به نقل از «ایران اکونومیست»

اندر مصائب خبرنگار حوزه تلویزیون بودن

تاریخ انتشار: ۱۸ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۰۴۱۲۰

دشوارترین بخش ماموریت خبرنگار حوزه تلویزیون تحمل سریال‌ها و برنامه‌هایی است که خسته‌کننده و کم‌مخاطب هستند.

دوستانم می‌پرسند شما خبرنگار کدام حوزه هستید و من جواب می‌دهم حوزه رسانه یا رادیو و تلویزیون. دوباره می‌پرسند یعنی داخل صداوسیما برای بخش‌های خبری گزارش و خبر تهیه می‌کنید؟ من پاسخ می‌دهم: نه؛ درباره صداوسیما و نه برای صداوسیما.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یعنی درباره تولیداتی رادیو و تلویزیون و هر آنچه به این رسانه مربوط می‌شود می‌نویسم.

تعداد خبرنگاران و منتقدانی که فقط درباره صداوسیما قلم می‌زنند شاید مجموعا به ۴۰ نفر نرسد. روزنامه جام‌جم با یک دبیر سرویس و سه چهار نفر خبرنگار رادیو و تلویزیون در این زمینه رکورد دار است. در خبرگزاری‌های معتبر سراسری نیز معمولا یک یا دو نفر وظیفه اطلاع‌رسانی درباره صداوسیما را به عهده دارند. این تعداد را مقایسه کنید با چند صد نفر خبرنگار و منتقد سینمایی که هر سال برای پوشش اخبار جشنواره فیلم فجر ثبت نام می‌کنند.

به عنوان کسی که در حوزه صداوسیما فعالیت داشته معتقدم کار خبرنگاران این حوزه به مراتب دشوارتر از هم‌صنفان‌شان در حوزه سینماست. گروه دوم یک فیلم نود دقیقه‌ای را تماشا می‌کنند و درباره‌اش می‌نویسند. اما من و همکارانم برای نقد یک سریال باید حداقل هفت هشت قسمت با سریال همراه شویم تا کم و کیفش دستمان بیاید.

در سال حدود صد فیلم سینمایی تولید می‌شود که یک سوم‌شان مهم و تاثیرگذار هستند. اما شبکه‌های تلویزیونی سالانه هزاران عنوان برنامه مختلف تولید می‌کنند. این طرف تنوع کارها خیلی بیشتر است. از فیلم و سریال و انیمیشن و تله‌فیلم بگیرید تا مسابقه و جنگ و برنامه گفتگومحور و خبر و آگهی بازرگانی و خیلی چیزهای دیگر. یک نویسنده یا خبرنگار وظیفه دارد درباره همه این قالب‌های برنامه‌سازی اطلاعاتی کلی و جزیی داشته باشد. بعضی وقت‌ها بازیگر حین مصاحبه گلایه می‌کند که چرا خبرنگار مورد نظر فلان سریال را در چهار سال پیش ندیده و حالا پای میز گفتگو نشسته. آن بازیگر مورد نظر این نکته را در نظر نمی‌گیرد که تماشای این همه محصول صوتی و تصویری به خاطر همزمانی‌شان امری محال است.

تحمل سریال‌های خسته‌کننده

دشوارترین بخش ماموریت خبرنگار حوزه تلویزیون تحمل سریال‌ها و برنامه‌هایی است که خسته‌کننده هستند. هر چقدر وزن و سهم این سریال‌ها بیشتر شود، خستگی بیشتر بر تن خبرنگاران این حوزه می‌ماند. گاهی می‌شود یک سریال یا برنامه دوست‌داشتنی پیدا کرد و با عواملش گپ زد. ولی گاهی پیدا کردن چنین اثری شبیه به جستجو برای یک سوزن در دل کویر می‌شود. هر چه می‌گردی کمتر پیدا می‌کنی.

در حال حاضر کیفیت آثار سینمایی یک سر و گردن بالاتر از آثار تلویزیونی است. صداوسیما خودش هم پذیرفته که بسیاری از سریال‌هایش کمتر از ده درصد مخاطب دارد. یعنی خبرنگار مجبور است درباره جزییات و نقاط ضعف و قوت سریالی محتوا تولید کند که نود درصد جامعه اصلش را هم ندیده‌اند.

مدیران و برنامه‌سازان تلویزیون بیشتر از سایر مسئولان و هنرمندان جامعه از مصاحبه فراری هستند. در سینما تهیه‌کننده اثر چون دغدغه فروش فیلمش را دارد، از مصاحبه استقبال می‌کند. ولی تهیه‌کننده تلویزیون اثرش را به صداوسیما فروخته و چندان دغدغه بازخورد رسانه‌ای کارش را ندارد.

خبرنگاران صداوسیما صنف ندارند

خبرنگاران و منتقدان صداوسیما با این همه زحمتی که می‌کشند هنوز صنف ندارند. انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی کشور همان‌طور که از اسمش پیداست برای قلم‌به‌دست‌های سینمایی ایجاد شده است. این انجمن گاهی جشنواره‌ای برگزار می‌کند و به نقدهای تلویزیونی هم جایزه می‌دهد. گاهی هم به دلیل کمبود بودجه این بخش را حذف می‌کند یا از سر و تهش می‌زند.

از خبرنگاران حوزه صداوسیما گاهی تقاضاهای عجیب و غریب و متنوعی هم می‌شود. می‌تونی بچه منو ببری برنامه عموپورنگ؟ تو که می‌ری مصاحبه با مدیر شبکه می‌تونی بگی فیلمنامه منو تایید کنه؟، می‌شه یه کاری کنی خبرنگار بیست و سی مشکل همکاران منو مطرح کنه؟ در مقابل خبرنگاران سینمایی بیشتر با درخواست تست بازیگری مشتاقان سینما مواجه می‌شوند.

روز خبرنگار را به تمامی اهالی عرصه قلم و تمامی خبرنگاران حوزه صداوسیما که وظیفه دارند با حدود چهل شبکه رادیویی و تلویزیونی ارتباط مستمر داشته باشند تبریک عرض می‌کنم. دلتان شاد و قلم‌تان پیوسته جاری.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: صدا و سیما ، خبرنگار ، جشنواره فیلم فجر

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: صدا و سیما خبرنگار جشنواره فیلم فجر سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۰۴۱۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بدهکاری سینما و تلویزیون به روز معلم

سهم مدیوم سینما در مورد پرداختن به شغل یا شخصیت معلم مانند دیگر مشاغل است و فیلم مشخصی که به این قشر مهم و ابعاد کاری و فعالیتی آن‌ها بپردازد به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسد. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، پرداختن به کسوت و جایگاه معلم در آثار سینمایی و تلویزیونی طی چند دهه اخیر در کشورمان فراز و فرود‌های زیادی داشته، اما واقعیت این است که هر چقدر تلویزیون در این مسیر با تولید آثار متنوع عملکرد بهتری دارد، سینما کمتر اثر شاخصی با محوریت شخصیت معلمان داشته و صرفاً در برخی تولیداتش به عنوان یک کاراکتر پیش‌برنده قصه و درام خودنمایی کرده است. 

روز معلم برای خیلی‌ها مترادف با خاطرات نوستالژیک دوران مدرسه است. آثاری در سینما و تلویزیون پخش شده که کسوت معلمی را به اشکال مختلف نمایش دادند و ثبت کردند. از همین ابتدا باید این نکته را مورد توجه قرار داد که سینمای کشورمان برای گرامیداشت مقام معلم، اثر درخوری تولید نکرده است. البته در خصوص این کم‌کاری در سینما برخی معتقدند نفس غیرقابل پیش‌بینی بودن زمان اکران فیلم‌ها کمتر این اجازه را می‌دهد که در این رابطه اثری شکل بگیرد. اگرچه این جمله بیشتر بهانه است تا استدلال، ولی مسئولیت‌پذیری تلویزیون در این زمینه بیشتر از سینما بوده و گواه آن هم تولید سریال‌های متعددی است که به برخی از شاخص‌های آن اشاره می‌کنیم. 

معلمان در سریال‌های نوستالژیک

سریال «دبیرستان خضراء» ساخته اکبر خواجویی، محصول سال 1374 از جمله آثار تلویزیونی است که با محور قرار دادن رابطه معلمان با دانش‌آموزان برای بسیاری از مخاطبان خاطره‌سازی کرده است. هسته اصلی این سریال مدرسه دخترانه‌ای بود که با پی گرفتن دغدغه‌ها و مشکلات دانش‌آموزان دختر نوجوان سعی داشت مشکلات این گروه سنی را به تصویر بکشد. با این حال محوریت خاص قصه روی شخصیت شکیبه با بازی «آزیتا حاجیان» متمرکز است که سعی می‌کند ضمن برطرف کردن دغدغه‌های خاص این قشر از جامعه دانش‌آموزی با انجام فعالیت‌های مثبت و ثمربخش خود چهره‌ای مناسب برای مخاطب به نمایش بگذارد. 

سریال «قصه‌های مجید» به کارگردانی مرحوم کیومرث پوراحمد، محصول سال 1369 تلویزیون نیز یکی از خاطره‌انگیزترین سریال‌هاست که براساس کتابی با همین نام (قصه‌های مجید) از هوشنگ مرادی‌کرمانی ساخته شد. «قصه‌های مجید» روایتگر لحظه‌های کودکی یک نوجوان به نام مجید است که با مادربزرگش (بی‌بی) تنها در یک خانه قدیمی زندگی می‌کند. این سریال که در دهه 70 از تلویزیون پخش شد و همچنان هم از شبکه‌های مختلف سیما از جمله آی فیلم در حال بازپخش مجدد است در بخش‌های زیادی به اتفاقات و موضوعاتی می‌پردازد که برای شخصیت مجید در مدرسه رخ می‌دهد یا ریشه دارد که انصافاً بخش‌های خاطره‌انگیزی از سریال به نحوه تعامل و شیوه برخورد مسئولان مدرسه اعم از مدیر، ناظم و معلمان با دانش‌آموزان می‌پردازد. این سریال آنقدر مورد توجه مخاطبان و مدیران تلویزیون قرار گرفت که چهار ماجرای آن به چهار فیلم سینمایی تبدیل شد و روی آنتن شبکه‌های مختلف سیما رفت. 

سریال «بچه‌های مدرسه همت» به کارگردانی رضا میرکریمی، محصول سال 1376 تلویزیون هم یکی دیگر از این آثار است که محتوای آن درباره تعدادی دانش‌آموز است که در مدرسه شبانه‌روزی «همت» همزمان تحصیل و زندگی می‌کنند و هر بار با ماجرایی تازه روبه‌رو می‌شوند. سریال «مدرسه ما» به کارگردانی داریوش یاری، محصول سال 1388 هم درباره دانش‌آموزان یک مدرسه راهنمایی است که کار‌های دانش‌آموزان باعث ایجاد جنجال و مشکلاتی می‌شود. شخصیت «کیهان» با بازی علی اوسیوند، معلم جدید ادبیات است که در میانه سال تحصیلی جایگزین معلم دیگری می‌شود و با ورودش تغییرات مثبتی در مدرسه ایجاد می‌کند. سریال «مدرسه مادربزرگ‌ها» به کارگردانی غلامرضا رمضانی، تولید سال 1375 از جمله آثار تلویزیونی است که به بحث نهضت سوادآموزی می‌پردازد. قصه اصلی این سریال در مورد تعدادی خانم میانسال است که خانم معلم جوانی با بازی الهام پاوه‌نژاد دارند و در هر قسمت ماجرا‌های جالبی را به وجود می‌آورند. 

فیلم‌های انگشت‌شمار سینما

سهم مدیوم سینما در مورد پرداختن به شغل یا شخصیت معلم مانند دیگر مشاغل است و فیلم مشخصی که به این قشر مهم و ابعاد کاری و فعالیتی آن‌ها بپردازد به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسد. 

«جنگ اطهر» اولین اثر سینمایی پس از انقلاب است که در آن به معلم، مدرسه و دانش‌آموز پرداخته می‌شود. این فیلم یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی به کارگردانی محمدعلی نجفی ساخته شد. این فیلم قصه آموزگار جوان و فداکاری به نام اطهر را روایت می‌کند که وارد مدرسه‌ای می‌شود و سعی می‌کند روابط دوستانه‌ای با شاگردانش برقرار کند. رابطه او با یکی از شاگردان به نام فتاح که وضع خانوادگی نامناسبی دارد بیشتر می‌شود. اطهر در تدارک اجرای یک نمایشنامه توسط دانش‌آموزان است، اما مدیر مدرسه مشکلاتی برای او فراهم می‌کند. اطهر می‌کوشد فتاح را با واقعیت‌های سیاسی و اجتماعی جامعه آشنا کند، اما جانش را بر سر هدفش می‌گذارد. 

«خانه دوست کجاست؟» عباس کیارستمی را که تولید سال 1365 است، می‌توان یکی از موفق‌ترین آثار سینمایی در این حوزه دانست که موفقیت‌های بین‌المللی بسیاری کسب کرد. این فیلم قصه پسربچه‌ای را روایت می‌کند که متوجه می‌شود دفتر دوستش را به اشتباه برداشته است. بنابراین از خانه بیرون می‌رود تا او را پیدا کند و دفتر را به او پس بدهد، اما راهی دشوار و دراز در پیش است و فرصتی اندک. کیارستمی در این فیلم به ترس دانش‌آموزان از تنبیه معلمان می‌پردازد. 

کارگردان‌های زیادی در مدیوم سینما تصویرگر معلمان بودند، اما تنها برخی از این سریال‌ها و فیلم‌ها در ذهن مخاطبان ماندگار شده‌اند. یکی از کارگردان‌هایی که بیشترین تعداد پرداخت به این قشر از جامعه را در کارنامه کاریش دارد، پوران درخشنده است. این بانوی فیلمساز کشورمان در بسیاری از آثارش کاراکتر معلم دیده می‌شود صرف‌نظر از خوب و بد یا درست و غلط بودن شخصیت‌پردازی که نسبت به آن‌ها صورت گرفته است. فیلم سینمایی «پرنده کوچک خوشبختی»، تولید سال 1366 به کارگردانی این بانوی فیلمساز کشورمان است که با نگاهی متفاوت به دنیای معلمان و دانش‌آموزان می‌پردازد. 

فیلم سینمایی «بمب؛ یک عاشقانه»، تولید سال 1396 نزدیک‌ترین تجربه سینما در پرداختن به این قشر با کارگردانی پیمان معادی است که قصه اصلی‌اش به دوران هشت سال دفاع مقدس و اوج بمباران‌ها مربوط می‌شود، اما بسیاری از سکانس‌های این فیلم در یک مدرسه می‌گذرد و به نوعی روایتگر وضعیت مدرسه‌ها و تحصیل در آن دوران است. 

با این حال به نظر می‌رسد هنوز فیلم شاخصی درباره مقام معلم در سینما ساخته نشده، در حالی که اهمیت این قشر در جامعه قابل کتمان نیست.

منبع: جوان

انتهای پیام/