به نقل از «ایرنا»

موسوی و توصیه‌هایی که آنها را باید جدی می‌گرفت/ پیراهن تیم ملی، عابربانک نیست

تاریخ انتشار: ۲۱ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۲۷۰۸۷

به گزارش ایرنا، تیم ملی والیبال ایران فردا (شنبه) عازم لهستان خواهد شد تا در جام واگنر شرکت کند و پس از آن برای جضور در رقابت‌های قهرمانی جهان به اسلوونی خواهد رفت. این تیم روز گذشته(پنجشنبه) آخرین تمرین خود را در تهران برگزار کرد. در این تمرین که با حضور خبرنگاران برگزار شد سید محمد موسوی کناره‌گیری خود از همراهی تیم ملی در رقابت‌های قهرمانی جهان اعلام کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

موسوی در شرایطی از حضور در تیم ملی انصراف داد که تنها ۲ روز تا اعزام این تیم باقی مانده بود و قطعاً این تصمیم می‌تواند باعث ایجاد حواشی و عدم تمرکز بازیکنان در رقابت های پیش رو شود. او در صحبت‌های خود با خبرنگاران دلایلی برای انصرافش از تیم ملی عنوان کرد که چندان منظقی به نظر نمی‌رسد. موسوی در بخش زیادی از صحبت‌هایش از کمبود امکانات تیم ملی گله کرد و گفت: این شرایط، شرایطی نیست که بتوانیم مقابل تیم‌های بزرگ دنیا و تیم‌هایی که همه جور امکانات سخت‌افزاری دارند، مقابله کنیم. اگر مردم از ما انتظار دارند نتیجه بگیریم باید واقعیت‌های تمرین و اردو را بدانند. وضعیت خیلی اسفبار است،

ناراحتی موسوی از کمبود امکانات در اردوی تیم ملی را می‌توان به حساب دلسوزی او گذاشت؛ اما سؤال اینجاست که در طول چند سال گذشته اردوی تیم ملی همین شرایط را داشته است؛ پس چرا آن زمان خبری از قهر و انصراف نبود؟ موسوی به پاداش ۱۸ میلیون تومانی که فدراسیون والیبال به خاطر درخشش در لیگ ملت‌ها برای هر یک از بازیکنان در نظر گرفت هم اشاره کرد و اظهار داشت: بچه‌ها ۵۷ روز مسابقه داشتند و دور از خانواده بودند و با بردهایشان مردم را شاد کردند اما هیچ ارزشی برای این بچه‌ها قائل نشدند.

موسوی در لیگ ملت‌ها حضور نداشت؛ اما به دفاع از بازیکنان پرداخت و پاداشی که برای آنها در نظر گرفت را کم و ناچیز تلقی کرد. نکته مهم و قابل تامل اینجاست که با وجود درخشش ملی پوشان در لیگ ملت‌ها، چرا و با چه منظقی باید به آنها پاداش بیشتری داده شود؟ مگر تیم ملی در این رقابت‌ها روی سکو رفت؟ ضمن اینکه سال گذشته و پیش از المپیک توکیو برخی بازیکنان سابق تیم ملی مبالغ سنگینی که بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان بود از فدراسیون والیبال دریافت کردند. این مبلغ در حالی به بازیکنان پرداخت شد که تیم ملی در آن دوره از لیگ ملت‌ها عملکرد فاجعه باری داشت.

موسوی در پایان صحبت‌هایش عنوان کرد که با ۴ نفر همچون‌ امیر خوش خبر در خصوص بازگشت به تیم ملی مشورت کرده است و ۳ نفر از آنها مخالف بازگشت وی بودند. ‌ای کاش موسوی به توصیه آن ۳ نفر که مشخص هم نشد چه کسانی بودند گوش می‌کرد و به تیم ملی برنمی گشت. چرا که در حال حاضر بازیکنانی همچون مهدی جلوه، علی اصغر مجرد و امیرحسین توخته در پست سرعتی زن حضور دارند و موسوی باید با این بازیکنان رقابت می‌کرد تا به ترکیب اصلی می‌رسید و شاید یکی از مهمترین دلایلش برای کناره‌گیری از تیم ملی همین موضوع بوده است.

ضمن اینکه توقع می‌رفت بازیکنی که دارای تجربه بالای بین‌المللی است و در ۲ المپیک بازی کرده ابتدا تصمیمش را به اطلاع سرمربی تیم ملی می‌رساند. عطایی تا پیش از صحبت‌های موسوی با رسانه‌ها از این تصمیم بی‌خبر بود و بهمین خاطر این اقدام موسوی را به هیچ عنوان نمی‌توان حرفه‌ای قلمداد کرد.

در نهایت اینکه پیراهن تیم ملی ایران ارزش و حرمت بسیار بالایی دارد و برای هر بازیکنی افتخار است که این پیراهن را بر تن کند. پیراهنی که با هیچ پاداش نقدی قابل مقایسه نیست و باید هر بازیکنانی که لیاقت پوشیدن آن را پیدا می‌کنند بابت این افتخار بارها خدا را شکر کند؛ نه اینکه تصور کنند می‌توانند از طریق تیم ملی به سود مالی دست پیدا کند.

برچسب‌ها سید محمد موسوی فدراسیون والیبال بهروز عطایی تیم ملی والیبال

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سید محمد موسوی فدراسیون والیبال بهروز عطایی سید محمد موسوی فدراسیون والیبال بهروز عطایی تیم ملی والیبال لیگ ملت ها رقابت ها تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۲۷۰۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دخیا همراه با ولا و ماتا به دنبال یک تجربه جدید

به گزارش "ورزش سه"، از تابستان ۲۰۲۳ تا اکنون که فصل فوتبال اروپا به پایان خودش نزدیک شده است، روزهای زیادی گذشته و در این مسیر بازیکنان زیادی بودند که به دلیل مسائل قراردادی از تیم‌هایشان جدا شدند و در شرایط کنونی بازیکن آزاد هستند.

داوید دخیا:
سخت طلبی داوید دخیا در مسئله انتخاب باشگاه وضعیت این بازیکن را دگرگون کرده و او یک فصل علی‌رغم پیشنهاداتی که از النصر و نیوکاسل دریافت کرد، ترجیح داد خانه نشین باشد. سنگربان اسپانیایی سابق منچستریونایتد می‌توانست در یورو ۲۰۲۴ همراه با لاروخا باشد اما در چنین شرایطی باید این تورنمنت را هم از تلویزیون خانه‌اش تماشا کند.

خوان ماتا:
دیگر همبازی و هموطن داوید دخیا، در آغاز فصل از گالاتاسرای جدا شد و با قراردادی کوتاه مدت به ویسل کوبه ژاپن پیوست، اما این قرارداد تنها سه ماه اعتبار داشت و او هم از آغاز فصل خانه نشین شده. ماتا که در اوقات فراغتش به سراغ هنر و نقاشی می‌رود، این روزها درگیر مراسم نقاشی خودش است و قرار است به زودی یک گالری در منچستر افتتاح کند.

شکودران موستفی:
قهرمان جام جهانی 2014 که 5 فصل در آرسنال حضور داشت و 2 جام حذفی را هم با این تیم بدست آورد، اکنون بدون تیم است.
موستفی در زمستان 2021 به صورت آزاد از توپچی‌ها جدا شد و به شالکه رفت تا با آنها به بوندسلیگا 2 سقوط کند. سپس با لوانته هم این اتفاق را در اسپانیا تجربه کرد و حالا از تابستان 2023 دیگر باشگاهی او را نمی‌خواهد.

خسه رودریگز:
دو چمپیونزلیگ، یک لالیگا و یک جام باشگاه‌های جهان؛ اینها فقط گوشه‌ای از افتخارات خسه رودریگز هستند.
بازیکنی که در سنین جوانی به عنوان پدیده‌ی جدید رئالی‌ها مطرح شده بود، با تصمیمات اشتباه مسیر فوتبالی‌اش را بسیار کوتاه‌تر و کم فروغ‌تر از آنچه که باید کرد.
خسه پس از اینکه در سال 2020 از جمع پاریسی‌ها جدا شد، قراردادهای یک ساله با تیم‌های دیگر امضا کرد و با پایان یافتن کارش در کوریتیبای برزیل، در 31 سالگی فصل را بدون باشگاه تمام خواهد کرد.

آلکسی ویدال:
او هم جام‌های زیادی با بارسایی‌ها کسب کرده بود و رویاهای بزرگی در سر خود می‌پروراند.
ویدال که فرصت زیادی برای نمایش توانایی‌هایش در بارسلونا نداشت، به سویا بازگشت تا شاید احیا شود؛ این‌گونه نشد و انتقال‌های قرضی هم جواب ندادند تا نهایتا او به اسپانیول برود.
سقوط با اسپانیول در سال گذشته آخرین چیزی بود که او نیاز داشت. بعد از آن تا کنون ما او را در پیراهن تیم دیگری ندیده‌ایم.

ممدو ساخو:
کاپیتان سال‌های نه چندان دور پاری سن ژرمن و مدافع میانی لیورپول، این روزها خانه نشین شده است.
ساخو که فصول زیادی را در پریمیر لیگ گذراند، در سال 2021 به قصد بازگشت به کشورش و پوشیدن پیراهن مون پلیه، از کریستال پالاس جدا شد.
اما این هم قسمت جدیدی از سریال اشتباهات او بود؛ ساخو در سومین فصلش به یک نیمکت نشین مطلق تبدیل شد و در نوامبر 2023 به کارش در مون پلیه پایان داد.

اندی دلورت:
دلورت تیم‌های مختلفی را در لیگ یک فرانسه تجربه کرده بود و گل‌های زیادی برای‌شان به ثمر می‌رساند.
این مهاجم فرانسوی پس از اتمام ماجراجویی‌اش در اروپا، با مبلغی نسبتا ارزان به ام‌صلال قطر پیوست.
یک و نیم فصل بازی در آب‌های خلیج فارس برای او به‌نظر کافی می‌آمد تا راهش را از این تیم قطری جدا کند و منتظر تماس‌های سایرین بماند.

انور ال‌قاضی:
وینگر هلندی که ما او را با پیراهن استون ویلا می‌شناسیم، در 28 سالگی تیمی برای بازی کردن ندارد.
ال‌قاضی پس از یک دوره قرضیِ نه چندان موفق در اورتون، عزم سفر به وطنش را کرد و به پی اس وی آیندهوون پیوست؛ فصل اول خوب بود اما سال دوم راه او را از این باشگاه جدا کرد.
او در پنجره تابستانی 2023 به ماینز رفت، اما کمتر از دو ماه آنجا دوام آورد و با فسخ قراردادش با این تیم آلمانی، یک سال را به صورت آزاد سپری کرد.

سیمونه زازا:
هواداران فوتبال ایتالیا که در تلاش برای فراموشی پنالتی باجو در جام جهانی ۱۹۹۴ بودند، در یورو ۲۰۱۶ و مقابل تیم ملی آلمان، زازا را در قامت باجو ندیدند اما این بازیکن هدف‌گذاری مشابه با بهترین بازیکن ایتالیایی تمام تاریخ داشت و باعث آشفتگی کونته شد. زازا هم اکنون خانه نشین شده و در شرایط کنونی باید به دنبال تیم جدید باشد.

کارلوس ولا:
ستاره مکزیکی لس آنجلس اف سی احتمالا به روزهای جوانی‌اش و بازی کردنش با پیراهن آرسنال فکر کند. مردی که گزینه نقل و انتقالاتی بارسلونا بود و حتی در زمستان، نامش در میان گزینه‌های پرسپولیس شنیده می‌شد، حالا بدون تیم مانده و در ۳۵ سالگی می‌خواهد همچنان به فوتبالش ادامه دهد.