اختلال بویایی پس از کووید-۱۹ مشکلات حافظه ناشی از آن را پیش‌بینی می‌کند
تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۶۶۴۳۰
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از رویترز پژوهشگران آرژانتینی در این تحقیق نمونه‌ای تصادفی از ۷۶۶ نفر در سنین بالای ۶۰ را بررسی کردند که حدود ۹۰ درصد آنها دچار عفونت با کروناویروس شده بودند.
هر کدام از این افراد آزمایش PCR و آزمایش کووید-۱۹ را در کلینیکی در آرژانتین انجام داده بودند.
این پژوهشگران آزمون بویایی و رشته‌ای از آزمون‌های شناختی و عصب-روانپزشکی را در این بیماران در سه تا شش ماه پس از آزمایش کووید انجام دادند
نتایج نشان‌دهنده درجاتی از اختلال حافظه در دوسوم از افراد با آزمایش مثبت کووید-۱۹ بود و در نیمی از افراد گروه هم شدت این اختلال بویایی در حدی شدید بود که با زندگی روزانه تداخل ایجاد کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نکته مهم‌تر اینکه افرادی که هنوز پس از سه ماه از عفونت دچار از دست رفتن کامل بویایی بودند، نسبت به افرادی که هرگز حس بویایی‌شان را از دست نداده بودند یا افرادی که قبلا حس بویایی‌شان را به دست آورده بودند، با احتمال بیشتری نارسایی درازمدت شناختی داشتند.
این پژوهشگران پس از در نظر گرفتن سایر عوامل خطرساز به این نتیجه رسیدند که شدت از دست رفتن حس بویایی یا به اصطلاح «آنوسمی» و نه وضعیت بالینی افراد، چه شدت عفونت‌شان و چه نیازمندشان به بستری شدن به طور قابل‌توجهی نارسایی شناختی به دنبال کووید-۱۹ را پیش‌بینی می‌کند.
گابریلا گونزالز-آلمان از دانشگاه کاتولیکی پونتیفیکال آرژانتین در بوئنوس آیرس و سرپرست این پژوهش گفت هر چه شناخت بیشتری از علل یا دست کم عوامل پیش‌بینی‌کننده اثرات درازمدت قابل‌توجه شناختی عفونت کووید-۱۹ به دست آید، بهتر می‌توان آن را پیگیری و روش‌های برای پیشگیری از آن ابداع کرد.
کرونا می‌تواند باعث تحلیل رفتن مغز و آسیب به بافت‌های آن شودنتایج این بررسی از این ایده حمایت می‌کند که کروناویروس ممکن است از راه بینی به مغز وارد شود. با توجه به اینکه اکثر سلول‌های مغزی فاقد گیرنده‌های ACE2 هستند که ویروس به طور طبیعی از آنها برای وارد شدن به سلول‌ها استفاده می‌کند، هنوز روشن نیست که آیا عفونت مستقیم مغز عامل ایجاد علائم شناختی باشد.
با توجه به اینکه می‌دانیم کروناویروس می‌تواند مخاط درونی بینی را دچار عفونت کند: التهاب حاصل می‌تواند سلول‌های شناساگر حس بو در مخاط بینی را مختل کند و باعث از دست رفتن ناگهانی حس بویایی شود. اما یافته‌های یک بررسی منتشر شده در ماه پیش نشان می‌دهند که کروناویروس ممکن است تونل‌های باریکی درون سلول‌های بویایی به وجود آورد و از طریق آنها سلول‌های مغزی را دچار عفونت کند. اگر این یافته‌ها درست باشند، می‌تواند توضیحی برای رابطه میان از دست رفتن بویایی و برخی از علائم شناختی به دنبال کووید-۱۹ به دست دهند.
کد خبر 695527 برچسب‌ها كروناويروس مغزمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: كروناويروس مغز دست رفتن حس بویایی کووید ۱۹
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۶۶۴۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا هیچ وقت یادمان نمی‌ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟
دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می‌سپاریم و برخی دیگر را فراموش می‌کنیم، نزدیک‌تر شده اند.
به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه‌های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک‌تر به خاطر می‌سپاریم.
به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه‌های جزئی‌تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.
برای درک بهتر نحوه‌ی عملکرد حافظه‌ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.
در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.
برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت‌های آنها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده‌ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.
محققان پی بردند که به یاد ماندنی‌ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آنها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی‌تر بودند.
گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی‌ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می‌کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می‌مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.
گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می‌توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان‌ها اغلب جنبه‌ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می‌آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته‌ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می‌کند.
برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کار‌هایی انجام دادیم، احتمالاً کار‌های زیاد و مختلفی را به خاطر می‌آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می‌آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی‌آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت‌هایی انجام داده بودیم.
نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی‌های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.
به گفته‌ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این‌ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.
این محقان می‌گویند ما اغلب تصور می‌کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می‌شوند، اما در حقیقت این ویژگی‌های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می‌شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.
یکی از دلایل اینکه ما نمی‌توانیم همه‌ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.
به گفته‌ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی‌تواند هر چه که تجربه می‌کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»