پیر شدن موشهای جوان پس از تزریق خون موشهای پیر!
تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۷۰۷۱۴
دانشمندان سراسر جهان به دنبال راههایی برای به تاخیر انداختن یا حتی جلوگیری از پیری هستند. این تلاشها تاکنون با پیشرفت بزرگی همراه نبوده است که یکی از دلایل آن میتواند در وهله اول اطلاعات کم ما در مورد پیری باشد؛ بنابراین محققان بر روی اینکه چه چیزی باعث پیری ما میشود تمرکز کردهاند تا فرآیندهایی را که روزی میتوان از آنها برای جلوگیری از پیری استفاده کرد را درک کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به نقل از آیای، در سال ۲۰۰۵، گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا موشهایی ایجاد کردند که یکی پیر و دیگری جوان بود و هر دو اندامها و خون یکسان داشتند. در طول آزمایش، موشهای مسنتر نشانههایی از معکوس شدن پیری نشان دادند. در آزمایشی که اخیرا انجام شده است، محققان میخواستند بدانند که آیا عکس این قضیه نیز رخ میدهد یا خیر.
برای آزمایش اینکه آیا میتوان موشهای جوان را مسنتر کرد، آنها خون یک موش پیر را به موشهای جوان تزریق کردند. تمام موشهایی که خون دریافت کردند سه ماهه بودند، در حالی که موشهای پیر بین ۲۲ تا ۲۴ ماه سن داشتند. پس از گذشت هفت روز از تزریق، موشها از نظر استقامت فیزیکی روی تردمیل مورد آزمایش قرار گرفتند.
برای تعیین تأثیر تزریق، از یک گروه کنترل استفاده شد که در آن موشها از یک موش جوانتر خون دریافت کردند و عملکرد آنها را نیز با تردمیل مقایسه کردند.
محققان دریافتند موشهایی که خون موشهای پیر را دریافت کرده بودند سریعتر خسته میشوند و مسافتهای کوتاهتری را روی تردمیل میدوند. محققان برای بررسی علت کاهش استقامت بدنی، نمونههای خون موشها را آزمایش کردند و دریافتند که موشهایی که خون موشهای پیر را دریافت کرده بودند، نشانگرهایی از آسیب کلیوی و پیری کبد دارند.
در مقابل، وقتی به موشهای مسنتر خون موشهای جوانتر داده شد، لیپیدها و فیبروز به همراه خستگی در آنها کاهش یافت، در حالی که استقامت عضلانی در آنها افزایش یافت. بنابراین، محققان فرض میکنند که سلولهای موشهای مسنتر یک فنوتیپ ترشحی مرتبط با پیری (SASP) را آزاد میکنند که باعث افزایش ضعف عضلانی، از دست دادن استقامت و آسیب بافتی میشود که همه از نشانههای پیری است.
همچنین این احتمال وجود دارد که سلولهای مسنتر در خون، که تولید مثل آنها متوقف شده است، اما از بدن پاک نشدهاند، به طور بالقوه بر سلولهای فرد جوانتر تأثیر بگذارند و باعث شوند طوری رفتار کنند که انگار پیرتر هستند، در حالی که واقعاً اینطور نبودهاند.
برای مقایسه این نتایج در سلولهای انسانی، محققان سلولهای کلیه انسان را در پلاسمای افراد ۶۰ تا ۷۰ ساله قرار دادند. در مدت شش روز پس از این قرار دادن، محققان چندین نشانگر زیستی پیری را یافتند، که در آزمایش پلاسمای افراد بین ۲۰ تا ۳۰ سال وجود نداشتند.
بنابراین، محققان به این نتیجه رسیدند که عوامل تنظیمی مانند "SASP" میتواند به عنوان یک استراتژی درمانی برای هدف قرار دادن طول عمر در افراد مورد استفاده قرار گیرد.
این تحقیق در مجله "Natu.re Metabolism" منتشر شده است
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيکمنبع: باشگاه خبرنگاران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۷۰۷۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییات استفاده از اولین واکسن سرطان
به گزارش تابناک به نقل از گاردین، اولین واکسن سفارشی مبتنی بر فناوری «امآرانای» برای بیماران مبتلا به ملانوما، کشندهترین سرطان پوست، در بریتانیا آزمایش شد.
دکتر هدر شاو، محقق ملی هماهنگکننده این کارآزمایی، گفت که این تزریقها پتانسیل درمان افراد مبتلا به ملانوم را دارند و در سرطانهای دیگر از جمله ریه، مثانه و کلیه آزمایش میشوند.
این واکسن یک نئوآنتی ژن درمانی فردی است. این برای تحریک سیستم ایمنی طراحی شده است تا بتواند با نوع خاصی از سرطان و تومور بیمار مقابله کند.
شاو گفت: «این یک درمان کاملاً فردی است و از برخی جهات بسیار هوشمندانهتر از یک واکسن است». واکسن «سفارشی» به این معنا است که آن را برای بیماری که آن را میزند طراحی میکنند و ممکن است برای بیمار بعدی مؤثر نباشد. ساختار واکسن با ژنتیک مخصوص تومور آن بیمار هماهنگ است و به سیستم ایمنی او آموزش میدهد تا پادتنهایی را برای حمله به آنتیژنها یا پادگنهای سلولهای سرطانی بسازد. برای طراحی این درمان سفارشی، نمونه تومور بیمار برداشته میشود و دیانای آن را توالییابی میکنند که هوش مصنوعی نیز در این فرآیند نقش دارد.
دادههای فاز ۲ نشان داد که احتمال مرگ یا بازگشت سرطان بعد از سه سال در افراد مبتلا به ملانومهای پرخطر که همراه با ایمونوتراپی کیترودا تزریق شده بودند در مقایسه با افرادی که فقط کیترودا دریافت کردند، تقریباً نصف (۴۹%) بود.
نحوه استفاده این واکسن برای بیماران به این صورت است که ۱ میلی گرم از واکسن MRNA را هر سه هفته برای حداکثر ۹ دوز و ۲۰۰ میلی گرم کیترودا هر سه هفته (حداکثر ۱۸ دوز) برای حدود یک سال دریافت میکنند.
تاریخچه تولید واکسن «امآرانای»
تولید «امآرانای» و تزریق آن در بدن بیش از سی سال قدمت دارد. ساخت واکسن معمولا ده تا پانزده سال طول میکشد، اما با همهگیری کرونا، فرآیند تولید واکسن شتاب گرفت و به لطف پژوهشهایی که پیشتر بر روی سرطان انجام شده بود، یک سال بیشتر طول نکشید. همین، پژوهشگران را تشویق کرد تا امیدوارانه به تولید این واکسنها برای درمان و پیشگیری از دیگر بیماریها از جمله سرطان ادامه دهند.
دو نوع واکسن پیشگیری از سرطان وجود دارد که توسط سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا تأیید شدهاند؛ واکسن «اچپیوی» که از فرد در برابر ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) محافظت میکند. اگر این ویروس برای مدت طولانی در بدن بماند، میتواند باعث ایجاد برخی از انواع سرطان شود.
واکسن دیگر «هپاتیت بی» است که از فرد در برابر این ویروس که میتواند باعث سرطان کبد شود محافظت میکند.
واکسنهایی که سرطان را درمان میکنند از روشی درمانی به نام ایمونوتراپی بهره میبرند که کارشان تقویت و آموزش سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان است. پزشکان به افرادی که سرطان دارند واکسن درمانی میدهند تا هر سلول سرطانی را که پس از پایان درمان در بدن باقی مانده است از بین ببرند و یا از رشد یا گسترش تومور جلوگیری کنند.