به نقل از «دانا»

دبیر: هنوز از طلا نگرفتن عبدولی غصه دارم/ هر چیزی به‌جز طلای المپیک یعنی کشک!

تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۲۱۶۸۴

رئیس فدراسیون کشتی گفت: ورزش از نظر من به جز طلای المپیک همه‌اش کشک است.

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا؛ علی‌رضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی در حاشیه مجمع انتخاباتی هیأت خوزستان اظهار داشت:  اگر نه تنها در خوزستان، بلکه در خیلی از شهر ورزش رشد نمی کند به خاطر منم گفتن افراد است. من خودم خواهش کردم که آقای جمال پور برای هیات کشتی پا پیش بگذارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر کسی دنبال من بیاید که بخواهد رئیس شود قبول نمی کنم و خودم نیز تا حالا منصوب کسی نبوده ام. من می گویم طرف آنقدر باید قوی باشد که به دنبالیش بیایند، نه این که انتخاب کنند و من اینجوری هستم. بعد هم نمی گذارم کسی لابی کند.

وی در ادامه خطاب به یکی از رؤسای هیات های کشتی در خوزستان، گفت: جامعه کشتی  غر زیاد می زند اما این که کسی ۲۰ سال رئیس هیات کشتی باشد و قهرمان جهان نداده باشد، ایراد است. هر کسی فعال نیست باید کنار گذاشته شود و با کسی تعارف نداریم. همین امروز یک رئیس هیات کشتی را در کشور عوض می کنم چون بی عرضه است. جمالپور هم در کشتی خوزستان باید همین کار را انجام دهد.   رئیس فدراسیون کشتی خاطرنشان ساخت: اینکه قهرمان نمی سازیم مشکل تشک نیست، مشکل مربی است و باید مربی درست کنید. ضمن اینکه در خوزستان همه باید به جمالپور کمک کنند و او هم باید به صورتی کار کند که دیگر نگویند ممتازان. همه در خوزستان باید  با مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان هماهنگ باشند و بنی تمیم در اینجا یک شمشیر دولبه است و او مدیرکلی است که کشتی را می فهمد و دور نمی خورد. از جامعه کشتی می خواهم پای کار آقای بنی تمیم باشند. او از روزی که آمده به ما کمک می کند.   وی با بیان اینکه در همه رده های سنی تیم ملی که اعزام داشته باشیم باید یک مربی خوزستانی همراه باشد، ادامه داد: اما اگر مربی شاگردساز نباشد نمی گذارم همراه تیم باشد. هر مربی که با هیات و مدیرکل ورزش خوزستان هماهنگ باشد، همراه تیم ملی خواهد بود در غیر این صورت خیر. ضمن اینکه یک مربی حق دخالت در انتخابات مجمع یک هیات را ندارد که بگوید چه کسی رئیس هیات شود.   رئیس فدراسیون کشتی همچنین در انتقاد به شریعتی استاندار سابق خوزستان در خصوص میزبانی استان از جام جهانی کشتی فرنگی عنوان داشت: او سر این مسابقات خیلی به من دروغ گفت و به من تهمت زد و آن زمان در بی پولی یک میلیارد تومان به حساب خوزستان ریختم. خوزستان در روزهای اول خیلی من را اذیت کرد ولی امروز برای برگزاری این مجمع خودم به اینجا آمدم چون بنی تمیم برادر من است. باید برای المپیک ۲۰۲۴ اولویت خوزستان با طلای المپیک باشد. چرا نباید خوزستان طلا بگیرد؟ و من واقعاً در این زمینه غصه دارم. به نظرم نگاه خوزستان باید به کسب دو، سه مدال باشد تا حداقل به یک طلا برسد. اینکه خوزستان در تیم ملی بزرگسالان یک ملی پوش دارد، ایراد است و باید به مربیانی که در تیم ملی بزرگسالان کشتی گیر دارند، بها بدهید. ورزش از نظر من جز طلای المپیک همه اش کشک است.   دبیر تصریح داشت: به نظر من عبدولی هم باید طلای المپیک را می گرفت و حیف شد و من در این زمینه هم غصه دارم. به هر حال از آقای جمال پور می خواهم از تمام ظرفیت استان استفاده کند و هر کسی صادقانه کار کند، برای او کار هست و در کشتی همه باید کنار هم کار کنند. ضمن اینکه اگر در کشتی خوزستان از ظرفیت آقای کجباف دبیر سابق هیات استفاده نشد، او را به فدراسیون کشتی می بر زیر او عاشق کشتی است. پس اگر می خواهید قهرمان المپیک شوید باید از ظرفیت همه استفاده کنید. حتی سعید عبدولی هم می تواند باید بیاید و کمک کند.   وی با بیان اینکه مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان به هیات کشتی خوزستان کمک خواهد شد و مجدداً تا پایان سال هم کمک مالی خواهیم داشت، گفت: از سال آینده دستمان برای کمک به هیات ها بازتر است. هیات های کشتی استان ها به ویژه خوزستان برای من مهم هستند و پس از سه سال اولین مجمع انتخاب یک رئیس هیات است که خودم می آیم. خوزستان باید به طلای المپیک برسد و نبود این مدال نقطه ضعف خوزستان در کشتی فرنگی است.

منبع: دانا

کلیدواژه: رئیس فدراسیون کشتی طلای المپیک هیات کشتی رئیس هیات تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۲۱۶۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن یزدانی بحران ملی نیست

روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ

نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.