به نقل از «ایسنا»

امر به معروف علت قیام اباعبدالله(ع) بود/واجبات تحت شمول فریضتین است

تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۶۲۷۵۰

ایسنا/فارس امام جمعه موقت شیراز با اشاره به برداشت‌های مختلف در مورد علت قیام امام حسین(ع)، به استان کلام امام سوم شیعیان، امر به معروف و نهی از منکر را علت اصلی این قیام دانست.

حجت الاسلام والمسلمین عبدالرضا محمودی چهارشنبه در مراسم زیارت عاشورا و عزاداری پنجمین روز محرم که در جهاددانشگاهی فارس برگزار شد، بیان کرد که؛ برخی گفته اند علت قیام عاشورا بیعت نکردن امام حسین(ع) با یزید بود، برخی هم علت را دعوت کوفیان از ایشان می‌دانند، اما علت اصلی انجام فریضتین بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محمودی با اشاره به کلام معصوم، گفت: امام حسین(ع) تصریح و تاکید کردند که فلسفه قیام طلب اصلاح در امت جدم است. امام حسین(ع) راه را از بیراه نشان داد.

او با یادآوری اینکه آنچه در اذهان بسیاری از دین نقش بسته مطلب ناقصی است، تصریح کرد: وقتی امام می‌فرمایند علت قیام امر به معروف و نهی از منکر است، تمام واجبات الهی تحت شمول فریضتین قرار می‌گیرد. امام حسین(ع) حج که واجب الهی است را تبدیل به عمره کرد و با هدف امر به معروف از مکه خارج شد. واجب خدا بعضی مهم، بعضی اهم است، وقتی اهم باشد، جایی برای مهم نیست.

این استاد دانشگاه با اشاره به روایتی که امام حسین(ع) از پیامبر(ص) نقل فرمودند، در خصوص مواجهه با سلطان جائر، گفت: همه احکام الهی مطابق با فطرت بشر است، حتی یک حکم الهی را نمی‌توان سراغ گرفت که فطرت انسان را پس بزند، خالق خصوصیاتی در انسان قرار داده که بخشی نظیر صداقتف امانت داری، عدالت و ... معروف و حَسَنه یعنی معروف و بخشی زشت و ناپسند مانند دروغ و خیانت در امانت و ظلم و ... است. اینکه انسان دعوت پیامبران را می‌پذیرد به دلیل دعوت پیامبر به معروف و حسنه است.

محمودی با تاکید براینکه ویژگی زندگی اجتماعی در هم تنیده بودن افکار، رفتار و اقوال است، گفت: نمی‌توان زندگی اجتماعی داشت اما رفتار فردی را پیش گرفت؛ در مقابل نمی‌توان بی تفاوت هم بود، خصوصا وقتی امام می‌فرماید که من اراده‌ کرده‌ام بر انجام امر به معروف و نهی از منکر؛ در زندگی اجتماعی نمی‌توان نسبت به یکدیگر و نسبت به سلطان جائر بی‌تفاوت بود؛ ارتباط وثیقی (محکم) بین حاکم و مردم وجود دارد، امیرالمومنین(ع) هم در خطبه ۱۲۶ نهج‌البلاغه به آن اشاره فرموده است.

او با اشاره به اینکه تاثیر حاکم بر مردم بیش از تاثیر پدران بر فرزندان است، حاکم را نیز متاثر از مردم دانست و گفت: وقتی مردم صالح باشند، حاکم صالح خواهد بود و اگر حاکم صالح باشد، مردم نیز صالح خواهند بود.

محمودی با یادآوری مسئولیت انسان در جامعه و زندگی اجتماعی، طرح اینکه "عیسی به دین خود، موسی به دین خود" را رد و خاطرنشان کرد که چنین مفهومی خلاف فطرت بشری و زندگی اجتماعی و مدنی است. در زندگی اجتماعی همه نسبت به یکدیگر مسئول هستند.

او ادامه داد: بعضی مواقع امواج تبلیغات باعث تاثیر بر اجتماع شده و رفتار اشتباهی به عادت تبدیل می‌شود، به عنوان مثال همه صاحب‌نظران علم تغذیه و پزشکی، خوردن نوشابه را برای سلامتی مضر می‌دانند اما اکثر ما در وعده‌های مختلف غذایی نوشابه مصرف می‌کنیم.

محمودی با نقد لیبرال دموکراسی مد نظر غرب، گفت: این دموکراسی یعنی حق با من است، حتی اگر دیگران حقشان پایمال شود، اما آیا حق با امپریالیزم و عاملان کشتارهای جمعی نظیر هیروشیما و ناکازاکی است؟ آنها مواردی را قصد دارند دیکته کنند که با مذاق خودشان سازگار است و معتقد هستند آزادی یعنی آنچه آنها می‌گویند و تعریف می‌کنند و در همین مسیر نظریه دهکده جهانی را مطرح کرده و معتقدند این دهکده یک کدخدا باید داشته باشد.

امام جمعه موقت شیراز با بیان اینکه آزادی به معنای بی بند و باری نیست و براساس فطرت انسانی همه افراد در یک زندگی اجتماعی در قبال هم مسئول هستند، گفت: باید مراقب ذائقه سازی باشیم.

محمودی همچنین با قدردانی از جهاددانشگاهی به واسطه برگزاری چنین برنامه‌هایی، این رخدادها را زمینه‌ساز ایجاد و گسترش فضای معنوی و معنویتی دانست که منجر به تحکیم همدلی، همراهی و وحدت خواهد شد.

به گزارش ایسنا، به همت جهاددانشگاهی فارس، از ابتدای ماه محرم، هر روز مراسم قرائت زیارت عاشورا و سخنرانی و اقامه عزاداری در رسای بزرگداشت سید و سرور شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و دیگر شهدای حماسه عاشورا، برگزار شده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی علمی و آموزشی جهاد دانشگاهی پویش قرائت زیارت عاشورا امر به معروف و نهي از منكر سلطان جائر ارتباط حاکم و مردم زندگی اجتماعی امر به معروف امام حسین ع علت قیام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۶۲۷۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!

روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.

این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.

اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آن‌ها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آن‌ها منطقی نیست.

طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.

بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آن‌ها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آن‌ها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.

در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آن‌ها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟

جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.

ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آن‌ها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.

مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آن‌ها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.

هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آن‌ها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.

تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.

نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آن‌ها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.

حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آن‌ها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.

خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟