فضاسازی غربی برای پیشبرد بازی متن

یک هفته از پایان مذاکرات هسته ای در وین گذشته و هنوز خبری از اعلام رسمی موافقت یا مخالفت کشورهای ایران ، 1+4 و آمریکا درباره متن پیشنهادی اتحادیه اروپا نیست اما در روندی مشکوک برخی رسانه های غربی شروع به درز خبرهایی از متن پیشنهادی با عناوینی همچون امتیاز بزرگ اروپا به ایران می پردازند اقدامی که می تواند به دلیل فشار بیشتر بر ایران برای اعلام موافقت با متن پیشنهادی  یا مقصر نمایی ایران در صورت مخالفت با متن اروپا باشد با این حال در ایران جلسات بررسی متن پیشنهادی و واکنش ایران به این متن در سطوح مختلف ادامه دارد و آن طور که مقامات کشورمان گفته اند اسیر جوسازی های رسانه ای غرب نمی شوند .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پس از ادعاهای وال استریت ژورنال درباره پیشنهادهای پادمانی اروپا به ایران ، روز گذشته دیگر نشریه آمریکایی به نام پولیتیکو نیز ادعاهایی در باره امتیازات طرف مقابل به ایران در موضوع سپاه منتشر کرد و نوشت :  طبق این پیش‌نویس شهروندان غیرآمریکایی اجازه خواهند داشت با شرکت هایی که با سپاه پاسداران معاملات اقتصادی دارند، تجارت کنند.بر اساس گزیده‌هایی از متن پیش‌نویس پیشنهادی اتحادیه اروپا که پولیتیکو ادعا می‌کند به آن دست یافته است، تحریم‌های آمریکا علیه سپاه پاسداران ایران با هدف احیای توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ کم‌رنگ می‌شود و راه را برای تهران هموار می‌کند تا از بررسی بیشتر سایت‌های هسته‌ای که مشکوک خوانده می‌شود، خودداری کند.پولیتیکو در ادامه با ادعای این که جزئیات این پیش‌نویس، دوشنبه گذشته در جریان مذاکرات وین نهایی شده است، نوشت: از آن جایی که اتحادیه اروپا در هماهنگی نزدیک با واشنگتن روی این پیش‌نویس کار کرده است، به نظر می‌آید که دولت بایدن، آماده است تا امتیازات بیشتری از آن چه انتظار می رفت برای حصول توافق - به ویژه با کاهش فشار بر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بدهد. سازمانی که ایالات متحده در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ آن را به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی کرد.به نوشته پولیتیکو، بر اساس متن پیشنهادی، اروپایی‌ها و دیگر غیرآمریکایی‌ها می‌توانند بدون ترس از اعمال تحریم‌های آمریکا با نهادهای ایرانی که در معاملات با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درگیر هستند، تجارت کنند، به شرط آن‌که شریک تجاری اصلی آن ها در فهرست تحریم‌های آمریکا نباشد.در سوی مقابل اما راب مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران در یک مصاحبه برخی گزارش های مبنی بر کاهش تحریم‌های آمریکا علیه ایران را رد و تاکید کرد که هیچ توافقی بر سر رفع تحریم‌های ایران صورت نگرفته است.مذاکره‌کننده اصلی این کشور در مذاکرات وین در گفت‌وگو با شبکه پی‌بی‌اس در پاسخ به سوالی مبنی بر این که «آیا آمریکا درباره درخواست ایران برای پایان یافتن یا حل‌وفصل تحقیقات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره مواد هسته‌ای پیدا شده در ایران امتیازی به این کشور داده است؟» تاکید کرد، خیر. ما این موضوع را روشن کرده‌ایم اما می‌دانم که گزارش‌هایی برعکس آن وجود دارد. موضع ما شفاف است و شنیدن آن برای همه واضح است، یعنی ما هیچ فشاری بر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای بستن این مسائل باقی مانده وارد نمی‌کنیم.وی ادامه داد: این موضوعات زمانی بسته خواهند شد که ایران از نظر فنی پاسخ‌های معتبری را که آژانس اتمی از آن ها خواسته است، ارائه کند. به محض این که آن ها این کار را انجام دهند و به محض این که آژانس اتمی راضی شود، ما نیز راضی هستیم اما پیش از آن، نه.مالی همچنین در پاسخ به این سوال که «آیا بر سر رفع تحریم‌های ایران سازشی انجام گرفته است که بر اساس آن غیر آمریکایی‌ها بتوانند با سپاه پاسداران انقلاب معامله‌ تجاری انجام دهند و در واقع تحریم‌های آمریکا را دور بزنند؟»تصریح کرد: توافقی نشده، زیرا تا درخصوص همه چیز توافق نشود، بر سر هیچ چیز توافق نشده است.وی خاطرنشان کرد: ما هیچ مذاکره‌ای برای کاهش استانداردهای خود درباره آن چه شرکت‌های اروپایی یا دیگر شرکت‌ها در صورت تمایل به تجارت با ایران باید انجام دهند، نداشته و نخواهیم داشت. آن ها باید به تحریم‌های ما احترام بگذارند. تحریم ها به خوبی مشخص شده است. وزارت خزانه‌داری استانداردهای بسیار روشنی را برای کارهایی که شرکت ها باید انجام دهند و نوع بررسی دقیقی که باید انجام دهند، ارائه می‌کند.

منبع: خراسان

منبع: فردا

کلیدواژه: مذاکرات هسته ای تحریم های ایران متن پیشنهادی اروپا تحریم های آمریکا سپاه پاسداران متن پیشنهادی انجام دهند تحریم ها پیش نویس متن پیش شرکت ها هسته ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۴۱۶۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»

خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -

گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم- 

وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».

تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟  

افول شاخص‌های کلان

میانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.

درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سال‌های پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.

تحریم و انفعال

در تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاست‌گذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.

کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.

سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ...  نکرد.

تغییر نظم بین‌الملل

از دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.

در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.

درس‌هایی برای آینده

خلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را  کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه‌»‌ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.

حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.

انتهای پیام/