهایی رامطرح کرده اند. دو روز پس از حمله ایران در 13 آوریل، وزیر امور خارجه مصر با همتایان ایرانی و اسرائیلی خود به منظور مهار تنش تلفنی تماس گرفت.
علایق آیندهدر ماه‌های آینده، کشورهای عربی احتمالا تلاش خواهند کرد تا این اقدام متعادل کننده را حفظ کنند و از همه طرف‌ها به خویشتنداری دعوت کنند و از اقدامات تهاجمی بیشتر اسرائیل فاصله بگیرند. اگر تشدید تنش بین ایران و اسرائیل ادامه یابد، آنها احتمالا تمایل کمتری به حمایت از عملیات اسرائیل خواهند داشت. هزینه های داخلی آنها برای حمایت آشکار از اسرائیل احتمالا با گذشت زمان افزایش خواهد یافت، به ویژه اگر نیروهای اسرائیلی به سمت رفح حرکت کنند، شهری در جنوب غزه که صدها هزار فلسطینی در آن پناه گرفته اند و اسرائیل مدعی است که حماس پایگاهی مستحکم در آنجا دارد.
با وجودی که بسیاری از کشورهای عربی نگرانی های مشترکی با اسرائیل در مورد فعالیت های منطقه ای ایران، به ویژه حمایت این کشور از شبه نظامیان غیردولتی دارند، اما کشورهای عربی خلیج فارس، به تجربه دریافته اند که باز کردن گفتگوهای مستقیم دیپلماتیک، اعمال فشار با انگیزه‌های اقتصادی و انجام دیپلماسی پنهان با تهران امن‌ترین راه‌ها برای حفاظت از منافع آنها و جلوگیری از تشدید درگیری است.
هر چقدر هم که درگیری ایران و اسرائیل تشدید شود، کشورهای عربی احتمالا از این اشکال تعامل عقب نشینی نخواهند کرد. تلاش های آنها برای عادی سازی روابط با ایران از زمان آغاز جنگ غزه سرعت گرفته است، در حالی که تلاش ها برای عادی سازی روابط آنها با اسرائیل متوقف شده است.
در تلاش برای ترغیب اسرائیل به تفکر فراتر از جنگ غزه، عربستان سعودی همچنان چشم‌انداز عادی‌سازی روابط خود با اسرائیل را به شرط تعهد تل آویو به مشارکت در فرایند سیاسی با هدف تشکیل یک کشور فلسطینی، منوط کرده است.
با این حال، اسرائیل این درخواست های عربستان را نادیده گرفته است، شاید به دلیل اطمینان بیش از حد به این مساله که پس از پایان جنگ در غزه، روند عادی سازی می تواند از همان جایی که متوقف شد ادامه یابد. عادی سازی بیشتر روابط اعراب و اسرائیل در این شرایط بعید است.
کشورهای عربی به همکاری با واشنگتن در زمینه دفاع موشکی ادامه خواهند داد، اما این همکاری مستلزم هماهنگی مستقیم با اسرائیل نیست. همچنین به این زودی ها به سطح یک اتحاد رسمی دفاعی نزدیک نخواهد شد. این امر مستلزم همسویی بهتر سیستم‌های دفاعی کشورهای عربی و همچنین اعتماد بسیار بیشتر بین طرفین است، که هر دوی این موارد در خاورمیانه وجود ندارد و ایجاد آن زمان می‌برد.
کشورهای عربی، به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس، از تلاش‌های اسرائیل برای تنزل دادن توانایی‌های نیابتی ایران استقبال خواهند کرد. اما آنها به احتمال زیاد با هرگونه حمله مستقیم به ایران که می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی شکننده منطقه را بی‌ثبات کند یا به حمله متقابل ایران در خلیج‌فارس منجر شود، مخالفت خواهند کرد.
با وجود اینکه کشورهای عربی علاقه مند به حفظ روابط دفاعی نزدیک با واشنگتن هستند، اما آنها نمی خواهند به بلوکی بپیوندند که آشکارا علیه ایران و حامیان جهانی آن مانند روسیه کار می کند. آنها ترجیح می دهند روابط چندجانبه منطقه ای و جهانی خود را متعادل کنند، نه اینکه در یک مسیر یکطرفه پل ها را پشت سر خود خراب کنند.
با وجود این محدودیت‌ها، کشورهای عربی می‌توانند نقش مهمی در جلوگیری از تشدید بیشتر تنش بین ایران و اسرائیل ایفا کنند. تقویت خطوط ارتباطی بین دو کشور - و ایجاد خطوطی برای مدیریت بحران - بیش از هر زمان دیگری حیاتی است و دقیقا به همین دلیل است که تعدادی از کشورهای عربی روابط خود را همزمان با ایران و اسرائیل تقویت کرده‌اند، آنها می‌توانند از این روابط برای تشویق به خویشتنداری و کمک به انتقال پیام‌ها بین دو طرف استفاده کنند و در صورت شروع درگیری‌ها برای جلوگیری از درگیری یا کاهش آسیب تلاش کنند.
در درازمدت، برای ایجاد ثبات در منطقه، کشورهای خاورمیانه باید سکویی برای گفتگوهای منظم ایجاد کنند که برای مشارکت ایران و اسرائیل باز باشد. حملات اخیر که ایران و اسرائیل را در آستانه جنگ قرار می دهد، تنها نشان می دهد که چقدر نیاز به چنین گفت وگویی ضروری شده است.
اما جهان باید انتظارات خود را برای همکاری نزدیکتر بین کشورهای عربی و اسرائیل کاهش دهد. همکاری کاملا فنی که کشورهای عربی و اسرائیل اخیرا در زمینه‌های مورد علاقه مشترک از جمله انرژی و تغییرات آب و هوا داشته‌اند، احتمالا ادامه خواهد داشت.
با این حال، به این زودی ها گردهمایی‌های منطقه‌ای پرمخاطب که آشکارا تعامل سیاسی کشورهای عربی با اسرائیل را تبلیغ می‌کنند، در کار نخواهد بود مگر اینکه اسرائیل به جنگ خود با غزه پایان دهد.
تا آن زمان، تلاش کشورهای عربی برای حفظ روابط اقتصادی خود با اسرائیل نیز محدود خواهد بود. یک استراتژی کوتاه‌مدت واقع‌بینانه‌تر، حمایت از توانایی آنها برای میانجی‌گری و جلوگیری از درگیری‌های آینده بین ایران و اسرائیل را در اولویت قرار خواهد داد.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: نگاه دولت های عربی به درگیری ایران و اسراییل گفت و گوی دیدنی اعراب درباره رویارویی ایران و اسرائیل (فیلم)
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟