به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تاریخچه کامل از ویروس آبله میمون

تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۳۹۷۴۲

 

همان طور که می دانید،  زمینه آبله میمون، یک ویروس مشترک بین انسان و دام متعلق به جنس Orthopoxvirus در خانواده Poxviridae است.این ویروس برای چندین دهه است که در آفریقای مرکزی و غربی بومی است.

شواهد نشان می‌دهد که موش‌های غول پیکر گامبیایی، که به عنوان موش‌های کیسه‌ای غول پیکر آفریقایی نیز شناخته می‌شوند، ممکن است یک مخزن طبیعی بالقوه ویروس آبله میمون باشند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اولین مورد حیوانی عفونت آبله میمون در سال ۱۹۵۸ طی شیوع بیماری تاولی در میان میمون‌های آزمایشگاهی شناسایی شد.اولین عفونت آبله میمون انسان در سال ۱۹۷۰ در کودکی از جمهوری دموکراتیک کنگو شناسایی شد و اولین شیوع عفونت آبله میمون در خارج از آفریقا در سال ۲۰۰۳ در ایالات متحده شناسایی شد. واردات حیوانات آلوده باعث این شیوع شد.

بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱، تنها ۱۲ مورد آبله میمون مرتبط با سفر در خارج از آفریقا شناسایی شد.در ماه مه ۲۰۲۲، شیوع‌های متعدد عفونت آبله میمون در کشور‌های غیر بومی در سراسر جهان شناسایی شد.این شیوع‌ها به هیچ سابقه سفر یا واردات حیوانات آلوده ارتباطی نداشت.

تا جولای ۲۰۲۲، بیش از ۹۶۰۰ مورد ابتلا به آبله میمون انسانی در چندین کشور اروپایی از جمله اسپانیا، آلمان، فرانسه، هلند، ایتالیا و پرتغال شناسایی شده است.راه انتقال عفونت آبله میمون انتقال ویروس آبله میمون از حیوان به انسان از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم با حیوانات آلوده یا مواد آلوده صورت می‌گیرد.

قبل از سال ۲۰۲۲، این راه انتقال، به عنوان مسیر اصلی انتقال ویروس در نظر گرفته می‌شد.شیوع اخیر در خارج از آفریقا نشان داده است که انتقال ویروس از انسان به انسان نیز می‌تواند از طریق تماس نزدیک با ضایعات، مایعات بدن، قطرات تنفسی و مواد آلوده رخ دهد.

بر اساس یک شیوع در نیجریه سال ۲۰۱۷، فرض بر این بود که انتقال جنسی ویروس از طریق تماس مستقیم پوست به پوست یا ترشحات تناسلی نیز امکان پذیر است.

این واقعیت توسط شیوع‌های اخیر تأیید شده است، که نشان می‌دهد اکثریت عفونت‌های آبله میمون در مردانی رخ می‌دهد که دارای چندین شریک جنسی مرد هستند. در حال حاضر، مسیر انتقال جنسی به عنوان عامل اصلی شیوع آبله میمون شناخته شده است.دوره نهفتگی ویروس آبله میمون بین ۵ تا ۲۱ روز است.

شایع‌ترین علائم عبارتند از تب، سردرد، لرز، خستگی، آستنی، تورم غدد لنفاوی، کمردرد و درد عضلانی و بثورات صاف و برجسته در محل عفونت اولیه است که در عرض سه روز پس از شروع علائم ظاهر می‌شوند و به سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابند.

اکثر موارد مرتبط با سفر که در کشور‌های غربی در طول شیوع اخیر شناسایی شده‌اند، تظاهرات بالینی خفیفی را نشان می‌دهند که بسیاری از آن‌ها راش‌هایی را در ناحیه آنوژنیتال نشان می‌دهند.عفونت عمدتاً خود محدود شونده است و تنها ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشد. 

آیا باید نگران شیوع آبله میمون باشیم؟

با توجه به انتشار سریع آن در کشور‌های غیر بومی، سازمان بهداشت جهانی (WHO) عفونت آبله میمون را یک وضعیت اضطراری بهداشتی جهانی اعلام کرده است.

در شیوع‌های اخیر، تعداد تولید مثل این ویروس بیش از یک تخمین زده شده است. این امر امکان گسترش شیوع بیماری را در جمعیت پرخطر، از جمله مردانی که شریک جنسی مرد دارند، برجسته می‌کند.

با این حال، شیوع بیماری ممکن است نگران کننده نباشد. زیرا عفونت با نرخ مرگ و میر پایین، سیر بالینی خود محدود شونده و انتقال محدود به خارج از آفریقا همراه است.طبق دستورالعمل‌های اخیر WHO، واکسیناسیون بهترین اقدام ممکن برای کنترل ظهور شیوع‌های آتی  در این بیماری است.

در خصوص پروفیلاکسی پس از مواجهه، واکسیناسیون باید در افرادی که در عرض چهار روز پس از تماس با موارد تماس داشته اند انجام شود.علاوه بر این، کارکنان آزمایشگاه بالینی که با ویروس آبله میمون و افراد در معرض خطر کار می‌کنند باید واکسیناسیون را به عنوان پیشگیری قبل از مواجهه دریافت کنند.

در حال حاضر، هیچ واکسنی برای هدف قرار دادن ویروس آبله میمون به طور خاص در دسترس نیست.با این حال، واکسن‌های آبله به عنوان محافظت متقاطع ۸۵ درصدی در برابر آبله میمون شناخته شده‌اند. بنابراین، انتظار می‌رود افرادی که واکسن آبله را قبل از ریشه‌کنی آن در سال ۱۹۸۰ دریافت کرده‌اند، از سطح محافظتی در برابر آبله میمون برخوردار باشند.

ظهور سریع شیوع‌های اخیر، نشان دهنده کاهش جهانی ایمنی در طول سال‌ها است.طبق دستورالعمل‌های WHO، واکسن‌های آبله نباید به طور گسترده برای کنترل شیوع آبله میمون استفاده شوند، زیرا شواهد بالینی محدود و کمبود منابع واکسن وجود دارد.

در حال حاضر، یک واکسن آبله (Imvanex) تاییدیه سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) و آژانس پزشکی اروپا (EMA) را برای پیشگیری از عفونت آبله میمون در جمعیت‌های پرخطر دریافت کرده است.

 

منبع: سایت مدیکال نیوز

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: واکسیناسیون آبله میمون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۳۹۷۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جیمزوب پازل شکل‌گیری کهکشان‌ها را به هم ریخت

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، دانشمندان دریافته‌اند، کهکشان‌های اولیه جهان باید بسیار سریع‌تر از حد انتظار رشد کرده باشند. به علاوه، همین تیم همچنین دریافتند که ۱۰ میلیارد سال پیش، کیهان آنطور که قبلاً تصور می‌شد، بی‌نظم و آشفته نبوده و براساس یک سری از قواعد فیزیک تکامل یافته است.

تیم بین المللی این پژوهش به سرپرستی محققان دانشگاه دورهام در انگلیس، با کشف شواهدی از ساختارهایی به نام میله‌های ستاره‌ای در کهکشان‌هایی که تنها چند میلیارد سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفته‌اند، به این نتیجه رسیدند.

میله‌های ستاره‌ای با چگالی ستاره‌ای افزایش‌یافته هستند که در قلب کهکشان‌های مارپیچی مانند راه شیری و دیگر کهکشان‌های دیسکی یافت می‌شوند. همانطور که میله‌های ستاره‌ای شکل می‌گیرند، گاز را به سمت مرکز کهکشان‌های مربوطه هدایت و در نتیجه تولد ستاره‌ها را تنظیم می‌کنند. بنابراین، وجود این ساختارهای میله‌ای نشان می‌دهد که یک کهکشان وارد مرحله‌ای مستقرتر و مرحله بالغ‌تر شده است.

زوئه لو کونته، رهبر تیم و محقق دانشگاه دورهام، در بیانیه‌ای گفت، کهکشان‌های اولیه بسیار سریع‌تر از آنچه ما فکر می‌کردیم به بلوغ می‌رسند و این بدان معناست که ما باید دیدگاه خود را در مورد تکامل اولیه کهکشان‌ها تغییر دهیم.

این کشف از آنجایی مهم است که نشان داده، کهکشان‌ها در زمان‌های ابتدایی جهان به شکل و سرعتی قابل توجه رشد کرده‌اند، موضوعی که قبلا خلاف آن تصور می‌شد. این یافته‌ها بیانگر آن است که فرایندهای فیزیکی پیچیده‌ای در دوران اولیه جهان درگیر بوده‌اند که منجر به رشد و تکامل سریع برخی از کهکشان‌ها شده است.

این یافته‌ها امکان ارتقای دانشمندان در درک تاریخچه فضای بیرونی را فراهم می‌کند و با توجه به این یافته‌ها آینده تحقیقات در زمینه کیهان‌شناسی و تاریخچه جهان رو به جلو رفته و ممکن است به فهم بهتری از نحوه شکل‌گیری و تکامل آن کمک کند.

بنابراین، کشفیات جدید تلسکوپ جیمز وب، نه‌تنها به دانشمندان در درک بهتری از کهکشان‌های اولیه جهان کمک می‌کند، بلکه در گسترش دانش آنها در زمینه تاریخچه جهان و فضای بیرونی نیز اثرگذار است. این امر به معنای اهمیت بسیار بالای این کشفیات برای علم فضا و کیهان‌شان‌شناسی است و نشان می‌دهد که تلسکوپ جیمز وب چه میزان موفقیت واقعی در برگزاری ماموریت‌های خود داشته است.

انتهای پیام/