کودکان کار کودکی را فراموش کرده‌اند
تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۸۸۶۹۹
می شود گفت او همه جا هست در زمان های مختلف فراموشش می کنیم وقتی آدم ها نگرانند همه چیز گران شده و هر روز با تعجب به قیمت ها نگاه می کنند او نه از قیمت ها سر در می آورد نه می‌داند دلار و طلا قیمتش چقدر است.
حتی نمی داند قیمت گوشت قرمز چقدر است او شاید خیلی وقت است نه گوشت خورده نه لذت داشتن هرچیز جدید و کوچکی را تجربه کرده است فقط نگران همان دستمال کاغذی، آدامس، واکس و گل هایش است فقط قیمت همان ها را می داند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
درپیاده رو‌های خیابان در سنگفرش مقابل بازار همه جا او را می‌بینی.
موضوع گزارشم را با سه نفرشان در میان گذاشتم با لبخندی کودکانه و نگرانی‌هایی که اصلا کودکانه نیست، بامن هم صحبت شدند.
هادی نوجوان ۱۲ سالهای است که در کنار یکی از خیابان‌های شهر مشغول واکس‌زدن کفش است دستانش سیاه شده و سیاهی داستانش هم کمی بر روی پیشانیش نشسته است ؛ او می گوید: پدرش را در سه سالگی از دست داده است.
در حالی که دستانش در حال برق انداختن بر روی کفش مشتری است و جثه کوچکش هم تکان می خورد می گوید: من تنها فرزند خانواده هستم و با مادرم زندگی می‌کنم و باید بتوانم گوشه‌ای از مخارج خانه را تامین کنم، چون روی کمک فامیل و آشنا نمی‌توان حساب باز کرد و همه برای خود مشکلاتی دارند.
او در ادامه گفت: کار شبانه‌روزی باعث شده که نتوانم به درس و مشقم برسم، چون در بیشتر وقت‌ها خسته به خانه می‌روم و علاقه‌ای به درس خواندن هم ندارم و اولویت من جمع‌کردن پول و سرمایه است.
سارا هم دختربچه ۹سالهای است که در خیابان با لباس‌های مندرس و نامرتب مشغول دود کردن اسپند در پشت چراغ قرمز است. با او هم گفتگو را آغاز کردم به سارا لبخندی زدم و از کیفم شکلاتی را به او دادم و او این گونه از خود شروع کرد؛ ما در حاشیه شهر زندگی می‌کنیم و از روستای احمد آباد مهاجرت کرده‌ایم، چون مخارج خانواده زیاد است، با برادر ۱۷ ساله‌ام که ترک تحصیل کرده است مشغول کار هستیم.
زهرا هم دختر ۱۴ساله دیگری که در پشت چراغ قرمز در یکی از چهارراه‌های شهر مشغول پاک‌کردن شیشه خودرو‌های عبوری است می گوید:خواهر من در ۱۸سالگی مجبور به ازدواج شده است، چون خانواده ام توان نگهداری ما را ندارد بنابراین من هم به کمک پدرم که یک دوره گرد ساده است، آمده ام تا بتوانیم جهیزیه ای برای خواهرم تامین کنیم.
بیشتر بخوانید
نقش اورژانس اجتماعی در کاهش آسیب‌های اجتماعی شناسایی ۳۲۷ کودک کار در اردبیل بازتوانی، از اصول برنامه دوست دار کودکان کار است ۱۰۹ کودک کار در استان همدان تحت حمایت بهزیستی قرار دارندسرپرست معاونت اجتماعی بهزیستی استان همدان گفت: ۱۰۹ کودک کار در استان ساماندهی شده اند و از حمایت های بهزیستی بهره مند هستند؛ ۹۰ نفر پسر و ۱۹ کودک کار زیر پوشش بهزیستی هم دختر هستند.
زهره بختیاری با اشاره به تفاوت بین کودکان خیابانی و کودکان کار گفت: کودکان کار به کودکان کارگری گفته میشود که به صورت مستمر برای تامین معاش خانواده بایستی مشغول به کار باشند و از تحصیل و آموزش به دور می مانند.
او با اشاره به حمایت های بهزیستی از کودکان کار گفت: ۱۰۹ کودک کار توسط بهزیستی استان مورد حمایت های خدماتی و آموزشی قرار گرفته اند و مبلغ آن برای هر کودک کار دو میلیون و ۴۰۰ هزار تومان در سال است.
سرپرست معاونت اجتماعی بهزیستی استان همدان گفت: اعتبار حمایتی هر کودک برای شناسایی ،جذب ،پذیرش و توانمند سازی کودکان از سوی بهزیستی هزینه می شود.
بختیاری افزود: آمار و اطلاعات دقیقی از تعداد کودکان کار در استان وجود ندارد و بهزیستی فقط آمار پذیرش شدگان خود را دارد .
او در مورد نحووه شناسایی کودکان کار اضافه کرد: گاهی کودکان کار خود را به مراکز بهزیستی معرفی می کنند و گاهی هم کارشناسان بهزیستی با حضور در اماکن پر تردد که احتمال وجود کودکان کار در ساعات مختلف شبانه روز زیاد است این افراد را شناسایی و جذب می کنند و برخی اوقات کودکان کار از طریق سازمان ها ودستگاه های دولتی وغیر دولتی دیگر به بهزیستی معرفی می شوند و بعد از شناسایی اطلاعات لازم کسب و زمینه لازم برای ارتباط بیش تر با خانواده آن ها فراهم می شود.
بختیاری گفت : توانمندسازی در ابعاد چهارگانه سلامت جسمی،روانی، اجتماعی و معنوی انجام می شود.
سرپرست معاونت اجتماعی بهزیستی استان همدان گفت: ارائه خدمات روانشناسی و مددکاری اجتماعی ،ارائه خدمات توانمندسازی به کودک و خانواده ،خدمات آموزشی به کودک و خانواده از دیگر خدمات بهزیستی به کودکان کار و خانواده های آنان به شمار می‌رود.
سرپرست معاونت اجتماعی بهزیستی استان همدان گفت: وضعیت کودکان کار استان همدان متاثر از مهاجرت، بیکاری سرپرست خانواده و وضعیت اقتصادی نامناسب است و کودکان کار اتباع کشورهای همسایه در استان همدان وجود ندارد.
کودکان کار در معرض آسیب های اجتماعی و روانی قرار دارندخانم سماوات روانشناس گفت: با توجه به اینکه کودکان در پارک‌ها، خیابان‌ها و در دید کلی‌تر در مکان‌های جرم‌خیز مشغول فعالیت هستند با صحنه‌هایی اعم از جنسی و خشونت بار مواجه می‌شوند که مشاهده آنها برای کودک مناسب نیست و این مواجهه پیش از موعد و ناایمن با این صحنه‌ها و اطلاعات، یک عامل خطر عمده در شکل‌گیری انحرافات اخلاقی محسوب میشود.
او گفت:بیشتر این کودکان مورد سوءاستفاده و تجاوز قرار می‌گیرند، کسانی که اختلال روانی/جنسی دارند، با فهم این مسئله که این کودکان حامی ندارند، بیشترین سوءاستفاده را از کودکان می‌کنند.
این روانشناس گفت : فقر و تنگدستی، عوامل فرهنگی، بیکاری یا اعتیاد والدین کودکان را روانه کار در خیابان کرده است.
سماواتی با بیان اینکه برای حل معضل کودکان کار و کودکان خیابانی باید تدابیری اندیشیده شود گفت: بهزیستی برای ساماندهی کودکان کار اقداماتی انجام داده اما باید سایر بخش‌ها در این زمینه همراه باشند.
فقر مهمترین علت کار کودک است اما تنها عامل نیستاین روانشناس در ادامه با تاکید بر این که کار کودک تا حد زیادی از نشانه‌های فقر است اما فقر تنها علت کار کودک نیست گفت: بهره کشی از نیروی کار کودک، ریشه در عوامل مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دارد به نحوی که فقر اقتصادی، بیکاری والدین، اعتیاد ، طلاق و شکاف طبقاتی از مهم ترین عوامل افزایش کودکان کار است.
باشگاه خبرنگاران جوان همدان همدانمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: کودکان کار سازمان بهزیستی کودکان کار کار کودک کودک کار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۸۸۶۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟
کودکان با صحبت‌کردن بی‌وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می‌آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش‌های خاص خودش را دارد. در مرحله‌ای که کودک یاد می‌گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم‌کم مقدار صحبت‌کردن او بیشتر میشود. صحبت‌کردن و سؤال پرسیدن روش‌هایی‌اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده می‌کند و دنیای اطرافش را بیشتر می‌شناسد.
به گزارش چطور، گرچه گاهی این صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست‌وجوی راه‌های ساکت‌کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به‌دنبال یافتن راه‌حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ‌ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم‌کم صحبت‌کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟ ۱. اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت‌کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که کودک صرف‌نظر از محیط و اطرافیان، بی‌وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.
۲. اضطراباگر کودک حین صحبت‌کردن بی‌وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتارهایی مانند خجالت‌کشیدن یا گوشه‌گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می‌دهند.
۳. هوش زیادصحبتکردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه‌ای از توانایی کلامی فوق‌العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت‌کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.
۴. اوتیسماگر صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه‌ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت‌کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.
راهکارهای مقابله با پرحرفی کودکانعلت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این‌همه سؤال و جواب خسته می‌شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می‌شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار مؤثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تأثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.
۱. تعیین کنید چه صحبت‌هایی نیاز به پاسخ دارندهمه حرفهای کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی‌کردن با خودش حرف می‌زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف‌هایی که کودک خطاب به شما می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد، با مهربانی جواب بدهید ولی وارد حریم صحبت‌کردن او با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی‌کردن را یاد بگیرد.
مثلا اگر می‌گوید «من می‌خوام با رنگ‌های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می‌گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده‌ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.
۲. حدومرز تعیین کنیدبه زبانی ساده و قابل‌فهم به کودک توضیح دهید که کارهای دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی‌کردن و صحبت‌کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی‌کردن با او کنید.
با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع میشود و وقتی مشغول کارهای دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت‌گذراندن با کودک اختصاص می‌دهید، کم‌کم می‌فهمد چه زمانی وقت بازی‌کردن و صحبت‌کردن با شماست.
۳. مراقب لحنتان باشیدهرگز حرف‌هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ‌وقت دست از حرف‌زدن برنمی‌داری!» باعث میشود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت‌زده شود.
به‌جای صحبت‌کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرفهای تو هستم، اما کارهای دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می‌کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت‌کردن باعث میشود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی‌توانید تمام‌وقت کنارش باشید.
چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟هیچ کودکی مجهز به مهارت‌های مختلف به دنیا نمی‌آید؛ ما والدین مهارت‌های مختلف را به آنها می‌آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت‌های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه‌ای سرگرم‌کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.
۱. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهیدبهتدریج باید تحمل ساکت‌ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم‌کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگوها بازی کنیم». از زمان‌های کوتاه شروع کنید و به‌تدریج این زمان را افزایش دهید.
در ابتدا همراهی‌اش کنید و به‌مرور اجازه دهید به‌تنهایی مشغول بازی‌کردن شود. اسباب‌بازی‌های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه‌اش برای بازی‌کردن افزایش و برای صحبت‌کردن بیش از حد کاهش یابد.
۲. خودکنترلی را با کودک تمرین کنیدبا تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرفهای شما گوش کند. کتاب‌های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش‌دادن هنگام حرف‌زدن دیگران را از زبان شخصیت‌های قصه روایت کنید. حتی می‌توانید خودتان قصه‌ای جذاب بسازید و با نهی‌کردن پرحرفی شخصیت‌های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت‌کردن کار خوشایندی نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت